Zakon Światła Ostoja Fantazji

Lehora patrzyła na ruchy Smoka. Gdy rzucone przez niego parę trawek spaliło się momentalnie w chwili, gdy dotknęły skóry Smoka, Lehorze błysnęły oczy. Zafascynowanie, które ją ogarneło, trwało przez parę sekund.
   Tak, to było smutne. Ona sama nie potrafiłaby tak żyć. Nie dotykając trawy, nie czując zimna śniegu... Chciałaby dotknąc ręki Smoka, ale się bała. Patrzyła się tylko na rękę Smoka. Po chwili przeniosła wzrok na oczy Smoka. Smutna czerń wptarywała się w twarz Smoka. Był dl aniej tajemnicą, zagadką...
   - Ty... jesteś ogniem sam w sobie...- powiedziała patrząc mu w oczy. po chwili spojrzała na płomienie. Zbliżyła do nich rękę, czuła ich gorąco. Mogła jedynie szybko machać ręką delikatnie muskając ogień, jednak po chwili skóra ją parzyła... Dotknęła tą dłonią swojego policzka i popatrzyła w oczy Smoka...

Ostatnio edytowany przez Lehora (2010-03-24 20:03:41)

Uśmiech godny cynika wykwitł na jego twarzy. Rozumiał go całkowicie. Sam nie musiał mówić zbyt dużo, zwłaszcza o rzeczach oczywistych. Odwrócił się i zrobił kilka kroków, by nagle zawrócić. Bacznie przyjrzał się smokowi, by zerknąć krótko na nimfę.
- Znacie może niejakiego Sulama? - spytał cicho.

- Nekromanta... - mruknął smok w odpowiedzi na pytanie anioła. - Ale nie wiem, gdzie go możesz znaleźć - dodał i pomilczał przez chwilę zastanawiając się nad odpowiedzią na pytanie nimfy. - Właściwie to nic bym z tego nie miał. Mógłbym tylko lepiej cię poznać - wzruszył ramionami. - Zaś co do nauki o ogniu... - tu przerwał na chwilę. - Mógłbym ci co nieco o nim poopowiadać, pokazać ci, co robi, jak reaguje, rodzi się i umiera. Jak sprawić, by słuchał wydawanych mu poleceń. Co tylko sobie wymarzysz... Postaram się odpowiedzieć na każde pytanie, jakie zadasz. Możliwe, że nawet te niezwiązane z ogniem - przekręcił nieco głowę i zabrał się do zakładania rękawicy.

Z każdym słowem wypowiadanym przez Smoka jej oczy błyszczały coraz bardziej. Zaniemówiła. On zaoferował jej naukę o ogniu, pomógłby jej zrozumieć ten żywioł... Nie wierzyła w to, co słyszy.
- Ja... byłabym bardzo szczęśliwa, gdybyś mógł... - powiedziała. -Tylko nie rozumiem czegoś, oferujesz mi to, nie chcąc niczego w zamian? - nie wierzyła do końca Kraght'nar'owi. Bo przecież w tym świecie nie ma nic za darmo!

Kraght pokręcił głową z trudem powstrzymując się przed zaśmianiem się.
- Tylko możliwość poznania cię lepiej - wyszczerzył zęby w uśmiechu - bo jesteś pierwszą osobą, która wykazała jakiekolwiek zainteresowanie ogniem, którą spotkałem. Zainteresowaniem w sensie zrozumienia, a nie ślepego wykorzystania żywiołu, jak to robią magowie. - Przechylił się trochę w jej stronę. - Uznaj to za swego rodzaju prezent. Chyba, że chcesz się jakoś odwdzięczyć...

- Nie wiem - zaśmiał się smok, kończąc zapinać wiązania rękawicy. Sprawdził tylko, czy wszystko dobrze trzyma i narzucił na nią rękaw kurtki. - Wymyśl coś. Nie musisz odwdzięczać się teraz. Możesz później. Kiedyś. Przy okazji. Jak wpadniesz na odpowiedni pomysł - ponownie się zaśmiał. - A może już coś wymyśliłaś?

- "Mistrzu" - mruknął smok i zaśmiał się. - Nie jestem mistrzem! - zawołał, śmiejąc się. - Mów mi po prostu Kraght'nar, Kraght, ale nie mistrzu! Głupio się czuję... - Położył się na plecach, zakładając wcześniej kaptur, by nie podpalić trawy. Głowę oparł na splecionych razem dłoniach. - Możemy zacząć, gdy stwierdzisz, że jesteś gotowa. Choćby zaraz.

- No dobrze - mruknął, spoglądając przelotnie na Ekenę. Ciekaw był, po co też przyszła... Nic nie mówi, stoi tylko z boku... Westchnął. - Zacznijmy od czegoś prostego i niefilozoficznego... - zwrócił się do nimfy. - Ale zanim cokolwiek zaczniemy powiedz mi tylko... Umiesz się bronić? Walczyć, czarować, cokolwiek?