Zakon Światła Ostoja Fantazji

Gdy anioł podleciał do tego czyraka, swoją drogą, świetną nazwę wybrali, rytm jego pulsowania zmienił się. Przyśpieszył, a ilość ropy na nim wzrosła w ciągu kilku sekund tak bardzo, ze aż kapała na niżej położone obłoki, unieruchamiając kolejne komórki Hawola.
Czy to możliwe, by to coś wiedziało o obecności anioła? O jego zamiarach? Niechby przypadkiem nie okazało się inteligentne! Bo bogowie jedni wiedzą co mogło spowodować taki stan u bestii i do tego, wyglądać tak odpychająco. Jeśli dodać do tego śmieszne gabaryty broni Eliana… można było powiedzieć, ze mają problem.
No i problem oczywiście się pojawił. Oto na mięsistej powłoce guza pojawiły się mniejsze ropnie, rosnące w zastraszającym tempie. Gdy pierwsze z nich wybuchły z głośnym sykiem, uwalniając potworny odór gnijącego mięsa, zrobiło się jeszcze gorzej.
Z środka wyłoniły się stwory podobne do komórek Hawola, ale posiadające skrzydła i żądła na odwłokach. Chwilę stały na powierzchni czyraka który wydał je na świat, trzęsąc łbami i machając skrzydłami jak ważki, by po chwili wzlecieć w powietrze, oczywiście kierując się w stronę anioła ze sztyletem.

- To jakby podrabia zasadę działania Hawola... Uczepiło się jego ciała... Działa jako pasożyt, szkodzi "organizmowi" i jednocześnie jest w stanie samo się bronić. Może nie jest to inteligentne tylko wyposażone w czułe nerwy i dlatego zauważyło Eliana... A gdyby to "odkroić" od tego obłoku? Albo trzeba to przebić...
Upadły po chwili zauważył że drugi ma kłopoty, ale... "Pewnie da sobie radę". Sam jednak wyciągnął miecz.
- Mans! - Posłał ostrze wprost na to ohydne coś, z największą siłą jaką tylko mógł wytworzyć tak by nie opaść z sił.

Przelotem spojrzał na klasztor, nie wywarł na nim większego wrażenia, biorąc pod uwagę ostatni klasztor jaki widział, w którym o mało nie został ukrzyżowany.  - fiu fiu -  Parsknął wchodząc do środka tuż za Nikolettą. Wspomnienia zaprzątały jego głowę. - A może ona specjalnie mnie tu przywlokła ? Kto wie, w końcu to amazonka. Nie przepadają za mężczyznami, a już na pewno nie za krwiopijcami czyhającymi na chwilę słabości by zatopić swe kły w szyi. Pewnie dlatego opatuliła się tym płaszczem. -  Zamyślił się w twierdzeniach po czym wrócił na ziemię.  - Widzę, że masz niezła renomę zakonie. -  Dodał z rozbawieniem nawiązując do wcześniejszych słów amazonki. Sam Angelus nie należał zaś do tych kochanych o których piszę się pieśni, owszem umieszczono jego rasę w legendach, zaś w dziale "Demoniczne i złe". Toteż choć trochę rozumiał Nikolettę.  - Skąd te opowiadania ? Jak to się stało, że zostałaś okryta tak złą sławą ? -  Spytał nabierając ciekawości.  - Moją złą sławę zawdzięczam moim przodkom, jednak to tylko stereotyp. -  Uśmiechnął się, zapewniając o swoich dobrych zamiarach.

Również się uśmiechnął, wyszczerzając anielsko białe ząbki. Dobrze wiedział co ma na myśli. Zabijanie było jego drugą naturą. Choć czasem, głód brał górę wnet zaś ofiar się nie wybiera. Ale tego wolał nie mówić amazonce.  - Szacunek... Raczej nieznane jest mi to słowo. Zawsze byłem uważany za żmije dążącą do zaspokojenia własnych pragnień. -  Posępniał.  - Ile tu jestem ? Niedawno tu przywędrowałem. Dekadę temu w moim rodzinnym mieście, pewien kupiec mnie poznał, powiedział zaś iż moi rodzice mają związek z Zakonem, toteż moim celem było dostać się tutaj. Nie znałem kierunku, żadnej poszlaki, tak jakby to miejsce w ogóle nie istniało, podróże również uniemożliwiało mi światło słoneczne, nie zabija mnie zaś bardzo wyróżnia, staję się wnet łatwy do rozpoznania, a wiesz jak strach w umysłach ludzi działa. Mnóstwo razy o mało nie zginąłem z rąk fanatyków, mimo to dotarłem tutaj, i szukam. -  Westchnął, orientując się iż jego przydługi monolog mógł znudzić Nikolettę.  - A co z Tobą ? Długo tu jesteś ? -  Spytał. Szybko pojął i odpowiedział sobie na to pytanie. Jasne, że długo. Trafić na ślepo klasztoru ? Nawet wampir by tego nie dokonał. Zamilkł, siadając na kamiennym podeście. Korzystając z mroku pomieszczenia smakowicie przyglądał się amazonce, pamiętając o konsekwencjach jeśli przyszłoby mu się rzucić jej do gardła. Nie miał pojęcia, że i ta świetnie widzi w ciemnościach.

Teraz gdy powietrze było czyste, rozniosła się woń amazonki. Potężnie uderzyła w nozdrza krwiopijcy. Ślina podeszła mu do ust, a jego ruchy stały się bardzo nienaturalne. Starał się jednak zachować dystans, powstrzymując się od swobodnego oddychania nosem. - uff - Westchnął odnosząc ulgę. Pragnienie odeszło, i mógł w końcu zająć się kontynuacją rozmowy.  - Gdy pierwszy raz tu trafiłem wydawało mi się iż Zakon trwałby od wieków, widać źle zinterpretowałem pierwsze wrażenia, biorąc pod uwagę iż jesteś tu od początku, a jesteś przecież młoda. -  Najwyraźniej udzielała mu się obecność amazonki, Angelus stosunkowo się rozluźnił, jego oczy nabrały blasku, a cielesne odruchy wróciły do normy.  - Teraz skoro już nie jestem nieznajomym, ani też zagrożeniem, póki co... Może przedstawisz mi dłuższą historię, tego jak znalazłaś się na deszczu, na kolanach, niemal skamlając by ktoś Cię dobił. -  Ciekawość wzięła górę, stąd te pytanie. W międzyczasie ściągnął koszulkę, ukazując atletycznie umięśniony tors, skręcił ją wyciskając z niej resztki wody, po czym przywdział z powrotem.  - Nie potrzebujesz się ogrzać ? -  Starał się przybrać zatroskaną minę, ale chyba mu to nie wyszło. Odruchowo rozejrzał się po czymś na opał.

Skrzywił się lekko, całkowicie zapomniał iż rozmawiał z czującym człowiekiem. Szybko zebrał się i zebrał trochę w miarę suchego drewna. Z pasa zza pleców demonstracyjnie wyciągnął dwa sztylety, mocne uderzenie jednego o drugi wywołało iskrę, która zaś przenosząc się na wysuszone drewno lekko je zaczerniła, kilka powtórzeń, trochę dmuchania i ot powstał płomień. Gdy już ogień wzmógł na sile, Angelus począł dorzucać większe, bardziej mokre kawałki drewna, przez co płomień mógł starczyć na bardzo długo.  - Gotowe. -  Odezwał się jednym słowem, cały czas zastanawiając się nad historią amazonki. Żadnych przeżyć nie odbierał jako tanie bajeczki, lecz zaakceptował decyzję rozmówczyni nie oczekując niczego więcej.  - Nikoletta, tak ? Bardzo ciekawe imię, rodzice Ci je nadali ? -  Pod wpływem rosnących płomieni coraz to mocniej napierał plecami na ścianę, żar płomienia był dla niego kilkukrotnie większy niż dla człowieka. Przysiadł przy filarze, bokiem do Nikoletty, tyłem do ogniska, kamienny filar tworzył idealną tarczę przez żarem płomieni.

Wamipr spojrzał w oczy amazonki, nie wiedząc czy jej współczuć czy też nie. Jej historia była smutna, jednak emocje towarzyszące wojowniczce były trochę inne, niż te których spodziewał się Angelus.  - Przykro mi. -  Zebrał się w sobie, wykrztuszając jedyne zdanie jakie przyszło mu teraz do głowy. Zapewne już się wycierpiała, a teraz jest jej to zupełnie obojętne, bądź też jak przystało na prawdziwą amazonkę, uczucia schodzą na dalszy plan.  - Bądź co bądź, płynie w tobie szlachecka krew. -  Zaśmiał się ponuro, rzucając spojrzenie w mroki klasztoru, w miejsca, których płomień ogniska nie zdołał oświetlić.  - W sumie nie liczy się to co było kiedyś, ważne na jakich ludzi się wyrosło. Każdy włada swoim przeznaczeniem w jakimś stopniu. Mimo tak bujnej historii wyrosłaś na ludzi. No pomijając twój zapał do odbierania, życia -  Roześmiał się, a echo jego śmiechu przemierzyło cały klasztor. Zamilkł na chwilę.  - Moje imię ? Nadał mi je mój stwórca, przynajmniej tak mi powiedział. Angelus z łaciny znaczy Anioł. -  Uśmiechnął się, dodając.  - Do anioła to mi trochę brakuje. -  Spuścił wzrok, po czym skierował go na amazonkę.