Zakon Światła Ostoja Fantazji

Nagle nad głową Arevisa rozbrzmiał głos.
- Okradać dom, który już okradziono dawno temu. - po chwili ręka jakiegoś humanoida złapała go za głowę i cisnęła na zewnątrz. Był to Gaspar, przybyły tutaj z własnych powodów.
- Nie pozwolę, by ktoś grzebał w tych rzeczach. To dom Grzmotów, pomimo że stworzony przez wyrzutka rodziny. Odejdź stąd. - powiedział anioł, zamykając drzwi domostwa. To była sprawa rodzinna. Żadna inna istota nie będzie wchodzić tutaj bez pozwolenia.

- W środku nikogo, ale aktualnie sprawuję pieczę nad tym miejscem w zastępstwie właściciela. Czym mogę służyć? - powiedział anioł, który akurat przeszukiwał tereny wokół posesji. Jak na razie nie znalazł wielu informacji, ale może gdzieś jego pokrętny brat coś ukrył, albo... Takie oto myśli krążyły często w głowie paladyna.

- Gaspar z rodu Grzmotów. W skrócie Gaspar Grzmot lub Grom. - przedstawił się, wykonując salut wyuczony u swoich mistrzów w akademii.
- Pozwoli pan do środka, Panie Ildefonsie. O takich sprawach lepiej nie rozmawiać na zewnątrz. - dodał paladyn, otwierając drzwi domu. W środku panowało jeszcze trochę bałaganu, jednak większość śmieci po uczcie i sporo rzeczy wróciło na swoje miejsce.
- Wybaczy Pan, ale jeszcze nie ogarnąłem do końca tego miejsca po przejściu tej dziwnej fali. - rzekł anioł urzędnikowi, po czym wskazał mu jeden z foteli, sam zaś zajął drugi naprzeciwko. Oddzielał ich teraz niewielki stoliczek.

Anioł wstał i sztywno się ukłonił, patrząc na przybysza zimnym wzrokiem. Całym sobą starał się dać znać, ze człowiek przeszkadza... Nawet jego rajtuzy stały się mniej przystępne.
- Ildefons - przedstawił się ubierając białe rękawiczkę i wyciągając w jego stronę dłoń w geście powitania. - Przybyłem tu w ważnej.... prywatnej sprawie do pana Groma...

Hełm Shiro pozwalał mu otwarcie szydzić z anioła przy pomocy mimiki twarzy, czego nie mógł zobaczyć obiekt tych kpin. Nie mniej jednak anioł raczej pojąć jaki stosunek ma do niego motykarz.
-Witam...- Uścisnął mocno jego dłoń ściągając wcześniej swoją opancerzoną rękawice. Jednak sam się nie przedstawił. Było to raczej nieistotne, gdyż przecież nie był nikim ważnym.
-Poczekam na zewnątrz Mistrzu. Nie chciał bym przeszkadzać Wam w... Waszych sprawach. Jednak będę rozglądał tylko wokół domu, więc będę w zasięgu twojego głosu.- Po tych słowach opuścił pomieszczenie i począł rozglądać się za czymś nietypowym...

- Niech mi pan da chwilę. - powiedział paladyn, biorąc papier do rąk. Na spokojnie przeczytał cały dokument, by uniknął w razie czego błędów, niedomówień i innych rzeczy. Dopiero po zaznajomieniu się sięgnął po pióro i kałamarz. Złożył na dole dokumentu niewielki podpis.
- A więc teraz dom należy do mnie. - oświadczył, wręczając dokument z powrotem Ildefonsowi.

Zamiast odpowiedzenia podobnym gestem, kowalska łapa paladyna wylądowała na kołnierzu gryzipiórka.
- Wybaczy pan, ale mnie to nie pociąga, jestem poprawny uczuciowo. Wyjdzie pan teraz stąd. - powiedział do niego głosem nieznoszącym sprzeciwu, dodając do tego wzrok niedźwiedzia brutalnie obudzonego ze snu zimowego.
Na zewnątrz jedyne co było słychać to cichy jęk urzędnika, gdy palce zacisnęły się za jego głową. Dostateczny znak dla motykarza.

Gdy Grom zwolnił uścisk krępujący Ildefonsa, ten wycofał się tyłem, cały czas patrząc łakomie na Gaspara, do drzwi. Stanął tyłkiem w stronę Shiro, zupełnie go lekceważąc, choć motylkarz mógł zaobserwować jak mięśnie pośladków anioła grają pod materiałem rajtuz.
Ildefons poprawił surdut i znak Zakonu, przypasany do pasa w miejscu, gdzie wojownicy zwykli przyczepiać pochwę ze sztyletem, i przeczesał włosy lewą ręką.
- Jeśli tak Panie. – powiedział chłodno – Jeśli jednak kiedyś zmienisz zdanie… będę niedaleko.
To powiedziawszy odwrócił się, odepchnął Shiro i wyszedł godnie, jakby ktoś mu wetknął kij w tyłek. Czy motylkarzowi się tylko wydawało, czy rzeczywiście wyczuł zapach bzu?