Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Jasmin - przedstawiła się swoim zwyczajem nie podając nazwiska, po prostu go nie używała nigdy.  - Opiekunka Domu Wody. - uśmiechnęła się. Kruk wzleciał w górę i przycupnął u powały. Zakrakał cicho za co został spiorunowany wzrokiem.  Jasmin upiła aromatycznego napoju z filiżanki i rozejrzała się dyskretnie. Wróciła wzrokiem do Korganina i zaśmiała się uprzejmie.
- Pomyśleć, że jestem tutaj już od dawna, a dopiero dzisiaj trafiłam do tej kawiarni. A Ty Panie? Od dawna bawisz w tym mieście? - zapytała zaciekawiona jak zwykle.

- Może być nawet gorąca woda. - Powiedziała z uśmiechem, równocześnie ściągając z ramion doszczętnie przemoczoną pelerynkę. Na tym deszczu i wietrze mimo wszystko trochę zmarzła, ale nie przejmowała się tym zbytnio. Nie był to jej pierwszy, ani też ostatni raz.
Dobrze jednak było już być we wnętrzu tego przytulnego miejsca, gdzie woda nie lała się z nieba, a wiatr nie igrał z odzieniem i włosami. Oj, bardzo dobrze.
Przewiesiła swoje wierzchnie okrycie przez oparcie krzesła, po czym rozejrzała się uważnie. Podczas swojej podróży odwiedziła wiele jadłodajń, karczm, gospód, a nawet lepszych lub gorszych spelun. W końcu dach nad głową zawsze był lepszy niż jego brak, prawda? To miejsce było jednak inne, bardzie kameralne, przytulne, ciepłe. Czuć w nim było tę specyficzną atmosferę, której nie spotkała dotychczas w żadnym innym miejscu tego pokroju.
- Ładnie tu. - Powiedziała raczej jeden z najgłupszych komplementów tego świata. Czy to jednak było ważne w obliczu tego jak szczera była ta wypowiedź? Potem wzrok swój skierowała na rudego futrzaka. Na jej obliczu niemal od razu zagościł wesoły uśmiech.
- Czy mi przeszkadza? Oczywiście, że nie. Patrzenie na niego sprawia mi wręcz niewysłowioną frajdę! - Zaśmiała się radośnie i klasnęła w dłonie, gdy gryzoń wykonał jeden ze swoich numerów.
Szybko sięgnęła dłonią do swojej podróżnej torby, przetrząsając ją w poszukiwaniu resztek jakiegoś 'ususzonego' pieczywa, które gdzieś tam przecież miała.

Kier, widząc, że ma szansę załapać sie na smakołyk, podskoczył bliżej Choco niemal wchodząc jej na ramię, pozgrzytując przy tym ząbkami. W tym czasie Finua klęknęła przy palenisku i zaczęła rozpalać ogień za pomocą krzesiwa i odrobiny suchej słomy, która leżała gdzieś przy drewnie. Gdy pojawiły się pierwszej płomyki, dołożyła małych patyczków, by następnie układać coraz większe.
- Ładnie to mało powiedziane. To miejsce... uspokaja. Pozwala odpocząć, zapomnieć o świecie za drzwiami. - Chyba pierwszy raz w obecności nowej znajomej Łapa mówiła całkowicie spokojnym, wręcz nieco rozmarzonym głosem, przeszukując szafki. Szybko znalazła dwa czyste kubki i liście, które wyglądały jej na melisę. Chwilę dłużej poszukiwała czajnika oraz wody, ale wreszcie i one się znalazły, po czym wylądowały nad ogniem. - Zakon to tylko przystanek, czy zamierzasz zostać na dłużej?

Finua zmarszczyła lekko brwi, czekajac, aż woda zacznie wrzeć.
- Ile tu jestem? Od poprzedniego lata. A znalazłam się tu dość zwyczajnie. Może nie wyglądam, ale jestem cyganką. No... w sumie tak nie do końca. Nie jestem Cyganką z urodzenia, po prostu zostałam przygarnięta przez nich jako niemowle i podróżowałam z taborem, a na wiosnę przed moim przybyciem tu, odłączyłam się i powędrowałam w nieco innym kierunku. Musiałam ochłonać po odejściu mojej opiekunki i mistrzyni. Ten mały, Kier, jest taki, bo moi opiekunowie uważali, że powinnam mieć jakieś zwierzę, które pomagałoby mi zdobywać pieniądze. Początkowo miał być kruk, albo jakiś kot, gdyby złapali w lesie kocię żbika, czy rysia. Ale znaleźli dziuplę z nim, więc go wychowałam. Jest piekielnie ciekawski, ale chętnie się uczy. Kier! - Dziewczyna trajkotała wesoło, aż zawołała wiewiórkę, która momentalnie zwróciła na nią swoją uwagę, by podskoczyć nagle dosc wysoko nad na takie zwierzątko i wykonać salto w tył. Mogłoby się wydawać, że była to inwencja własna gryzonia, gdyby nie gwałtowne obrócenie dłoni przez Łapę, które musiało być komendą. Tancereczka zalała wreszcie zioła w kubkach gorącą wodą i zaniosła je do stolika.
- Masz ochotę coś zjeść? Mogę poszukać tu czegoś, ale raczej znajdę tylko suchary. Ciebie przywiodła tu chęć nauki... czegoś konkretnego? Chcesz zostać magiem, czy coś?

Ketra szła równym krokiem za Drafrinix i patrzyła jak on się przemienia. Poszła za nim i usiadła koło niego w boxie. Popatrzyła na niego i jego maskę na twarzy, zdziwiło ją to że coś takiego nosi. I po co ? Pewnie się czegoś wstydzi, albo ktoś strzelił w niego ogniem ? A może to wina tego że może być smokiem.
-To może coś zamówimy Przyjacielu ?

Ostatnio edytowany przez Ketra (2011-03-27 09:28:56)

-Ja tylko wodę z jabłkiem - Rzekła przymilnym głosem. Miała ochotę uściskać przyjaciela leczy tego nie zrobiła gdyż, jej zawód mógłby ją odrzucić od niego. Straciła by jedynego przyjaciela jakiego ma - A ty co zamówisz ? - Zapytała się go wesołym głosikiem, lecz na ławce przesunęła się trochę w bok, nie zauważalnie dla niego.