Zakon Światła Ostoja Fantazji

   - Czy Kowal ściągnął z Ciebie jakąś opłatę ? Wszystko zostało uregulowane, ale ten zapchlony cham, szuka każdej okazji żeby się wzbogacić. -     Spytał Ang, ściągając hełm i rozwiązując całą zbroję. Zdjąwszy wszystkie jej elementy, umieścił je na manekinie, przypominającego człowieka, gdzie każdy element zbroi był na swoim miejscu. Następnie wcisnął na siebie ciemne spodnie, i skórzany podkoszulek bez rękawów. Spojrzał na anielicę.

    - Komoda. W niej znajdziesz 100 dukatów. Są Twoje. -    - Odparł. Chwila wątpliwości i znów zrzucił z siebie ubrania.     - Jeśli chcesz spać to mów -     Rzekł, ściągając podkoszulek.      - Odstąpię Ci łoża, bądź połóż się obok, ja idę spać. -     Uśmiechnął się tajemniczo, kładąc się na posłaniu. Wampir nie znał zimna ani ciepła, więc wskakiwanie pod kołdrę było mu niepotrzebne. Leżąc na plecach, obrócił głowę w prawo, ponownie zamykając oczy. Choć wydawać się mogło, że śpi. Wampir jedynie odpoczywał, choć nurtowało go pytanie, co zrobi Chloe.

Długie głębokie wdechy, sugerowały sen, toteż nie było możliwości, by Chloe spostrzegła że ten nie śpi. Czekał. Czekał. Czekał. Po jakimś czasie, serce Chloe zaczęło zwalniać, oddychała powoli i bardzo regularnie. Zasnęła. W tejże chwili, Angelus wstał z łóżka niepostrzeżenie. Obchodząc łóżko, stanął nad aniołem. Cóż, może i okryła się skrzydłami, ale nogi miała gołe, a chorej służki to on nie chciał. Lodowate dłonie wsunęły się odpowiednio pod szyję i pod kolana, unosząc Chloe. Ang robił to tak delikatnie, że anioł nie miał możliwości tego poczuć. Stopą odchylił kołdrę, po czym w łóżku ułożył służkę. Następnie przykrył ją kołdrą, by tej było ciepło.
Następnie ściągnął z półki książkę. Niestety był dzień, dlatego też Ang, nie mógł posiedzieć na balkonie, usiadł więc w najciemniejszym kącie, sypialni, na bocznej ścianie łóżka przy Chloe, nurkując w lekturze.

Nie musząc spoglądać na Chloe, przerzucił kartkę, czytając dalej.    - Nie przeszkadzasz, w końcu to Twoja sypialnia, więc pozostaje pytanie, czy ja Ci nie przeszkadzam ? -     Odparł, wczytując się w zgrabne zdania, umieszczone prymitywnym nadrukiem na kartkach obitych w skórzaną okładkę.

Mając już w zwyczaju, nie doczytać książki do końca, Ang rzucił lekturą w kąt, spuszczając głowę w dół.      - Cóż. W sumie jest już wieczór. Dwa dni nie jadłem... -      Zamilkł na chwilę. Podnosząc się z ziemi podszedł do Chloe, odgarniając kosmyk włosów, zasłaniających szyję.     - ...Masaż by mi się przydał. -     Dodał, po chwili niepewności, po czym odwracając się położył się na łoże, na brzuchu.

     - Hmm. Zdefiniuj ból. Czy ból jest świadomością cierpienia ? Czy dopiero nieświadomość cierpienia jest bólem ? Czy tak samo będzie boleć Cię dłoń, gdy ją sobie świadomie rozetniesz, czy może gdy ja Ci ją nieświadomie skaleczę ? -      Spytał Ang, bardziej mówiąc do siebie niżeli do Chloe. Lodowata skóra wampira przyprawiała anioła o gęsią skórkę. Duża blizna na plecach Angelusa, aż prosiła się o dotykową fascynację, a i Mistrz reagował tkliwiej, gdy Chloe muskała dłońmi pozostałość po skrzydłach.       - Jeśli chodzi o fizyczne potępienie, chyba tak. Boli jak cholera. Ale tylko raz miałem okazję uczestniczyć przy przemianie w wampira. Alice, bo tak miała na imię. Była człowiekiem. Krzyczała, krzyczała tak mocno, aż moje zmysły wariowały. Zapewne przemiana boli, choć samo ukąszenie, i picie krwi, jest chyba przyjemniejsze dla ofiary. Choć to zależy od osoby.  Dlaczego pytasz ? Boisz się że spróbuję i Twojej krwi ? Nie martw się, nie potrzebuję kolejnych wampirów. Wystarczy, że ja jestem potępiony. Coś jeszcze chcesz wiedzieć ? -      Ujął całą wypowiedź w jednym monologu, co jakiś czas przerywając prężąc się, przy nacisku dłoni Chloe w niektórych miejscach.

    - Czy tak ciągle myślę ? W sumie, niezła z Ciebie masażystka. Ale nie ufam Tobie już, pogódź się z tym. W każdej chwili byłbym gotowy gdzieś Cię oddać, gdyby tylko potrzebował Cię, lub chciał na własność. Oczywiście mam na myśli arystokrację, jesteś wolnym człowiekiem i możesz odejść, nawet teraz. -      Odparł, czując jak powieki same opadają. Nie było to zmęczenie, a nieustannie wzrastająca błogość. Bądź co bądź, ale Chloe chyba znała się na rzeczy. Było mu dobrze, póki Chloe nie zaczęła mamrotać, po czym zaprzestała rozpieszczać skórę jego pleców. Cóż, trzeba było się skupić i przeanalizować, cóż ona mówiła przed chwilą. A gdy sedno uderzyło w myśli wampira z siłą salwy armatniej, ten nagle oprzytomniał. Nie podniósł się jednak, by twarzą w twarz wyznać Chloe prawdę. Naganiając anielicę gestem do wznowienia  masażu, wyznał.       - Posilić się Tobą ? Ty się nie nadajesz... Chcesz potem być taka jak ja ? Potępiona ? Skazana na lewicę Diabła ? Pomyśl trochę słodziutka... Nie spodobałoby Ci się takie życie. Jesteś zbyt, zbyt, po prostu nie pasujesz. Poza tym jaka to frajda gdy ofiara Ci się oddaje ? Ja preferuję, jak tuż przed posiłkiem, moja zdobycz karze mi się pomęczyć i trochę pokrzyczy w panice, a nie nadstawi szyję. -       Uśmiechnął się. Chwilę później ponawiając monolog.      - Chloe. Kiedyś byłem Żywym Wampirem. Zrodzonym wampirem czystej krwi. Nie powiem. Bycie 'czystym' było przyjemne. Głód tak nie doskwierał, a no i przygody seksualne były nieco bardziej uczuciowe. Nieumarłe Wampiry, takie, jakim teraz jestem, nie chciałbym abyś takim się stała. Nieumarłe Wampiry stoją najniżej w wampirzej hierarchii, przez co są bardziej dzikie, gdyż prawo ich praktycznie omija. To według większości najniższy szczebel ewolucji krwiopijców. Biegają, zarażają Anioły, zarażają Upadłych, zarażają kotłaki, i potem wychodzi coś takiego. -      Roześmiał się wskazując na siebie samego.        - Choć ze mną było ciut inaczej. Świadomie przyjąłem to ciało, zarażonego wampiryzmem upadłego anioła. Dzięki sztuczkom maga, budową ciała i wyglądem jestem wciąż sobą, lecz w innym naczyniu, uformowanym jak dawny ja. Spytasz dlaczego ? Pozwól, że odpowiem w swoim czasie... -      Oznajmił kończąc wątek jego rozterek osobistych.       - Dążę do tego, iż mimo to ciało daje wiele możliwości, odbiera za to wiele innych przywilejów danych jedynie istotom niezarażonym. Choćby promień słońca na twarzy... Uczucie wiatru, oplatającego ciało... Smak miłości drugiej osoby... Czy nawet głód. I nie pożywisz się owocem, a inną istotą. Więc choćby dlatego nie pożywię się Tobą, nie nadajesz się. Masz całe życie przed sobą. A ostatnie czego pragnę to wampira w Gwiezdnej Wieży !
I choć nie ufam Tobie za grosz, to wiem że każdy zasługuje na szczęśliwe życie, choć to nie było dane mnie. Teraz już rozumiesz ? -     Spytał, pozwalając swojemu organizmowi na nieco relaksu.