Zakon Światła Ostoja Fantazji

Drgnęła na krzesełku tak, że by się przewróciła. W ostatniej chwili złapała się palcami krawędzi stołu. Spojrzała uważnie na mnicha, unosząc obie brwi. Skoro się sam domyślił to nie będzie udawać. Usiadła normalnie, a jej wyraz twarzy znów był niczym nie wzruszony. Zaczęła po prostu sobie pleść warkocz by włosy nie szurały po podłodze. - Czy to, że twoje pytanie jest prawdą, oznacza, że podlegam pod jakieś inne przepisy?

- Ja wolę nie ujawniać swojej prawdziwej postaci, bez potrzeby. Każdy reaguje na tą wiadomość inaczej. Ale jeśli ktoś domyśli się sam, nie mam co kłamać. Jednak wolę być zachował ten fakt dla siebie Co tam, że pan sędzia był też smokiem. Teraz to się zastanawiała nad tym, ile kotołaki żyją. Pewnie nie tak długo jak smoki, anioły, nimfy czy duchy. Ale skoro nie obowiązywały ją inne przepisy to dobrze. Zastanawiała się czy Sergh ma też inne pytania, więc milczała, czekając co powie.

- Wiesz, nie wszyscy są pokojowo nastawieni do smoków. Nie każdemu się musi to podobać Znów wzruszyła ramionami. Przy końcówce warkocza, zawiązała po prostu włosy w supeł, by się nie rozwiązały. Spojrzała na kapłana poważnie. Bać się smoków? Czy to rozsądne? Tego sama nie wiedziała. Jednak prawdą było to, że uciekła z domu i nie wie jakie czekają ją konsekwencje, swojego czynu.

Gdyby Etamin odziedziczyła więcej genów smoków Gaawa, oraz miała przy sobie sztylet to za pewne poszedł by już za  nią list gończy. w naturze smoków leży walka do ostatniej kropli. Ale Etamin woli być pokojowo nastawiona. Inaczej by nie uzyskała odpowiedzi na wiele pytań. A jeszcze tyle sekretów do rozwikłania zostało, tyle do nauczenia, że wolała nie ryzykować. Po za tym smoki i tak nie dopuszczały do siebie nikogo innego prócz smoków. A sądząc po Etamin, nie wszystkie uczucia były im znane.

- Jak to skąd? A wyjaśnisz mi dlaczego jedne rasy żyją krócej,a drugie całą wieczność? Skąd się bierze magia, jak powstali bogowie, czemu są smoki "inteligentne" i te które by najchętniej niosły zniszczenie, dlaczego żywioły dadzą się kontrolować, czy to rozsądne bawić się życiem i śmiercią jako nekromanta skoro wchodzi to w kompetencje bogów? Mam wiele pytań, ale nie każdy mi odpowie, mam 466 lat więc jeszcze długo pożyję, więc na większość pytań może znajdę odpowiedź "Chyba, że ktoś mnie wcześniej zabije" Dodała sobie ten fragment w myślach. Różne przypadki chodziły po tym świecie.

- Smoki dożywają 150000 lat, więc ja jeszcze będę stąpać na tym świecie gdy ciebie już nie będzie... No chyba, że będziesz duchem, ale nikt nigdy nie może być pewien swego losu - Odsunęła się z krzesełkiem od stołu. Wstała powoli i nawet się przeciągnęła. Chyba nadszedł już czas na nią. Musiała porozmyślać gdzieś z dala od miasta. Prawdę powiedziawszy nawet się trochę męczyła w murach miasta. Nie chciała też męczyć mnicha swoimi pytaniami. Może jeszcze się spotkają? tylko los to wie - Więc czas już na mnie, za pewne jeszcze kiedyś się spotkamy, do zobaczenia, dzięki za rozmowę Lekko się ukłoniła na pożegnanie i ruszyła do wyjścia powolnym krokiem. Przy drzwiach jeszcze się odwróciła by zapamiętać jak wygląda kotowaty, by po chwili wyjść na dobre z kawiarni.

Do kawiarni wszedł dobrze zbudowany elf o czarnych włosach... Zasiadł przy jednym ze stolików znajdujących się przy ścianie i zaczął rozmyślać...
-Co mogę robić w taki dzień?? Może pójdę do lasu, aby trochę się rozruszać?? Nie wiem... Poczekam... Może ktoś przyjdzie i pogadamy razem...-pomyślał sobie Yoichi...

Do kawiarni wszedł, rozejrzał się powoli ale nic zauważył. Jedynie uwagę jego przykuła dziewczynę, którą wcześniej spotkał w bibliotece, a później w Wierzbowym Gaju. Trzymała jakąś roślinę w ręku, ale z tej odległości nie widział jaką. Podszedł więc do niej i rzekł:
- Witaj Etamin. Nie wiem czy mnie pamiętasz... - urwał w pewnym momencie i zastygł jak spetryfikowany. - To przecież Smocze Ziele... - wybuchnął lekko po czym dodał spokojnie. - Wybacz mi moje zachowanie ale nie sądziłem że zobaczę tak cenne zioło na własne oczy. - Popatrzył przepraszająco w stronę Etamin.