Zakon Światła Ostoja Fantazji

Sadoma i Elian:
Wkrótce doszliście do Shira i Lejsa.

Shiro i Lejsu:
Po krótkiej chwili doszli do was Sadoma i Elian.

Całość:
Z całej grupy jedynie Shiro nie widział zbyt wyraźnie zagrożenia, czającego się cały czas na granicy światła rzucanego przez pochodnię. Pająki zamarły w bezruchu. Zdawały się niepewne tego, czy walka z przybyszami będzie opłacalna. W końcu jednak jeden z nich sprężył się i skoczył w kierunku Lejsa. Już znajdował się w połowie drogi do celu z rozwartymi szczękoczułkami, gdy...

Sadoma Postanowił pomóc grupie i podbiegł jak najszybciej z własna pochodnia, zabrał też i człowieka,mając dwie nie było żadnej znaczącej różnicy ale machając energicznie zwiększał pole widzenia grupie.
Ciągle będąc pod wrażeniem szybkiego cięcia motykarza,czół że to starcie możemy spokojnie wygrać.

Lejsu na chwilę się zawahał. Nie było to spowodowane atakiem jednego z pająków w jego stronę, którego zdjął Shira, a tym że zastanawiał się czy nie sporządzi jakichś większych szkód strzelając płonącymi strzałami wewnątrz jaskini. Jednak w końcu ocenił, że nic oprócz pająków nie powinno się zając ogniem, a pozostały dym nie powinien być bardziej dokuczający niż ten niedawny w grocie.
Podpalił wszystkie trzy strzały od pochodni Sadomy. Musiał je szybko wystrzelić gdyż suche kawałki materiału, nie nasączone w żadnej substancji podtrzymującej ogień mogły się szybko spalić. Bez problemu nałożył wszystkie trzy na raz, na cięciwę. Umieścił je pomiędzy palcami, by trafiły jedna dalej od drugiej co powinno wyrządzić większe szkody.
Wstrzymał oddech, wycelował i wystrzelił.

Anioł rozłożył szeroko skrzydła i machnął zardzewiałym mieczem w stronę pająka. Chciał go jak najszybciej zgładzić, ale nie miał większego pojęcia, jak obchodzić się z takimi stworami. Były wyjątkowo zwinne, ale Elian starał sobie z tym radzić. Jasność pomogła mu tylko lepiej zorientować się w sytuacji kompanów.
Ponownie wykonał kilka cięć mieczem, po czym pchnął sztyletem. Liczył tylko, że udało mu się zabić stworzenie. Zamachał kilka razy skrzydłami.

Shiro ciął kolejnego pająka a następnego potraktował z opancerzonej pięści. Ostatniego z braku innych możliwości, przyjął na, na szczęście, opancerzony tors. Nie przejmował się tym zbytnio i jedynie ruszył za tropicielem, niczym pancerny wóz, który miażdży wszystko przed sobą, do póki nie dojedzie do muru... Wiedział że powrót na górę byłby teraz głupim pomysłem, bowiem dym unosi się do góry, a o zaczadzenie wcale nie tak trudno... Po za tym Lejsu prawdopodobnie przyda się jakaś obstawa...
W końcu machnął ręką, by strzepnąć z siebie pająka, aby ten nic nie kombinował...

Elian:
Już pierwszy twój cios przebił się z głośnym chrzęstem przez pancerz pająka, zabijając go na miejscu. Niestety sam miecz zakleszczył się w chitynowym pancerzu... Tymczasem Lejsu poszedł w dół tunelu razem z Sadomą, oświetlającym drogę, a Shiro leżał w dole tunelu, powalony przez pająka, który teraz krążył wokół niego, gotów zaatakować.

Lejsu i Sadoma:
Korytarz poniżej niczym nie różnił się od poprzedniego jego fragmentu i delikatnie opadał. Spalonych ciał pająków było tak dużo, że nie nie było innego wyjścia, jak chodzić po nich. Dookoła panowała niezmierna, grobowa cisza.

Shiro:
Pierwszy pająk padł z rozciętym tułowiem, drugi upadł ogłuszony obok niego, co zaś się tyczy trzeciego - powalił cię, lądując na twojej piersi. Początkowo próbował przebić się szczękoczułkami przez twoją zbroję, jednak szybko zaniechał tej czynności i odskoczył od ciebie, nie chcąc narażać się na twój kontratak. Teraz bokiem krążył szybko wokół ciebie w odległości mniej więcej metra, gotów w każdej chwili skoczyć i znów zaatakować.