Zakon Światła Ostoja Fantazji

Vicky weszła do sali wykładowej rozglądając się ciekawie. Była tutaj pierwszy raz. Przyjrzała się z niejakim zdumieniem lewitującej nad mównicą tablicy, no tak, przecież to szkoła magii, czego innego mogła się spodziewać.

- Dzień Dobry - powiedziała uprzejmie i zajęła wolne miejsce z brzegu w pierwszej lepszej ławce.

Teraz przynajmniej mogła się uważnie rozejrzeć po sali. Była bardzo podekscytowana czekającym ją wykładem. Już się nie mogła doczekać. Poznała do tej pory tylko jedno zaklecie i to takie, które wiele nie mogło zdziałać, a przecież chciała zostać magiem - medykiem. Musi się porzadnie przyłożyć do nauki, to jest pewne. Jej marzenia się spełniały. Była bardzo szczęśliwa, że dołączyła do zakonu. Czekała co wydarzy się dalej.

Anioł ostrożnie otworzył drzwi do pomieszczenia i rozejrzał się. Był już tu dwa razy i z doświadczenia wiedział, że najlepiej się upewnić czy żadne ożywione przedmioty nie latają w powietrzu. Po chwili cicho odetchnął z ulgą i wkroczył do środka. Przywitał skinieniem głowy dziekana i zajął miejsce w tej samej ławce co zwykle nie zapominając by wcześniej ją pogłaskać po grzbiecie. Wyglądało na to, że cały zakon (jak zresztą sam Arevis) jakoś ostatnimi czasy chyba przysnął. Kiedy mijał budynki by dotrzeć do Szkoły Magii wszystko wyglądało na zakurzone. No cóż trzeba będzie potem trochę posprzątać. Arevis wzruszył ramionami i rozejrzał się ponownie po pomieszczeniu. Chyba był tu pierwszy, będzie trzeba poczekać na resztę.
(Nawet jeśli sobie zasłużę - co nie jest pewne - to prosiłbym o nie dodawanie mi pkt. many do statystyk)

No to miała iście smocze wejście ala przyczajony tygrys. Nie wiedziała, że jeszcze się nie zaczęło, myślała raczej, że jest spóźniona. Trochę za mocno pchnęła drzwi, przez co uderzyły o ścianę, a ona miała minę pt. "ups, nic się nie dzieje". Zaraz zamknęła drzwi i już poważniej spojrzała po sali czerwonymi oczami. Kilka osób znała, większość jednak nie. Była tutaj po raz pierwszy więc stanęła gdzieś z brzegu przy środkowym rzędzie. Na drzwiach wisiała wcześniej karteczka, którą niby pospiesznie przeczytała. Wolała jak na razie się nie odzywać, a wzrok skierowała na dziekana. Była mu tak wdzięczna, ale też odczuła coś czego smok nie powinien. Odczuwała obawę, że dziekan mógł się pomylić co do jej talentu. Mogła go równie dobrze zawieść. Odezwała się jednak pewniejszym głosem - Przepraszam, ja tutaj jestem po raz pierwszy, nie wiem co było na poprzednich zajęciach No i oczywiście pewnie będzie musiała nadrobić. Na twarzy już widać było zaciekawienie, czego to tutaj się dowie. Powoli ściągnęła rękawice z dłoni, pogłaskała ławkę, a potem położyła rękawiczki na niej. Usiadła sobie spokojnie, zastanawiając się po co to głaskanie ławek? Jako smoczyca była świadoma gdzie jest jej główne źródło uwalniające magię. Jej ręce były wrotami przez, które mogła przechodzić magia ognia. Pewnie większość czarodziejów używa rąk do zaklęć, ale czy czuje w nich ten pokład energii? Jej ręce miały wyższą temperaturę niż w normalnym ludzkim ciele. Skupiła się by wychwycić każde słowo, zrozumieć. Dodatkowo na ławce pojawił się pergamin, pióro oraz atrament. Aby mogła zapisać swoimi słowami, zdaniami. Była otwarta na wszelką naukę.

-Dobra, zaczynamy. Nie mamy wieczności na naukę rzucania ognistych kul.- powiedział lekko ziewając Sulam, po czym wstał i podszedł do mównicy. Zaczynał się przyzwyczajać do tego, że Akär musiał zrobić coś durnego na wejściu. Drzwi zamknęły się, a na wszystkie okna w sali przestały przepuszczać światło. Sufit i ściany stały się granatowe, prawie czarne. Kilka niewielkich białych kropek zaczęło się pojawiać na granatowym tle, z dwoma większymi przypominającymi Sormoona i Remoona. Sala utworzyła iluzję nocnego nieba. Dla laików był to pokaz niezwykły, jednak Dziekan zaczynał to traktować jako chleb powszedni. W końcu codziennie witały go miotły, stoliki, atakowały książki, człowiek się szybko przyzwyczajał.
-Witam wszystkich. Dzisiaj zajmiemy się zagadnieniem podstawowych zaklęć bojowych. Osobiście uważam, że jesteście na tyle duzi by umieć przeczytać kilka zdań w bibliotece na temat inkantacji etc. to jednak jest to zarządzenie z góry. Jak już pewnie się domyślacie rozpoczniemy od magii księżycowej, dziedziny dość mocno niedocenianej. Przydatna szczególnie dla oprychów, agentów i nocnych kurierów, ale na polu walki myślę, że również znajdziecie dla niej zastosowanie. Zacznijmy od zaklęć prostych, od pierwszego stopnia. Zaklęcie "Lupiqus" pozwala na pobierania światła z księżyca i zaklęcie je w rzecz lub osobę. Efektem jest to, że dana osoba lub rzecz oddaje światło o zasięgu 15 yardów i jest jasnoniebieskie. Brzmi mało bojowo, ale jest bardzo dobre nie tylko do ułatwienia sobie drogi w nocy, ale również naznaczenia przeciwnika, dzięki czemu znamy jego pozycję. 15 yardów to może nie jest wiele, ale czasami wystarczy aby ocalić skórę. Ireth Ty poćwiczysz z Akärem, a Arevis z Etaminą, z którą omówię później warunki jej nauki tutaj. A teraz jazda do ćwiczeń.

Podniosła wzrok na sufit i chwilę takiej pozycji trwała. Siedząc z głową zadartą, przypatrując się iluzji. Zaznajamiając się z nią, ale jednocześnie też uspokajając wybujałe myśli, wyciszając oddech, zbierając w sobie odpowiednie skupienie. Bo w tym miejscu potrzebne jej było takie wyciszenie, taki spokój ducha. Emocje były złym doradcą, tutaj wszystko powinno być dobrze wyważone, przemyślane, no i ostrożne. Bo magia bywała kapryśna, o czym nie raz i nie dwa zdołała się przekonać. W końcu oderwała wzrok od nocnego nieba, wstała z miejsca i zbliżyła się na kilka kroków do Akara, z którym to miała ćwiczyć. Zmierzyła go wzrokiem bez wyrazu. Bo siły swe skierowała na utrzymanie odpowiedniego stanu umysłu, jak i swego całego wnętrza.
Wykonując to ćwiczenie polimorfka postanowiła skupić się jak na razie na jednym z księżyców. Bo nie wiedziała, czy zdoła 'ogarnąć' myślą dwa tak wielkie obiekty, czy uda jej się na tyle podzielić swoją uwagę, by energię pobrać z dwóch źródeł na raz. Zawsze później mogła spróbować po raz kolejny, rozszerzając swoje pole uwagi. Teraz jednak...
Wzrok skierowała na iluzję Sormoon'a równocześnie wyciągając doń swą dłoń, myślą zaś podążyła wgłąb siebie. Do źródła swojej wewnętrznej mocy. W jej świadomości j