Zakon Światła Ostoja Fantazji

Z wnętrza gabinetu dało się słyszeć coś, co należało tłumaczyć jako „ani chwili spokoju, przez tych kochanych zakonników”, a po chwili nadeszło kolejne „grethit, wejść!”. Cóż było robić? Mistrz chyba nie był w zbyt dobrym nastroju, ale też nie mogli nie wejść, skoro już zapukali, a wcześniej zostali wezwani. Czyżby mieli zostać użyci w formie worków treningowych?

On również nie odezwał się do Anioła. Nie lubił rozmawiać z takimi jak on - kapłanami, czy jak ich tam zwą, całkowicie oddanych bogom. Sam był ateistą i tak miało pozostać.
Wszedł za Kapłanem do gabinetu. Wszedł i zachowywał się zupełnie swobodnie. Nie próbował nawet na chwilę zachowywać się wobec Mangela jak wobec władcy. Dla Lejsa Mangel to Mangel, zielonoskrzydły anioł. Mistrz bo mistrz, ale Lejsu nigdy wobec nikogo nie zachowywał się z przesadną czcią i szacunkiem. Nie używał tytułów itp. itd.
-Witaj Mang. - Przyłożył dwa palce do czoła jako znak przywitania. - No, ja w tej samej sprawię co on. Przydział wojsk czy coś takiego - powiedział swobodnie.

Ostatnio edytowany przez Lejsu (2010-06-25 16:16:20)

Anioł, cały blady i zgarbiony, siedział w swoim fotelu, minę miał taką, jaką zazwyczaj ma się na kacu i po wątpliwie zachęcającej do wspomnień nocy. Nie mniej, nadal błyszczało coś w jego oczach, coś co nie pozwalało uznać go za osłabionego.
- Dobrze, że jesteście. Drogi są przejezdne, łucznicy, psionici i magowie poszli w las i wybili harpie… Dwa dni temu wysłałem posłańców by zorientowali się co się działo gdy byliśmy… niedysponowani. Okazuje się, ze nasze wojska na granicach z Gildią i Wrotami pozostały wierne i utrzymały pozycję. Niestety, wasale zdradzili i teraz uważają się za niezależnych… Sami rozumiecie, trzeba ich wyprowadzić z błędu. –to powiedziawszy wyjął z szuflady biurka trzy sztylety i położył je przed sobą tak, by ostrzami wskazywały na Darka, Lejsu i Argheza.
Były to piękne instrumenty śmierci. Instruowane szlachetną kością, srebrem i platyną, w rękojeść wpasowane były martwe krwawniki. Na każdym z nich wygrawerowano imię właściciela, zaś obok, zapewne metodą odciskania, wybito znak Zakonu.
- Zgłosicie się do punktu poborowego, odbierzecie oddziały jakie wam wyznaczyłem i ruszycie. Dark, ty masz zająć Kushit, specjalnie dla tej kampanii utworzyłem dwa bataliony fanatyków. Pamiętaj, musisz działać zdecydowanie, bo tamtejsi pasterze to twardzi ludzie.
- Lejsu, ty ruszysz na Azerot. Tamtejszego księcia obalono i… powiedzmy, że w czasie strzyżenia ostrze spadło o głowę za nisko. Musisz  być przygotowany na długie i ciężkie walki, więc dostaniesz sporo zwiadowców, ułatwia Ci kampanię.
- Arghez… po prostu odbierz swoje wojska, jedź do Irilith i je opanuj nie puszczając go z Tymem. Dobrze?
To powiedziawszy uniósł sztylety siłą woli i wręczył każdemu z nich. Były ciężkie, tak jak brzemię które na nich nakładano, oto stali się generałami Zakonu.

Kraght'nar zapukał i wszedł do gabinetu nie czekając na odpowiedź. Wydawał się dosyć rozbawiony, gdyż minął po drodze Argheza, który ruszał na długą i męczącą wyprawę w dół wieży. On sam na szczęście mógł zwyczajnie na to najwyższe piętro zwyczajnie wlecieć i tylko ostatnie metry pokonać w tradycyjny sposób...
- Wzywałeś, mistrzu? - zapytał, kłaniając się lekko z pięścią przyciśniętą do piersi.

Nim ktokolwiek się zorientował, kolejny sztylet pojawił się w rękach mistrza. Tym razem anioł nie użył mocy psi, tylko rzucił nim do smoka, wiedząc, że ten złapie go. Może było to zaskoczeniem dla wszystkich, ale nie dla sędziego, który swego czasu nauczył się unikać wszelakich ostrzy.
- Tak jak reszta Kraght’narze, zgłosisz się do punktu poborowego i odbierzesz swój przydział żołnierzy. Wyruszysz zająć Smocze Góry, z resztą, to chyba oczywiste? Musisz przekonać swoich współziomków mieszkających tam, do naszej sprawy i pomocy w pacyfikacji uzurpatorów którzy nam się sprzeciwiają. Jeśli Ci się nie uda… będziemy musieli zastosować wobec nich te same metody które przewidujemy dla zdrajców i dezerterów… Sam rozumiesz, że wolałbym tego uniknąć, zwłaszcza, że gdzieś tam jest kolonia Gaawa, która mam nadzieję pozyskasz dla nas.
To powiedziawszy zwrócił się w końcu do ducha, który jako jedyny nie przybył na jego rozkaz. Mimo, że był stosunkowo  nowy w Zakonie, przynajmniej w porównaniu do generałów, nieumyślnie, chyba, zaprezentował swoją moc obniżając temperaturę w pomieszczeniu.
- Tak? Jesteś Jack Tors, prawda? W czym mogę Ci pomóc? – zapytał już spokojnie i w miarę grzecznie, chyba nie chciał przestraszyć kurczaka, duchów w Zakonie ostatni czasy było za mało jak na potrzeby anioła.

Spojrzał lekko uśmiechnięty przywracając temperaturę pomieszczenia do stanu pierwotnego i odezwał się. -Z profesji oraz zawodu jestem zwiadowcą... Jak wiadomo pieniądze na drzewie nie rosną a życie po śmierci jest jeszcze bardziej nudne. Poszukuje pracy... Czy masz może dla mnie jakieś zadanie?- To powiedziawszy spojrzał na lecący sztylet a następnie skierował wzrok ku aniołowi.

Gdy Lejsu i Arghez wyszli, anioł skupił się na sędzim i jego pytaniu. Co prawda, miał nadzieję porozmawiać z nim w cztery oczy, ale po chwili uznał, że nie musi ukrywać nic z tego co zamierza i chce przekazać podwładnym.
- Kraght’narze, to symbol twojej nowej funkcji, symbol generalicji. Na podstawie tego sztyletu zostaną Ci wydane oddziały dostosowane do twoich potrzeb, charakteru i umiejętności. Jest to bardzo ważna rzecz i proszę, uważaj na nią.
Anioł zmierzył Jacka uważnym spojrzeniem. Duch zwiadowca, to byłoby bardzo przydatne, szkoda, ze nie mógł mieć do niego takiego samego zaufania jak do Kraghta.
- Jack, jako zwiadowca… Wyruszysz z Kraght’narem, oczywiście, o ile zgodzi się wziąć Ciebie ze sobą. Jeśli wykażesz się w czasie tej wyprawy, zastanowię się nad przydzieleniem Cie do pewnego zadania…
Tu przerwał i przeniósł wzrok na smoka. Czy zgodzi się wziąć ze sobą kurczaka? Czy weźmie na siebie odpowiedzialność za młodzika?