Zakon Światła Ostoja Fantazji

Prześpię się

Niestety, Jacob musiał opuścić swoje lokum, ponieważ wyżsi szczeblem od niego dokuczali mu.
Wszedł do niezadbanego pokoju, zmierzył okiem każdy kąt: - Może być, właściwie to najlepsze lokum dotychczas.
Miał właściwie nadzieje, że zaraz przyjdzie do niego ktoś z kocem, lecz nie przyszedł.
Trudno- Pomyślał.
Chciał jeszcze coś powiedzieć, kiedy nagle dostał cios w głowę.
-O-ooch! Ała!- Jęczał po przebudzeniu
-Spokojnie, nic ci nie jest. Wszystko ok?- Odpowiedziała nieznajoma
-Tak, myślę że tak. Ale nie mam zamiaru spędzić tu kolejnej nocy. Czy wiesz, kto mnie walnął?
-Tak, lecz nie wiem czy powinnam o tym mówić. Bo widzisz, od jakiegoś czasu grasuje tutaj ktoś dziwny. Ktoś, kto wcale nie powinien tu być. Myślę, że jesteś wampirem, bo inaczej nie miałby powodu aby Cię uderzyć. Cóż, radzę Ci iść w drogę, bo tej nocy może stać się coś gorszego.

Wybiegłem więc z pokoju, zmierzając ku wyjściu.

Penemir spał niespokojnym snem.

Zaraz po cichym wyślizgnięciu się tajemniczej postaci z przyzwyczajenia zaczął macać swój pas. - Taak,sztylet jest.Trucizna także,ale zaraz...gdzie kasa?! - Wykrzyknął na głos.
Bez zastanowienia wstał,nałożył szybko płaszcz i wyleciał na podwórze.
Straż! - Wrzasnął.

Następnie pobiegł tam gdzie usłyszał odgłosy szybkiego biegu po bruku.

Człowiek musi mieć kolczugę. - Pomyślał.
Może go jeszcze dorwę! - Bez nadziei powiedział biegnąc.

Biegł dalej.

Szlag by to! - Powiedział.

Co to za banał by złodziej okradł złodzieja! - Pomyślał z oburzeniem na siebie.
No cóż,trzeba wracać. - Ostatni raz rozejrzał się po ulicy i spojrzał na niebo.

Ciekawe... - Szepnął i nagle wpadł mu do głowy całkiem dobry pomysł.

(Myślę,że bardzo mi pomogłeś tym rabunkiem,teraz wiem co i jak).

Ostatnio edytowany przez Penemir Fihaon (2010-06-18 08:46:30)

Oushi był niesamowicie zmęczony. Nie wiedział, która jest godzina. Chciał tylko spać. Mógł spać całymi dniami ale teraz spałby pewnie kilka dni. Ze zmęczaenia wydawało mu się, że jest w gigantycznej sali z olbrzymimi łóżkami. Padł na jedno z nich.
-Dooo-brrraa-nooooooc-szepnął chociaż uważał, ż krzyknął pełną piersią. Odrazu zapadł w głęboki sen.

Jako duch Fallian nie musiał wcale spać, choć jakikolwiek odpoczynek wpływał na niego korzystnie.
Istniało wiele powodów, dlaczego się tutaj zjawił. Jednym z nich były zwyczajnie stare, ludzkie przyzwyczajenia, że kiedy jest późno trzeba zmrużyć swoje oczy. Szczególnie, że wojownik zawsze uważał uczucie odcięcia się od tego świata za miłe. Sam sen był także przyjemny taki beztroski i ciepły. A przychodził Fallianowi dziwnym trafem na zawołanie. Chciał śnić. Być może tam dostanie jakąś wskazówkę, bo o objawieniu nie było mowy.
Zdając sobie sprawę, iż jest już późna pora, zachowywał się tak cicho jak tylko mógł. W średniej zbroi, to nie takie proste, aby nie powiedzieć- niewykonalne.
De'Aray część swojego rynsztunku już złożył. Pozostała zbroja karacenowa i kilka innych detali jak rękawice i buty.
Sprawnie lawirował pomiędzy łóżkami w ciemności, dążąc do pewnego miejsca.
Zatrzymał się widząc, iż ktoś go uprzedził i zajął jego ulubione posłanie... znajdujące się obok ściany.
Fallian ani nie westchnął, przyzwyczajony do parszywości swojego losu pod każdym jego względem. Chwilę jeszcze starał się przebić wszechobecną ciemność swoim zimnym spojrzeniem. Niepowodzenie... Podszedł cicho do łóżka obok. Złożył broń i ekwipunek do kufra. Zabrał się za odpinanie karacenu. Kiedy już zdjął zbroję i został w ubraniu z licznymi pelerynami, położył się na posłaniu obok posłania drobnego nieznajomego. Nie otulił się niczym. Po prostu patrzył w sufit, z nadzieją, że nadejdzie sen. Kiedy się odpowiednio znudzi... przyjdzie po niego przewoźnik do wymiaru snu.