Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Spokojnie, panienko. Jesteś w Klejnocie Savantram. - słowa mężczyzny ociekały drwiną.
Odrzucił kaptur. Już nie musiał ukrywać swego oblicza. Pierwsze, co rzucało się w oczy były krótko przystrzyżone rude włosy. Tak, to z pewnością wyróżniało go z tłumu. Dopiero potem dostrzegało się bladą twarz, pełną piegów i blizn. Miał kanciastą szczękę i parę wąskich, zielonych oczu, które bacznie przyglądały się teraz Raisie.
- Wiem, że jesteś niewinna. I to w tobie cenię najbardziej. Jak myślisz, złotko, ile jesteś warta? - rudzielec podszedł do niej i najzwyczajniej w świecie podniósł ją niczym przedmiot.
Dziewczyna nie mogła tego zrobić z racji związanych powrozem rąk i nóg.
- Ja cię wycenię wysoko, bo masz zaiste gładkie lico... - to rzekłszy przesunął urękawiczoną dłonią po policzku Raisy, a zbliżywszy twarz, i w tym samym miejscu dotknął ją językiem.

Wampir otworzył drzwi w tym miejscu dla zdesperowanych seksualnie ludzi. Następnie podszedł do dozorcy tej całej maskarady i zapytał: - Mam ochotę na ostry seks, interesuję mnie pewna nimfa o ciemnych włosach? W którym pokoju ją znajdę ? Vermilion zaśmiał się i nie ukazując swojego prawdziwego oblicza, ponieważ nie chciał aby znowu ktoś miał z nim gorszy kontakt, bowiem jest członkiem rasy z Adar. - Oczywiście wpłacę odpowiednie wynagrodzenie po fakcie. - Rzekł chwilę później.

Patrzyła z obrzydzeniem i nienawiścią na rudzielca. Miała wie;ka ochotę splunąć mu na twarz. Cóż za pech, że akurat nie umiała tak pluć. Gdy skończył mówić, Raisa ponownie zaczęła się szarpać. Przestała, gdy ktoś zapukał do drzwi. Przez głowę przemknęła jej myśl, że to może Aleera, ja miała to w zwyczaju, przyszła jej z pomocą. Miała nawet taką nadzieję. Gdy mężczyzna przestał się na nią patrzeć i zwrócił się w stronę drzwi, starała przesunąć po ciuchu w kąt, jednak w tym działaniu przeszkadzała jej własna ciekawość, kto stoi po drugiej stronie ściany. W tym momencie przypomniała sobie spotkanie nad stawem z paladynem, który był Duchem, jak zamienił się w coś, co przypominała mgłę. Przez chwile zaczęła żałować, że nie jest jej pisane przynależeć do tej rasy. Uniknęłaby teraz całej tej sytuacji, a może nawet i porwania. Nie byłoby jej tu teraz i nie musiałaby się zastanawiać kto jest za drzwiami. Żałowała, że jest tylko zwykłą Nimfą, nieznającą się na magii.
Wstrzymała oddech na czas, gdy jej porywacz otwierał drzwi. I ponownie cholera wzięła jej cała nadzieję. Kolejny mężczyzna? Znowu ktoś ma ją wylizać? Śledziła każdy krok i ruch mężczyzny. Co prawda wyglądał nieco lepiej, niż rudzielec, jednak Raisa i tak czuła w sobie pogardę do tego człowieka. Niewielki kamień spadł jej z serca, gdy porywacz opuścił pokój. Ale jak brzy pewne przysłowie: z deszczu pod rynnę. Została porwana dla tego kogoś? Czy łaskawy pan nie mógł przestać grzać swego odbytu i samemu pofatygować się po kobietę? Jest jakąś ważna osobistością czy kimś o wysokiej randze w tym mieście? Rudzielec wspomniał coś i jubilerstwie. Jego mina jeszcze bardziej zirytowała Raisę.
- Czego Wy ode mnie chcecie! - krzyknęła, a po chwili dodała, choć można by to bardziej zaliczyć do warknięcia, niż wypowiedzenia słów - I tylko nie cukiereczku.
Wcale nie miała zamiaru odpowiadać na jego pytanie, albo wdawać się z nim w jakąkolwiek większą konwersację. Chciała się w końcu dowiedzieć po co tu jest i co to za miejsce.

Wampir popatrzył na złotowłosą nimfę, dostrzegł także niezbyt przyjemnie nastawionych strażników. -Złote włosy, nie to nie to o czym marzyłem, ciemno włosa nimfa to mój fetysz. Skoro dzisiaj jest nie do wzięcia przyjdę następnego dnia. - Powiedział wampir z nutką komizmu w głosie. Następnie obrócił się w stronę drzwi i wyszedł. Kiedy już był na zewnątrz zastanawiał się jak może to inaczej załatwić.  Popatrzył w stronę osiłka stojącego przy drzwiach i nasunął mu się pomysł. -Chcesz co nieco zarobić ? - Zapytał wampir.

Ten dziwny mężczyzna podszedł do niej i chwycił za ramiona. Nimfa nie wiedziała, jakiego zachowanie może się po ów mężczyźnie spodziewać, myślała, że zada jej ból. Nie chciała dać po sobie poznać, że się boi, a trzeba przyznać, że Raisa była trochę tchórzliwa, a właściwie bała się prawie wszystkiego, co okazywało jakieś przejawy życia, choć może i za zwyczaj nie był to sam strach, lecz dołączało też do niego obrzydzenie. Zawsze jednak starła się ukrywać swoje prawdziwe odczucia. Kiedy jubiler zacisnął dłonie na jej ramionach, zbudzonym i ironicznym tonem wypowiedziała 'Aua!'. Na jej szczęście okazało się, że się myliła, a mężczyzna posadził ja tylko na łóżku. Ale tylko, czy aż? Patrzyła mu w oczy. Mimo, że nie chciała, dostrzegła w nich coś. To sprawiło, że jeszcze bardziej się zirytowała. Słuchała jego słów, lecz pewne zdanie ją trochę zadziwiło: ,,Będzie mi niezmiernie miło poznać Twoje imię, które musi być synonimem prawdziwego Piękna'. Cóż za szkoda, że Nimfa nie miała romantycznej duszy, która by pewnie sprawiła, że te słowa zadziałałyby jak magiczne zaklęcie i serce by jej zmiękło. Niestety, ostatnimi czasy trochę się zmieniła. Cokolwiek wydawało się jej być teraz podstępem, sarkazmem lub po prostu kłamstwem, co było powodem tego, że nie pałała miłością do żadnej istoty i była dla wszystkich niemiła i dokuczliwa z nadzieją, że trafiła w słaby punkt i powoli wykańcza psychicznie swą 'ofiarę'. Cóż, była jeszcze nastolatką, a w jej wieku takie humory zdarzają się, chyba. Także i tym razem jej brak zaufania do świata ożywionego, jak i nienawiść dały o sobie znać. Jednak w końcu dowiedziała się, co to za miejsce. Cóż za ironia losu! Zawsze unikała choćby najmniejszego kontaktu z takimi miejscami, a teraz sama się w jednym z nich znalazła.
Nie dbała o to z jakich sfer jest mężczyzna. To że bywa w domach publicznych też coś świadczy o człowieku. Raisa nie wiedziała,czy jest w tym miejscu stałym klientem, czy też nie. Wyobrażała sobie jakie choroby mógłby załapać od pracujących tu kobiet, co powodowało u niej jeszcze większe obrzydzenie. Na dodatek nazwał ją kurtyzaną. Słowa to spowodowały, że wbiła wzrok w podłogę i delikatnie otworzyła usta. Ona kurtyzaną. Nie to niemożliwe, nie może! Miała wielkie ambicje, pomysł na życie, a wylądowała w savantrańskim zamtuzie. 'Trzeba było jednak dalej torturować ludzi i inne istoty' - pomyślała.
Z zamyśleń wyrwał ją ów mężczyzny, który zmusił ją do pocałunku, a raczej sam ją całował. Raisa usiłowała się od niego uwolnić. Nie wiedziała, co ma począć, W końcu ten pocałunek musiał się kiedyś skończyć. Gdy tak się stało, odwróciła głowę w lewą stronę i zaczęła się krzywić, po czym odpowiedziała na pytanie mężczyzny.
- Moje pełne imię brzmi: Eva Aleera Maria Kirieth Lehora Leira Yawie Spiralla Lucy Ramirez Inzecson dos Santos Leite Alonso Selby Amatico Torres Izaghi Ferrari Maranello Milanello Marvolo Casillas Pato Buffon Maldini Pirlo van Bsten . Hu! Wiem trochę długie. Ale cóż poradzić takie jest życie. I skoro już jesteśmy na Ty - zaakcentowała - To wyjaśnię TOBIE kilka zasad, Nie mam zbytnio zwyczaju całować się na pierwszej radce, a co więcej robić coś więcej. Prawdę mówiąc nie jestem tu z własnej woli, więc raczej powinnam krzyczeć: ,Oh! Ja nieszczęsna Panna! Gdzież mój odważny, zacny rycerz na białym koniu, który mnie uratuje! Oh! Biada mi, biada! Przybądź najmilszy i uratuj mnie!' Jednak widzisz, mnie nikt nie chce. Jestem taka podła i kiepska w sprawach łóżkowych, że jestem sama. Jóź lepiej całować się ze zwykła rybą, niż z Evą Aleerą Marią Kirieth Lehorą Spirallą Leirą Yawie  Lucy Ramirez Inzecson dos Santos Leite Alonso Selby Amatico Torres Maldini Ferrari Maranello Selby Milanello Marvolo Casillas Pato   Izaghi Buffon  Pirlo van Basten. Widzisz Ferdynandzie jakie to życie jest podłe? Teraz powiem taki nie śmieszny dowcip: Przychodzi Ferdynand do kurtyzany, a tam Eva! Ha! Bardzo śmieszne wiem - powiedziała ironicznie - Poza tym mój drogi powinno liczyć się wnętrze kobiety a nie sam wygląd! I chodzi mi o charakter etc. O tak! A je jestem płytsza  niż kałuże w upalny dzień. Więc, zostaw mnie i idź! Ciesz się chwilą w lepszym towarzystwie niż ja!

'Fryderyk' zaśmiał się szyderczo i głośno. Tak, mała nimfa próbowała bronić się i zdenerwować go, lecz obcował z wieloma takimi, jak ona. Każda z nich była piękna tej jednej nocy, a potem stawała się jedną z wielu z pracownic burdelu. Mogła walczyć z tą bezczelną Penelope o tron lub zająć wyznaczone przez jasnowłosą miejsce pośród reszty kurtyzan. Albo odejść. Lecz piętno "zbezczeszczonej" będzie prześladować ją do końca jej dni.
- Dość tych gierek - rzekł stanowczo. - W takim razie będę się zwracał do Ciebie mniej przychylnie, mała dziwko!
Cisnął ją na łóżko, a sam, wstając, zaczął nerwowo i w pośpiechu zrzucać z siebie szaty, a gdy był już niemalże nagi, rzucił się na Raisę z zamiarem zdarcia z niej ubrania. I trzeba było przyznać, że miał w tym wprawę.

- Nie ze mną te numery! - warknął. Przestał być miły, a przecież tak bardzo chciał rozegrać to po dobroci. Ale to ona nie chciała! Musiała pyskować!
Jubiler uniósł się nieco nad nimfą i mocno uderzył ją w twarz. Nie bez znaczenia pozostawał fakt, że cechowało go upodobanie do brutalnego seksu, o czym Raisa miała się jeszcze przekonać.
Dosłownie zerwał z niej czarny gorset, nie bawiąc się w rozwiązywanie jego tasiemek. Chwycił jej ręce i uniósł nad głową, i przytrzymując je jedną dłonią, znów uderzył ja w twarz na tyle silnie, aby straciła przytomność...
Po paru minutach ocknęła się z zamroczenia, lecz równie dobrze mogłaby już nigdy się nie obudzić. Leżała rozkrzyżowana i przywiązana do łóżka. I było jej zimno. Nic dziwnego skoro nie miała na sobie już nic prócz talizmanu od matki.
Fryderyk zaś siedział na krawędzi łoża i czekał, aż Raisa się otworzy oczy. Przesunął dłonią od uda po jej pierś.
- Krzycz, słonko. Nikt ci nie pomoże - na jego ustach odmalował się okropny uśmiech, w oczach lubieżność.
Naprawdę nie żartował. A to nie był koszmarny sen. To była rzeczywistość.
Mężczyzna wiedział, co robić, gdzie i jak dotykać by ,choć umysł i serce się wzbraniało, organizm reagował tak, jak sobie tego życzył jubiler. Podziwiał jej ciało, idealne proporcje, krągłe kształty. Podziwiał je nie tylko wzrokiem, ale i dotykiem, który wcale nie należał do delikatnych. Niekiedy był wręcz brutalny, sprawiając niemały ból.
Złotnik sapał coraz głośniej i pospieszniej, nie chciał już dłużej marnować czasu na te pieszczoty. Chwilę zastanawiał się, nim przeszedł do sedna. Dziewczyna była ostra... Postanowił zatem dać jej surową nauczkę.
- Krzycz, suko! - wrzasnął, jednocząc się z nią w sposób niezwykle brutalny, zadając jej nieziemski wręcz ból...