Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Kocham Cię...
Wyszeptał Arghez wprost do ucha Shirei. Odchylił się lekko do tyłu tak, by Shirei wręcz "poleciała" na niego. Zaraz jednak stał całkowicie wyprostowany, opleciony nogami Nimfy i tulił ją do siebie.
- Kocham Cię...
Powtórzył to jeszcze kilka razy mimo woli. Nawet gdyby chciał coś powiedzieć nie mógł. Czuł jakby przed chwilą zastygł mu beton w gardle, nic nie mógł powiedzieć, ale ta cisza była chyba bardziej wymowna...

- Jeśli takie twoje życzenie...
Arghez znów odchylił lekko Shirei. Złapał ją nisko w biodrach i niby to pomagając jej unosić się lekko samemu "spiął" się i zaczął pracować biodrami. Czuł jak się w niej porusza, czuł ciepło pochodzące z jej wnętrza. Jego twarz znów wyglądała jakby była wykuta z kamienia. Ściągnięte brwi jednak nie mogły przytłumić tego spojrzenia, czułego...
Arghez miał nadzieję że to powinno wystarczająco ją "pobudzić"... W końcu przyłożył się do "tego" solidnie...

Sądząc po reakcji Shirei, sądził że chyba udało mu się ją "pobudzić". Nie mógł przerwać kontaktu wzrokowego. Ponownie zaczął wpatrywać się w jej oczy... W tym momencie zauważył jak ona na niego patrzy, tak jakby kikut lewej reki wcale go nie szpecił... Jakby ta twarz nie była taką która ma wzbudzać tylko strach, ale potrafi tez wzbudzić pożądanie...
A za to jej ciało... Żadna inna kobieta, ani nimfa, ani anielica ani żadna inna nie mogła się równać z jej urodą. Idealne proporcje ciała, no i te oczy...

Arghez po prostu, bez słowa odsunął się lekko i rzucił na łózko. Obrócił się lekko w stronę krawędzi łóżka.Podłożył prawą rękę pod głowę i po prostu zamknął oczy. Leżał nieruchomo chwilę po czym wyszeptał:
- Dobranoc...- Co raz bardziej ściszając głos. Wyraźnie zaakcentował każdą sylabę.
Gdyby ktoś się mu przyglądał można byłoby rzec, że nie żyje. Ruch klatki piersiowej był minimalny, wręcz niezauważalny. Brak jakiegokolwiek ruchu. Wszystkie jego mięśnie były w nienaturalnym spoczynku. W końcu, on jest dziwny...

Arghez zostawał tak w bezruchu przez długi czas. On na prawdę nie spał... Nie umiał spać ani śnić... Jedynie leżał w bezruchu...
Czekał aż Ona zaśnie, czekał aż w końcu będzie spokojna, jak każdy podczas snu, snu którego on nigdy nie potrafił zaznać... Nie otwierał oczu. Przez cały czas czuł jak księżyc odbywał swoją wędrówkę po niebie. Wiedział że czas leci, wiedział że światło księżyca w końcu przestało ich oświetlać. Wtedy w końcu się poruszył. Delikatnie zsunął się z łóżka. Wkładając jakieś buty narzucił na siebie płaszcz i stanął tuż przed domem. Nie odszedł daleko, ledwie zrobił kilka kroków, ale on nie potrafił teraz tam być i smucić się... Nie mógł tego robić przy Niej, przy niej czuł się zbyt szczęśliwym by móc nie być takim...

Anioł stał do niej tyłem. Gdy tylko usłyszał że ktoś otwiera drzwi natychmiast zaczął przecierać twarz.
Nie poruszał się w ogóle. Nie mógl spojrzeć teraz na Nią... Nie mógł spojrzeć na swoje odbicie. To nie był już Arghez, Arghez Reinghrat, teraz kolejna dusza wypaczała jego umysł... Znał dwa wyjścia... Oba odrzucił na początku... Sam nie wiedział co robić...
A teraz jeszcze Shirei... Nie mógł już tego trzymać wewnątrz siebie... Otworzył oczy i po prostu zaczął wrzeszczeć, nawet sam nie wiedział co robi co krzyczy... Czy to było bardziej jak "AAAA" czy bardziej jak "EEE"... Po prostu musiał zrobić cokolwiek...Aż wreszcie upadł na kolana  trzymając twarz w dłoniach. Na suchą ziemię powoli zaczęły spadać krople, mimo tego iż nie padało, a nawet się nie zanosiło na deszcz...