Zakon Światła Ostoja Fantazji

Adramelech przypatrywał się jak Elfka manewruje przy jego nadze i zdejmuje pomiary z taką perfekcją, że Nekromanta przyłapał się na zapatrzeniu się w niej i ucieczce myśli. Otrząsnął się na dźwięk jej słów i przybrał swą maskę.
- Kolor nie ma większego znaczenia, byleby był ciemny dość. Głównie zależy mi na jakości skóry, która musi być wytrzymałą i twardą. Chciałbym, by buty nowe posłużyły mi długi czas. Chodzenie po szkle w Karczmie, czy po kamieniach na wyprawach zakonnych może sprawić, że podeszwa się poszarpie, przedziurawi. Tego bym nie chciał. Czy uda Ci się, Erufailë, wykonać tak wytrzymałe buty?
Spojrzał na nią ciepło, sympatycznie. Nie jak wymagający, chamski klient.

Madette z uśmiechem otworzyła drzwi do garbarni. Była ciekawa, czy elfka już skończyła z jej zamówieniem. Weszła do pomieszczenia zamykając za sobą drzwi.
- Witam Erufailë, Adramelechu.- skinęła każdemu głową.
- Przyszłam zobaczyć jak się czuje mój skórzany płaszcz.- uśmiechnęła się jeszcze szerzej i stanęła pod ścianą czekając aż elfka skończy obsługiwać nekromantę.

- Madette, Save, witajcie - uśmiechnęła się do wchodzących. - Jeśli chodzi o Twoje zamówienie - zwróciła się do Anielicy - to właściwie już skończyłam...
Zniknęła na chwilę na zapleczu, po czym wróciła i podała płaszcz Madette.
- Skórę od zewnętrznej strony wygarbowałam w ten sposób, żeby była bardziej odporna na deszcze i ogólnie opady... Od wewnątrz podbiłam zamszem, więc powinien być miękki. Jeśli Ci się nie spodoba, nie ma problemu z poprawkami - uśmiechnęła się.
Płaszcz wyglądał tak, jak życzyła sobie Anielica - w kolorze czerni, do kolan, rękawy sięgały do połowy dłoni, kaptur był dosyć głęboki - miał stożkowaty kształt, ale nieco ścięty na końcu i zaokrąglony tak, aby nie przypominał całkowicie figury geometrycznej. Płaszcz zwężał się w talii; w jego połach elfka ukryła dwie kieszenie, a zamiast guzików srebrzyły się haftki. Na plecach widniały dwa otwory na skrzydła.
Erufailë ponownie wyszła na zaplecze; tym razem spędziła tam więcej czasu, a kiedy wyszła, niosła lustro.
- Proszę, przymierz - powiedziała, po czym zwróciła się do Save. - To zależy, ile czasu to dla Ciebie 'dość szybko'... Poza tym, musiałabym mieć dokładne wymiary mebli - uśmiechnęła się.

-Tak myślałam nie ma to jak przewidywalność-uśmiechnęła się miło-Dla wampira szybko to mnie więcej rok,ale Tobie dam tydzień bo mi się na prawdę spieszy.Co do mebli.-pstryknęła palcem a do pomieszczenia weszły zdechlaki wnosząc oczywiście potrzebne jej meble.
-Dzięki...-powiedziała cicho pod nosem.-A więc Pani Eru...?Jest możliwość ,że się wyrobisz przez tydzień?

- Tak, dokładnie tak - uśmiechnęła się do Adramelecha. - Jak mówiłam, z tym nie trzeba się spieszyć, potrzebuję około tygodnia.
- Cóż... - westchnęła, patrząc na meble i nieumarłych. Dawno nie miałam tyle pracy, ale jest to o wiele przyjemniejsze, niż taki zastój - uśmiechnęła się do siebie. - Jest możliwość, że się wyrobię w tydzień. Po prostu czerwień czy może coś idącego w kierunku szkarłatu?
Erufailë ucieszyło to, że Madette spodobał się płaszcz. To znaczyło, że dobrze wykonała swoją pracę - a to było dla niej ważne.
- Cieszę się, że Ci się podoba - uśmiechnęła się do Anielicy. - Pięćdziesiąt dukatów, ale jeśli uważasz, że to cena zbyt wygórowana, to możemy się targować.

- Targować? Jesteś pewna, że za takie cudo chcesz tylko 50 dukatów?- zaśmiała się.
Zdjęła kaptur i rozpięła płaszcz. Z sakiewki wyjęła należną kwotę i podała ją elfce.
- Masz u mnie wszelkie możliwe zniżki.- uśmiechnęła się.
Jeszcze raz zerknęła w lustro i powróciła wzrokiem do Eru.

- Dobrze, to ja już pójdę.- uśmiechnęła się.
- Jeszcze raz dziękuję i do zobaczenia.- skłoniła głowę w stronę Eru i Save, po czym otworzyła drzwi i wyszła.
Skierowała kroki ku swojemu warsztatowi. Jeszcze tyle pracy...

- Do zobaczenia - skinęła głową, odprowadzając wzrokiem Madette. - Już wszystko wiem, wpadnij za tydzień - uśmiechnęła się do Wampirzycy.
Kończyła zdejmować wymiary z mebli. Trochę roboty z tym będzie, jednak powinna się wyrobić. Zapisała coś w swoim notatniku; zastanawiała się, czy wystarczy jej barwnika.