Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Właśnie o to mi chodziło. Naśladują dźwięki, więc też mowę. Jak dzieci. - Wyszczerzyła zęby patrząc na ptaszka. - Jeśli mam rację, mogą okazac się nieocenionymi towarzyszami podróży.

Wyszczerzyła zęby patrząc na przyjaciółkę. - Więc będe tu częściej zaglądać. Nie chcemy, by w zabawie coś tu zniaszczył... No i chyba nie byłabyś specjalnie szczęśliwa, gdyby uznał Cię za matkę i nie chciał sie za nic odczepić? - Zapytała uśmiechając się. - Ósme dziecko... Jestem wariatką. - Zaśmiała sie serdecznie. - Ciekawe, czy kiedykolwiek dorobie się choć trochę normalnej pociechy?

Wyszczerzyła zęby. - Świetnie. Biorąc pod uwagę, że mam też formę konia jest po prostu wyśmienita i daje mnóstwo możliwości. No i gdybym chciała jeszcze popracować w skrytobójstwie, to po prostu forma-marzenie. - Powiedziała po czym uśmiechnęła sie wrednie. - A Ty się tak nie szczerz do, podobno, swojej przyszłej królowej. - Zaśmiała się serdecznie, po czym dodała. - Jak myślisz? Uda się? - Zapytała majac na myśli świat polimorfów.

Wyprostowała się dumnie i spojrzała na Ireth z wyższością. Długo nie dała rady utrzymywać takiej powagi i prawie natychmiast parsknęła śmiechem, zginajac sie prawie w pół. - Idziemy gdziesik. Tylko gdzie? - Zapytała z szerokim uśmiechem.

Wyszła za Ireth i zmieniła sie w konia. Pobiegła w kierunku Mostu. - Będe pierwsza. - Zawołałą przez ramię przyspieszając go cwału i zerkajac co jakiś czas za siebie.

Ptaszarnia znów ożyła, tysiące śpiewnych głosików co dzień dawało znać Ireth ze są głodne i domagają się ziarna. Kilka mięsożernych i padlinożerców również mieszkało w tym uroczym domku, jednak były o tyle ciche co dumne i nigdy nie domagały się głośno tego co przecież im się należało.
Mało kto wiedział iż Ireth, ptasznik Zakonu mogła wytrenować każdego ptaka, tak samo jak treser bestii, i uczynić z niego towarzysza broni i siodła maga i wojownika. Cóż, Zakon ożywał jak i ptaszarnia, szybko i głośno.

Klacz wpadła galopem do ptaszarni - Co sie stało? - Zawołała dysząc cieżko. Podążyła wzrokiem za spojrzeniem wyglądajacej na przerażoną Ireth. Zauważyła pękające jajo półgryfa. Zmieniła sie w człowieka i podbiegła do niego. - No dalej, malutki... - Wyszeptała widząc coraz więcej pęknięć. Zdjęła płasz i położyła go na swoich kolanach, kucając na przeciwko jaja. W końcu odpadł kawałek skorupki ukazując mały dziób i łepek pokryty mokrymi piórami. Polimorfka delikatnie zaczęła odłamywać kolejne kawałki skorupki i pomagać iszącemu gryfowi. W końcu pojawiły się przednie, ptasie nogi. Za nimi ujawniło się światu więcej mokrego pierza przechodzącego w wilgotne futerko i kocie łapki. Polimorfka wyjęła bardzo delikatnie pisklę z jaja i owinęła swoim płaszczem. Usiadła na ziemi promieniejac zadowoleniem i gładząc delikatnie gryfa, oglądajacego świat w tych pierwszych chwilach swojego życia. - Prawda, ze piękny? - Zapytała półgłosem, zwracając sie do Ireth. - Jak ja nazwiemy? - Dodała, gdy już upewniła sie że malec jest samiczka gryfa.

Uśmiechnęłą się patrząc na gryfiatko. Podniosła wzrok na Ireth. Chciałaby za nią pójść, ale nie mogła zostawić ledwo wyklutego gryfa, a tym bardziej wynieść na dwór. Powiodła oczami za przyjaciółką. Musiała wybrać. I nie umiała. W końcu postanowiła zostać z małą Lilith. Miała nadzieję, że potem będzie mogła pogadac z Ireth i odwdzieczyć sie jej za opiekę nad jajem. Ale postanowiła, że nie pozwoli, by życie gryfa miało sończyć sie tylko kilka oddechów po jego rozpoczęciu. Zaczęła delikatnie wycierać maleństwo, by osuszyć jego pióra i futerko. Patrzyła z uśmiechem w błyszczące oczy młodej bestii. Była tak skrajnie różna od polimorfki, ale ta postanowiła sie nią zająć. Jak własnym dzieckiem, mimo że jej własne półgryfy przypominały matkę przynajmniej z oczu. Przypominały ją w kilku szczegółach. Ta istota byłą całkowicie obca, jednak już znalazła miejsce w sercu i duszy polimorfki.