Zakon Światła Ostoja Fantazji

Hidoi jakby zignorowała pocałunek Samuel'a, myślami była bardzo daleko... tam gdzie nie ma miejsca na rozterki czy też płacz. Oparła się na łokciach, odginając szyję w tył. Westchnęła cicho, przez jej ciało przeszedł dreszcz. Poderwała się na równe nogi. wybacz, Samuel, ale musze coś jeszcze załatwić... powiedziała szybko otrzepując się z trawy po czym ruszyła biegiem znikając za drzewami.

Przez zagajnik przemknęła smuga cienia. Pędziła szybko i bezszelestnie, odbijając się od pni drzew, by nie dotknąć szeleszczącej ściółki. Równie szybko, jak się pojawiła, zniknęła w gąszczu drzew. Ślad za nią się rozwiał.

Na końcu pojawił się Shar'rah. Biegł na czterech łapach językiem na wierzchu. Na futrze migotały mu drobne perliste kropelki. Zatrzymał się podniósł na dwie łapy. Odetchnął głośno.
- Łady bieg... - mruknął cicho i spojrzał na płynącą w górze duszkę. - Widzisz coś tam z góry?
Astaroth w tym samym czasie zawrócił, skacząc po drzewach i wylądował obok kotołaka. Mruczał cicho i rozglądał się dookoła.

Z Shara jakby znikło całe zmęczenie. Podniósł się i wskoczył na drzewo. Astaroth przykucnął i tak przykucnięty zaczął się skradać w kierunku wskazanym przez unoszącą się nad nimi chmurkę. Shar'rah poszedł za nim, skryty pośród drzew. Nie miał ochoty wtrącać się w polowanie malca. Po prostu nie chciał opuścić widowiska.

Astaroth przysunął się bliżej saren. Powoli, bezszelestnie jak łowca. Zatrzymał się za krzakiem stojącym tuż obok saren. Oblizał się i otworzył usta, jakby miał zaraz wypuścić z siebie cień. Kotołak przysiadł sobie na gałęzi, by móc wygodnie obejrzeć widowisko.

Nagle z ust smoczka wypłynął cień, który w mgnieniu oka skrył obie sarny, które wydały z siebie przerażone dźwięki. Jedna z nich wybiegła przerażona i pomknęła przed siebie, druga jednak się nie pojawiała. Astaroth zaczął krążyć dookoła kłębiastej bańki. Oblizywał się, a z każdym krokiem podchodził coraz bliżej...

W tym samym momencie Astaroth skoczył w cień i wyleciał po drugiej stronie. Kiedy pojawiła się sugestia powstającego powoli ryku, skoczył drugi raz i wylądował tam, gdzie wcześniej stał. Gdy zaczynały rozchodzić się pierwsze, basowe dźwięki ryku przerażonego zwierzęcia, Astaroth uskoczył na bok i znowu pojawił się po drugiej stronie, by znów przeskoczyć na kolejne miejsce. Każdemu skokowi towarzyszył dźwięk drapania czegoś ostrego o skórę. Gdy ryk stał się już wyraźny i gwałtownie zbliżał się ku wysokiej nucie paniki, smok skoczył po raz piąty. Rozległ się dźwięk, rozrywanego mięsa i malec wyskoczył po drugiej stronie. Na łapkach miał drobną sugestię czerwieni, objawiającą się niekiedy spod warstwy cienia. Zwierzę zaczęło kwiczeć przerażone. Smoczek z warknięciem skoczył w cień. Rozległ się dźwięk, jakby ktoś miażdżył coś bardzo twardego. Smoczek wyskoczył. Miał zakrwawiony pyszczek i jeszcze coś innego... Jakby przezroczystego... Smoczek oblizał się i znowu skoczył. Rozległo się kolejne gruchnięcie. Smoczek wyskoczył jeszcze bardziej pobrudzony krwią ofiary. Gdy sarna znów kwiknęła, skoczył do niej. Gdy wyskoczył, rozległ się dźwięk upadającej sarny. Astaroth oblizał się i odwrócił w stronę cienistej kuli. Ta, jak na sygnał, rozwiała się, ukazując leżącą na boku sarnę z trzema rzędami głębokich ran. Obie przednie nogi leżały pod dziwnymi kątami. Gdy zobaczyła, co powoli ruszyło w jej stronę, zaczęła się wierzgać, chcąc podnieść się na nogi, choć, oczywiście nie przyniosło to najmniejszych efektów. Smoczek oblizał i przejechał językiem po pysku przerażonego stworzenia. Oblizał się raz jeszcze i przeniósł się pomiędzy nogi zwierzęcia, gdy usiadł i powoli zaczął konsumować brzuch zwierzęcia małymi kąskami. Oczywiście obiad zareagował na to większym jeszcze piskiem i zaczęło się ruszać, jak tylko mogło. Na swoje nieszczęście bez skutku. Piękne, letnie popołudnie, bezchmurnie niemalże niebo, trawa zielona, a i tak nie wiesz, czy za chwilę jedyny stuprocentowy smok w okolicy nie zacznie cię konsumować żywcem...

Astaroth mruknął z wdzięcznie i wrócił do konsumpcji kwiczącego obiadu. Shar'rah zeskoczył z drzewa. Podszedł do Skimrry i pocałował ją czule.
- Ładnie... - mruknął. - Nawet tutaj słyszałem grzmot. Chociaż z drugiej strony właśnie zobaczyłem coś, co sprawiło, że nie chciałbym być w jaskini w obecności takiego smoka... - zadrżał.