Zakon Światła Ostoja Fantazji

Usłyszawszy listę tytułów spojrzał w bok. Szybko wrócił spojrzeniem do bibliotekarza i uśmiechnął się szerzej.
- W takim razie poproszę leksykon ptaków i psy, jeśli można - powiedział. - Potem wypożyczę kolejne z listy. Z chęcią poznam trochę faunę.
Splótł ręce na torsie i z ukosa patrzył na stoliki. Część z nich była zajęta, ale ten, który go interesował był wolny. Wygiął usta w szerszym uśmiechu.

Wziął oba tytuły i nie zdążył nawet podziękować, gdyż bibliotekarz zniknął. Wzruszył ramionami i przycisnąwszy obie książki do torsu ruszył w stronę wolnego stolika na końcu. Dwa tytuły. Potrzebował ciszy, by przyswoić sobie informacje z obu. Z resztą czekało go sporo pracy, nad opanowaniem wszystkich ksiąg, które wymienił bibliotekarz.
Zasiadł przy stoliku plecami do reszty i otworzył Leksykon. Pobieżnie przeczytał nazwy wszystkich ptaków i starał się je zapamiętać. Nie był to zbyt pokaźny tom więc było nieco łatwiej. Opis każdego ptaka był nieco skomplikowany, ale kilkukrotne przeczytanie pozwoliło mu łatwiej zapamiętać wszystko w niewielkim stopniu.
Ponownie przeczytał jeszcze kilka razy cały leksykon, szepcząc sobie pod nosem najważniejsze cechy danego ptaka.
Zamknął książkę i przymknął oczy. Tak było mu łatwiej przyswoić informacje na własny odrębny sposób. Po kilku chwilach sięgnął po książkę o psach. Przejechał palcami po okładce i otworzył ją.
Ilość gatunków psów przeraziła go, ale informacji było zdecydowanie mniej. Z łatwością zapamięta ważniejsze cechy, gorzej tylko z nazwami. Podział w jakiś sposób mu to ułatwiał, ale nadal było trudno.
Zaczął od czytania informacji o psach pasterskich. Było ich zdecydowanie mniej i były łatwiejsze w opanowaniu. Przy czytaniu każdej nazwy i charakterystycznych cech starał się zapamiętać je choć w niewielkim stopniu, by przy kolejnym czytaniu wiedzieć "co i jak". Więcej trudności sprawiły mu psy myśliwskie. Duża różnorodność wymagała sporego wysiłku umysłowego od anioła, ale jakoś sobie z tym poradził. Wiedział jednak, że musi przeczytać to co najmniej kilkanaście razy, by wszystko na stałe wyryło mu się w pamięci. O każdym typie psów myśliwskich czytał po dwa, trzy razy aby zapamiętać co nieco od samego początku. Przy powtórkach było mu łatwiej.

Terra obfitowała w faunę i próba głębszego poznania dotąd odkrytych ras oraz gatunków nie mogła należeć do najłatwiejszych. Mnogość stworzeń i tak wybiegała daleko poza zapisane karty książek, a natura potrafiła zaskakiwać badaczy. Chęć poznania zwierząt od strony bardziej teoretycznej mogła być nieco kłopotliwa, ponieważ wiedza wymagała systematycznego uzupełniania... No cóż, coś za coś.
Elianowi nauka przychodziła w miarę łatwo, ale nie bez problemów. Jakoś przebrnął przez te dwie książki, ale i tak był dopiero na początku swojej drogi... Zostało mu jeszcze kilka dzieł, a i dobrze byłoby zpamiętać, co zawarto w tych.

Bibliotekarz od kilku dobrych chwil siedział przy swoim biurku, kiedy podeszła do niego Mofera. Odebrał od niej książę i odpowiedział jej skinieniem głowy, po czym wrócił do swoich zajęć.

Wszedłszy niezauważony, skierował się wprost do działu z alchemią. Ciało sunęło po ziemią z niesłyszalnym tonem, toteż nikt nie zwrócił na niego uwagi. Regał z interesującym go typem książek wyglądał przytłaczająco, stosy zwojów, ksiąg i różnorodnych zapisków zapowiadały długie poszukiwania. Bystry wampirzy wzrok ułatwił tylko zadanie, Angelus już po chwili znalazł upragnione książki. Choroby cz.1 i cz.2, był w zakresie jego zainteresowań. Znikąd zjawił się przy ladzie, unosząc dwa tomy książki na wysokość twarzy, okazując tym samym bibliotekarce co pragnie wypożyczyć i przeczytać. Unikając kontaktu wzrokowego skierował się do najbliższego wolnego stolika. Ku zdziwieniu nie potrzebował zapalać świecy by czytać, doskonale radził sobie w ciemności. Jak wiadomo wampiryzm, jest swego rodzaju chorobą, toteż było celem jego poszukiwań. Młody krwiopijca pragnął dowiedzieć się jak najwięcej o chorobie, którą jak mniemał był zarażony. Pragnął odnaleźć jakiekolwiek wskazówki, które mogłyby mu pomóc odzyskać dawną postać. Zatraciwszy się w lekturze, odciął się od świata.

___________


Przesiedziawszy w bibliotece cały dzień, Angelus w końcu doczekał się zachodu słońca. Gdy nastała już ciemność niezwłocznie podniósł się z miejsca. Niesłyszalnie skierował się w stronę regału, skąd wiele godzin temu sięgał po książki, odłożył dwa tomy po czym zniknął w mroku panującym na zewnątrz.

Ostatnio edytowany przez Angelus (2010-08-24 21:38:28)

Odebrał stosunkowo nową książkę od mężczyzny i skinięciem głowy podziękował za egzemplarz. Najprawdopodobniej jedyny w bibliotece.
Wrócił do stolika i usiadł przy nim. Położył dzieło na blacie stolika i popatrzył na nie. Okładka była nieskażona niczym. Zadziwiające, że w bibliotece Gwiezdnej Wieży, coś takiego udało się zachować w doskonałym stanie.
Wyrzucił ręce do góry i uśmiechnął się. Czytanie szło mu wyjątkowo dobrze i pewnie z łatwością Elianowi uda się przebrnąć przez lekturę.
Otworzył książkę i powoli zaczął zgłębiać jej treść.
Opis każdego stworzenia czytał po dwa razy. Starał się też spamiętać nazwy Koni i Gadów. Było ich najwięcej i chciał przyswoić tę wiedzę jak najszybciej.
Przyszła kolej na Ptaki i Owady. Były dosyć skromnie opisane, ale starał się wyciągnąć z tego coś więcej. Wikłaka zapamiętał od razu. Wyróżniał się pośród tego wszystkiego. Ptactwo nie stanowiło większego problemu. Nawet gdyby nie zapamiętał ich nazw, z pewnością udałoby mu się wymienić ich najważniejsze cechy.
Na sam koniec zostawił Ryby, Płazy i Rośliny. Ostatni z wierzchowców szczególnie go zainteresował. Nigdy nie spotkał czegoś takiego i to było fascynujące mimo, że nie mógł ujrzeć Umbrii na terenie zakonu. Najtrudniej, aniołowi, było odczytać informację o Ropuszniku. Wydawało mu się to niemożliwe, ale jednak. Dotarł do końca notki i odetchnął z ulgą. Przerobił całą książkę, ale pozostawało mu jeszcze powtórzenie tego przynajmniej raz. Zabrał się roboty i szeptał pod nosem niektóre informacje o wierzchowcach.

Nie potrafił się już skupić. Wziął głęboki wdech i dokończył powtarzać materiał.
Zmęczony opuścił głowę i przymknął na chwilę oczy. Musiał odpocząć. Ale nie tutaj. Bibliotekarz zlinczowałby go za niszczenie nowej książki.
Z trudem odsunął krzesło od stolika - nie zważał uwagi na hałas - i z książką pod pachą, ruszył do mężczyzny.
Głośno położył - prawie rzucił - książkę na blacie. Zaspany przestąpił z nogi na nogę i omiótł wzrokiem bibliotekę.
- Idę się przewietrzyć. Wrócę za jakiś czas - powiedział dostatecznie głośno, by można było go usłyszeć, po czym wolnym i nieco pijackim krokiem opuścił Gwiezdną Wieżę.

Bibliotekarz, słysząc hałas, spojrzał z przekąsem w stronę jego źródła. Widząc Eliana i jego półprzytomny wzrok, powstrzymał się ostatecznie od komentarza. W końcu, nawet zdobywaniem wiedzy można było się zmęczyć... A anioł i tak należał do wytrwałych - przesiedział w bibliotece kilka godzin, spokojnie się czegoś ucząc.
Skinął głową wychodzącemu, po czym spojrzał na anielicę; nie usłyszał, jak wchodziła.
- Czym mogę służyć? - zapytał uprzejmie.