Zakon Światła Ostoja Fantazji

Shiro zaplótł ręce na torsie, przyjmując dumną postawę. Upodobnił się tym samym do posągu jednego z mitycznych bohaterów przeszłości, trwając niewzruszenie nad wpadającą w furię Amazonkę. Już samo to powinno jeszcze bardziej podsycić tę złość. Prawdziwe, niczym nie przytłumione uczucie gniewu... Daray podziwiał ją po cichu za to...
W końcu jednak, choć mogło by to równie dobrze trwać wieki, Wojownik również zaczął się śmiać. Dał się wciągnąć, albo też to on ją w to w ciągnął... Tak, czy siak zabawa zapowiadała się przednio. Młodzieniec odbił się zręcznie, obrócił lekko w powietrzu, i uderzył w taflę wody w taki sposób, by jak najwięcej wody trafiło w Asasynkę. Sam jednak dość szybko spróbował wyczuć grunt pod nogami. "Wojenka" w wodzie tworzyła nowe prawa, które przede wszystkim ograniczały jego prędkość, jednocześnie podkreślając wagę siły Nikoletty. Do obrony pozostawał mu tylko zasięg, ale szkopuł polegał na tym, że Shiro nie zamierzał się tylko bronić...

To była tylko chwila nieuwagi. Nawet nie wiedział jeszcze, gdzie właściwie popełnił błąd. Faktem było jednak że Nikoletta złapała go w pułapkę o wiele groźniejszą, niż jej zgrabne dłonie. Przez chwilę stał, a właściwie dryfował w wodzie, prawie że nie ruchomo. Nie miał pojęcia, czy może coś zrobić w tej patowej sytuacji i przez chwilę nawet rozważał kapitulacje...
Gdy już jednak podnosił ręce w górę, wpadł na pewną myśl. Faktycznie Amazonka udaremniła mu jakąkolwiek ucieczkę, a tym bardziej jakiś kontratak, ale przecież... Shiro cofnął się o jeden krok, potem o drugi... W końcu udało mu się oprzeć praktycznie całym sobą, o ciało Asasynki. Ręce zaś, które dryfowały na powierzchni wody, teraz cofnęły się i zniżyły. Następnie zaś objęły dłońmi talię Dziewczyny. Dość szybko jednak powędrowały nieco niżej.
I choć było to niewygodne, to Darayawusowi udało się przytulić do Amazonki, jednocześnie udaremniając jej próbę podtopienia, dzięki temu iż był sporo wyższy.
-Jeśli to jest destrukcja w Twoim wykonaniu, to ty jesteś kotkiem salonowym, a nie dzikim wilkiem.- W głosie Motykarza wyraźnie znać było czysty i nieprzyjazny sarkazm.

Chłopak wrzasnął, nie mogąc się powstrzymać. Czegoś takiego się zupełnie nie spodziewał. Z początku też szarpnął się, jednak Amazonka zacisnęła swe zęby głęboko w jego skórze skórze, więc każdy, nawet najmniejszy ruch sprawiał mu ból...
Wojownik szybko jednak postanowił opanować ból. Zaczerpnął głęboko tchu i naciągnął się w pionie, niczym struna. Prawie całe ciało Daraya zesztywniało, a on sam milczał, gorączkowo rozmyślając, jak może wybrnąć z tego niefortunnego położenia. Nie mógł się ruszać, by Nikol nie wyrwała mu kawałka ciała, więc musiał zrobić coś, przez co Dziewczyna otworzy szeroko usta... Nad przyczyną tego już się długo nie zastanawiał. Najprostszym rozwiązaniem było sprawienie jej sprorego bólu... Shiro uśmiechnął złośliwie, czując że być może już zachwile wywiąże się tu bójka z epickim rozmachem...
Zacisnął dłoń w pięść i z całą siłą, na jaką pozwalała mu obecna pozycja, udeżył w zraniony dnia wczorajszego, bok Asasynki. Sam cios nie był zbyt silny, ale miejsce dość pechowe... Oczywiście dla Nikoletty...
Motykarz planował dodatkowo odwrócić się, gdy tylko Dziewczyna go wypuści i od razu rzucić się na nią w zapaśniczym chwycie... Zaprawdę takie zabawy mogły się źle skończyć w wodzie... Ale bez wody pewnie też...

Wojownik zgodnie z ogólnie przyjętą logiką, czyli wcześniej przyjętymi założeniami, rzucił się na Dziewczynę, zakleszczając swoje ręce w uścisku, w okolicach jej ramion. Siła, z jaką to zrobił, została ograniczona przez wodę, ale i tak wystarczyła, by obydwoje stracili równowagę...
Potem już wystarczyło kilka chwili, by  dwójka ludzi połączonych ze sobą cienką nicią cholernie dziwnego przeznaczenia, zaczęła tonąć w "głębinach" basenu.
Zagłębiając się coraz głębiej w wodzie, Shiro cały czas miał otwarte oczy, a że ich twarze ponownie znalazły się blisko siebie, miał na co patrzeć. Lecz Motykarz wpatrywał się w Nikol, zupełnie jakby poznał ją na nowo. Bardzo spodobało mu się to co ujrzał, ale nie za bardzo mógł stwierdzić co dokładnie. Może to jej falujące włosy, rozpływające się we wszystkich kierunkach. Może promienie słońca wpadające przez wąskie okna, załamujące się w wodzie i ostatecznie padające na gładką buzię Dziewczyny. Możliwe też że ona sama, w tej chwili taka bezbronna i...
Słodka? Shiro nie mógł uwierzyć że właśnie to wpadło mu na myśl...

A Shiro uśmiechnął się wrednie, mniej więcej odgadując jej tok myślenia. Nie było to bowiem zbyt trudne, obserwując Amazonkę. Młodzieniec doskonale rozumiał, że "tarcza", którą teraz założyła Dziewczyna, ma kolce, które mogą podziurawić jego ciało do imentu, jednak... Dlaczego pomyślał że jednak warto? W końcu co ona mogła mu teraz zrobić? Była bezbronna nie dlatego, że taką się chciała pokazać, ale dlatego że on jej na nic nie pozwoli.
I stało się to, o co Motykarz nie posądził by się jeszcze dwadzieścia cztery godziny wcześniej... Wpierw całkowicie ją wyswobodził, by następnie dłońmi objąć jej twarzyczkę. Na koniec z głupią powagą na twarzy, zupełnie dobrowolnie i z wielkim pragnieniem poszukał jej ust. Aczkolwiek jednocześnie w ciąż był gotów skręcić Asasynce kark w każdej chwili...

Odepchnięty, zrobił w wodzie salto w tył, a następnie wybił się od podłoża bardzo mocno. To pozwoliło mu przebić się przez granicę pomiędzy wodą, a powietrzem. A do tego jeszcze wylecieć sporą odległość w górę. Dlatego, też wpadając ponownie do basenu, zanurzył się prawie że cały...
Nie ścigał jednak Nikoletty. Oddalając się od niego, oddalała się również od brzegu basenu, z którego mogła by skorzystać do wyjścia. Tak więc, tak czy siak musiała się zbliżyć do niego. Młodzieniec przełożył sobie to bardzo szybko jako analogię do zasadzki, w którą zwierzyna w końcu i tak wpadnie. Jedyną niewiadomą zaś był tu tylko czas, jaki Amazonka spędzi w wodzie nim się podda. Jeśli faktycznie była taka dumna, jaką chciała się pokazać, to Shiro już szczerze współczuł jej skórze...
On sam podpłynął do ścianki basenu i oparł się o nią wygodnie plecami. Cały czas też wpatrywał się w Asasynkę, by ją deprymować i zmusić do dłuższego siedzenia w wodzie. Założył że im dłużej będzie walczyła, tym gorsza będzie dla niej porażka...

A więc zaczęła się wojna nerwów, a zwycięzca jak zwykle, mógł być tylko jeden. Z tym, że to Amazonka była na straconej pozycji...
Wojownik zaś faktycznie zajął się swoimi sprawami. Ściągnął swoje rzeczy(prócz płaszcza) basenu i zaczął je dokładnie, choć chaotycznie myć. Woda wokół chłopaka dość szybko przybrała mętny odcień dzięki połączeniu zaschniętej krwi wraz z błotem...
Shiro cały czas jednak spoglądał na Asasynkę, pilnując by siedziała na swoim miejscu. To że musiała "tańczyć, jak jej zagrał" bardzo mu się podobało. Ale zapowiadało się, że ta dziwna batalia jeszcze trochę potrwa. Na warunki zwycięstwa składa się w tym przypadku wiele czynników. Wyziębienie, głód i siła woli. A także wszelkie zranienia, które podczas długiego pobytu w wodzie, jeszcze bardziej dają w kość...
Nagle Daray uśmiechnął się nikle. Skojarzył sobie bowiem obecny wygląd Nikol z krokodylem. W końcu przebywanie w tej samej wodzie tak z Dziewczyną, jak i gadem, było cholernie niebezpieczne... Ale na brak adrenaliny nie mógł narzekać.