Zakon Światła Ostoja Fantazji

-Minutkę moja droga, minutkę.- powiedział uśmiechając się do niej Nekromanta. W jego umyśle rodziły się wizje potomstwa Silver i Zefira. Mały mroczny czarnoksiężnik, będący repliką swojego ojca. Albo małe wścibskie ale słodkie dziewczątko, podobne do Silver. Tak czy siak zapewne będzie to dziecię o wybitnych zdolnościach magicznych i zapewne bardzo szybko przerośnie Sulama w dziedzinie nekromancji. Elf wątpił by Zefir nie uczył tej magii swojego potomstwa. I tak mijała ta minuta, mijała, wydawała się ciągnąć w nieskończoność. I w końcu paznokcie zaczęły się farbować na zielony. Jednak przeczucie nie myliło drowki. Sulam opadł w swoim fotelu z wrażenia.
-Cóż... nie pozostaje mi nic innego jak powiedzieć Ci: Jesteś w ciąży! Spokojnie ten zielony zaraz zniknie, to kolejna moja poprawka.- uśmiechnął się promiennie Nekromanta.- Jakbyś potrzebowała jakiejś pomocy, możesz spokojnie na mnie liczyć.

Do sklepu wszedł dosyć spokojnym krokiem, pomimo iż miał lekko zaciśnięte zęby. Wątpił, żeby elf darzył go jakąś wielką sympatią, zresztą słyną on z generalnej nienawiści do ludzi. Nie wiedział jak zareaguję na jego propozycję, jednak domyślał się, że zapewne rozpatrzy ją negatywnie. A tego nie chciał. Chciał nauczyć się alchemii od kogoś dobrego. A Sulam był w okolicy najlepszy. Niordd stwierdził, że jego umiejętności na naprawdę niskim poziomie, kiedy nie udało mu się zmieszać dwóch podstawowych składników. Właściwie to go to trochę załamało. Gdy zobaczył siedzącą i przy ladzie inną elfkę, speszył się wyszedł za drzwi. Zacisnął mocniej rękę na księdze. Przecież nie przychodził tu znowu z pustymi rękami. Wziął głęboki oddech, wiedział, że jak teraz stchórzy, to już tu nie wróci. Jeszcze raz wszedł do sklepu, tym razem już pewniejszym krokiem. Podszedł do lady, i ukłonił się lekko przed elfką, po czym zmierzył wzrokiem nekromantę i powiedział:
- Chciałbym u ciebie terminować. - Skłonił głowę. Jego głos drżał lekko. - Również jestem alchemikiem...przynajmniej chciałbym nim być. Chciałbym się u ciebie uczyć. - powiedział, po czym sprawiał wrażenie, jakby sobie o czymś przypomniał. Położył księgę na ladzie. - Słyszałem, że próbujesz wskrzesić swój ród...to księga "O Kamieniu Filozoficznym". Może ci jakoś pomóc. - Zdenerwowany czeka na odpowiedź, przełykając ślinę.

-Dziękuję Sulamie. Na pewno się zgłoszę. Muszę powiedzieć o dobrej nowinie Zefowi. Na pewno sie ucieszy...

Uśmiechnęła szelmowsko. Tak na prawdę, żadne z nich nie wiedziało jak nekromanta zareaguje. To dziecko mogło być w takim samym stopniu przez niego odrzucone jak i przyjęte. Położyła na stoliku 10 dukatów.

- To za patronat medyczny, który dopiero się rozpoczyna...

Uśmiechnęła się promiennie i wyszła z pomieszczenia zostawiając Sulama sam na sam z Człowiekiem, który będzie u niego terminował.

Patrzył godnym politowania wzrokiem na Niordda. Wywar może i wyglądał dobrze, ale sposób jego przygotowania... pożal się Morrowi. Westchnął głośno, przetarł twarz dłońmi z zrezygnowaniem i zwrócił do człeczyny.
-Wszystko pięknie, ale chłopcze... W TYM ZAWODZIE RĘCE NIE MOGĄ CI SIĘ TRZĄŚĆ, JAK CHOREMU NA PARKINSONA!- wydarł się na niego Sulam. Gdyby nie to, że odwiedziła go Silver, człeczyna po czymś takim najprawdopodobniej już podczas warzenia wyleciałby z pracowni.- A gdybyś trzymał substancję niestabilną? Wysadziłbyś przez swoją głupotę, siebie, całą tą ulicę, a co ważniejsze, mnie. Takim dłoniom to ja nie dałbym probówek czyścić.
Wziął kubek herbaty i wypił go jednym duszkiem. Był zły... a gdyby temu człeczynie odbiło i chciałby zrobić coś wybuchowego, trującego, coś na wyższym i trudniejszym poziomie? Popatrzył na niego widząc, że chłopak jest zdeterminowany by posiąść jako taką wiedzę w tym zakresie, w zakresie alchemii. Cóż odmowa utwierdziłaby wszystkich, Sulam z rodu Al'berol jest rasistą jakich mało, a interesom to raczej dobrze nie sprzyjało. Nie miał zamiaru pić wywaru, który przygotował ten człowiek. To wzmagało adrenalinę a ta nie była mu teraz potrzebna, bo człeczyna mógłby źle skończyć gdyby elf się bardziej ożywił.
-Masz mi się jutro tu stawić i wykonać eliksir jeszcze raz. Jeżeli zobaczę choć najmniejszy wstrząs to obiecuję, że wypijesz jedno z moich lekarstw w fazie testów. Zrozumiano?- powiedział stanowczo elf, patrząc prosto w oczy człowieka.

Ostatnio edytowany przez Sulam (2009-01-28 13:38:47)

Drzwi skrzypnęły cicho, kiedy weszła przez nie Elfka, wpuszczając przy okazji do środka powiew wiatru i odrobinę śniegu. Za oknem panowała zamieć, ale Erufaile to nie przeszkadzało; lubiła taka pogodę. Stała przez chwilę, odurzona mieszanina zapachów. Właściwie, podobało jej się tutaj, nawet te pęczki ziół tworzyły - według Elfki - całkiem przyjemny klimat. Nie wiedziała co prawda, czy na dłuższą metę nie spowodowałoby to bólu głowy. Choć do wszystkiego idzie się przyzwyczaić...
- Dzień dobry - powiedziała, chcąc poinformować o swojej obecności. Początkowo była nieco zamroczona mieszanina zapachów, ale zdążyła juz zauważyć Sulama i nieznanego jej człowieka. Być może i oni - choć wyglądali na zajętych - usłyszeli skrzypniecie drzwi, ale dobrze było by się przywitać.

Niordd oparł się o ladę w oczekiwaniu na komentarz, jak się domyślał, zgryźliwy nekromanty. Przyglądał się wszystkiemu w okuło. Był na prawdę pod dużym wrażeniem wszystkiego co się tu znajdowało. Zdawał sobie sprawę, że jeżeli on by tu prowadził eksperymenty, to najprawdopodobniej dużo z tego budynku by nie zostało. Uśmiechnął się pod nosem. Pomimo swej rozwagi, w alchemi nie potrafił się powstrzymać od rzeczy ryzykownych. Słowa nekromanty go zaskoczyły. W pewien sposób były już milsze, co prawda dalej do niego nie docierały. Wojownik wiedział swoje...jednak wątpił żeby już kiedykolwiek ręka mu zadrżała. Przyobiecał sobie, że już nigdy więcej nie bedzie odczuwać stresu podczas robienia mikstur. Nie ważne kto go będzie obserwować. Wiedział, że musi się jeszcze dużo nauczyć, jednak jutro zapowiadało się już obiecująco. Co prawda nadal nie darzył Sulama jakąś osobistą przyjaźnią, to jednak podświadomie czuł, że będzie im się razem dobrze wspułpracowało na tle zawodowym. Nadal oparty o ladę pokiwał głową ze zrozumieniem. Przeleciał jeszcze raz wzrokiem po pracowni, gdy nagle jego wzrok natrafił na coś, czego wcześniej tam nie było. Wrócił zdziwiony i zobaczył elfkę ubraną na biało. Odruchowo uśmiechnął się delikatnie, i wtedy poczuł na sobie mało subtelne popchnięcie elfa. Wiedział co ono oznaczało...Niestety. Westchnął. Głupio było mieć kogoś nad sobą. Szczególnie w takich sytuacjach. Przyjrzał się jeszcze chwilę elfce, po czym czując na sobie wzrok Sulama odepchnął się lekko od lady zmarnowany, i leniwym krokiem wyszedł żegnając się przez ramię z nekromantą. Gdy przechodził obok elfki delikatnie się skłonił i wyszedł na zewnątrz. Rozejrzał się po okolicy, zastanawiając się nad przedłużjaącą się zimą, po czył wzruszył ramionami, wziął głębszy oddech i poszedł gdzieś leniwie.

-Alkohol... alkohol...alko... jest!- powiedział Nekromanta przebierając wśród butelek z najwyższej półki. Warto było mieć porządek w miejscu pracy, warto było poświęcić pół dnia na układaniu substancji w kolejności alfabetycznej. Przetarł butelkę ścierką bardzo dokładnie, po czym podał ją elfce.
-Proszę.-powiedział zapisując coś w notesie. Następnie obrócił się na pięcie i podszedł do kociołka, nalać herbaty do dwóch ładnie zdobionych filiżanek. Była to zastawa rodowa, którą Sulamowi udało się znaleźć podczas swojej ostatniej wizyty w Witorsen. Bardzo miła to byłą niespodzianka dla elfa, kiedy ją odnalazł, mało się nie popłakał ze szczęścia. Zaparzył herbatę w dzbanku i nalał jej filiżankę herbaty, wyciągając cytrynę, maliny, cukier i jakiś stary dżem, które ustawił na osobnym talerzyku.
-Niestety chilli nie mam. -powiedział do uśmiechając się szczerze.- Opowiadaj co tam u Ciebie.