Zakon Światła Ostoja Fantazji

Przestała się śmiać i chwilę stała nieruchomo. I znowu była jak cień. Wolnym leniwym krokiem przeszła do sypialni, w której to bez innych zbędnych czynności położyła się do łóżka.
   Leżała na plecach nieruchomo, od czasu do czasu mrugając oczami. Nie ruszała się. Była blada. Męczyła się tak długo nie mogąc zasnąć.
   A gdy jednak udało jej się zasnąć, był to sen bardzo czujny. Przebudzał ją najmniejszy szmer, a czasami nawet własny oddech.
   Tak bardzo bolało ją serce. Nie powinna nikomu ufać, przecież historia matki ją tego nauczyła! Nie ma przyjaźni ani miłości, nie ma zaufania i wierności. Wierności...
   To, że zdradziła, także ją bolało. Zrobiła to samo, co zrobił Duch. I to trafiło ją jak piorun. A jednak to dzięki Kraght'narowi żyje. Nie wiedziała, czy go za to nienawidzić, czy mu dziękować.
   Jest jak zwierzę, które ktoś oswoił, a potem uderzył. Nie wiedziała, czy potrafi zaufać...
I zasnęła. Tym razem mocniej...

Myślała, że tego dni nic nadzwyczajnego jej już nie spotka i oczywiście myliła się. Zapomniała, aby nie chwalić dnia przed zachodem słońca.
Gdy poczuła na swej twarzy czyjeś ręce miała zamiar krzyknąć. Jednak osobnik zasłonił jej usta ręką. Na jeszcze większe nieszczęście Nimfy w pobliżu nikogo nie było. Niech to szlag. Zawsze miała niezwykłe szczęście. Nagle usłyszała cichy głos mężczyzny. Po całym ciele przeszły jej ciarki. Uroda kiedyś przeminie... O nie! Cholera przecież Nimfa jest nieśmiertelna. Próbowała znaleźć jakiś inny argument w głowie, jednak wątpiła, czy będzie miała okazję, aby przedstawić go mężczyźnie. Gdy wykręcił jej jedno ramię, jęknęła z bólu.  Nie cierpiała tego.  'Iść grzecznie? Cóż za poczucie humoru! Przecież do diabła ją pojmałeś ją wbrew mojej własnej woli.' - myślała.
No cóż, chyba nigdy nie podporządkowywała się całkowicie nakazom, tak więc i zaczęła się szarpać, mając nadzieję, że uda się jej wydostać z uścisku mężczyzny. Z każdą chwilą stawała się coraz bardziej rozwścieczona. Dlaczego coś takiego musiało akurat ja spotkać. No, przynajmniej porywacz stwierdził, że jest ładna, to jakaś pociacha, marna, ale jednak pociecha. Gdy zrozumiała, że jest za słaba, aby się uwolnić zrezygnowała z tej próby. Niech się dzieje, co chce. Już raz pogodziła się ze swoim losem. Może i tym razem będzie czekać ją niespodzianka.

Obudziła się. Otworzyła powoli oczy i wzięła głębszy oddech. Patrzyła się w sufit tępym wzrokiem, a jej klatka piersiowa unosiła się lekko w dół i w górę. Wdech...
Wyglądała jak jakiś upiór. Miała zaczerwienione i podkrążone oczy, bledszą niż zwykle twarz i pogryzione usta. Ciało było pozbawione życia na tyle, że ktoś mógłby ją porównać z kimś, kto właśnie żegna się z życiem. Ironia, prawda? Wydech...
Czy kiedykolwiek jej wybaczy? Czy będzie ją kochał? Czy ona zasługuje na te uczucia? Wdech...

Cisza...

Wydech...

Cisza...

Wdech... i tak w kółko. Bez ruchu. Wydech...

Przekręciła powoli głowę w stronę wyjścia do głównego pomieszczenia i westchnęła ciężko. Czuła się lepiej niż wczoraj. Próbowała sobie przypomnieć wszystko, co powiedziała Raisie, ale nie mogła. Wiedziała jednak, że powiedziała coś bardzo głupiego.
   Przetarła oczy i wstała powoli z łóżka. Podeszła powolnym krokiem do drzwi i wzięła głęboki oddech. Otworzyła drzwi. A na widok Kraght'nara zamarła. Jeśli strach miał wielkie oczy, to ona właśnie była strachem. Zrobiła kilka kroków w tył wpatrując się w sylwetkę Smoka i poczuła, że łzy płyną jej gęsto po policzkach. Zadrżała i poczuła się słabo. Pobladła jeszcze bardziej i zaczęła gryźć wargi...

Widząc, że Smok się do niej zbliża, cofnęła się wystraszona. Wyglądała jak zwierzę, które nie miało drogi ucieczki. Lecz coś w jej ruchach podpowiadało, że w jej umyśle toczy się walka. Jedna strona chciała rzucić się w ramiona Smoka i mocno go przytulić, druga bała się ponownie komukolwiek zaufać.
- Kraght'nar... - wyszeptała i zaczęła głośno płakać, osuwając się na ziemię i ukrywając twarz w dłoniach. Cała się trzęsła. - Ty też chcesz mnie zabić? - zapytała niezwykle wściekłym jak na nią głosem, w którym dało się wyczuć nutkę szaleństwa.