Zakon Światła Ostoja Fantazji

Skimrra uśmiechnęła się uśmiechem, który nie obejmuje oczu. Te pozostały bezlitośnie zimne.
-Nie.- powiedziała krótko.- Nie będzie już żadnego zadania. Dopóki się nie dowiem, co tu się dzieje.
Nie zamierzała mu ufać, skoro najwyraźniej celowo zabezpieczył się przed jej umiejętnościami. Oznaczało to bowiem, że chce coś przed nią ukryć. Sama nigdy bez potrzeby nie próbowałaby odkrywać jego tajemnic. Jednak sam je z jakiegoś powodu przed nią ukrywał. I to bardziej niż należało.
A to budziło jej czujność i niepokój.

Uwagę poświęcać mógł, jednak nic z tego nie wyczytał. Skimrra była człowiekiem mniej niż w połowie, a więc jej zachowanie było odmienne od ludzkiego.
-Zadanie miałam.- uśmiechnęła się, przyjmując ton słodki i ociekający jadem.- Ale zwątpiłam w Twój profesjonalizm.
Zmrużyła lekko oczy.
-Nieproszona nie pcham się w czyjeś myśli.- powiedziała cicho, opierając ręce na oparciu krzesła.- Ale skoro ktoś je celowo kryje, oznacza to, że nie powinnam o czymś wiedzieć. W tym wypadku, nie oczekuj ode mnie zaufania.
Uśmiechnęła się ponownie.
-Najwyraźniej dostałeś zlecenie od kogoś innego.- przechyliła głowę, wbijając lodowate spojrzenie w Shiro.- Zlecenie na mnie...

-Tak?- syknęła cicho.- W takim razie wytłumacz mi, jaki sens ma blokowanie Twoich myśli przede mną? Kto za tym stoi? No i za pomocą czego to sprawiasz?
Nie zamierzała odpuścić. Ta sprawa była dziwna. Sprawiała, że dreszcz lęku przebiegł jej wzdłuż kręgosłupa. Już raz uciekała przed łowcą głów i nie miała ochoty na kolejną tego typu eskapadę. Nie zamierzała pozwolić na to, by znów stać się czyjąś zwierzyną łowną.

-Albo sensownie odpowiesz na jedno z trzech zadanych przed chwilą przeze mnie pytań, albo możemy się pożegnać na stałe.- powiedziała cicho.- Nie będę sama sobie stwarzać zagrożeń, szczególnie tak wielkich, bo jak widzę, to nie jest byle Arghez.
Prychnęła tylko wściekle. To nie był dobry dzień na żartowanie ze Skimrry.

Przyjrzała się dokładnie. Chwilę stała bez ruchu, a jej oczy stopniowo się rozszerzały. Zapaliły jej się zielone obwódki tęczówek - niezawodny znak, że używa jakichś zdolności psionicznych. Trwała tak chwilę, nieruchoma jak posąg.
Nagle wybuchnęła śmiechem. Wsparła się na oparciu krzesła żeby nie upaść i dalej śmiała się wręcz histerycznie. Po policzkach spłynęły jej dwie łzy skrajnego rozbawienia. Całe pomieszczenie wypełnił jej dźwięczny śmiech. Najwyraźniej nie mogła przestać i się uspokoić.

Otarła łzy i wyprostowała się, kręcąc głową.
-Pozwól, niech zgadnę. Mangel rozdaje takie zabawki Zakonnikom?- zapytała zachrypłym głosem.
To doprawdy jej się nie mieściło w głowie, żeby mógł być to ktoś inny. Tylko Zielonoskrzydły dysponował takimi artefaktami. A Daray z pewnością nie znalazł go na bruku Quidsors.

Machnęła niedbale ręką.
-Ma po prostu bujne poczucie humoru.- odparła będąc już pewną tego, czego się domyśliła.- Ale, uwierz mi na słowo, jest doprawdy uroczy. Ty jesteś tego najlepszym dowodem. Choć zapewne kontrolowanie mnie ma nie tylko dowodzić jego troski o mnie, ale też o to, żebym...
Zawahała się, nie będąc pewną do końca jakiego słowa ma użyć:
-Nie narozrabiała. Albo nie wpakowała się w jakieś kłopoty.- dodała po chwili namysłu.
Odsunęła krzesło i usiadła w nim, opierając łokieć na blacie, a policzek na dłoni.
-Siadaj.- powiedziała podbródkiem wskazując krzesło naprzeciw.

-Tak, tak, oczywiście.- dalej się uśmiechając machnęła ręką chcąc urwać rozmowę.- Sama się reszty dowiem.
Uśmiechnęła się i wstała przechadzając wzdłuż przeszklonej ściany i dalej się śmiejąc. W końcu stanęła w miejscu patrząc na Shiro.
-Ah, Twoje zadanie.- oczy jej zabłysły.- Bedzie... nietypowe. Żadnego zabijania. Możesz co najwyżej ich trochę pouszkadzać, ale też niezbyt. W każdym razie, musisz mi coś przynieść.
Wyciągnęła kopertę z grubego pergaminu i przesunęła po blacie.
-Tu są wszystkie szczegóły.