Zakon Światła Ostoja Fantazji

Gerard złożył ręce i zapalił grot magią.
- Proszę - rzekł jakby pożyczał pięć duaktów. Ponownie napiął łuk i szukał oficera. Znalazł jednego, stał w środku oddziału walki wręcz. Pierwsze skojażenie to umięśniona ośmiornica. Napiął łuk i gdy druga salwa nie zabiła oficera, szybko wypuścił strzałę. Strzała utknęła głęboko w miejscu gdzie przed chwilą było oko. Teraz ledwo wystawała z tamtąd strzała.

-Dzięki - rzucił szybko do Groma
Padało, więc musiał się śpieszyć by ogień nie zgasł. Szybko napiął strzałę na cięciwę i wystrzelił w jednego z mutantów. Sam nie wiedział jak, ale trafił wprost w otwartą paszczę mutanta. Mutant złapał się za głowę i zaczął biegać jak szalony. Po chwili jakieś substancje z paszczy potwora spowodowały mały wybuch i jego głowa głowa rozbryznęła  się na wszystkie strony. Ciało bez głowy zrobiło jeszcze dwa kroki i padło.
Nagle zabolała go głowa co spowodowało, że musiał usiąść oparł się plecami o blanki i chwycił za głowę. Ból był silny.

Co ja jestem ?- skrzywiła się ale bez kłótni podeszła do biednego Lejs'a.
Mruczała coś pod nosem-Czy ja wyglądam na opiekunkę.deszcz padał i padał.
wszyscy byli mokszy lecz nie było im zimno.Adrenalina a dla niektórych rozkosz i podekscytowanie.
Rozwiązała szal z pasa i zawinęła na plecach.Pozwoli jej to w 99% kontrolować bardzo dokładnie ruchy.

-Gotuj...-  padła kolejna komenda z jego ust... rozejrzał się po polu bitwy tak by zadać największe straty... falanga była w rozsypce, brama zaś w drzazgach i tam obecnie skierowany był największy napór sil wroga...
-Bębniarze... szukać oficerów u bram.... - powiedział do wybranej czwórki... widział ze ci w bramie mają dużo roboty a on jedyne co mógł tutaj robić to wydawać rozkazy i szyć z łuku...
-Czwórka wybranych prze zemnie osób, bębniarzy od dzisiaj piastują funkcje podoficerskie... Młoda kobieta za wami... wskazała im Save... od tej pory przejmuje dowodzenie kto zignoruje jej rozkaz lub będzie się ociągał będzie miał więcej litości między mutantami... mówił powoli, opanowanym i spokojnym głosem tak aby ostudzić temperament młodych bohaterów na murach... groźba była konieczna, niewiele wojowników stać aby zadeptać własna dumę i pozwolić dowodzić z wyglądu młodej kobiecie... on sam by tego nie zrobił ale to byli tylko ludzie... Na odchodne polecił jednemu z Podoficerów aby ten bacznie na niego patrzył.... mógł wówczas wydawać komendy spod bramy jakby Save miała problemy... wiedział ze sobie poradzi ale ostrożności nigdy za wiele... podoficer dobrał sobie pięciu podwładnych i odprowadził Zelde wzrokiem czekając na rozkazy Save....

-Poradzisz sobie... zawołał do Save... Bębniarze zajmowali pozycje między liniami... jeden podszedł do nowego dowódcy podając mu swój łuk na znak że pójdzie za nim w ogień... był to przykład największego posłuszeństwa i karności wojska... Zelda dobrze wybrał podoficerów...
-Pani czekamy na rozkazy...

Zelda oddając regiment w dobre ręce ruszył ze swoim łukiem do bramy... Rosira poleciała zanieść obrońcom wiadomość... Sokolica wleciała nad wir walki pod bramą wywrzaskując....~Brama piekieł została otwarta.... Nadchodzi pan czeluści... strzeżcie się wrogowie zakonu...~ miało to podnieść morale obrońców zaś mutanty miały odczuć strach przed Demonem który już walczył i drugim który nadchodził....szybko nadchodził...

Kolejny przeciwnik, walczący z pół Demonem , instruktorem walki... przymierzał się do kolejnego ciosu.... ręka zamarła w powietrzu gdy cichy świst a następnie grot strzały przebił mu ramię... kolejny świst... prosto w brzuch... bestia odwróciła kudłaty łeb.. ujrzała postać w czarnym płaszczu biegnąca z łukiem wprost na niego... do uszu bestii doszedł jeszcze dźwięk zwalnianej cięciwy, świst... i jego gasnące spojrzenie dojrzało czarne lotki strzały wystające z jego gardła... padł... jeszcze przez chwile ciałem miotały konwulsje a potem i one ustały... Zelda schował łuk do kołczanu... spluną na jeszcze ciepłe zwłoki bestii po czym z dobytym Andrilem stał obok drugiego pół Demona...
-Poszukajmy śmierci... powiedział... on sam był gotowy... był zawsze gotowy szukał śmierci odkąd poznał smak zabijania... to była największa przygoda... teraz w zakonie stał u boku jednego z braci... braci których gdyby nie zakon odsyłałby z powrotem do piekła... teraz był sojusznikiem... jak każdy z zakonu... chwilami przeklinał w duchu ze tu trafił... miejsce to było azylem dla jego wrogów... ale to się teraz nie liczyło...
Zelda stał w pozycji gotowej czekając aż jego sojusznik zaszarżuje na wrogów...
-Musimy dostać sie do bramy... powiedział spokojnym głosem... w jego głowie dojrzewał plan... jak zwykle arogancki i bezczelny pod adresem atakujących...

Ostatnio edytowany przez Dark Zelda (2008-08-05 11:39:55)

Wampir spojrzał się ironicznie na niego -Przepraszam ale my nie używamy kuszy i łuków.To nie honorowe-Pierwsza Linia i Druga-Gotuj-strzały leciały z zawrotną szybkością.Co wy do licha robicie.Mój dziadek lepiej strzela.No ruszać się-krzyczała na nich-widać było że jej się to podobało.Ej ty tu - spojrzała na młodzika najprawdopodobniej w jej wieku.Tak Pani ?-wystraszony spytał.Przejdź na pierwszą linię .Zmieniamy chłopcy ustawienie.Wzgórze było szerokie.Widać było że wpadła na pomysł.Mutanty biegły w ich kierunku byli strasznie
blisko.Trzy Cztery kilometry.Nie mamy czasu !-Chcecie przeżyć więc róbcie co każe ustawiamy się w pół księżyc
wokół mutantów.Żwawo-pomysł był do nie wykonania przenoszenie się tak nagle?Na jej twarzy było widać uśmieszek była pewna co robi.My idziemy na środek -zawołała do podoficerów .Ty i ty na skrzydła -szybko szybko.Prawe skrzydło!-Gotuj ,Strzał!Lewe Skrzydło -Gotuj Strzał!Front Gotuj strzał-mutanty padały jak muchy.Jednak nic nie mogło sforsować ich obrony.

Ilidan dzierżąc w rękach dwa potężne miecze. Oby dwa miecze łaknęły krwi, podczas każdego chytrego ataku błyskały niczym uradowane rozlewem krwi,a Ilidan uradowany z każdej rany na jego ciele i na ciałach wrogów. Spojrzał w stronę demona i uśmiechną się i powiedział
-śmierć to koniec, lecz jeżeli zginiemy tutaj to nasze żywota przetrwają w piekle gdzie czeka nas wielka moc zdobyta po przez walkę z diabelskimi pomiotami, Walkę która się nigdy nie skończy.
Nagle przeszył go ból w plecach, to mutant się zakradł za niego i zadał mu cios. Ilidan odwrócił się i zadał jedne szybkie cięcie. Atak Ilidana sięgnął szyi mutanta, krew wytrysnęła na jego twarz. Pół demon przetarł oczy wycierając je od krwi i ujrzał że mutant upadł lecz jeszcze dychał. Podszedł do niego ustał przy głowie i jednym szybkim cięciem odrąbał ją od reszty.


(około 300)

No dalej co się lenicie.To nie plac zabaw tylko  wojna-Pospieszała łuczników.Co ja z nich mam -pomyślała.
Łucznikom z wysiłku krwawiły palce.Chociaż wyglądała na spokojną nie była wcale spokojna .
Prawe i Lewe skrzydło Gotuj !Strzał.Miliony strzał leciało w ich kierunku.Nawet nie zauważyła nowej osoby.
Front -Gotuj Strzał-Komendy padały co kilka minut. O z daleka było widać rudą kupkę przypominającą rysia.
Ale skąd ona się tu wzięła?Hannibal tak zwał się kot Wampirzycy.Kot zaczął mruczeć.
Zrobisz coś dla pańci-wskazała na wojska mutantów.Pobaw się z nimi .Oni lubią zabawę.Ryś uradowany skoczył w stronę mutantów.

Gerard nie wiedział z kim gada Lejsu ale i tak teraz to nie było ważne. Napiął łuk i szukał oficerów. Nie znalazł żadnego więc wycelował w największego mutanta i strzelił. zamiast w gardło strzelił między żebra. Bestia ryknęła i wypluła coś przypominającego oślizgły talerz. Talerz rozbił się o blanki przed Gerardem. Kawałek muru eksplodował. Anioł napiął łuk i strzelił w otwartą paszczę stwora który szykował się do kolejnego splunięcia. Strzała utkwiła w pocisku mutanta jednak nie zdążył go wypluć. Zamknął paszczę i zaczął się rozdymać jak wielki balon. Po chwili eksplodował obryzgując jakąś żrącą substancją pobratymców. Potwory potraciły kawałki ciał ale nadal żyły. Gerard ponownie napiął łuk.