Zakon Światła Ostoja Fantazji

Chaos... Zamyślił się wampir. No tak, teraz wszyscy walczą z chaosem. Pytanie pozostawało, dlaczego Angelusowi nie zależało na walce z chaosem ? Może nie brał tej destruktywnej siły zbyt poważnie ? A może po prostu był zbyt pewny siebie by dostrzec zagrożenie z ich strony. To było nieważne, bo póki jego zadaniem było chronić Słonecznej Prowincji nic nie miało się stać żadnemu mieszkańcowi.  - Urzekająca Historia. -  Ocenił dwoma słowami cały monolog Szihab'a.  - Miałeś kiedyś do czynienia z żołnierzami chaosu ? Walczyłeś choć z jednym z nich ? -  Spytał zaciekawiony. Duch, mówił o walce z chaosem w dziwny sposób, jakby walka z nimi była zabawa w piaskownicy. Ta przytłaczająca armia nieustannie rośnie w siłę. To tylko kwestia czasu, kiedy chaos przebije się na tereny Zakonu.

Pytanie ducha nieco zakłopotało Angelusa. Mimo to, jego mózg wiązał ze sobą fakty i spostrzeżenia bardzo szybko, toteż Szihab nie był wstanie zauważyć wampira zbierającego myśli.  - Cóż, miałem z nim trochę do czynienia, jednak nie poczuwam się do odpowiedzialności walki z nimi. Moim zadaniem jest zapewnić miastu i jego mieszkańcom bezpieczeństwo. Z chaosem do boju nie zamierzam ruszać. -  Na chwilę przerwał swój monolog, zastanawiając się czy to aby przypadkiem nie brzmi zbyt arogancko i strachliwie ze strony krwiopijcy.  - Nie żebym obawiał się chaosu. Jest to siła, do której pokonania potrzebuję specjalnej mocy i póki jej nie zdobędę, nie mam zamiaru plątać się w potyczki między Terrą a chaosem. -  Oznajmił ucinając wszelkie spekulacje na wszystkie pytania dotyczące powiązania wampira z chaosem.

Duch od jakiegoś czasu pozostawał poza zasięgiem wzroku wampira, lub przynajmniej celowo ukrywał się w pobliżu. Wnet srebrzysty poczuł zapach krwi. Miał już styczność z tą rasą, tak więc nie miał większego problemu z wytypowaniem, iż jest to polimorfka. Jednak to nie była ta wcześniej poznana. Była to zupełnie inna, nieznana mu osoba. Z każdym jej krokiem zapach stawał się coraz bardziej wyrazisty. Zbliżała się, nie pozostawiając mu wyboru. Chociaż nie znał jej zamiarów nie miał w zwyczaju wychodzić nieznajomym naprzeciw z otwartymi ramionami. Uniósł się bezszelestnie, przylepiając się plecami do filaru. Widząc rozświetlające się w oddali korytarze, pojął iż polimorfka ma ze sobą światło, dlatego też zamknął oczy, które żarzyły się ciemności, zdając się tym samym na resztę zmysłów. Poruszał się przy filarze prostopadle do polimorfki, tak by gdy ta będzie mijając filar, wampir byłby po drugiej stronie. Emanująca z nieznajomej aura była niepewna, najwyraźniej błąkała się po Korytarzach. Zarówno nutka strachu, lęku przed ciemnością dała się odczuć. Angelus miał już plan jak wykorzystać to na swoją korzyść, w przypadku gdyby nawiązać się potyczka.

-Co tu tak głośno  do cholery? Nie można mieć nawet chwili  wytchnienia i  minuty ciszy  wszędzie muszą się wkręcić jacyś ludzie lub nieludzie-.Powiedział głośno Drako. Wychodząc z głębi  ciemnego korytarza  popatrzyłem na nich wszystkich z wyrazem wyższości  i pogardy jako na osoby  niższych stanów

Gdy tylko Wampir się pojawił, płomyk, który utrzymywała siłą woli zgasł. Nastąpiło rozproszenie uwagi, więc magia nie miała już racji bytu. A skoro zgasło światło... Nie widziała praktycznie niczego. Nie potrzebowała jednak wzroku, by wyczuć niebezpieczeństwo. Ostrze przy szyi mówiło o nim bardzo wyraźnie. Drgnęła delikatnie, nim udało jej się pohamować emocje.
To już kolejny raz w przeciągu ostatnich miesięcy ktoś zupełnie jej obcy groził jej sztyletem. Moża więc było powiedzieć, że niejako miała wprawę w tego typu sytuacjach i sposobach, by jakoś z nich wyjść.
I może wszystko poszłoby po jej myśli, gdyby nie pojawienie się tego idioty. Inaczej nie możnabyło nazwać osoby, która zachowywała tak głupio, arogancko i bezsensownie. Przez tego jegomościa jej szanse znacznie zmalały.
Bicie jej serca przyspieszyło pod wpływem stresu, zagłuszając myśli. Starając się jakoś zebrać się w sobie, zamknęła oczy ipostanowiła skupić się na innych zmysłach. I tak przecież nic nie widziała. Słuch wyłapywał każde słowo, każdy oddech, niemalże każde drgnięcie mięśni. Mógł dawać podpowiedź co do tego, co zamierzał Wampir. Dotyk informował ją o bliskości zimnej klingi i uświadamiał, że każdy najmniejszy ruch niemal natychmiast pozbawi ją życia. Patowa sytuacja.
- Panie, nie chciałam zakłócać Twego spokoju. - Szepnęła, siląc się na spokojny ton, choć szaleńcze serce, które chciało wyrwać jej się z piersi skutecznie to uniemożliwiało.

Słowa zmiennokształtnej były chaotyczne, mimo to przyśpieszone bicie jej serca wydawało się potwierdzać jej słowa. Jednak wciąż zastanawiał go, ten plujący jadem jegomość stojący nieopodal.  - A ten paw przed nami ? Znasz go ? -  Szeptał melodyjnie do ucha nieznajomej, nie odrywając wzroku od niej samej. Dopiero przemiana w smoka nakazała Angelusowi poświęcić więcej uwagi mężczyźnie przed nim.  - Mmm, lubię smoki. -  Zamruczał w półtonie. Smok popełnij największy błąd w swoim życiu. Korytarze były duże, jednak z trudem mogły pomieścić nawet średniej wielkości smoka. W każdym razie, owy nieznajomy chyba nigdy nie miał do czynienia z wampirem. - pomyślał, zwilżając wargi końcówką języka. Smoki były niezbyt zwrotne i zwinne, równie dobrze brakowało im szybkości, a w zamkniętych pomieszczeniach były niemal bezbronne. Wszystkie te atuty posiadał natomiast krwiopijca, był niezwykle szybki i zwinny, nie brakowało mu siły, a zamknięte, ciemne pomieszczenia były zaś jego domem. Ponadto, Angelus miał w swoim posiadaniu zakładniczkę, więc to on rozdawał karty.

No dobrze, to teraz czas na ględzenie moderatorki.
Darken, do jasnej anieli, czy Ty słyszałeś kiedyć o czymś takim jak klimat posta? Do cholery, jak już zaczynasz pisać to wypadałoby zapoznać się z zasadami panującymi na forum.
Po pierwsze istnieje takie coś jak Kolejka. Piszemy według ustalonej kolejności. W tym wypadku Angelus, ja i później dopiero Ty, ale to akurat pikuś.
Po drugie. Nie możesz założyć, że Twoja postać skonstruowała to pomieszczenie! I pali licho, że wątek powstał dużo wcześniej niż Twoje pojawienie się. Isnieje coś takiego jak KLIMAT i nie możesz po prostu zmieniać wszystkiego, żeby pasowało do Twojego widzimisie.
Po trzecie. Ogranicz trochę swoją wszechmoc. To, że jesteś złotym smokiem jeszcze niczego nie znaczy. Tu isnieją takie rzeczy jak statystyki i moderacja walk... I ponownie odsyłam Cię do zasad obowiązujących na forum.
To na razie byłoby na tyle. Dziękuję za uwagę i życzę miłej gry.

Gdyby tylko mogła, pokręciłaby głową, w odpowiedzi na pytanie Wampira. Ale nie mogła, bo oczywiście wciąż czuła nieprzyjemną bliskość ostrza przy szyi.
- Pierwszy raz go na oczy wii.. dzę... - W tym momencie jegomość przed nimi 'rozrósł się'. Nie umiała tego inaczej określić. Wcześniej, gdy wzrok jej już w miarę przyzwyczaił się do ciemności widziała zarys sylwetki smoka. Teraz zaś, jego cielsko zajmowało całą szerokość korytarza. Ireth zamrugała kilkakrotnie próbując wzrokiem przeniknąć ciemność. Niczego teraz nie rozumiała.
-S..Smokii? - Jęknęła cicho. Co miało oznaczać stwierdzenie, że mężczyzna trzymający ją w tak niezręcznej sytuacji lubił smoki? I jeszcze ton, w jakim wypowiedział to stwierdzenie... To wręcz przyprawiało ją o dreszcze. Kto to do cholery był?
Ten potwór, o którym krążyły legendy?
Serce znów zabiło jej mocniej.

Znów decyzja należała do wampira. Mógł puścić polimorfkę, unikając przy tym rozlewu krwi jednak tracąc przy tym twarz, bądź zmierzyć się ze smokiem, po czym puścić wolno nieznajomą. Oczywiście bardziej pasowała mu druga opcja, jednak wiązało się z nią niebezpieczeństwo, bowiem w ferworze walki mogła ucierpieć polimorfka. Skierował spojrzenie na swoją zakładniczkę.  - Świat jest bezwzględny, a życie trudne. Z chęcią nauczyłbym tego nastroszonego pawia obu tych wartości. Jednak zważywszy na to, że jest to zwykłe nieporozumienie odpuszczę. Tylko ze względu na Ciebie. -  Znów szepnął jej do ucha, nieco odsuwając ostrze od jej gardła, następnie odłożył go na miejsce, dając tym samym sygnał polimorfce, że jest wolna. Angelus należał do ludzi nieprzewidywalnych i atakujących w najmniej oczekiwanym momencie. Tak było i tym razem. Wampir wyczekiwał momentu, gdy smok z powrotem zmieni się w człowieka, celebrując swoje przedwczesne zwycięstwo.  - Ja Cię znam ?! -  Spytał, natychmiast reagując na usłyszane przed chwilą swoje imię.

Ostatnio edytowany przez Angelus (2010-11-10 14:06:21)