Zakon Światła Ostoja Fantazji

W browarze unosił się nieprzyjemny zapach skisłego piwa. Ktoś poodkręcał zawory i porozkrecał rurociągi. Wszystkie trunki wylały się na posadzkę, mieszając ze sobą i fermentując. Fakt, że doszedł do tego bród i kurz jeszcze pogorszyły sytuację. Wszyscy pracownicy browaru się zatruli. Wszędzie leżały trupy.

W kieszeni jednego ze starszych mężczyzn znalazł fajkę. Jednak była już bardzo wysłużona. Przeszukując kolejne ciała, doszukał się złotego kolczyka. Pokaleczył też sobie boleśnie dłoń o kłąb drutu w kieszeni jednego z mężczyzn. Prócz tego, przy ciałach nie było niczego interesującego. W końcu skoro wszyscy na Zakonie zostali okradzeni, nie ominęło to również trupów. Arevis nie wzbogacił się więc zbytnio.

Zgodnie z umową, bo drzemce i doprowadzeniu się do porządku Nekromanta stawił się w browarze, tak jak nakazał mistrz Mangel. Trochę przeciągał tą regenerację sił o kilka dni, ale w końcu się zmusił by opuścić szkolne mury. Jego umysł wypełniały informację przekazane mu w bardzo skutecznie zakodowanej wiadomości przez Żywiołaka Magii. Czuł, że kluczem do zagadki był Sfinks, o którym przeczytał wszystko co znalazł w dziełach zgromadzonych w Zakonnej bibliotece. Ustalił, że Sfinks ostał się tylko jeden, ale za to potężny i nieśmiertelny, ponoć posiadający moc niemal równą bogom, jest strażnikiem Ładu. Może Mangel wie coś więcej na ten temat... ba! Sulam był tego pewien. Kiedy wchodził do środka, potknął się o jakąś z rur i mało nie wygrzmocił się o podłogę. W dłoni ściskał jedna swoją nową laskę, a za nim przemieszczali się Kisiel i Budyń, którzy dynamicznie zaczęli sprawdzać teren.

- Ireth miała problem z określeniem czasu przybycia. - Mruknęła dziewczyna, która pojawiła się prawie znikąd. Oczywiście wyszła jedynie z ciena, w którym się poruszała. Była pewna, że obaj mistrzowie magii i zakonu już od służszego czasu świadomi byli jej obecności, jednak w żadnym wypadku jej to nie przeszkadzało. Nawet przed śmiercią i powrotem przyzwyczajona była do podróżowania z dala od spojrzeń, a pewne nawyki się nie zmieniają. A to, że ktoś równie potężny o tym wie? Na to wpływu nie miała, więc nie przejmowała się tym zbyt. - Bo Ireth nie miała pojęcia co to znaczy kiedy wszyscy wyjdą, skoro nie ma zdolności widzenia przez ściany. - Na jej twarzy pojawił się wredny uśmiech, cóż polimorfka nie była dzisiaj w najlepszym humorze. Swoje samopoczucie jednak musiała odłożyć na bok. Dygneła lekko i na twarz przywołała poważną minę. Tylko je oczy wciąż pozostawały nachmurzone.
- Witam szanownych panów. A teraz może Wielki Mistrz wyjaśni co mamy tu robić? - Zapytała rozglądając się. Cóż, stan browaru nie zachęcał raczej do dłuższego kontemplowania.

Przysiadła na samym brzegu fotela, zupełnie tak jakby miękki środek co najmniej chciał ją wciągnąć. Nie lubiła takich wygód, nie przywykła do nich i chyba przywyknąć nie zamierzała. Jej wystarczyłoby zwykłe drewniane krzesło, ale to nieważne.
Zerkała raz na Sulama, raz na Mangela, raz na podłogę niebardzo się orientując co ona tu właściwie robi. Ouidsors? Sondy telepatyczne? Sprawdzanie zakonników i innych stworzeń mieszkających na tych ziemiach? Ale, że co?
- Chyba nie do końca rozumiem. - Odezwała się w końcu, tym razem przyglądając się swoim dłoniom. - Mówimy o kimś potężnym znajdującym się na terenach zakonnych, ale do niego nienależącym? I co w związku z tym? Co my mamy do tego? - Zapytała mając na myśli siebie i Sulama. Jeszcze obecność Sulama była w stanie zrozumieć. On w końcu władał magią, bardzo sprawnie i bardzo śmiercionośnie zapewne też. Mógł tego tajemniczego gościa 'sprawdzić' sam. Ale co jej było do tego? Kim ona miała być w tej sytuacji? Ona, polimorfka, dopiero poznająca arkana magii, zupełnie nieznająca się na walce, magnes na nieszczęścia. Właściwie nikt w porównaniu z innymi obecnymi w browarze. Spojrzała na zakonnego Mistrza z pytaniem w oczach.

Anioł uśmiechnął się, jak ojciec tłumaczący dziecku jakieś zagadnienie ze świata dorosłych, które jego potomstwo opacznie zrozumiało i na tej podstawie tworzy kolejne dziecinne teorie. Zachowywał się protekcjonalnie, protekcjonalizm wychodził mu chyba każdym otworem ciała, ale był w tym coś, co nie pozwalało się na niego za to obrazić. Czuło się, ze on naprawdę troszczy się o nich. Parszywy aktorzyna, był w tym całkiem dobry.
- Widzisz Ireth… - zaczął z namysłem – Po lasach włóczą się stada wilków… Troche nazbyt rozumnych jak na moje gusta. Poruszają się grupami, nierzadko w szyku. Pilnują terytoriów, ale wydaje się bardziej, że to patrole na granicy… Rozumiesz? Wypadałoby to sprawdzić…
Znów to robił! Cholernik znów tak wszystko ustawiał, ze ciężko było mu odmówić… Ile razy musiał stosować takie chwyty, że doszedł do takiej wprawy?

Anioł również uśmiechnął się złośliwie, choć on nie krył tego wyrazu twarzy, wręcz wyeksponował go, specjalnie zwracając się ku polimorfce. Cholernik miał coś w zanadrzu… znów. Czy on zawsze musiał mieć odpowiedź na wszystko? Jakby za mało było zaskoczeń i problemów po jej zmartwychwstaniu…
- Ano, mogłem to wam powiedzieć już wtedy. – powiedział niby z namysłem – Ale nie wiem jakbym was wtedy zaopatrzył na drogę… - powiedział niby od niechcenia i zmaterializował w rękach, no tak był przecież też ferrokinetykiem, ostrze notap, a zza pazuchy wyjął szamański bębenek. – To dla Ciebie Ireth… rzecz jasna, jeśli chcesz.
Położył ostrze na kolanach i zaczął oglądać instrument ze wszystkich stron, jakby dopiero teraz widział go po raz pierwszy w życiu. Cholerny aktor, cholernie dobry aktor…

-Jak zawsze, o ile to nie pora na herbatę.- rzekł Nekromanta.- Mam nadzieję, że to będzie miły pacyfista, który dobrowolnie swoje istnienie nam wyjaśni. Ten cały Letarg działa mi na nerwy.
Już miał wychodzić kiedy przypomniał sobie o czymś co ostatnio zajmowało jego głowę, chyba aż nadto. Nie miał bladego pojęcia jak mógł o tym zapomnieć teraz...
-Mistrzu. Ostatnio nie byłeś skory mnie wysłuchać więc powiem Ci to teraz. Otóż w Twoim gabinecie uzyskałem wiadomość od tego skur... Żywiołaka Magii. Mówił coś o zachwianiu mocy, Sfinksie i o "odciętych". Wiesz coś na ten temat?