Zakon Światła Ostoja Fantazji

Smenciciel uśmiechnął się. Potrafił tak panować nad swoim ciałem, że nie pokazywać jak wielki ogień w nim płonie. Jednak był zapewne nie mniejszy niż ten Maladie. Powoli wniósł ją po schodach i po łożył ją w wyznaczonym miejscu. Potem zaczął zasypywać pocałunkami jej twarz i szyję. Gorącymi wargami wyszukiwał każde załamanie i zagłębienie jej skóry, jednocześnie zdejmując koszulę by nie krępowała jego ruchów.

Smenciciel zaklął wyjątkowo szpetnie, nawet jak na niego. Teraz to dopiero był zirytowany. Z wyraźną niechęcią oderwał usta od aksamitnej skóry elfki i wyszeptał jej do ucha:
-Otwierasz Kochanie?- Smenciciel podniósł się nieco na łokciach i gładził wolnym ruchem włosy elfki. Wolałby nie przerywać, ale chyba będzie trzeba. Westchnął i wsłuchiwał się w łomotanie do drzwi.

Drowka była wściekła.

- Heth'lish! Na lolth jej wysokośc Sel i najwyższą Dartte! Ile mozna walic w drzwi?!

Kobieta weszła do srodka zziębnięta. Niecierpliwie przytupywała nogami.

- Mogłaś sobie wybrac inny dzień na odebranie tej szaty. Dziś jest paskudna pogoda. No ale skoro miałam dziś przyjśc to przyszłam.

Masz moją nowa szatę? Potrzebuję jej na gwałt bo moja stara jest powycierana w niektórych miejscach i boję sie, że przy nastepnej wyprawie się wogóle rozedrze,.. Wogóle czemu mi kazałaś tak długo stac na tej ulewie!? Chcesz, zeby mnie reumatyzm dopadł czy jak?!

Kobieta nawet nie zauważyła rozwiązanego gorsetu krawcowej. Za to miała mnóstwo wyrzutów do krawcowej. Jednak przez grzecznośc wolała ich nie wypowiadac.

- A skąd miałam wieziec, ze nie musiałam dziś przyjśc?! Nigdy wcześniej nie byłam u krawca, a już tym bardziej u ciebie.

Kobieta była coraz bardziej zła, a wiadomo że zła wiedźma to chodząca śmierc z kosą.

- Jaka tabliczka? A.. taa

Spojrzała na drzwi.

- No ale szkło zaparowało i nic nie było widac, żadnej tabliczki więc przykro mi bardzo ,że ci w czyms przeszkodziła. Najlepiej, jak od razu na siebie ją włożę. Mam płaszcz to sie aż tak nie zamoczy.

Kobieta zaczęła się rozbierac przy kominku.

// Koszulę? Płaszcz chyba...bo tylko jego noszę oprócz sukni xD//

Westchnęła ciężko.
- Myślałam, że to oczywiste. No cóż, w takim razie, wiesz już na przyszłość- powiedziała z lekkim śmiechem, próbując rozładować napięcie.
Podała wiedźmie szatę i czekała, aż się przebierze.
Obejrzała się na schody. Miała nadzieję, że Smenciciel nie wpadnie na pomysł, by schodzić na dół. I że nigdzie nie ucieknie przez ten czas...

Ostatnio edytowany przez Maladie (2008-11-03 18:41:56)

Efekt przeszedł nawet jej oczekiwania. Silver wyglądała w szacie majestatycznie i olśniewająco.
- Cieszę się, że ci się podoba. Mam nadzieję, że nie uznasz ceny za zbyt wygórowaną...150 dukatów, bo ciężko zdobyć czarny mahrion.

Uśmiechnęła się szeroko.
- Uważaj na nią, żal by było, gdyby od razu była cała w błocie.
Zadowolona zamknęła drzwi za klientką i przekręciła klucz w drzwiach, poprzysięgając sobie w duchu, że nikomu więcej nie otworzy.

Czym prędzej weszła na górę. Wchodząc do sypialni puściła stanik sukni i pozwoliła jej spłynąć na ziemię. Stojąc w samej cieniutkiej halce i pończochach, zapytała z uwodzicielskim uśmiechem
-Chyba nam w czyś przerwano?

Zamruczała z uśmiechem. Ochoczo przyjmowała to, co jej dawał, a dawał jej to, na co od tak dawna czekała.
Przymknęła oczy i zagryzła wargę w niemej rozkoszy. Choć płonął w niej ogień, to zmienił się trochę. Nie był już niespokojny, dziki, nieokiełznany. Palił równo, z coraz większą mocą.
Pod nagłym impulsem uniosła się i przetoczyła, tak, że teraz klęczała nad nim. Z uśmiechem wyjęła klamrę włosów, które, gdy się nad nim pochyliła, lekko pieściły naga skórę, jak chłodna fala po gorącym dotyku jej warg.

Zadrżała, gdy wbił dłoń w jej włosy. Ze wszystkich pieszczot ta działała niemal najsilniej. Przed oczami zatańczyły jej gwiazdy i już nie potrafiła zapanował nad swoim pożądaniem. Przy tym chciała dać mu coś wyjątkowego, czego nie dała jeszcze nikomu. Siebie, tak prawdziwą, jakiej nikt nie poznał. Zjechała, znacząc skórę szlakiem pocałunków coraz niżej i niżej. Drżącymi z niecierpliwości palcami rozpięła jego spodnie. Wiedziała, czego pragnął, znała jego potrzeby tak dobrze, jak morze zna siłę działania księżyca.
Delikatne i czułe languisement było wyrazem jej oddania, ale też żądzy. Włożyła w nie całą swoją dusze.