Zakon Światła Ostoja Fantazji

Wysoko na niebie, gdzieś tuż pod białymi, kłębiastymi chmurami, dał się słyszeć krzyk sokoła. Był to krzyk rozpaczy, choć nadal można było poznać w nim szlachetną wolę walki, to jednak oznajmiał on światu iż przegrywa.
Ptak spadał z dużej wysokości, z nienaturalnie wygiętym skrzydłem. Z jego ogona odrywały się kolejne pióra, znacząc jego drogę na niebie. Jeśli spadnie na ziemię, zginie niechybnie….

Gdy mężczyzna dosiadł się do nich, spojrzała na Kraght'nara. Chciała, by to on zaczął rozmowę. W końcu to on tutaj rządził. Usłyszała dźwięk dochodzący z nieba i spojrzała w górę. Przerażona stwierdziła, że to ptak spada w dół i raczej nie jest to jego sztuczka. 
- Kra... - chciała krzyknąć, jednak Anioł uprzedził jej prośbę do Smoka i wzbił się w powietrze. Lehora podniosła się z ziemi i w napięciu obserwowała całe zdarzenie. Nie myślała o tym, że coś musiało spowodować spadanie ptaka. Jej głowę wypełniła jedynie obawa, że się roztrzaska o ziemię...

Udało się! Elian uśmiechnął się i powoli zaczął zwalniać, aż w końcu zatrzymał się. Zawisł w powietrzu. Mimo odniesionych ran pewnie trzymał ptaka i obejrzał go. Nie znał się na tym, ale może uda mu się jakoś pomóc. Rozejrzał się po niebiosach i zawrócił w stronę klasztoru.
Dotarł tam w miarę szybko i wylądował.
- Ktoś z was zna się na medycynie? - Spytał, patrząc to na nimfę, to na nieznajomego.

Anioł czuł się skonsternowany. Przez chwilę nie wiedział co robić. Analizował wszystkie pomysły, jakie przyszły mu do głowy, chcąc jak najszybciej wybrać ten najlepszy. W końcu udało mu się.
- Lecę do szpitala - oświadczył, po czym ponownie wzbił się w powietrze i instynktownie skierował w stronę miasta. Starał się lecieć najszybciej jak mógł, jednocześnie zważając na wypadające pióra sokoła, które nie powinny opuścić swego właściciela.
Prócz wyleczenie sokoła miał też inną sprawę do załatwienia. Mianowicie musiał znaleźć tego, kto zaatakował stworzenie.

[jakby co, to napiszę w szpitalu jeszcze]


***Jakiś czas później***

Anioł wrócił do miejsca wypadku sokoła.
Szedł spokojnym i wolnym krokiem, jakby chciał sokołowi pokazać piękno tego, co jest na dole wśród ludzi, czy elfów. Elian uśmiechał się lekko i co chwila rozkładał skrzydła, aż w końcu je złożył.

Przekroczył progi klasztoru i dotarł do tlącego się wciąż ogniska. Z pewnością płonęło już sporo czasu.
Podniósł sokoła na wysokość oczy, uważając na opatrzone skrzydło.
- Niedługo wrócisz tam skąd przybyłeś - powiedział cicho, mając w duchu nadzieję, że ptak będzie wolny i niezdany na niczyją łaskę. Ale jeśli będzie chciał z kimś zostać, będzie to tylko i wyłącznie decyzja sokoła.

Ostatnio edytowany przez Elian (2010-06-06 23:23:51)

Lehora popatrzyła zaskoczona na powracającego anioła, lecz ucieszyła się na widok całego sokoła. Serce jak zwykle biło mocniej w takich momentach, a łzy same pchały się do oczu. Kochała zwierzęta, w końcu między nimi się wychowała, a każda ich krzywda była jej krzywdą, jednak udało jej się opanować łzy.
    Wstała szybko i podeszła do anioła, patrząc niesamowicie opiekuńczym wzrokiem na ptaka, zapytała nie odrywając od niego wzroku:
- Wszystko z nim dobrze?

Nie mogła im umknąć pewna osobliwość, zwłaszcza, że trwałą już kilka godzin. Jedna z chmur, duża i kłębiasta, wciąż "stała" nad klasztorem, podczas gdy silne wiatry bawiły się w pasterzy innych niebiańskich owiec przeganiając je z północy na południe. Czym różnił się ten obłok od innych, że trwał nad nimi jak fatum? W tej części świata osobliwości zazwyczaj ukrywają złe zamiary i rzędy długich, ostrych zębów, więc nie mogło być to nic dobrego...

Zaczęrpnęła powietrza i już miała się odezwać, gdy to Kraght'nar stanął obok niej. Zamilkła i spuściła oczy.
   Skrzyżowane ręce? Gest obronny? Dlaczego to niby Kraght'nar miałby nie mieć zaufania do anioła? Przez sam fakt, że pomógł zwierzęciu jest dla niej czynem godnym pochwały. Ale cóż, wiadomo...
   Po chwili spojrzała w niebo i zauważyła coś dziwnego. Ta chmura jakby się na nich uparła. to, ze jest ciągle w tym samym miejscu nie było y tak dziwne, gdyby nie to, że inne obłoki przelatywały swobodnie nad ich głowami. Coś jej tutaj nie grało. Przeczucie podpowiadało, że może nie być przyjemnie. Czy to ma coś wspólnego z aniołem?
   Spojrzała na niego nieco zlęknionymi oczyma i cofnęła się krok i schowała lekko za Kraght'nara, obserwując nieśmiało anioła...