Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Dziękuję - powiedział, sięgając po książkę. Wziął tom i szybkim krokiem ruszył do stolika. Usiadł przy nim i przejechał dłonią po okładce. Zielnik. Skrywał w sobie tyle tajemnic i tyle nowych umiejętności. Liczył, że nauczy się chociaż trochę i wykorzysta to w swoim życiu.
Zabrał się za czytanie.
Już przy pierwszych stronach wyczytał właściwości roślin, które mogłyby mu się przydać w wytwarzaniu leków, albo trucizn. Z pewnością mógł też nauczyć się, jak je wydobywać z grządek itp.
Sięgnął po czyste kartki papieru i pióro. Powoli zaczął pisać drobne litery, składając je w zdania na temat ważniejszych roślin takich jak Bluszcz elficki, Smocze ziele czy Gryfia Jemioła.
Przewracał kartki księgi, szukając odpowiednich roślin, po czym notował jego nazwę, cechy charakterystyczne i właściwości. Podczas swej wędrówki przez stronice Zielnika natknął się na zioła wykorzystywane w kuchni. Przy pierwszym namyśle uznał je za niestosowne, ale po ponownym przewertowaniu księgi dopisał je do swej listy. Wszystko mogło się przydać, nawet jeśli pozornie na takie nie wyglądało.

Wśliznęła się do czytelni bezgłośnie, nie zakłócając panującej tu ciszy, ciemna, drobna sylwetka szybko przemknęła w stronę biurka, przy którym siedział bibliotekarz pochyliła głowę i zwróciła się cicho do niego:
- Dzień dobry panie... Czy mogłabym poprosić o pewną księgę? - Poruszyła ramieniem by poprawić zsuwającą się torbę.

Starszy człowiek, widząc zamieszanie, jakie zapanowało w bibliotece - wszak, kiedy zjawiało się w jednym czasie kilka osób i każda zaczynała zadawać pytania lub o czymś mówić, zazwyczaj rodził się lekki chaos - poprawił z niewzruszonym spokojem okulary. Omiótł spojrzeniem cały tłum, a później zawiesił wzrok na każdym z osobna; po krótkiej chwili milczenia, zabrał się do pracy.
- Jednorazowo można wypożyczyć tylko jedną książkę - zwrócił się do Alcarina. - Wszystkie pozycje, poza tymi z działu ksiąg niezweryfikowanych, są dostępne, nie wszystkie jednak przynoszą wprost wiedzę praktyczną i umiejętności.
Bibliotekarz następnie zwrócił się do Raisy.
- Dziękuję bardzo, wzajemnie - uśmiechnął się, chowając książkę; cenił uprzejmość i dobre wychowanie.
- Może Pani prosić o każdą księgę, poza tymi, które oficjalnie nie trafiły jeszcze do biblioteki - odpowiedział kobiecie skrywającej twarz. - Muszę jedynie znać jej tytuł.
Widząc, na co zdecydowała się Kirieth, bibliotekarz bez słowa wstał ze swojego miejsca i wyruszył między regały. Wrócił, trzymając wybraną przez duszycę pozycję, niewiele później.
- Proszę bardzo - podał jej księgę, uśmiechając się.

(Elian, skutki Twojej nauki opiszę w następnym poście)

Drow skinął głową na znak że rozumie.
-W takim razie poproszę "Księgę Nekromancji". - Powiedział rozglądając się po zebranym towarzystwie i westchnął głośno. - Jakieś podstawy trzeba mieć. Szczególnie jeżeli moim nauczycielem ma być Mistrz Sulam... Jeszcze zbytni to do mnie nie dotarło.
Drow odsunął się na bok ustępując miejsca nowo przybyłym i oczekując na wybrany tytuł.

Umysł Eliana wydawał się być wyjątkowo otwarty na wiedzę, przynajmniej tego dnia. Przychodziła mu ona zresztą bez większego problemu - dobrym pomysłem okazało się robienie notatek.
Anioł miał rację, Zielnik był prawdziwą skarbnicą mądrości. Każda informacja w nim zawarta, przynosiła coś pożytecznego - nawet opisy ziół wykorzystywanych w przepisach kulinarnych mogły okazać się pożyteczne... Zwłaszcza, jeśli by odpowiednio je połączyć z innymi roślinami. Elian nauczył się zielarstwa.

Choć kosmetyka ciała nie wiązała się w oczywisty sposób z farmaceutyką, to jednak była przydatna. Ponoć niektórymi lekami można zatrzymać upływającą młodość - i nawet jeśli brzmieć to mogło raczej jak alchemiczna sztuczka, czy chociażby zielarska - ponieważ to w roślinach tkwiła duża część mocy cofającej bieg czasu - to powinna zainteresować kogoś pracującego w aptece. Kirieth - może było to spowodowane wcześniejszym sukcesem w nauce, może po prostu lotnością myśli kobiety - zdobyła wiedzę na temat kosmetyki ciała.

- Wypożyczenie książki jest bezpłatne - bibliotekarz zwrócił się do Mofery. - Runy Powszechne można wypożyczyć w każdej chwili, ponieważ jednak nie należy Pani do Zakonu Światła, będzie mogła Pani skorzystać z tej księgi jedynie na terenie biblioteki - poinformował nieznajomą uprzejmym tonem.
Następnie wstał zza biurka i powędrował wzdłuż regałów. Nie było go dłuższą chwilę, ale kiedy wreszcie znów pojawił się w polu widzenia, trzymał w rękach dwie książki. Obie położył na blacie, po czym wrócił na swoje stałe miejsce.
Spojrzał bystro na Alcarina.
- Och, jeśli Pańskim nauczycielem będzie Mistrz Sulam, to nie dziwię się, że nie może Pan w to jeszcze uwierzyć - stwierdził, nieco ironicznie.
Dłonie bibliotekarza powędrowały na lekko podniszczony już egzemplarz Księgi Nekromancji.
- Tylko niech mi Pan powie - zapytał, nieco ściszając głos - czy potrafi Pan czytać?

Odebrała książkę z uprzejmym skinieniem i mruknęła jakiś grzecznościowy zwrot. Trzymając symetrycznie księgę obydwoma dłońmi skierowała się w stronę stolika w kącie sali. Usiadła tam plecami do ściany i otworzyła księgę z namaszczeniem. Wyjęła ze swojej lnianej torby przybory do pisania, kantem dłoni rozprostowała na drewnie blatu pergamin i zaczęła czytać. Czytała bardzo szybko, palec śmigał po kartach w tempie linijki na nieco ponad sekundę. Co jakiś czas przystawała nad trudniejszym fragmentem, zaś po każdym rozdziale ćwiczyła na pergaminie rysowanie samych run i pozostawiała przy mniej lub bardziej udanych rysunkach krótkie notatki i mamy myśli. Przez cały czas prawą stopą wybijała jakiś niemy rytm.

Szybkie czytanie i związane z nim przyswajanie faktów wielu istotom mogłoby sprawić problem. Wszak często potrzebna jest większa ilość czasu, aby się czegoś nauczyć, szczególnie, jeśli chodzi o wiedzę teoretyczną... Mofera jednak nie miała z tym najmniejszego problemu. Uczyła się równie szybko, jak wodziła palcem po kartce papieru; w swoim własnym, niemym rytmie zapamiętywała informacje. Po kilku godzinach od rozpoczęcia nauki nauczyła się czytania run.

Bibliotekarz uśmiechnął się do Eliana i spojrzał na niego przenikliwie.
- Rzeczywiście, ogarnięcie całego Działu zoologicznego mogłoby być trochę kłopotliwe. Ostatnio wprowadziłem tam nowy porządek, w związku z czym pojawiło się więcej pozycji, zamiast jednej dużej... Mam tu na myśli Bestiariusz - westchnął lekko. - Może niech mi Pan najpierw powie, które pozycje z Działu zoologicznego najbardziej Pana interesują? Albo o jakich stworzeniach by się Pan chciał dowiedzieć najwięcej? A potem spróbujemy ustalić kolejność Pańskiej nauki - starszy człowiek spojrzał na anioła pytająco.
Tak, uśmiech potrafił wiele zdziałać.