Zakon Światła Ostoja Fantazji

Odwzajemnił ten pocałunek przekazując wszystkie swoje uczucia. Zaczął tracić swój równy oddech. Przypomniał sobie że nie jest tu tylko po to by brać lecz również po to by dawać przyjemność. Zaczął wodzić dłońmi po jej ciele. Bawił się jej piersiami. Dość perwersyjnie co zawstydziło jego samego. Jednak nie przestał. Czasami tylko odrywał swą rękę by przeczesać palcami jej włosy. Uwielbiał dziewczyny z długimi włosami. Podniósł się lekko i zaczął całować jej cudne piersi. Zaczął wodzić językiem po jej sutkach. Teraz już nie myślał. Jego ciało reagowało same a liczyła się tylko ekstaza.

Jego serce biło jak oszalałe. tak jakby chciało wyrwać się z piersi i pozostać przy dziewczynie jak najdłużej. Zdał się się całkowicie na siłę swego ciała obserwując z rozkoszą jak coraz szybciej faluje biust dziewczyny. Znów złapał go w swoje dłonie. Uwielbiał się nim bawić. Fala rozkoszy oblała go zupełnie. A on zatopił się w niej bez pamięci. Mruknął  wyrażając przyjemność której doznawał...

Przez jego ciało przeszły dreszcze przyjemności. Niewątpliwie była to rozkosz dla ciała która pokrzepiała ducha. Przytulił ją do siebie i głaskał powoli i delikatnie jej plecy. Miał mroczki przed oczyma, jednak jego umysł wracał powoli do niego. A z nim cały cynizm.

- No tak, teraz to chcesz mnie wysłać na ten deszcz. Okrutna z Ciebie wiedźma...

Miało to zabrzmieć wrogo i trochę jej dopiec  jak to miał w zwyczaju jednak intonacja głosu brzmiała zbyt zabawnie. Przyłożył palec do ust udając 10 letniego chłopca który się wstydzi. To była jego najlepsza postawa obronna. Dobrze że Skimrra o tym nie wiedziała. Otarł swój policzek o jej i szepnął "Jeszcze raz wszystkiego najlepszego wiedźmo". Może to zabrzmiało nieco dziwnie jednak u niego w kraju wiedźmy były symbolem seksu, pożądania i rozpusty.

Popatrzył w okno...

-Świta już prawie a twój uścisk chce złamać mi żebra. Przecież nigdzie Ci nie ucieknę... Nie możesz mnie tu trzymać całe życie.

Uśmiechnął się gdyż jego cynizm wracał powoli do normy. Podparł se na rękach by za chwilę znaleźć się w pozycji siedzącej. Ujął jej twarz w swe dłonie i pocałował. Wstał i popatrzył na nią. Prawie dostał krwotoku z nosa gdyż gdy siedziała wyglądała strasznie słodko i niewinnie. "Najlepszy przykład że pozory mogą mylić" pomyślał i zaczął krążyć po pokoju w poszukiwaniu płaszcza. W końcu znalazł go gdzieś w kącie.  Z jego kieszeni wydobył amulet. Amulet niezwykły w swej istocie. Sam łańcuch ze szczerego złota składał się w dziwne rytualne wzory. A jego zwieńczeniem był sporej wagi wisior w kształcie błyskawicy. W samym jej centrum umiejscowiony był rubin. Podszedł z nim do dziewczyny i uklęknął przy niej. Powoli zapiął amulet na jej szyi. Popatrzył jak błyskawica wskazuje krętą drogę do jej piersi i uśmiechnął się odsłaniając kły. Popatrzył znów w okno.

- Do wschodu jednak jeszcze trochę czasu. Pozwólmy więc zapomnieć o płynącym czasie.

Ułożył ją na ziemię jak księżniczkę na najwspanialsze łoże. Po czym położył się na niej obsypując jej twarz pocałunkami.

To była wspaniała noc. Noc w której wszystkie najskrytsze życzenia przyćmiewa blask wspaniałej gwiazdy, pięknej małej duszki. I choć wyglądała niepozornie, to była prawdziwym sukubem i znała najskrytsze fantazje mężczyzn. Gdy spała tak wtulona w aksamitny koc, mógłby patrzeć na nią bez końca. Jednak powołanie wzywało. Ubrał się po cichu aby nie zbudzić królewny. Zapiął pas z mieczami i narzucił na siebie płaszcz. Odwrócił się jeszcze raz i szepnął.

-Wrócę wiedźmo, jeśli nie w tym ciele to jako niepokorna dusza. I wiec że będę kurczowo trzymał się twego ciała i duszy.

Podniósł klucz i skierował się do drzwi. Wkrótce był na zewnątrz...

Krzyknęła zaskoczona nagłym hałasem i podskoczyła niekontrolowanie na łóżku, co skończyło sie lądowaniem na drewnianej posadzce. Niestety, ciężka księga na temat Magii Księżycowej poszła w jej ślady lądując boleśnie na jej głowie.
Jęknęła i potarła miejsce w które uderzyło metalowe okucie, w które zaopatrzona była księga. Dopiero po chwili uniosła oczy i dostrzegła że po środku jej sypialni stoi nie kto inny jak Dark i szczerzy sie do niej bezczelnie. Nie mogła się powstrzymać i odpowiedziała tym samym.
-Rozumiem, że w planie było wejscie smoka.- powiedziała tonem przesiąkniętym słodyczą.- Ale wyszło wejście pijanego gołębia.
Dźwignęła sie z posadzki i chwyciła z biurka jego miecz.
-Obiecałeś i dotrzymałeś słowa, a więc zwracam zastaw.- mrugnęła do niego z uśmiechem.
Naprawdę cieszyła się, że dotrzymał słowa, co potwierdziła krótkim pocałunkiem w policzek.

Roześmiała się lekko.
-Wypadki się zdarzają.- wzruszyła ramionami.- Gorzej, jeżeli Twoje odczucia wobec mnie zmienią się pod wpływem tego drobnego oszpecenia. Na swoją obronę mam jedynie to, że za parę dni nie będzie po nim śladu.
Mrugnęła do niego po raz kolejny i patrzyła w milczeniu w jego niebieskie oczy. Gdyby to było możliwe, zapewne zgubiłaby się w tym błękicie i nigdy nie wróciła. Co więcej, nie chciała by wracać. No bo i po co? Ta błękitna rzeczywistość zdawała sie być o wiele barwniejsza od szarości za drzwiami jej domu, poniżej schodów na poddasze. Jak na razie cały świat zamknął się w tym jednym pomieszczeniu.

Oparła się wygodnie na jego ramionach, przesuwając na jego barki cały ciężar swojego ciała. Ufała mu i wiedziała, że może sie na nim oprzeć również w przenośny, znaczeniu.
Pocałunek i wręcz emanujący od niego spokój wbzudziły w jej wnętrzu to niesamowite ciepło. Duch i wiedźma w niej splotły się w jedno, dając jasny umysł. Ten dar Anioła dla niej był wszystkim czego potrzebowała do życia, był największym bogactwem, największą siłą i pewnością, które zyskała.
W zamian za to była w stanie mu oddać i zrobić wszystko, bezsprzecznie wszystko. Bo jeżeli zabrakłoby jego i tej harmonii, nie miałaby powodu by trwać.