Zakon Światła Ostoja Fantazji

Nie dalej jak kilka metrów dalej za gęstwiną drzew zauważyłeś jakiś ruch. Ktoś odziany w lniane ubranie najzwyczajniej w świecie sobie spał pod drzewem. Po wystających z pleców skrzydłach domyśliłeś się, że to anioł. Zdawał się zmęczony dzisiejszym dniem tak mocno, że nie dbał o bezpieczeństwo.

Efekt jasny. Anioł otworzył drastycznie oczy... po czym znów je zamknął. Przy okazji całe ciało mu się rozluźniło. Ofiara... znaczy, mężczyzna miał już szansę na dłuższy niż się spodziewał sen. Teoretycznie, bo nigdy nie wiadomo, co upadły wymyśli...

I wreszcie spotkała ich. Czekała na nich cały dzień, a teraz miała całą noc by na nich popatrzeć. I mimo, że Remoon był własnie w nowiu, to czuła jego obecność całym ciałem. I właśnie ta obecność dwóch księżyców dawała jej siłę, uspokajała ją i pozwalała odpocząć. Była wszakże Nimfą Nocy, dlatego o tej porze czuła się najbezpieczniej.
Zatrzymała się dopiero wtedy, gdy znalazła się obok jeziorka. Uśmiechnęła się szeroko, gdy zobaczyła odbicie Sormoona w tafli wody.
Podeszła do najbliższego drzewa, usiadła pod nim opierając o pień plecami i zamknęła oczy. Nie zasnęła, lecz nie ruszała się. Klatka piersiowa unosiła się lekko i prawie niedostrzegalnie. Jej niesamowicie blada skóra mogła zmylić - wyglądała jak martwa kobieta, którą ktoś zostawił pod drzewem.

Ciszę ktoś przerwał. Ktoś tutaj szedł. Zagłuszał jej osobisty kontakt z księżycami. Otworzyła oczy i stała bezszelestnie. I mimo że jej oczy przyzwyczajone zostały do Ciemności, to by zobaczyć coś, co jest nieco dalej, musiała użyć zaklęcia.
- Jerov... - wyszeptała cicho i przymknęła na chwilkę oczy. Gdy uniosła powieki wszystko było tak widzialne jak za dnia. Uśmiechnęła się pod nosem i zaczęła niesamowicie cicho podążać w stronę, z której wcześniej słyszała kroki.
Nie chciała, by ktoś ją zobaczył, lecz jej skóra niemalże odbijała delikatne światło Księżyca. Wyglądała jak jakaż zjawa, która włóczy się po lesie bez celu. Dlatego starała się unikać blasku Sormoona.
Ujrzała nagle sylwetkę. Podeszła nieco bliżej, na kilkanaście metrów od mężczyzny i uśmiechnęła się delikatnie. Czyżby ją śledził? I nie boi się bez broni spać w lesie? Przecież dla Maga Ognia mrok nocy nie był przychylny...

Zastanawiała się, czy wyjść z ukrycia czy lepiej w nim pozostać. Wiedziała, że uczucia Phoenixa nie są szczere. Przecież nie można zakochać się w kimś rozmawiając z nim przez kilka minut. Przynajmniej tak myślała. Nie wiedziała, sama nigdy nie była zakochana. Czy to możliwe, że gdy zobaczy się jakaś osobę, to czuje się coś w rodzaju połączenia z tą osobą?
Przeniosła wzrok na księżyc. Tak, pokochała go od razu. I kocha dalej. Westchnęła lekko i nie ukrywając się już zbliżyła do mężczyzny. Nie unikała już Światła Księżyca, pozwalając, by jego blade Światło odbijało się od jej skóry, która zdawała się lśnić w jego obliczu.
- Szukałeś mnie? - zapytała po chwili spokojnym i może nieco zimnym głosem.

- Nie szukałam... - powiedziała i uśmiechnęła się, jakby przepraszająco. Podeszła z gracją i z lekkością do Phoenixa. Przeniosła wzrokiem od jego stóp po głowę, podobnie jak w karczmie. Zastanawiała się w milczeniu co ma zrobić. Nie żywiła żadnych uczuć do mężczyzny. Nie mogła nawet powiedzieć, że go lubi, wszakże nie zna go. Wzięła nieco głębszy oddech i zbliżyła się jeszcze do elfa na odległość nie większą niż na długość dłoni. Uniosła twarz i spojrzała mu prosto w oczy.
- Zapomnij o nie. - powiedziała po długiej chwili milczenia. - A ja postaram się już więcej Ci nie pokazywać na oczy. - dodała i opuściła wzrok, zastanawiając się, czy nie powinna postąpić inaczej... Odsunęła się od mężczyzny i nie oglądając się za siebie szybkim krokiem zniknęła mu z oczu.

Ostatnio edytowany przez Amadea (2010-09-24 15:14:23)