Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Interesujące... Cóż, plany tych sprzętów są już gotowe, więc złożenie dwóch pistoletów nie zajmie więcej niż dwie, trzy godziny. Tarcza linowa posiada sporo kołatek, niczym zegar, potrzebuje wielkiej precyzji tworzenia, dlatego ona sama będzie wymagać najwięcej. W sumie jakieś ponad pięć godzin. No i grawerunek - ten, opiszesz dokładnie jak ma wyglądać, już kiedy przyniesiecie materiały. On zajmie około pół godziny.
Korganin otworzył szuflady i wyjął kartkę, po czym zaczął pisać:
- 1. Cztery żywiołaki powietrza, wyuczone... Ciekawy jestem, jak to załatwią w tak krótkim czasie... Hah! - wtrącił
2. Zestaw piętnastu dębowych kół gołych, inaczej nieoprawionych kołatek. Sam przygotuje ich rozmiary, tak będzie najbezpieczniej.
3. Stalowa lina, długości 80 centymetrów.
4. Dwadzieścia skórzanych pasków.
To wystarczy. Kiedy będę już mógł spojrzeć na to co przynieśliście, dokładnie podam wam cenę, a nuż, będzie okazja ku temu, by zrobić wam to za darmo... Zobaczymy - uśmiechnął się i wręczył listę.

Słysząc uderzanie w drzwi, Ueelnot zdziwił się lekko. W końcu wchodząc do sklepu się nie puka. To mogło świadczyć o dobrych manierach, lub o gościu z zupełnie obcych stron i innymi zwyczajami.
Po wręczeniu listy wojownikom, przeprosił ich, wstał od biurka i przedarł się przez wciąż nieuporządkowane rzeczy w zakładzie. Strasznie go to irytowało. Przypominało ścieżkę, przez wysypisko śmieci.
Gdy zbliżył się do drzwi, otworzył je, spojrzał na czekającego gościa.
Hmmm... - zamruczał w zastanowieniu w myślach.
- Proszę, proszę wejdź śmiało. - zaprosił przybysza lekkim ukłonem i gestem ręki - Jak mogę pomóc?

Korganin rozszerzył powieki ze zdziwienia.
- Ej, jeśli to ukradliście, to wskaże na was. Ale z drugiej strony, jeśli nie, to postawcie to tu, gdzie jesteście, i tak to nie zrobi większej różnicy pośród tego bałaganu, który tu już panuję. - powiedział przewracając oczami, lekko zmęczony tym syfem, chociaż nie był tu wcale tak długo.
Ueel zbliżył się do skrzyni, uklęknął i otworzył ją. Zaczął przebierać wszystko co tam było jednocześnie sprawdzając jakość części przyniesionych przez rycerzy.
To wyglądało niezmiernie podejrzanie, jednakże z drugiej strony, to rycerstwo, bogowie jedni wiedzą, skąd to biorą.

Sadoma widząc otwierane drzwi ujrzał chyba właściciela,usłyszał proszę i przepuszczając wychodzących, wszedł do środka.
-Przybywam tutaj gdyż potrzebował bym oręża godnego moich umiejętności.
Czy możecie mi coś zaoferować,bądź moglibyście wyrobić to czego konkretnie potrzebuje?
Tymi słowami zakończył objaśnienia,czekając na jaka kolwiek odpowiedź rozglądał się po warsztacie.

Sadoma,jednak chciał dodać to co go nurtuje bowiem dopiero teraz przypomniał sobie prawdziwy cel wizyty.
-Szanowny panie chciałbym się tez zapytać czy istnieje możliwość bym mógł się tutaj dokształcać
w tej profesji,bowiem umiem już oprawiać skóry zwierząt i pancerzy.
-w dodatku potrafię czytać i pisać.
Te słowa wypowiedział z pełnym zrozumieniem i donośnym głosem tak jak by się tym szczycił.
Krótka chwila jaka zapanowała po przemowie świadczyć mogła tylko o zdziwieniu słuchaczy.

Sadoma:

Ueel spuścił wzrok i zmarszczył czoło w zastanowieniu.
- Hmm... Tak w sumie mógłbym, jednak pieniądze... Nie, to mnie nie interesuje. Mogę cię nauczyć tej sztuki, jednakże nie za darmo i to potrwa. Raczej sam się tego nauczysz pod moim okiem, aniżeli po prostu zwykłych lekcji i pokazania o co chodzi. Co ty na to?

Rycerze:

- Nie ma najmniejszego problemu. W sumie nie mam tutaj wiele do robienia, oprócz zaspokajania mojej własnej ciekawości i testowania nowych projektów. To zajmie... Jeden dzień? Tak, jutro będzie wszystko gotowe.

Strzelec kiwnął głową ze zrozumieniem, a na jego twarz przybłąkał się refleksyjny, smutny uśmiech cechujący osoby, które poddają się biegowi wydarzeń nie szukając nawet sposobu by coś zmienić. Skąd tak nagła zmiana postawy u zachowującego tak luźną postawę wojownika?
- No to dobiliśmy targu. – powiedział wyciągając rękę w stronę Alb-tern.

Rycerze:

- Dobrze, lada chwila będą gotowe. Zajmijcie się czymś przez... Godzinę - rzucił. - a po tym wszystko już będzie gotowe. Nawet grawerunek.
Gdy zbrojni opuścili pomieszczenie, Ueel, wystawił dzwon - gdy ewentualnie ktoś się zjawi będzie mógł uderzyć nim by powiadomić o swojej obecności - po czym udał się do drugiego pomieszczenia na tym samym piętrze.
Robota nie była trudna, z zaskakującą łatwością wykonał przedmioty, tak jakby tworzył je już wiele razy.
Jeszcze przed czasem wykonał zlecenie, został mu tylko grawerunek. Z tym przeniósł się na drugie piętro, do swych prywatnych komnat. Czasu nie było potrzeba wiele, aby wykonać tak prosty grawerunek, mimo wszystko postarał się.

Zostało mu już tylko czekać na zleceniodawców.

Sadoma:

Inżynier zastanawiał się długo. Wszakże wszystkie zlecenia może wykonać sam, jednakowoż przyszło mu coś na myśl.
- Mam coś dla Ciebie, coś w sam raz! Jak wiesz, zajmujemy się nie tylko zwykłym konstruowaniem narzędzi, ale również łączeniem żywiołów tak, by były użyteczne w sposób maksymalny na co dzień. Dlatego znajdź mi... Kryształ, który będzie mały, a będzie potrafił rozproszyć promień światła, w bardzo szerokim łuku. Jeśli mi przyniesiesz jeden taki kryształ, a ma być wielkości paznokcia kciuka, będzie idealnie, ale jeśli przyniesiesz mi dane, gdzie można taki kryształ znaleźć, jego nazwę, i tak dalej - wówczas będzie wystarczająco. Kiedy podołasz temu, zobaczymy co z Tobą będzie dalej. Zgoda?

Licho:
- Tak, zgadza się. Pozdrowienia! - przyjrzał się dokładnie przybyszowi. Nie wyglądał jak złodziej, ale kto wie.
Trzeba będzie lepiej zadbać o zabezpieczenia... - pomyślał.
- Jak mogę służyć? - zapytał serdecznie.

Ostatnio edytowany przez Ueelnot (2010-04-28 16:16:38)