Zakon Światła Ostoja Fantazji

Chłopak błagalnie spojrzał w stronę nieba, jakby to ono miało mu dopomóc w "walce" z tą niereformowalną dziewczyną. Albo chociaż zesłać więcej cierpliwości. Teraz już bowiem rozumiał jak czują się nauczyciele, mając za uczniów, niesfornych urwisów. Po chwili westchnął i ponownie skierował swój wzrok na dziewczynę.
-Dlaczego ja wiedziałem, że tak właśnie będzie? Jesteś taka.- Informacja, jaka niby była Fin, została zastąpiona kolejnym westchnięciem. Z pozoru zrezygnowany chłopak, ułożył się na plecach obok Łapy, uważając by nie zrobić krzywdy Kierowi. Znów patrzył na nieboskłon. Tak bardzo lubił ten widok. Czasami myślał, że bardziej niż wszystko inne...

Arevis jak zwykle musiał od czasu do czasu rozejrzeć się po terenach którymi zarządzał. Był strasznie leniwy więc nie robił tego zbyt często, ale ostatnio niewychowana młodzież (z racji swego wieku - ponad 3000 lat Anioł zwracał się tak do wszystkich nie pracujących u niego ludzi, którzy na jego terenie przebywali) cały czas przeszkadzała w pracy łażąc po JEGO polach. Więc chcąc nie chcąc musiał coś zrobić. Częściej zaczął latać nad swoim przybytkiem i doglądać wszystkiego z góry. Już właśnie zlatywał by skarcić nowo przybyłą dziewczynę, gdy poznał dwórkę Mistrzyni. Zleciał do niej na dół i powiedział.
- Witaj Charlotte. Jaką sprawę ma teraz do mnie Mistrzyni? Wybacz, ale nie mam wiele czasu. - przywitał się barbita, co prawda miał trochę czasu, ale ostatnio przygotowywał się do jakiejś (wreszcie) sprzedaży zbiorów.

- Dobrze, dostarczę możliwie jak najszybciej - Anioł uśmiechnął się do nimfy - Ile będzie trzeba przywieźć i jakich owoców oraz warzyw? Dostarczę je samodzielnie, na farmie znajdzie się jakiś wóz. No i jaka płaca będzie? - powiedział Arevis uśmiechając się do dziewczyny, jej uroda urodą, ale gdzieś tam pod normalną świadomością żył sobie zimny i matematyczny umysł walczący o władzę w każdym możliwym momencie.

- A na kiedy mam dostarczyć towar? I z jakiej to okazji jeśli wolno spytać? - zadał pytanie Arevis, szczerze mówiąc nie interesowało go za bardzo po co ma to zwozić - najważniejsze, że będzie sowita zapłata i jeśli zostanie zaproszony to może spotka parę osób z którymi można by ubić też jakiś interes. Pogładził swoją brodę w zamyśleniu nadal nie spuszczając wzroku z nimfy lecz teraz patrzył jakby gdzieś w dal.

Przyszła na farmę, jak na razie sama. Musiała zakupić produkty, aby móc wytwarzać pieczywo. Szła powoli. W ręce niosła zapieczętowany pergamin.   Rozglądała się za zarządcą, który, jak wspomniała Dwórka Mistrzyni, miał się nazywać Arevis.   Ale gdzie on do cholery jest? Spacerował pomiędzy drzewami owocowymi z nadzieją, że ktoś ją w końcu zauważy.

Szła i rozglądała się, jednak nikogo nie zauważyła. Usłyszała tylko jakby, ktoś o coś uderzał, ale pomyślała, że musiała sie jej przesłyszeć. Gwałtownie odwróciła się, gdy usłyszała męski głos. W jej oczy od razu rzucił sie ten uśmiech. Parsknęła śmiechem i zasłoniła usta dłonią, jednak cały czas chichotała.
- Wybacz, Panie... - wykrztusiła - Tak po prostu, to szukam Ciebie.

Raisa cały czas się uśmiechała. Była trochę rozbawiona zachowaniem Anioła.
- Prowadzę teraz piekarnię i Dwórka Mistrzyni powiedziała mi, abym przyszła do Ciebie na Fermę po potrzebne mi produkty. - powiedziała Nimfa - Wręczyła mi też to - wyciągnęła ciągle zapieczętowany pergamin, o którego treści kompletni nic nie wiedziała - Aby przekazała Tobie.
Wyciągnęła rękę z kartką w stronę Arevisa.

- Potrzebuję owoców, miodu i artykułów potrzebnych do wytwarzania chleba i innych takich... - powiedziała. Zdziwiła się, że nawet nie zajrzał do kartki. Na słowa o zapłacie uśmiechnęła się tylko.
- Najpierw zobaczmy co masz do zaoferowania, Panie, a później porozmawiamy o pieniądzach... - mówiła cały czas z uśmiechem na ustach.