Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Akontu... Akontu... Akoooooooooontuuuuu! - zaryczał z całą marniejącą mocą swego umysłu a ten zwarł się na kilka sekund potęgą nienawiści bezdusznego - Akontu... - powtórzył raz jeszcze - Ty Suko!

Nienawidził jej za to kim była, jak postępowała. Za to, że mu pomogła i za to, ze pozwoliła mu na fuzję. nienawidził jej za to, istniał i nienawidził jej za to, ze był piękna. Nienawidził. siły jednak już nie było. Znów rozpłynął się w bólu. Czy powróci? On już z nie myślał. to co pozostało z jego mózgu nie myślało.

Ciało planisty poczęło się trząść spazmatycznie. Dostał ataku padaczki i to tak silnego, że praktycznie podskakiwał na pokrytej krwią i ciałami ziemi pola bitwy...

Erufailë nie do końca wiedziała, co powinna zrobić. Nie wiedziała, jaką walkę Aravial toczy w środku i podejrzewała, że nie za bardzo może mu pomóc, jednak kiedy zobaczyła krew płynącą z jego ust, poczuła się za to w pewien sposób odpowiedzialna. Nie mogła za długo trwać w rozterce... Podejrzewała, że i ten czas, przez który się zastanawia, trwa zbyt długo.
Wyciągnęła miecz przed siebie i zwróciła się do Smenciciela:
- Tylko spróbuj się zbliżyć... - jej głos brzmiał na tyle dobitnie, że nawet ktoś, kto być może nie do końca zdawał sobie sprawę z tego, co się z nim dzieje, powinien zrozumieć.
Schowała miecz do pochwy i, nie spuszczając oczu ze smoka, przyklękła przy Planiście. Zebrała się w sobie i obróciła go na bok, żeby przynajmniej nie dławił się krwią; starała się go mocno trzymać, żeby chociaż spróbować uspokoić atak padaczki.
Przy tym, starała się nie spuszczać oczu ze Smenciciela, czujna na jego zachowanie.

Issahar nie zwracał uwagi na dziwne, pulsujące zjawisko. Skupił całą potęgę swojej woli, na opanowywaniu rozhukanej magii. Wciąż uskakując ze swą jaszczurzą zręcznością przed leniwymi ciosami mutanta coraz bardziej przekonywał się o tym, że nie jest w stanie w chwili obecnej znów skoncentrować w sobie many.
Zrobił więc szybki obrót w miejscu tak, że masywnym ogonem walnął mutanta w twarz, po czym korzystając z jego oszołomienia kopnął go mocno w klatkę piersiową. Dzięki uzyskanej w ten sposób chwili zaczepil kostur na plecach i wyciągnął z pochew dwie długie, bardzo płaskie szable. W tym momencie rozwścieczony mutant natarł z furią na hetrasiego. Ten jednak zablokował wyprowadzone z góry cięcie, po czym drugą szablą bezceremonialnie chlasnął mutanta przez twarz. Potwór odskoczył z rykiem, chwytając się kurczowo skroni naznaczonych przez oręż Issahara. Rana była głęboka i pluła obficie krwią zakrywając mutantowi pole widzenia. Mag wykorzystał to i skrzyżował miecze na ramionach, by po chwili odciąć przeciwnikowi głowę, używając ich jak nożyc.

***

Od dawna Fort Zewnętrzny był wolny od wszelkich ruchów wojennych. Letarg i jego skutki spowodowały, że do ziem Zakonnych niemalże nie można było się dostać. Jednak coś tu się zaczynało dziać. Z daleka słychać było dziwne odgłosy łamania drzew. Jakiś ruch miał miejsce w przygranicznych wioskach. Potrzeba było jakiegoś patrolu który zajmie się sprawdzeniem tego zajścia...

(3 osoby maksymalnie)

Znała wszelkie ścieżki prowadzące w te strony. Bywała tu jako zwiadowczyni. Nie raz, nie dwa przejeżdżała wzdłuż murów tam i z powrotem, lecz obecnie drogi te zarosły, dlatego jej wędrówka przeciągała się. Zwłaszcza, gdy ciągnęła za sobą konia. Młoda klacz, następczyni karej Simor, nie znała tych terenów, co znacznie utrudniało amazonce przeprawę.
Ale dotarła wreszcie.
- No, jestem już - powiedziała, strzepując z głowy liście i gałązki. - Jakiś plan czy bez planu, panie? - zatytułowała Shiro żartobliwie, uśmiechając się przy tym wrednie.
Przystanęła patrząc na mur i wsłuchując się w dochodzące zza niego odgłosy.
- Ożywiło się coś poza granicami... - stwierdziła, głaskając klacz po szyi.

Tym co zwróciło waszą uwagę były w zasadzie dwie rzeczy.
Dźwięk - dochodzące z daleka w puszczy odgłosy łamania drzew i krzewów oraz obraz - kłęby czarnego dymu wzbijające się ponad lasem. Z pewnością były tam jakieś wioski liczące się jeszcze w granice Faltharu. Tak więc nie pozostawało wam nic innego jak udać się w tamtym kierunku bądź zawrócić.

Amazonka nie wyłowiła spojrzenia Daray'a. Przebrała palcami na lejcach.
- Witaj Ekeno, widzę, że ciebie też przywiodły i zaniepokoiły te hałasy i widoki...Zaiste, są interesujące. Shiro, nie skorzystasz? Byłoby szybciej - ruchem głowy wskazała na zad klaczy za sobą, a ton jej głosu wyraźnie nie zniósłby sprzeciwu.
Mimo, że koń wyglądał na kruchego, wcale nie takim nie był. Nie należał wprawdzie do bojowych rumaków, gdyż dla dziewczyny liczyła się rączość zwierzęcia, ale dwie osoby mógłby unieść spokojnie.

-Zettai... Za cholerę nie dam się w wpakować na grzbiet jakiegokolwiek zwierzęcia wyższego niż dwa metry.- Powiedział głosem pełnym przekory i dumy. Było to bowiem normalne, że człowiek który nigdy nie jeździł na koniu, boi się spróbować. Może nie był to strach powodujący paraliż, ale tkwiła w nim jakaś niezrozumiała niechęć do szybszego podróżowania... Wojownik wyłożył sobie na karku włócznię, by następnie zarzucić sobie na nią obie ręce, tak jakby niósł wodę...


(Piszę 2 posta na specjalne życzenie Ski ^^)

Ostatnio edytowany przez Darayawus Shiro (2010-06-24 22:27:04)