Zakon Światła Ostoja Fantazji

Swiatynia stala pusta, tylko wiatr wpadal i wypadal przez otwarte okna. Swiece tanczyly przy kazdym z outarzy. Posogi wpatrzone byly w siebie i moglo wydawac sie ,ze nawet ze soba rozmawiaja. Przez otwarte okno wleciala pszczola. Usiadla na jednym outarzu, potem na drugim. Wkoncu trafila na otwarte drzwi i wyleciala. Zapanowala glucha cisza...

Ostatnio edytowany przez Larpagas (2007-02-08 15:30:10)

Smok wkroczył do świątyni. Nie szukał długo, znalazł posąg wyopbrażający anioła z podniesionymi rękami, platynowa tabliczka z imieniem bóstwa była już kompletnie nie czytelna, ale to nie przeszkadzał smokowi, wręcz był z tego rad, zerwał ją jednym ruchem ręki.
- Niemy posągu bez imienia i życia, obdarowuje Cie nowym istnieniem i nową wiarą, teraz jesteś Ranot, bóg Srebrzystych świeć nam i pomagaj!- na tabliczce pojawiły się jakieś dziwne znaki, chyba Zapomniane Pismo, jakimś sposobem Nergo zamocował znów tabliczke i wyszedł oddając pokłon nowemu bogu którego sam wymyślił.

Choć Mangel Jak sam mówił "nie słurzył ani bogom, ani demonom, ani żadnym innym przegranym sprawom" wszedł tego dnia do świątyni. Upewnił się że nikt nie przebywa w środku ani nie zmierza w tym kierunku i zamknął drzwi tego przybytku wiary. Kiedy kilka godzin później wyszedł z świątyni cały roztrzęsiony, w wymiętym ubraniu i potarganych włosach ludzie ledwo go poznali. Lewe skrzydło było złąmane tak iż anioł idąc zachaczał nim o ziemie. Nikt jeszcez nie widział aniołą w takim stanie, on jednak nie zwracając na nic uwagi szedł w strone Wieży omiatając od czasu do czasu okolice pustym wzrokiem. Nie odpowiadał na pytania i zdfawał się nie widzieć niczego, kiedy doszedł do Wieży wkroczył do powieszczeń do których tylko on mógł wejśc i nikt go już tego dnia nie widział.

Weszła do świątyni i zaszyła się w jakimś kącie, gdzie usiadła krzyżując nogi i zapalając kilka kadzidełek. Zamknęła oczy i wydawalo się, że medytuje całkowicie oderwana od świata. Wzywała swoją boginię, Ishmę - boginię-wilczycę. Po co? A któż mógłby to wiedzieć? Lepiej byłoby nie zakłócać jej teraz spokoju...

Weszła cichutko do świątyni i spojrzała na rozbite zwierciadło ubrudzone kropelkami krwi. Podeszła do niego i przykucnęła. Uniosła powoli dłonie i rozpoczęła cichą inkantację. Wokół dłoni i kropelek krwi poczęły pojawiać się niebieskawe, początkowo blade ogniki, które z każdą chwilą stawały się bardziej wyraźne. Kropelki krwi oderwały się od tafli zwierciadła i zaczęły powoli wirować przed twarzą Demento. Zaczęły łączyć się tworząc dziwne kształty, po chwili osiągnęły właściwą postać. Przed anielicą unosiła się krwistoczerwona róża powstała z krwi kowala. Demento otworzyła oczy i delikatnie ujęła kwiat kończąc inkantację. Wstała i wypowiedziała krótkie zaklęcie, przez które zniknął kwiat. Anielica wysłała go do Black Wizarda.
- Bo nigdy nie jest tak źle, by całkowicie zatracić się w cierpieniu...- powiedziała cichutko do siebie.

Anielica zywiolowo weszla do Swiatyni i omiotla wzrokiem przybytek, ktory bedzie miejscem jej pracy. Szybko podeszla do okiennic i otworzyla je, aby wywietrzyc w pomieszczeniu. Zatechle powietrze po kilku minutach zamienilo sie w czyste i ozezwiajace. Teraz nalezalo zaprowadzic tu lad, ktory kiedys rzadzil tym miejscem. Anielica zwawo wziela sie za zdejmowanie pajeczyn z zapomnianych posagow. Majac na uwadze wierzenia drowow, kazdy pajak, ktorego napotkala zostal bezpiecznie wyniesiony na zewnatrz i wypuszczony na wolnosc.
Po kilku godzinach ciezkiej pracy, Swiatynia odzyskiwala swoje piekno. Nadal bylo tu widac slady zniszczen, ale pomieszczenie prezentowalo sie znacznie lepiej.
-Tak...teraz wyglada to bardziej jak miejsce kultu.-mruknela do siebie obserwujac z zadowoleniem czyste posagi.