Zakon Światła Ostoja Fantazji

Słysząc kolejne słowa polimorfki natychmiast jest zdementował.  - Źle mnie zrozumiałaś. Złamałem zasady, tak więc wygrywasz Ty. Skoro wygrywasz, mówisz czego chcesz. -  Wyjaśnił to najprościej jak to tylko potrafił, unosząc głowę zaraz po przybyciu kolejnego gryfa. Jej dzieci naprawdę były zabawne, wszystkie chciały się do niego dobrać. Zważając na to, iż jest to potomstwo Ekeny, nie zamierzał ich prowokować, chociaż miał na to wielką chęć. Polimorfka musiała naprawdę kochać swoje dzieci, a i one musiały darzyć ją równie wielką miłością. Mimo iż uczucie to było mu zupełnie obce, słowo równie bliskie. Godziny spędzone na studiowaniu ludzkich uczuć i zachowań przyniosło różnorakie efekty, albowiem definicja zazwyczaj różniła nieco od realiów. Postanowił zignorować kolejne potomstwo albinoski, po prostu kładąc się beztrosko na ziemi. Zastanawiał go jedynie wybór, jaki Ekena dokona. Zdawał sobie sprawę, że kobiety mają czasem różne zachcianki, przez co mógł ucierpieć jego sakwa ze złotem jak i duma.

Dobre pytanie. Angelus sam do końca nie wiedział jak to z nim jest. Przez większą część czasu mordował i pastwił się nad swoimi ofiarami. Wampirza natura, jak i wychowanie ukształtowało go w to czym teraz jest. To nie było tak, że tracił nad sobą panowanie. Euforia wywołana pobudzeniem fizycznym doprowadzała każdego wampira wzmożonego łaknienia krwi, co skutkowało bardziej brutalnym zachowaniem. Wyjątkiem był Angelus, który poprzez wieloletnie wychowanie i kształtowanie zachowań przez ówczesnego wychowawcę, odbierał owe bodźce intensywniej. Należał bowiem do wąskiej grupy żywych wampirów łaknących krwi i przemocy niemal tak samo jak umarłe. Historię tą jednak, wampir starał się ominąć, kolorując nieco fakty.  - Wiele żywych wampirów, potrafi oprzeć się pokusie krwi i pragnieniom, ja nie potrafię, poddaję się nim za każdym razem kiedy zwęszam okazję. Nie tracę panowania, doskonale wiem co robię, pragnę tego... -  Wyjaśnił albinosce swoją sytuację w wielkim skrócie, po czym wrócił do pozycji siedzącej.  - To właśnie z tym wciąż walczę. To właśnie to ciąży mi na moim martwym sercu. Ale tak to jest, gdy jest się potępionym. -  Uśmiechnął się blado, starając się dobierać ostrożnie słowa, by nie wystraszyć polimorfi. Doskonale wiedział, że Ekena nie zaryzykuje obcowania ze stworzeniem zdolnym zabić ją i wszystkie jej dzieci, tylko dlatego że najdzie go taka ochota.

Nie odpowiedział tym razem, starając się nie dalej nie pogrążać. Ekena właściwie zinterpretowała jego słowa. Niestety, krwiopijca nie zamierzał się do tego przyznać. Taki już był. Wyraz jego twarzy, wciąż pozostawał niezmienny. Nie miał zamiaru niczego sugerować polimorfce, a jej groźby ? Cóż. W jej słowach było coś czego Angelus nie potrafił określić. Groźby zazwyczaj rzucane są z zawiścią, albinoska zaś groziła mu jakby podawała przepis na ciasto. Zachowanie Angelusa doprawdy było złe, jednak cóż miał na to zaradzić, natura.  - Może nie trenujmy już nigdy więcej ? -  Spytał, chociaż w jego tonie słychać było raczej stwierdzenie, niżeli pytanie.

Zimno ? Zadał sobie to samo pytanie.  - Nie odczuwam zimna, nie odczuwam również ciepła. Temperatura jest mi całkowicie obojętna. -  Tym razem już wstał. Nie wiedział czy pytanie miało na celu zwrócić uwagę na jego brak koszuli, czy też kierowane było czystą ciekawością. Jednak Ekena przypomniała mu o ważnej dla niego rzeczy, płaszczu. Zbliżał się ranek, a więc i słońce. Może i nie zabijało, ale było niezwykle uciążliwe. Założywszy płaszcz, wzrokiem odszukał pobliskiego drzewa z największą koroną, tak by rozpostarte liście skutecznie izolowały go od promieni słonecznych. Obserwował polimorfkę swoim przenikliwym wzrokiem dociekając znaczenia polowania. Czymże było polowanie dla albinoski ? Rytuałem ? Zabawą ?  - Polowanie ? W jakim sensie ? Dobrze wiesz, że mój rodzaj polowań znacznie różni się od twojego. Jeśli zatem się mnie obawiasz, niech tak będzie. -  Oznajmił ciepłym tonem, przystając na słowa albinoski.

  - Ty stara ?! -  Zdziwił się. Na pierwszy rzut oka, nie wydawała się stara. Ale kto wie, jakie jeszcze inne umiejętności posiadają polimorfy. Z drugiej strony miała dość rosłe dzieci. Nie znał się na cyklu życia gryfów, więc nie potrafił przybliżyć ich wieku. Jednak były duże, a no i sama albinoska, zachowywała się jakby była już porządnie potraktowana przez życie. Nie chciał dociekać, być może wyszłyby jeszcze inne rzeczy na jaw. Co do polowań, wampir zamyślił się wsłuchując w słowa Ekeny.  - Zatem obejdzie się bez polowań. - 

Przyglądając się całemu zabiegowi, któremu poddawała się Ekena, wampir wsłuchiwał się w jej słowa, analizując zarówno barwę głosu co jego natężenie. To było jego ulubione zajęcie, czytać emocje ze słów. Jedyna zabawa, której mógł śmiało poddawać się dniami i nocami.  - Test ? Dobrze wiesz, że nie mógłbym Ciebie zabić. A ten incydent ? Przecież nie będziemy polować na siebie. Zresztą... -  Zatrzymał się, ponownie przetwarzając słowa albinoski. Dwadzieścia dwa lata ? Angelus dokładnie w tym momencie poczuł się jak gówniarz.  - Dwadzieścia dwa lata ?! -  Z bólem, liczba ta wydostała się z jego ust. Wprawdzie krwiopijca był nastolatkiem, liczył sobie bowiem osiemnaście lat, jednak odkąd stał się wampirem, minęła dekada. Podsumowując czuł się dwanaście lat młodszy od polimorfki. - Przepaść ! - wystrzelił w myślach. - Babcia ! A nie, matka... - Myśli krążyły mu po głowie, nie mogąc się logicznie poukładać. Na szczęście zawiasy żuchwy miał w dobrym stanie, w przeciwnym razie musiałby zbierać szczękę z ziemi, pod takim wrażeniem był Angelus, w końcu albinoska nie wyglądała na tyle. No dobra, może z ubraniami i owszem. Jednak jej cera była doskonała, a skóra delikatna. Nie sądził, że aż tyle lat może mieć polimorfka.  - Nie sądziłem, że aż tyle. Przynajmniej nie wyglądasz. -  Uśmiechnął się głupio, nie wiedząc co powiedzieć, przeżył szok, mimo to jego wyraz twarzy pozostawał nieodgadniony.

Słowa polimorfki brzmiały mu w uszach, jednak wzrok skierowany był jednak na gryfa, niepewnie zbliżającego się do jego osoby. Nie wiedział dokładnie jak się zachować. Nie obcował nigdy ze zwierzętami, jak i również studiował ich zachowań. Postanowił jednak nie ruszać się. Brak ruchu w połączeniu z jego bladą cerą przywodził na myśl posąg, niemal tak też było. Obserwował bezustannie gryfa, nie znając jego zamiarów. Najbardziej nie podobało mu się obwąchiwanie, Angelus bowiem czuł się bardzo nieswojo, bardzo dając to po sobie poznać. Uszczypnięcie dziobem nie było już tak krępujące.  - Co on robi ? -  Pytanie padło w kierunku młodej mamuśki, jak mniemał po całych tych gimnastykach czuła się błogo.

Wciąż i wciąż nie poruszał się gdy gryf szturchał go, pukał, obwąchiwał i drapał, tolerował jego zachowanie, powoli tracąc cierpliwość. Syn polimorfki grał mu na nerwach, jednak chcąc być tolerancyjnym, pozwalał na to. Granicę przekroczył w momencie gdy obił swój łeb o plecy wampira.  - Zabierz go, bo skręcę mu kark. -  Zareagował w końcu, spokojnym głosem oznajmiając swoje odczucia. Nie podobało mu się zachowanie gryfa. Jego prymitywne zachowanie grało mu na nerwach, do tego jego ślina, niemal cały był już od niej mokry. Nie wiedział dokładnie co Ekena widziała w tym dobrego w końcu pozwalała na to swojemu dziecku. Chociaż z drugiej strony, Angelus był to winny polimorfce za swoje wcześniejsze wykroczenie.