Zakon Światła Ostoja Fantazji

-Twoja wola.- Wzruszył ramionami Nekromanta, kiedy Ekena wyszła z pokoju. "Może to i lepiej?" przeszło przez myśl Sulamowi kiedy spojrzał na Ireth. Ciastek zaraz wykreśli ją z listy studentów i wszystko będzie się zgadzało. O ile śmierć nie zawsze wyrażała wolę właściciel o tyle samowolna rezygnacja z zajęć była świadomym odejściem. A szkoła szanowała takie decyzje. Żałował jedynie, że nie wyszkoli żadnego studenta, który mógłby ukierunkować się w magii ziemi. Nigdy nie mógł zrozumieć, czemu ta magia jest taka niepopularna.

Skimrra spokojnie wykonała zadanie. Ogień spokojnie przemieszczał się po wytworzonym połączeniu między Wiedźmą a kulą. Wytworzony przez nią ognik był solidnej roboty, mógłby spokojnie służyć jako dobre oświetlenie w pokoju lub w trakcie nocnych spacerów. To był dobry ognik.

Ireth udało się powtórzyć swój poprzedni sukces. Energia ognia bez przeszkód szła równym marszem do dłoni polimorfki. Ognik, którego wyprodukowała spokojnie mógł się równać z tym zrobionym przez Wiedźmę. Nie było mowy by to było szczęście, Ireth po prostu jak chciała to potrafiła. Może trzeba było już jej dać jakieś wyzwanie?

Arevis wykonał swoje zadanie lepiej niż poprawnie. Najwyraźniej magia wody mu odpowiadała. Sulam zawsze uważał ją za najprostszą do wizualizacji i do opanowania, jednak w tym momencie to nie było zbyt istotne. Z dłoni anioła wytrysnęła fontanna wody, którą ogniki obu pań omija szeroki łukiem.

Akär o ile ćwiczenie wykonał poprawnie to jego późniejsze popisy pozostawiały wiele do życzenia. Nieprzetrawiona energia ognia, która ostała się w jego ciel,e po wyprodukowaniu całkiem niezłego ognika, połączyła się z maną wiatru, której użył. Dało to przykład pięknej eksplozji gdy tylko zaklęcie wyszło na światło dziennie. Dłonie elfa uległy niegroźnym, acz bolesnemu poparzeniu, a eksplozja była naprawdę malownicza.

-Dobra teraz słuchajcie mnie uważnie. Akär robimy to co karze wykładowca, a nie to co Ci się podoba. To nie jest cyrk tylko szkoła magii. Zaraz zajmę się Twoimi oparzeniami.- powiedział Nekromanta ostrym tonem, ale żeby nie wyjść na zbyt surowego dodał.- Ale dobra robota z ćwiczeniem. Myślę, że możesz przejść już trochę wyżej. Ireth, zaprawdę powiadam Ci, kawał dobrej roboty. Tak trzymaj a może niedługo spróbujemy bez kuli. Na razie jednak spróbujemy z innym żywiołem dobrze?
Skimrro wszystko w należytym porządku. Mogę z czystym sumieniem dać kolejne zadanie, tym razem o wiele trudniejsze. Arevis, gratuluję, w końcu zaskoczyłeś mnie pozytywnie. Zaraz zaczniesz drugi etap.
Po tych słowach Sulam podszedł do Akära i obejrzał jego dłonie.
-Nie jest tak źle.- mruknął pod nosem.- Curavi.
Gdzieś tam we wnętrzu Nekromanty, spod ciemnej mazi jaką była mana Ciemności, wydobył się niewielki promień światła, który popędził przez ciało Nekromanty w stronę jego dłoni. Nie było to dla Sulama przyjemne uczucie, przestało nim być odkąd stał się Czarnoksiężnikiem. Jednakże nic innego mu nie pozostało, chciał szybko doprowadzić do stanu użytkowania swojego ucznia. Energia światła bardzo szybko zlikwidowała część bólu i ślady po ognistej kuli.
-Uważaj na siebie bardziej następnym razem. I tak uważam, że miałeś dużo szczęścia.
Ciastek następnie rozdał nowe kule żywiołów. Skimrra dostała kulę ziemi, Akär, Arevis i Ireth powietrza.
-Skimrro, zanim zabierzesz się za swoje zadanie opowiedz im co czujesz kiedy pobierasz energię powietrza. A wy- wskazał na trójkę adeptów.- uważnie jej słuchajcie, to może być dla was cenna wskazówka.

Arevis wysłuchał Skimrry i potrząsnął głową. Jej relacja nie określała całkowicie stanu w jakim się jest, no ale cóż on też pewnie by nie mógł lepiej tego opisać. Postanowił oprzeć się na szczątkowych informacjach oraz na własnych doświadczeniach z powietrzem. Bo któż oprócz maga mógłby więcej powiedzieć o powietrzu niźli Anioł? Barbita wziął kulkę z esencją powietrza i postawił przed sobą. Położył wpierw na niej ręce, a potem powoli je rozłożył. Zaczerpnął manę ze swego umysłu i zaczął sobie wyobrażać lot. Czuł jak szybuje w przestworzach, tak jak zawsze to robił lecz tym razem to było coś innego. Nie używał wcale skrzydeł, właściwie ich nie czuł. Gdy zaczął o tym myśleć okazało się, że wcale nie czuł ciała ani go nie widział. Wydawało mu się, że jest całkiem przeźroczysty, jakby nikt go nie widział, jakby był niczym tylko powietrzem. Czuł wszechobecną manę tak samo jak czerpał ją z żywiołu wody, lecz tym razem było trochę inaczej. Wydawało mu się, że mana cały czas się porusza razem z wiatrem. Wyciągnął przed siebie rękę (a przynajmniej próbował, ponieważ nie widział wcale swojego ciała i nie był pewien czy je ma) i czuł jak wiaterek płynie razem z maną. Nagle sam zaczął lecieć z wiatrem i obrócił się by mana leciała wprost na niego. Rozłorzył ręce i zaczął ją czerpać. Wdychał manę, czuł manę przepływającą mu między palcami, czuł jak przez niego przelatuje. Czuł jak jego ciało pochłania manę dookoła.

Ostatnio edytowany przez Arevis (2010-03-08 15:07:58)

Ireth ujęła kulę w dłonie. Ta wydawała się być lżejsza od poprzedniej i taka chłodna w dotyku. Na myśl nasunęło jej się skojarzenie, że przecież takie jest powietrze. Zimne, ale orzeźwiające, lekkie, właściwie nic nie ważące. Dające ogrom możliwości, ogrom przestrzeni. Powietrze było wszędzie, wypełniało wszystko. Dawało i odbierało życie. Było wdechem i wydechem, ono było wszystkim. Polimorfka delikatnie odłożyła kryształ na blat ławki i odwróciła się w stronę Skimmry. Jej wyważone słowa jakoś pomogły poukładać informacje w głowie polimorfki, posegregować je na te bardziej przydatne i mniej. Ale przede wszystkim dały one wyobrażenie tego, jak ma 'wyglądać' magia powietrza.
Odwróciła się spowrotem w stronę kuli, delikatnie przejechała po niej palcem, jakby badając zewnętrzną fakturę kryształu. Oczywiście było to niepotrzebnie, jednak pozwoliło polimorfce skupić się bardziej na swoim celu. Zanim jednak mogła chociażby przymierzyć się do wykonania zadania musiała 'posprzątać w swoim gabinecie'. Jak widziała wcześniej w wykonaniu Akara łączenie many ognia i powietrza źle się kończyło. A ona jakoś nie chciała skończyć z kolejnymi oparzeniami. Już wystarczająco dużo ich miała po akcji ratunkowej w stadninie. Znów zanurzyła się wgłąb siebie, pojawiając się w owym specyficznym pomieszczeniu pełnym drzwi. Nie było tu jednak tak jak poprzednio, pusto i cicho. Teraz w powietrzu unosiłi się jakby delikatne nici, jarzące się pomarańczowym blaskiem. Ireth powoli zaczęła zbierać owe włókna używając do tego swojej siły woli. Wszystkie 'ogniste' pasemka po kolei lądowały poupychane za odpowiednimi drzwiami. Teraz wystarczyło jakoś przywołać manę powietrza. Tylko jak? Polimorfka nie miała jeszcze do czynienia z tym rodzajem magii. A przynajmniej nie w tej najprostrzej, najczystszej postaci. Ale tak czy siak chciała spróbować swoich sił. Nie wszystko wszak musiało wyjść doskonale od razu, ba raczej rzadko się to zdarzało. Skoncentrowała się na odczuciach wspomnianych przez Skimrrę. Na lekkości, na przejrzystości, na świeżości. Wdech, wydech pamiętając, że to również jest powietrze. Oczyszczenie umysłu, spokój. Bez emocji, tylko chłodne wyrachowanie. Wyciągnęła dłoń czując, że już jest gotowa, że odpowiednio się przygotowała. Wysłała w stronę kuli impuls, tym razem trochę bardziej stanowczy, gdyż w tym rodzaju magii nie miała praktycznie żadnej wprawy. Podświadomie czuła, że tym razem połączenie może być trudniejsze do nawiązania. Wciąż jednak dbała o to by wszystko to zrobić z należytą ostrożnością. nie dała się rozproszyć, zdekoncentrować. Zupełnie takjakby istniała tylko ona, ta kula z zawartą w niej energią oraz 'coś' co te dwa elementy ze sobą łączyło...

Arevis poczuł dookoła przyjemne powiewy wiatru, poczuł się jakby naprawdę mógł latać wśród przestworzy. Wysłuchał następnie uwag dziekana. Był z siebie bardzo zadowolony, ponieważ wykonał zadanie lepiej niż elfi mag i kobieta, nie pozwolił jednak by to zakłóciło jego skupienie. Znowu zaczerpnął manę ze swego umysłu, zaniepokoił się trochę ponieważ zobaczył, że niewiele jej już zostało. Odnotował w pamięci by po ćwiczeniu nie rzucać magii przez jakiś czas lub odpocząć. Rozłożył ręce powoli ręce, tak jak robił to wcześniej i skupił się na kuli z esencją powietrza. Nawiązał trochę pewniej kontakt i ponownie wyobraził sobie jak szybuje w przestworzach. Wiatr dookoła rozwiewał Aniołowi włosy i działał orzeźwiająco. Barbita szybował przez dłuższą chwilę i zrobił kilka zwrotów w powietrzu. Czuł się tu jeszcze swobodniej niż gdy normalnie latał. Teraz nie czuł swojego ciała ani skrzydeł którymi machać. Nie czuł także ograniczeń związanych z posiadaniem ciała, mógł zginać się pod nieprawdopodobnymi kontami i wykonywać najróżniejsze salta w powietrzu. Czuł się naprawdę wolny. Wiedział, że mana jest wszędzie dookoła i wystarczy po nią sięgnąć. Skupił się chwilę i zaczął ją wchłaniać do własnego ciała. Nabył już w tym trochę wprawy i nie sprawiało mu prawie żadnych trudności transportowanie magicznej energii po więzi między Arevisem, a kulą.

Ireth potrząsnęła głową odgarniając w ten sposób włosy, które opadły jej na twarz. Ten sam gest uczyniła z dłońmi, rozluźniając je trochę. To było zadanie trudniejsze niż poprzednio i gdzieś na skraju świadomości mignął jej komunikat 'zmęczenie'. W końcu i tak udało jej się dużo jak na pierwszy raz od bardzo długiego czasu. Bez ruchu, bez koncentracji, bez myślenia. Odepchnęła te wszystkie myśli i uczucia na bok. Jeszcze trochę przecież mogła wytrzymać. Będzie miała czas, żeby odpocząć i zanurzyć się na dobre w rozmyślania. Jednak owo zmęczenie dawało już jej się trochę we znaki. Dłuższą chwilę Ireth spoglądała po prostu na kulę próbując ogarnąć umysłem to co usłyszała od Wiedźmy, od Dziekana i połączyć to w jedną spójną całość z jej własnymi odczuciami co do powietrza. Miała jednak wrażenie, że ciężej jest jej jednak owe powiązania znaleźć, że proces myślowy idzie jej jakby 'toporniej'. Przez ułamek sekundy miała wrażenie, ze już nie da rady, że nie uda jej się podjąc chociażby próby nawiązania połączenia... Coś w jej wnętrzu pchało ją jednak do przodu, dawało siłę. Polimorfka zawsze dużo od siebie wymagała, więcej niż od innych i właśnie to wyszło teraz na wierzch. Odrobina samozaparcia i znów odnalazła koncentrację potrzebną do wznowienia ćwiczenia. Poprzednim razem była za mało stanowcza, zbyt niepewna, chciała więc to teraz naprawić. Tym jednak razem postanowiła spróbować dopomóc sobie 'niewielką' wizualizacją. Przywołała na myśl jedne z niewielu chwil, kiedy to pod postacią orła wzbiła się w powietrze.
Wzięła głęboki oddech, skoncentrowała się i wyciągnęła dłoń w stronę kuli. Manę zebrała w sobie powoli i dokładnie, nie chcąc jej 'zmarnować', ani użyć w jakikolwiek nieodpowiedni sposób. Wysłała w stronę kryształu impuls, stanowczy, aczkolwiek nie przesadzony. Nawiązała połączenie.
I znów była ptakiem, stworzeniem wolnym, mającym całą przestrzeń powietrzną dla siebie. Ogrom miejsca, świeżość, lot.Poczuj to! - nakazała sobie w myślach. I wyczuj to co uwięzione jest tam w środku... Jednocześnie starała się utrzymać połączenie między kulą energii, a sobą w ryzach. Pracowała siłą woli, nie chciała aby strumień skręcał jak poprzednio, żeby się wił. To ona miała być tą 'rządzącą', nie odwrotnie, bo gdyby było odwrotnie... To cóż mogłoby się stać?

Arevis wzniósł się i wykonał kontrolowany lot przez salę. Najwyraźniej żywioł powietrza poczuł, że trafił na swojego. Krótki i co prawda zakończony bolesnym upadkiem (gdyż many Arevisa było już bardzo mało) jednak mogło to zaimponować każdemu  kto znajdował się w sali. Huk również mógł zaimpować wszystkim wokół. Dziekan zanotował sobie, żeby nauczyć Arevisa jak się kontroluję tą całą energię.

Ireth nawiązała połączenie  na tyle mocne, że energia wiatru chcąc nie chcąc trafiała do jej ciała. Płynęła powoli, jednak była w tym jakaś stałość, polimorfka mogła poczuć się bezpiecznie wiedząc, że nic jej ani otoczeniu nic nie grozi. Poczuła miły wszech otaczający zefirek (bez skojarzeń).

Akar osiągnął podobne rezultaty co Ireth, może trochę lepszy. Wiatr wokół niego również poruszał się szybcie, również mógł poczuć bryzę przynoszącą ulgę skórze. Jego połączenie było znacznie mocniejsze niż poprzednie, najwyraźniej zmiana wyobrażenia mu pomogła.

Żywioł ziemi nie miał zamiaru wychodzić ze swojego "domu". To był twardy żywioł, cierpliwy żywioł, żywioł zamknięty w sobie. Skimrra, która była raczej istotą otwartą, nie miała szans przebić się przez grubą skorupę nieufności, którą utworzył żywioł. Znowu została oblana błotem, tak na odczepne.

-Cleo.-wyszeptał Sulam, widząć zabrudzoną Skimrrę.- Arevis, doskonale. Jestem naprawdę zadowolony z Twoich rezultatów. Trzeba trochę jeszcze popracować nad kontrolą, ale jesteś na ostatniej prostej. Ireth, wszystko poprawnie. Teraz trzeba nabrać wprawy, pewności siebie. Ale wierzę, że opanujesz to prędzej czy później. Akar, to samo co Ireth, wystarczy ćwiczyć. Skimrro... cóż jedyne co mogę Ci doradzić na chwilę obecną, to przestudiowanie księgi magii ziemi i powolna jej nauka. Ziemia stawia zawsze opór. A teraz za mną do lochu.
Jeden z obrazów przesunął się a zanim znalazło się przejście do szkolnych lochów.

Elf był zdziwiony nagłym pojawieniem się przejścia. Uśmiechnął się pod nosem i wyszeptał.
-Nareszcie odbędzie się rozszerzona praktyka  Wstał on z ławki, nie biorąc żadnej rzeczy, oprócz kosturu. Podszedł do wykładowcy i szedł jako pierwszy za nim. Rozmyślał on co może go czekać w tym miejscu, jakim są lochy. Szedł on pewnie i z rozwagą stawiał kroki.

Ireth przerwała połączenie, na krótką chwilę zamknęła oczy i odetchnęła w duchu. Pierwsza część wykłądu była już za nią. Została tylko druga i będzie mogła iść... Pomyśleć i odpocząć. Podeszła do kuli, podniosła ją i zaniosła Ciastkowi. Jakoś dziwnie lekko poczuła się, gdy tylko ciężar kryształu został jej odebrany. Zupełnie tak jakby w końcu była wolna.
To było takie irracjonalne odczucie.
Ostatni raz obejrzała się na salę, na dowidzenia poklepała ławkę i ruszyła za resztą klasy. Do podziemi.
Cóź mogło się w nich kryć?