Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Istharze... A do czego innego chciałbym Cię zachęcić? Potrzebujemy kowali, płatnerzy a przede wszystkim... Wojowników! A nie ma wojownika bez treningu, a najlepszy trening jest wtedy gdy i nauczyciel jest najlepszy. W każdym bądź razie wiesz do czego dążę!
Upadły wyrwał kawałek mięsa i po kilku gryzach stwierdził "Świetne!" jednak brzmiała to niezbyt wyraźnie gdy przełyka się kawał wieprzowiny.
- A Ty Gerardzie? Dla Ciebie znajdzie się miejsce prawie wszędzie!

Wkroczyła pewnym siebie krokiem do karczmy. "To jest cos dla mnie" - uśmiechnęła się pod nosem i zamówiła jedno piwo. Rozglądała się kątem oka po pomieszczeniu, sącząc browara, nigdy nie straci czujności, a przy okazji może coś się wydarzy. Taa... Bywała w takich miejscach nieraz, ale tak cicho jak teraz jeszcze nigdy nie bylo w karczmach.... Cos tu nie gra, jak powinno. Jednak wciąż piła piwo spokojnie, zastanawiając się, gdzie iść dalej. - Trzeba pozwiedzać - mruknęła do siebie cicho, żeby barman nawet nie slyszał, co mówi.. Nariko wszystko zachowywała dla siebie, była bardzo tajemniczą osobą.

Do karczmy przyszedł pewien prawie olbrzym. Jego wielkość była takich rozmiarów, że z trudem przeforsował sie przez drzwi. Usiadł przy blacie stołu, na zydelku, gdzie urzędował zwykle karczmarz. A przynajmniej powinien urzędować, bo coś go nie było widać. Położył swoją torbę z ekwipunkiem na drugim zydelku obok. Rozluźnił się, po czym sięgnął do torby po swój kufel, z którego zwykle pije wszelkie napoje. Postawił go na blacie stołu, po czym wyciągnął z tej samej torby antałek gorzałki, a następnie nalał sobie do kufelka. Pociągnął pięć tęgich łyków ze swojego kufla. Po bokach posączyły się kropelki trunku. Gdy mężczyzna wziął w swe gardzioło ostatnią kroplę, odstawił kufel od ust na blat, potężnie beknął, przeprosił, wytarł wąsy i rzekł w myślach: "Ah, nareszcie znalazło się jakieś przytulne gniazdko, gdzie można odpocząć po wędrownej podróży i gdzie mogę napić się. Szkoda tylko, że ten gościniec coś opustoszały. Nawet oberżysty niewidać."

Ostatnio edytowany przez Usko (2011-06-20 00:42:41)

Stare chłopisko przyjrzało się uważnie dziewuszce. W jego mniemaniu była to dziwota, że taka kobitka, miast być kelnerką, robiła za karczmarza. "A co tam" rzekł w myślach, jednocześnie je porzucając.
- Hmm...nie, na razie niczego mi nie trza. Mam swoją gorzelichę i na razie będę nią się zadowalał, hehe. - rzekł trochę nieśmiało Usko.

Wielkolud dopił ostatni kufelek swojego trunku po czym wyciągnął szmatkę z torby, wytarł kufelek, a następnie schował owe dwa przedmioty i jeszcze pusty antałek po gorzałce i związał torbę. Oparł się o blat stołu łokciami, a na dłoniach położył swoją głowę. Na chwilkę spojrzał na ciężarną rudowłosą, mrużąc przy tym oczy.
"Ehh rozumiem jej złe spojrzenie na mnie i te brzydkie słownictwo. Ciąża to bardzo wielki ciężar musi być." - mówił sam do siebie w myślach.

Gorzała zdąrzyła zmęczyć Uska na tyle, że postanowił położyć się na blacie, zamknąć oczy i usnąć. Chwilę jeszcze patrzył na rudą, następnie na sekundę przesunął wzrok na karczmarę, potem wziął swoją torbę z ekwipunkiem i położył na blacie, po czym położył na niej swoją głowę. Wprawdzie torba z wieloma rzeczami w środku nie była na tyle wygodna, co poduszka w noclegowni, ale zrobił to także, by zabezpieczyć się przed kradzieżą.

Gdy Usko się przebudził i otworzył oczy, trochę mu lewa strona twarzy zdrętwiała od leżenia na torbie. Podniósł głowę i ujrzał obok siebie kolejną kobietę. Na ten widok troszkę się zawstydził.
- Witam. - rzekł niewyraźnie stara chłopaczyna, a z ust było czuć ostrą woń wódki.

Ostatnio edytowany przez Usko (2011-06-22 21:19:24)

- Przepraszam za mój stan, alem dopiero co się przebudził po łykaniu gorzałki. Och, z buzi pewnie też czuć. Przepraszam jeszcze raz. Jestem tutaj nowy, przybyłem z daleka i chciałbym się tutaj zadomowić. Wie panna o co chodzi: poszukać posadki, znaleźć robótkę i takie tam. Tak w ogóle, to jestem Usko, a u siebie nazywali mnie Bitewnikiem. - wyrzekł, po czym wyciągnął swoją ogromniastą, szorstką dłoń w stronę kobiety w celu przywitania się. Jego ręka wielkością przypominała niedźwiedzią łapę.