Zakon Światła Ostoja Fantazji

Shiro wszedł do szpitala trzymając za przedramię lewej ręki. Co dziwniejsze był dziś bez zbroi, ale jego długie włosy zakrywały prawie całą twarz. Widząc iż spory tu tłok, oparł się o ścianę nośną budynku i zwrócił swój wzrok na własne stopy. W oczekiwaniu na kogoś kto mu pomoże, starał się nie myśleć jak bardzo boli go dłoń spalona kwasem. Do bólu można było się przyzwyczaić, jednak zawsze był nieprzyjemny...

Ręce jej opadły.
-Marsz do niej! Usiądź i jakoś ją uspokój! A schrzań coś to mnie popamiętasz! -sama się zaskoczyła, że potrafi się tak zachować.
Jednak takie sytuacje jak ta wzbudzały zawsze w niej dużo emocji którym musiała odnaleźć ujście.
-Wszystko potrafię zrozumieć... jestem otwarta, nietrudno mnie zaskoczyć... ale! Och!
Jak tak można? -to już raczej sama do siebie mówi.- Jak wrócę masz tam siedzieć, a ona ma być spokojna i gotowa na poród. Potrafiłeś stworzyć nowe życie to i to ci się uda.. -warknęła.

Potem wyszła z sali. Zdawało się jej, że usłyszała jakiś hałas z innego miejsca szpitala.
Zobaczyła chłopaka stojącego pod ścianą.
-Shiro? -nie była pewna czy to on, ale tak się jej wydawało. W sumie twarzy nie widziała, nie dosć, ze patrzył w ziemię to jeszcze zasłaniały go włosy.
Potem spojrzała na jego rękę. Niedobrze...

Uśmiechnęła się słodko, chociaż nadal była zła.
-Shiro, mój drogi, ja jestem dzisiaj spokojna... -to, co słyszał za ścianą to zaledwie preludium do tego, co może usłyszeć, gdy tamten elf się nie postara...
-Chodź, obejrzymy rękę -wskazała mu salę do której ma się udać.

Ostatnio edytowany przez Aranel (2010-03-23 22:32:50)

-Ho ho..-Chłopak zdziwił się jej zachowaniem. Spodziewał się iż dziewczyna zawstydzi się i zaniemówi. Najwidoczniej była ulepiona z twardszej gliny niż wyglądała. Powlókł się za nią do sali, gdzie stanął na uboczu.
-A więc Pani doktor? Co z tym zrobimy? Wskazał na poranioną rękę. Zaprawdę oparzenie kwasem nie należało do najprzyjemniejszych ran... Z lekkim zaskoczeniem spojrzał na drugą osobę. Wcześniej jej nie zauważył... Wziął środki do ręki, lecz nie zażył ich.. Zamiast tego przyglądał się im nie ufnie...
-Czy to konieczne?

Ostatnio edytowany przez Darayawus Shiro (2010-03-23 22:39:35)

- Jeżeli nie chcesz, żeby cię bolało, to tak konieczne - odpowiedziała uprzejmie anielica - ostatnio mieliśmy też wino, o ile pamiętam. Tylko zmieniło właściciela, ale może gdzieś tu jeszcze jest.

Podziękowała skinienem głowy Aranel, naprawdę dobrze jej się z elfką współpracowało i zajęła się raną człowieka. Nie wyglądała tak najgorzej, zwłaszcza wziąwszy pod uwagę inne przypadki.

-Ktoś tutaj marudzi.. Lepiej siedź cicho, chyba, że chcesz, żeby ci ręka uschła... chociaż nie.. w tym przypadku tkanki się rozpuszą, jeśli się z tym nic nie zrobi..
Skoro przyszedł do szpitala, to wiedział na co się pisze.

Może i nie była dzisiaj najmilsza, ale cóż.. miała ciężki dzień. Trudno się mówi...

Shiro przyglądał się przez chwilę opatrzonej ręce. Następnie zaczął zaciskać ją raz po raz w pięść.
-Taaak... Faktycznie może być. Dziękuje.- Było to jedno z tych słów, które tak rzadko padały z ust chłopaka. Zwłaszcza jeśli były szczere.
-Rozumiem że należy się za to jakaś zapłata?- Nie miał przy sobie dużo pieniędzy, ale i tak uważał że należało zapłacić... Przecież mógł tu jeszcze wrócić.

-Ja mam pomysł, jak możesz się odwdzięczyć za pomoc -uśmiechnęła się złowieszczo.
Skoro on czuje potzrebę, aby coś za to zrobić, to proszę bardzo.
-Mam dla ciebie bardzo ważne zadanie. Przyjmiesz je? Podołasz? -stara się zachować powagę i nawet jej to wychodzi.