Zakon Światła Ostoja Fantazji

W tym momencie usłyszeliście ogromny huk. W niebo wzbił się nowy pióropusz czarnego dymu, a ziemia zadrżała przez moment. Za lasem działo się coś bardzo dziwnego. Po chwili  doszły was nawet odległe krzyki.
Jednocześnie niebo zaczęło zasnuwać się chmurami. Dotarło do was, że z pewnością zbiera się na deszcz.

Ekena wstała gwałtownie i ruszyła z kopyta, wymijając bez problemu Daraya, zmieniając się przy tym w wielkiego kota i przekazując obojgu towarzyszom wiadomość mentalną.
- Rozejrzę się. Jakbyście usłyszeli ryk, znaczy, że wolałabym, abyście sie pospieszyli. - Albinoska chciała wyprzedzić resztę na tyle, by mogli wciąż odbierać od niej informacje telepatyczne, albo chociaż słyszeć głos. Planowała rozejrzeć się i przygotować jakoś Amazonkę oraz Wojownika na to, co ich czekało. Uważała, że w tej postaci była najlepiej przystosowana z całej trójki do pełnienia roli zwiadowcy i to właśnie usiłowała zrobić.

Las nosił ślady przemarszu. Wszędzie widać było połamane gałęzie krzewów i mniejszych drzew. Trawa i zioła były wydeptane. Niekiedy trafiły się plamy krwi czy dziwacznie wyglądający śluz. Zdarzało się nawet że jakieś drzewo, zostało powalone i leżało połamane opierając się o inne. To tłumaczyłoby wcześniejsze odgłosy.
Ekena natomiast, widziała coraz więcej plam krwi. Po chwili wjechała w zarośla, w których mignęły jej pierwsze, zakrwawione fragmenty ciał. Pojedyncze kończyny, bądź oberwane z nich korpusy. Czasem głowy. Powietrze przesycone było metalicznym zapachem krwi i mdłym swądem spalenizny. Do tego wszystkiego ekskrementy, nieuniknione w takich sytuacjach.

Nikoletta wzruszyła ramionami, ściągając rzemienie, by mocniej przytroczyć kołczan do pasa. Z niejaką czułością pogładziła lotki strzał.
- Mięso tu i tam. Niedobrze. Może zwabić ghule - stwierdziła patrząc dokoła.
Metaliczny zapach krwi, w końcu zawierała żelazo, unosił się drażniąc jej nozdrza. Widok również nie robił na niej wielkiego wrażenia. Stykała się już z takimi pejzażami, choć może, nie aż tak nagromadzonymi w jednym miejscu.
- Ale niezła musiała być tu rozrywka - dodała, szturchając Shiro zaczepnie. - Chodźmy dalej...

Gdy Ekena wyjechała spośród drzew, jej oczom ukazała się wioska.
A raczej to co po niej zostało. Wszystkie zabudowania spłonęły. Większość już tylko dymiła, ale gdzieniegdzie był jeszcze żywy płomień. Tu zwłok było znacznie więcej.
W rozmiękczonej ziemi pojawiły się ślady łap, stóp i pazurów. Istna menażeria! Wszystkie chyba możliwe ślady, jakie tylko tak doświadczona w podążaniu za różnego rodzaju stworzeniami Ekena widziała.

Ekena nieco nieśmiało odwrócila łeb w kierunku, z którego przybyła i ryknęła możliwie cicho, mając nadzieję, że reszta ją usłyszy. Wolała nie robić nadmiernego hałasu, bogowie jedni wiedzieli, co mogłyby przywabić dźwięki wydawane przez panterę.
-Znalazłam spaloną wioskę. Wygląda, jakby pół Puszczy przebiegło przez nią i wróciło z kuzynami. - Przesłała wiadomość mentalną do Wojownika i Amazonki licząc, że są dostatecznie blisko, po czym ruszyła powoli przed siebie, węsząc i nasłuchując uważnie. Nie chciała ryzykować, że wpadnie niespodziewanie na to, co zostawiło wioskę w takim stanie.

I gdy tak Nikol obserwowała zamierzając już zejść z drzewa, w oddali, w samym centrum wioski zamajaczył jakiś kształt. Coś wyłoniło się zza jednej z ruin jednak nie można było tego dokładnie ocenić z powodu snującego się wszędzie dymu. Potem pojawił się drugi kształt i kolejny, a potem jeszcze inne.
Ekena natomiast usłyszała najpierw mlaskanie, a potem przeciągły, niedźwiedzi ryk od strony wioski. Potem zabrzmiało coś jak ogromne zębiska. Jedak tu na skraju wioski nie było niczego widać.

Zastygła jak posąg. Wyostrzenie wzroku kosztem innych zmysłów było stosunkowo ryzykowne i męczące, ale to właśnie musiała teraz zrobić. Regulacja, ta "nienormalność" i "odmienność" którą wytykano jej wśród amazonek, była przecież całkiem przydatną umiejętnością, choć osiągniętą przez niefortunną transmutację genów. Ekena i Shiro szli w paszczę ewentualnego wroga, którego ona mogła dostrzec, ale...oczywiście nie musiała. Tym bardziej, że z jej średnimi umiejętnościami strzeleckimi oraz sporą odległością, strzały nie sięgną ciała nieprzyjaciela. Warto jednak wiedzieć, z której ewentualnie strony można się go spodziewać.
Miała jedynie nadzieję, że Ekena się wycofa, że te ryki i zgrzyt nie pozwolą jej iść dalej w pojedynkę...
Nikol zastygła i obserwowała, skupiona tylko na jak efektywniejszym wytężeniu wzroku...

Ostatnio edytowany przez Nikoletta (2010-06-26 17:39:07)