Zakon Światła Ostoja Fantazji

Warsztat nie należał  do przestronnych i wygodnych. Zwykle był dość zagracony. Więc obecny bałagan który tu panował w pomieszczeniu był wręcz niemożliwy do ogarnięcia. Niezależnie czy wzrokiem czy umysłem. Inżynier broni gdzieś zniknął. Drzwi zostały wyważone i leżały teraz na szczycie stosu połamanych narzędzi i półfabrykatów. Jeden z kątów zaścielały płachty papieru. Najwyraźniej projektów szkodnik też nie oszczędził.

Torrar szedł teraz spokojnie ulicą. Nie był pewien czy ten hobbit z podejrzanym uśmieszkiem wskazał mu właściwą drogę... Jest! To na pewno tu. - pomyślał z uśmiechem na twarzy. Spokojnie acz zdecydowanie pociągnął za klamkę. Otworzył. I jest. - Oto najwspanialsze miejsce na Terze, - rozmyślał - skarbnica wiedzy i pomysłów, - wchodził - świątynia mądrości, - ujrzał - sanktuarium myśli technologicznej oraz... Dupa! Co to jest! Co tu się stało?!

Torrar spojrzał zmieszany na elfa. W końcu pewnie spytał go:
-Mógłbym pomóc? - po czym bez czekania na odpowiedź zabrał się za rozglądanie, za czymś co mógłby posprzątać, a dokładniej co pierwsze ma posprzątać.

-Z tą normalnością to mówisz jak moi... Eh nie ważne kto. Właściwie to szukam pracy... - rzekł Torrar prosto z mostu.
-I czy znalazł bym ją tutaj? Jesteś za to odpowiedzialny prawda? Chciałbym się nauczyć tworzyć machiny oblężnicze, ale także twory, które nie będą nastawione militarnie.

Korganin wszedł do budynku. Potrafił skomentować to wszystko tylko jednym słowem:
Burdel. - pomyślał ze skwaszoną miną. - A więc teraz ja mam tutaj mam pracować, tak? No to trzeba będzie tu zmienić wszystko - definitywnie. Higiena pracy. Tak, tylko ja się tym nie zajmę. Potrzeba będzie wydać na to nieco pieniędzy... Hmm... Co o tym myślisz?
Tak, tak. Myślę, że to dobry pomysł, aby zrobić tam oddzielne pomieszczenie. Pozwolę sobie zasugerować abyś sprawdził listę już zatrudnionych. W końcu ktoś to musi zrobić.
Korganin uśmiechnął się pod nosem, przecierając lewą dłonią pierścień na palcu. Ruszył do biurka za którym nikogo nie było, zasiadł na fotelu i począł przeglądać szuflady, i stos papierów by zobaczyć listę zatrudnionych.
- Ech! Burdel... - warknął pod nosem.

Ostatnio edytowany przez Ueelnot (2010-03-29 18:08:40)

Przez chwilę zachowując kamienną minę w myślach leżał ze śmiechu wraz z Utnapisztimem. Gdy się otrząsnął, wstał i uchwycił dłoń łucznika witając się z nim.
- Witaj, tak, to ja. Jestem Ueelnot. - uśmiechnął się, ale szybko mina mu zrzedła, gdy sobie przypomniał o niewyobrażalnym bałaganie na biurku. Korganin westchnął w duchu. Gestem zaprosił gości do tego by zasiedli, po nich sam też usiadł, złapał za pierwszą lepszą kartkę, potem pióro i narysował na szybko tabelę, podpisał kolumny. Pytał i razem z odpowiedziami wypisywał dane.
- Dane osobiste, miejsce zamieszkania, zamówienie i, tutaj - wskazał palcem na kartce - podpis od każdego z panów. - uśmiechnął się na koniec przekręcając kartkę i podając pióro.

- Tutaj to się da nawet zbudować latającą katapultę miotającą gwiazdami. - powiedział zdecydowanie - Ale czy wystarczająco zdeterminowani jesteśmy aby po nieudanych próbach, wadliwych częściach i innych przeciwnościach losu chcieć próbować dalej, to już inna kwestia.
Korganin zamilkł na chwilę pogłębiając się we własnych myślach.
- Ujmę to tak: jeśli dostarczycie mi wszystkie niezbędne materiały, wówczas zrobię to za grosze, no tylko grawerunek będzie nieco droższy, - wtrącił - ale jeśli sam będę musiał się uganiać za częściami potrzebnymi do złożenia tego wszystkiego, wówczas to zależy od cen jakie narzucą mi inni handlarze. Przede wszystkim mam na myśli żywiołaki powietrza. Chodzą w różnych cenach, a i będą wam służyć jako ładunki napędzające urządzenia. Cały czas będziecie ich potrzebować.
- Jak więc będzie?

Sadoma zauważył, przez szklaną witrynę na parterze, dwóch paladynów, strzelca i… zakonnego alchemika. Więc zakład musiał być otwarty i ktoś w nim pracował. Wybornie wręcz!

Strzelec nachmurzył się, nici wyszły z jego planu zaoszczędzenia kilkunastu dukatów. Po chwili jednak wrócił do swego zwyczajowego, „luźnego” wyglądu i nastawienia i uśmiechną się koleżeńsko.
- Wszystko dostarczymy, mamy swoje… dojścia. – mrugnął, jakby to miało coś mówić korganinowi – Na kiedy będą gotowe i co przynieść? Bo potrzebne rzeczy możemy załatwić jeszcze przed zachodem słońca.
Jeśli nie kłamał, musieli mieć naprawdę DOBRE dojścia. Kupienie czterech żywiołków powietrza w tak krótkim czasie, wliczając w to, ze musza być przyuczone choć trochę do roli jaką miały spełniać, no i znalezienie odpowiednio skrojonych elementów… Chyba trzeba by ich podpytać o te „dojścia”…