Zakon Światła Ostoja Fantazji

Korganin spojrzał na nimfę w momencie gdy zapraszała go obok.
Westchnąwszy lekko podniósł się i niosąc fij oraz kawę zasiadł na wskazanym miejscu.
Upił łyk i odstawił filiżankę.
-Archibald Allensen. Dawniej Wielki Nekromanta i Arcylicz, dziś uniżony sługa nauki.
Powiedział kłaniając się lekko i spoglądając w strone nimfy.
Pogładził swą rękę. Kilka dni dopiera stąpał po tych ziemiach i jeszcze nie mógł się nią nacieszyć. Uśmiechnął się gdy pomyślał o Arghezie. Będzie musiał z nim porozmawiać. Gdzieś w Krypcie powinna być jeszcze jego magiczna proteza. Może mu się przydać.
Ponownie spojrzał na nimfę oczekując że także się przedstawi...

Finua weszła do pomieszczenia zaraz za Kierem, zaś za nią szła ciagnięta pólelfka. Cyganeczka doprowadziła towarzyszkę do jednego ze stolików z dobrym widokiem przez okno, nawet mimo marnej pogody.
- Herbata? Mięta, melisa? Trochę się tu orientuję, mogę zaraz coś przygotować. - Oznajmiła z szerokim uśmiechem, podsadzając stopą wiewiórkę na wysokość dostateczną, by mogła chwycić ją w ręce.  - W ogóle zapomniałam zapytać... nie przeszkadza Ci Kier? Nie wszystkim odpowiada jego obecność
Jakby wiedziąc, ze o nim mowa, gryzoń zakręcił się dookoła własnej osi na dłoniach swojej pani, zaczynając gonić za swoim puchatym ogonkiem, by pochwycić go po chwili w łapki i zrobić stójkę, próbując zasłonić się kitą. Była to wyćwiczona figura, która czasem pozwalała wyżebrać dla niego jakąś okruszynkę, choć nauczenie go tego nie było proste.

To o czym można było marzyć  kawa dla spragnionego wampira po długim śnie. Poproszę mocną kawę kożeną jeśli nie macie to może by równie inna.

- O tak, uspokaja. - Westchnęła cicho, rozsiadając się wygodniej na krześle i podając wiewiórce na otwartej dłoni kawałek zasuszonego rogalika. Kiedy to mały gryzoń pałaszował, ona przyglądała się działaniom Cyganki. Wyglądała na bardzo dobrze zaznajomioną z miejscem, beztroską duszyczkę, podobną do niej samej. Co tylko jeszcze bardziej pozytywnie nastawiało ją do tego miejsca. Do obecnych tu istot, zupełnie tak jakby wszystko inne miało być takie jaki Łapa i ta oto Kawiarnia.
- A co do mojego pobytu tutaj. To trochę skomplikowane. - Uśmiechnęła się lekko, spoglądając na moment za okno, na zalany deszczem krajobraz. - Wszystko zależy od tego jak pójdzie mi tu pobieranie nauk. Czyli mogę zostać krótko, albo nawet na lata. - Zaśmiała się, jednak coś w jej śmiechu zabrzmiało bardzo smutno. - Ale nie o tym teraz! Lepiej mi opowiedz, jak Ty się tu znalazłaś, jakim cudem ten Twój mały przyjaciel jest taki jaki jest, ile jesteś tu na ziemiach Zakonu... I, i... No na razie tyle mi wystarczy! - Wyszczerzyła lekko zęby, spoglądając ponownie na krzątającą się Finuę.

Nim wszedł do środka przybrał ludzką formę, chociaż smoczy ogon sobie zostawił.
Sądził że w środku będzie mniej miejsca niż było w karczmie.
Nim drzwi zdążył się do końca otworzyć wpadł do pomieszczenia, zaczął się rozglądać po Sali w poszukiwaniu , wolnego stolika przy oknie. Po krótkiej chwili zauważył taki przy małym okienku udał się w jego kierunki , zasiadł oparty o ścianę ogon swój położył obok zajmując razem dwa miejsca. Zaczął oczekiwać na resztę nim coś zamówi, a w myślach już przesuwało się kilka pytań mu : kiedy oni przyjdą, przyjdzie tylko ona czy on też, co jak panie jakąś głupotę, Jezu jak mnie ciągle głowa boli i jeszcze ten wypadek na targu, aaa , musze coś kupić na to bo nie wytrzymam. Spoglądał przez okno w oczekiwaniu a jego ogon lekko drgał.

Ostatnio edytowany przez Drafrinix (2011-03-26 18:53:50)

Wielki szok ogarnął go , gdy usłyszał że ktoś go nazwał przyjacielem . nikt nigdy  tak nie powiedział do niego , do końca nawet nie wiedział co to znaczy, lecz jakieś dziwne miłe uczucie przepełniło jego ciało. Kiedy się już otrząsnął spytał, przyjaznym  i miłym głosem.
-noto słucham co byś chciała, a ja pójdę po to , oraz coś dla siebie. w końcu w główce twojej nie siedzę, hehe.-
Jego ogon lekko drgał z niecierpliwości.

-Ja, hmmmm. Chyba wezmę sobie gorącą czekoladę z cynamonem , oraz małe wafelki bym mógł je maczać w niej.-
Wstał od stołu i powędrował po napoje, za jego ciałem ciągnął się ogon po podłodze drewnianej.
Po krótkiej chwili.
Wrócił do stolika niosąc tace, postawił przez ketrą wodę oraz jabłko.
-proszę bardzo-
Poczym dla zabawy ukłonił się niczym kelner. usiadł z swoim napojem.
Odchylił lekko maskę do góry, lecz i tak niebyło witać twarzy, podniósł wafelek zamoczył go i zjadł.
-mam pytanie, czy mogła byś mi pokazać swoje sztylety?-
po słowach tych napił się czekolady w oczekiwaniu na odpowiedź.

Przyglądał się dokładnie broni Ketry.
-Niesamowite, nigdy wżyciu nie widziałem takich sztyletów. A okazji w swoim życiu, na podziwianie oręża wojennego, miałem dużo. Kraina z której pochodzę, w nawyku niemiała słać drogi różami , ciężkie warunki panowały tam, nieliczny docierali do kresu podróży, a ciało jak ciało ulegało rozpadowi, lecz broń zostawała. I wielce ciekawi mnie skąd je masz ,  o ile wolno się spytać? Tak samo jak ich umiejętności, raczej rzadko która broń może się takimi pochwalić, może to magia albo zasługa twoja w tym jest, nie wiem.-
Obrócił kilka razy jeszcze sztylet w dłoni, jakby skazy na nim szukał. Odłożył broń, wypił jeszcze trochę czekolady, zjadł z dwa ciasteczka i rzekł niepewnym głosem, niczym pod nosem.
-ja wiem że to dziwne może się wydawać, lecz nie wiem co to znaczy, przyjaciel,  czy to obraza jakaś, a może pochwała. Do pory mojego przybycia do zakonu, nie rozmawiałem z nikim.-
Te ostatnie słowa z trudem przez gardło mu przeszły, był bardzo zakłopotany oraz ciekawe odpowiedzi.