Zakon Światła Ostoja Fantazji

Zmrużyła oczy patrząc na długoucha. Coś w jego zachowaniu ją niepokoiło. Jednak przysunęła do siebie karty.
-Masz jakieś konkretne pytanie?- zwróciła się do niego niemalże szeptem.
Jednak zamiast czekać na odpowiedź wbiła w niego wzrok, starając się przeniknąć go aż do samej duszy. Czego mógł chcieć od niej? Miała wrażenie, że to nie do końca wróżba go tu zwabiła, a raczej szukanie rozwiązaia jakiegoś męczącego go problemu.
Być może jedynym co będzie mógł od niej otrzymać okaże się rozmowa. Westchnęła ledwie zauważalnie.

-Skoro tak...
Chwyciła talię wprawnym ruchem i wyłożyła siedem kart, które ułożyły się w strzałę. Spojrzała na jednakowy wzór, wzięła głęboki oddech, po czym zaczęła odwracać je kolejno. Pierwsze trzy karty od lewej strony odnosiły się zwykle do wpływu przeszłości na teraźniejszość, jednak w tych było coś innego. Zmarszczyła brwi i przygryzła wargę, po czym dalej będąc niespokojną spojrzała na Shibę. Odezwała się cicho:
-Twoja przeszłość... ta którą pamiętasz, była pełna walki. Piątka mieczy mi to powiedziała.- mruknęła wskazując pierwszą kartę, po czym dotknęła kolejnej.- I nie dane ci było odlaneźć na dłużej spokój, Dziesiątka różdżek to złowróżbna karta. I stawałeś przed wyborami, które nie były obliczone na twoje siły, nie mogły być dla ciebie odpowiednie, więc też decyzje miały daleko idące konsekwencje.
Zatrzymała prawą dłoń na trzeciej karcie. Zastanawiała sie jeszcze chwilę, po czym przeniosła spojrzenie na kartę najwyżej położoną, czwartą. Król Mieczy. Blask zielonych oczu odbił się w pozłacanym mieczu, który trzymała postać.
-Jesteś nieufny.- stwierdziła.- I boisz się, żeby twoja przeszłość nie zaczęła się powtarzać, jak to się działo do tej pory. Ale... wygląda na to, że masz w zasięgu ręki kogoś, kogo bezpiecznie możesz obdarzyć zaufaniem, lub nawet przyjaźnią.
Odwróciła pierwszą z trzech kart prawego skrzydła szyku i przedstawionemu na niej Rycerzowi Denarów. Tu zaczynała się przyszłość. A ona zaczynała rozumieć udręczenie elfa.
-Będziesz musiał wziąść swój los we własne ręce.- powiedziała jeszcze ciszej.- Nie możesz zostawić wszystkiego własnemu biegowi, bo to cię zgubi. Zaczniesz działać, Shiba.
Przyjrzała się kolejnej karcie, Królowej Mieczy.
-Nic nie potoczy się tak, jak będziesz tego się spodziewał.- mruknęła.- Ale w gruncie rzeczy to będzie dla ciebie dobre. Spotkasz kobietę, niezależną,  bystrą i opanowaną do granic możliwości. Pomoże ci. Ale tylko jeżeli pozwolisz sobie pomóc, jeżeli zdołasz odrzucić dumę.
Przeniosła wzrok śladem dłoni na ostatnią kartę. Był to Sąd Ostateczny. Anioł grający przedstawiony na karcie miał chłodne, bezlitosne oblicze.
-Dotrzesz do momentu, skąd nie będzie już odwrotu.- westchnęła.- I zostaniesz postawiony przed bardzo trudnym wyborem. Będziesz musiał wybierać między swoją wolą, swoim dobrem a jakimś wyższym celem. I to nie będzie łatwy wybór.
Zamilkła i wpatrzyła się ponownie w karty. Westchnęła ponownie, niezbyt zadowolona z tego co odczytała. Ale nie miała wyboru, mówiła to co widziała w kartach, nie wolno jej się było uciekać do kłamstwa jak zły nie byłby rozkład. W końcu zdobyła się na to by spojrzeć w oczy elfa. Na jej twarzy malował się smutek. Przyszedł po pomoc, po otuchę i nadzieję, a dostał kolejne troski.

-Pięć dukatów.- powiedziała bez wahania.- A to i tak wygórowana cena jak na tak mało optymistyczny los. Mimo wszystko, mam nadzieję, że nie będzie tak, jak to odczytałam. Jak ci już kiedyś mówiłam, dostałeś ode mnie władzę nad losem, a nie wiedzę, możesz wszystko zmienić.
Postarała się uśmiechnąć, ale nie była pewna czy jej to w ogole wyszło. Zerbała naczynia na tacę, stukając nimi cicho, po czym złożyła karty i owinęła wyslużoną talię w srebrzysty, elfi jedwab.

Nie zdążyła wrócić z kuchni, a Shiba już wyszedł. Westchnęła zrezygnowana. Elfy są  jednak bardzo dziwne. Wygasiła ogień w kominku machnięciem ręki. Podeszła do okna i otworzyła je, a nocny wiatr wpadł do środka. Chmury płynęły po niebie, ale w lukach pomiędzy nimi odnalazła gwiazdy. Dochodziła już pierwsza w nocy.
-Czas na spacer.- powiedziała do samej siebie i podeszla do wieszaka. Narzuciła czerwoną pelerynę na ramiona, a kaptur na głowę. Zdjęła klucz z gwoździa przy drzwiach i wyszła zamykając dom. Klucz, zaopatrzony w kawałek sznurka zawiesiła sobie na szyi i po chwili zniknęła w uliczce między domami.

Kilka godzin później do salonu, wleciał anioł z właścicielką domu na rękach. Trafienie  w okno było niemałym wyczynem. Przerośnięte skrzydła skutecznie utrudniały tę operację. Lecz ponieważ latanie było jedną z tych niewielu rzeczy, które Kaithrisowi wychodziły idealnie to po chwili duszka została już delikatnie ułożona w swoim fotelu. Anioł udał się do kuchni i po chwili wrócił z filiżanką herbaty. Rozpalił w kominku, co zajęło mu sporo czasu, gdyż nie miał w tej materii większego doświadczenia. Następnie zamknął okno, i podszedł do drzwi. Rozbroił zamek i wyszedł w ciemną, chłodną noc.

Zapukała po czym weszła do Salonu.
-Dzień Dobry .Jest może tu ktoś ?-Zwiesiła nie pewnie głos.
Szczerze sama nie wiedziała po co tu przyszła.Może brak rozrywek ?
Najprawdopodobnie , ale także chciała znaleść odpowiedzi na pytania które ją lekko dręczyły.

Podniosła jedną brew do góry.Podrapała się lekko po głowie po czym po chwili pewnego zawieszenia odpowiedziała zmieszana.
-Ah najmocniej przepraszam.Tak jakoś zapomniałam o drzwiach.W jakiej sprawie?Ah no właśnie to miało być...Ah tak przyszłam po wróżbę.
Przyłożyła rękę do twarzy ,a raczej do oka.Jak zawsze była blada.Wyglądała na zmęczoną i zmachaną.Jakby szła z godzinę nie więcej.Wyraz twarzy miała zmartwiony jednak dziwnie nie miły.Całkiem inny jaki miała zawsze.Była nieobecna myślami.

-Trudny wybór...Sądze ,że lepsze będzie to drugie.
Podparła głowę ręką jak czasem to robiła.Teraz tylko czekała.Aromat herbaty trafił do niej łagodnie.Nie lubiła do końca herbaty.Ale to nawet zależało od humoru i rodzaju.Wolała rzeczy prostę i zwyczajne.Szczerze mówiąc Save mało co lubiła.Jakby się zastanowić jedyną rzeczą którą wspomina dość dobrze to mleko oraz krew jednak na wspomnienie o krwi zrobiła się jeszcze bladsza.