Zakon Światła Ostoja Fantazji

Popatrzyła się smutno na twarz Smoka. Podniosła się na łokciach i nachyliła nad nim, by móc pocałować go w policzek i uśmiechnąć się.
- W herbaciarni. - powiedziała krótko i położyła głowę na torsie mężczyzny. - Mam nadzieję, że zobaczymy się jak najszybciej... - dodała i pocałowała go jeszcze raz, tym razem w usta, po czym wstała, otrzepała sukienkę i poprawiła włosy.
- Po za tym chyba nie mogę chodzić bez bielizny, prawda? - zaczepiła złośliwie, ale w duszy dziękowała, że jej suknia jest długa aż do ziemi i wykonana została z dość ciężkiego materiału, który nie jest targany przez wiatr...

- Przejdę się... - powiedziała patrząc w dal. Zamyśliła się na chwilę, po czym ocknęła się i popatrzyła na Smoka. Uśmiechnęła się, podeszła do niego by pocałować delikatnie w policzek i spojrzeć mu w oczy.
- Nie martw się o mnie. Jestem dużą dziewczynką i dam sobie radę! - mówiąc to cichym głosem pstryknęła go delikatnie palcami w nos, uśmiechając się przy tym złośliwie. Zrobiła kilka kroków w tył, po czym odwróciła się, by skierować się w stronę miasta. Popatrzyła na niego przez ramię i uśmiechnęła się, by zniknąć po dłuższej chwili.

Anioł wyleciał poza Quidsors. Minął też kilkukrotnie Gwiezdną Wieżę. Przebywanie w jednym miejscu powoli go nudziło. Nie miał ochoty siedzieć gdzieś dłużej. Musiał korzystać ze swych skrzydeł, póki je posiadał i był wolny. Chciał być jak sokół, którego kiedyś uratował.
Przelatując nad terenami rolniczymi, dostrzegł miejsce w którym kiedyś - dawno temu - był. Zawisł nad nim, po czym z gracją wylądował.
Zamknął oczy i z rozłożony skrzydłami stał tak przez chwilę. Cieszył się powietrzem, które tutaj pomagało mu odetchnąć od miejskiego żywotu. Powoli nadchodził też zmrok, a taka sytuacja mu odpowiadała. Mógł spędzić tu całą noc i nic by sobie z tego nie zrobił. Samotność w takich chwilach mogła pomóc, ale Elian cierpiał ostatnio na brak towarzystwa. Przydałoby się porozmawiać z kimś, nieważne czy obcym czy przyjacielem. Byle zamienić z kimś kilka słów.

Złożył skrzydła i obserwował przez chwilę przybyszkę. Znał ją. Bo kto by jej nie znał? Słyszał najprzeróżniejsze legendy o amazonce.
Potrząsnął głową i skupił się na słowach Nikoletty.
- Nikt nigdzie się nie wybiera. Większość przepadła bez słowa albo pałęta się nie wiadomo gdzie - odparł cicho. Zrobił kilka kroków w stronę barierki i zerknął w dół. Nie pamiętał, czy tak kiedyś robił. Chciał po prostu pobyć, ale znalazł też kogoś z kim mógł zamienić kilka słów.
- Zależy, co masz na myśli mówiąc o ciszy i spokoju - powiedział głośniej, akcentując dwa ostatnie słowa.
Skierował spojrzenie na wieżę. W mroku wyglądała niesamowicie. Nikłe światło z okien dodawało tylko efektu tej wyższości nad innymi. Zamknął oczy i odrzucił wszystkie wspomnienia z przeszłości. Nie miały dla niego żadnego znaczenia. Już nie.

Amazonka lekko zwróciła ku aniołowi swą twarz, błyskając zębami w na poły złowrogim, a na poły drwiącym uśmiechem.
- Jak przed burzą...
Zaraz też złagodniała i spojrzała w dal, chcąc jakby przeszyć wzrokiem ciemności, przeniknąć istotę rzeczy czy stanu, jaki miał na Zakonie swe miejsce od dłuższego czasu.
- A tam Chaos sobie czyha... - to mówiąc znów odwróciła głowę, lecz jej spojrzenie padło na postać stojącą na uboczu.
Z dala od nich.
Nikt nie wyglądał tak samo jak Ireth. Ireth, która unikała amazonki, dziwnie się jej obawiając. Wszak amazonka nie uczyniła jej nic złego. Nie miała jednak zamiaru przeszkadzać polimorfce. po co wdawać się w konflikty?
- Myślisz, że Zakon byłby w stanie odeprzeć atak wroga? - zapytała przerywając ciszę.

Nikola od razu odwróciła głowę w stronę, skąd dochodziły i kroki, i głos. była czujna. Jak zwykle. Prawie.
- Witaj, Auriel. Może przyłączysz się do nas? Właśnie zastanawiałam się, coby było, gdyby zaatakował nas teraz Chaos...
Amazonka znów spojrzała w dal. Czy naprawdę rozmyślała o Chaosie? Nie...na pewno nie. Wskazywał na to jej mętny wzrok. Może była to oznaka smutku? Niewykluczone. Zwłaszcza, że wzrok jej biegł nieubłaganie w stronę Rin. Daleko, hen, poza granicami ziem zakonnych. Dlatego wyglądało to tak, jakby kobieta chciała przewiercić ciemność oczyma.

Trochę pobłądziła na terenach zakonnych. Wszystko jakby stare, ale jednak nowe. Szła dalej przed siebie z nadzieją, że kogoś spotka i pomoże jej w odnalezieniu się. Ujrzała jakieś postacie. Podeszła b. cicho, starając się nie zwrócić uwagi. Chciała ich wpierw podsłuchać, a następnie ewentualnie ujawnić się. Słyszała jeden znany jej głos na pewno, a może i więcej. Były też nowe głosy. Zaciekawiły ją ów głosy. Delikatnie wyglądała siedząc na jednym niedaleko położonym drzewie od grupki osób. Starała się powiązać głosy z sylwetkami i rozpoznać.
Po dłuższym rozpoznaniu podeszła. Hardym krokiem, jej sylwetka i ruchy mówiły o dumie i odwadze jaką miała w sobie. Niewiele jest rzeczy, których się bała. Ale nie mogła powiedzieć na głos, że wszystkiego się nie boi, bo tylko głupiec i zadufany człowiek potrafi tak rzec.

Podeszła do amazonki bez większej krępacji. Zmierzyła ją wzrokiem. Tak... to musiała być ta amazonka, która potrafi nieźle narobić wokół siebie zamieszania i huku. Choć jak każda kobieta, ale nie każda tak umiejętnie władała bronią. Zatrzymała się przed amazonką w odległości na parę metrów.
-Tak...- miała głos brzmiący satysfakcją - jak zawsze czujna i gotowa do ataku....- uśmiechnęła się delikatnie ni drwiąco, ni z satysfakcją - to co teraz ode mnie oczekujesz?
Stała nie ruchomo i pełna odwagi, chodź była przekonana, że zna amazonkę i nie specjalnie bała się jej.