Zakon Światła Ostoja Fantazji

Młodzieniec tym razem odwzajemnił pocałunek, choć był równie delikatny i ostrożny, jak jeszcze chwilę temu. Jednak jego dłoń działała już całkowicie instynktownie, więc gdy usta obojga spotkały się w pocałunku, Wojownik subtelnie pogłaskał Nikol po policzku. Na sam koniec jeszcze, nie mogąc powstrzymać, chłopak pieszczotliwie zacisnął zęby na dolnej wardze Amazonki...
Gdy ta ulotna chwila zapomnienia skończyła się, Shiro ciągle patrzył na Dziewczynę tym samym, nie zgłębionym wzrokiem.
-Igrasz z losem, nie zastanawiając się nad konsekwencjami...- Głos Motykarza był na prawdę poważny, a mimo to po tym co stało się przed chwilą, brzmiał nader dziecinnie...
Daray nie posunął się dalej. Był na prawdę słaby, jeśli w grę wchodziły tego typu relacje. Nigdy nie miał zbyt wielu okazji, by "poćwiczyć" a i sam uważał że nie potrzebuje takiej wiedzy do szczęścia... Dla tego też w takich chwilach pozwalał się dominować... Tak, czuł że albo pozwoli Amazonce sobą zawładnąć, albo też powstrzyma ją siłą... Bał się jednak porównywać, ku której opcji jest bliższy...

Wojownik czuł że jego silna wola powoli się wykrusza i zachęca go do poddania się zgubnym instynktom. To było zadziwiające. Shiro przez cały ten czas dostrzegał kobiecą stronę Nikoletty, nawet jeśli ona sama nie starała się tego okazać. Z resztą jej atuty i tak wystarczająco rzucały się w oczy. Chłopak wcześniej jednak nie miał z tym żadnego problemu, a tu w jednej chwili stało się to wszystko... Wodził dłońmi po ciele Amazonki, używając konturów jako ścieżki. Robił to powoli, metodycznie i bardzo delikatnie. Zupełnie jakby kreślił jej portret.
-Raczej rzeźbę...- Słowa te skierował sam do siebie, kiedy pochylał się już w stronę Dziewczyny. Minął się jednak z z jej twarzą, a jego usta spoczęły na szyi. Daray tym razem nie skończył tak szybko. Rozkoszował się w pełni tym pocałunkiem, próbując przekazać Asasynce tyle samo satysfakcji, ile sam doznawał... Nikol udało się wykopać te dawno zapomniane uczucia, od których Shiro starał się odciąć. Pożądanie, namiętność, potrzebę akceptacji, towarzystwa i związku... Te po tak długim okresie zapomnienia, domagały się swojej uwagi... Ale mimo to Młodzieniec bał się wiedząc, jak bardzo mogły by go skrzywdzić... Wiedział co mogła zrobić z Nim Nikol... co już robi. Dlatego też nie mógł więcej patrzeć w jej oczy i wybrał ten rodzaj pocałunku. Chciał ją potraktować tak jak do tej pory, jak zabawkę... Ale nie mógł. Chciał zarzucić jakimś dowcipem niszcząc to wszystko, ale nic nie przychodziło mu do głowy... Teraz był we władaniu Amazonki... Był małym chłopcem mającym na celu spełnienie jej wszystkich żądań... Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Nigdy...

Gdy Młodzieniec wylądował na plecach, poczuł się bardzo nieswojo. I nie chodziło tu w cale o to, że jego włosy, które rozwiało na wszystkie strony, znalazły się zbyt blisko ognia. W tedy nie myślał o tak prozaicznych sprawach... Jak tylko Nikol nad nim zawisła, Chłopak przygryzł wargę dokładnie w miejscu, gdzie tkwiła blizna. Jego zęby nie wpasowały się dokładnie w nią, więc to nie Shiro to sobie zrobił, ale już sam to że nie robił tego nigdy wcześniej, mówiło samo za siebie...
W umyśle Wojownika trwała walka swego dawnego postanowienia, z diabelnym pożądaniem jakie obudziła w nim Amazonka. Wtem, gdy Nikol go pocałowała, wszystko ustało. Jedna ze stron wygrała i objęła całkowitą kontrolę nad ciałem Daraya. Ten odwzajemnił pocałunek, delikatnie pieszcząc językiem usta Dziewczyny. Palce prawicy finezyjnie zatopił w jej włosach włosach, prosząc tym samym by nie przestawała jeszcze. Druga dłoń wodziła już zaś w okolicach talii Asasynki. Już nie ostrożnie i badawczo, a subtelnie i pewnie. Motykarz zachowywał się tak, jakby po tylu czasach protestu, nagle zechciał poczuć istotę Nikoletty całym sobą. Jednocześnie pustka w jego umyśle pozostała po niedawnej "bitwie" wypełniła się pewnym przeświadczeniem. Amazonka zupełnie nieświadomie sprawiła iż rozum zaczął pokazywać mu iż wszystkie te wojny, walki, bunty, zabójstwa, samotne podróże, miały wyłącznie jeden i z resztą ten sam cel. Oto Shiro wielbiący pragmatyzm i logikę, uciekał przed czymś czego się bał. Trwożył się na to, czego nie mógł kontrolować w sobie. Tym czymś była właśnie dobroć, przyjaźń i zwłaszcza pożądanie. A może i... Miłość?
Daray jednak nie mówił nic o swoich przemyśleniach. Nie chciał zepsuć tej krótkiej chwili zapomnienia, widząc jak kruche było to wszystko. Nikol miała go jak na widelcu i mogła zrobić z nim co tylko chciała. A jednak wybrała inaczej... Dlatego też obsypywał ją coraz to nowymi czułościami, czasami tylko wstrzymując się w ostatniej chwili. Czy to przewrotny los sprawił że obydwoje nie są w pewni sił, czy to może w ten sposób mają wynagrodzić zadane sobie rany?

-Nie powinniśmy... To szaleństwo!- Słowa te nie brzmiały jakoś zbytnio przekonująco, a i Shiro nie przejawiał najmniejszej chęci przerwania nim jest jeszcze czas. Tak, Wojownik czuł, że jeśli ta sytuacja potrwa choć chwilkę dłużej, zatraci się w Amazonce bez pamięci, a swój umysł odzyska dopiero... Nie wiadomo kiedy. I mimo że gdzieś tam coś jeszcze biło na alarm, to Chłopak nie umiał już tego nawet scharakteryzować... Ostatni gest Nikol zaś przełamał i te ostatnie bariery i Daray już całkiem pewny siebie, choć zapewne nie do końca świadomy, dał sobą pokierować. Bez problematycznie rozplątywał kolejne rzemienie, przez chwilę nawet bawiąc się nimi, by przeciągnąć tę przesyconą erotyzmem chwilę oczekiwania. W końcu jednak w paru finezyjnych ruchach, pozwolił sobie wreszcie na odsłonięcie piersi Dziewczyny. W pierwszej chwili patrzył tylko, upajając się bez reszty ich widokiem. Jednak nie chcąc stracić tej pewności i obawiając się zmiany decyzji Asasynki, postanowił posunąć się jeszcze dalej. Delikatnie objął jej biust w obie swe dłonie. Jedną z nich zacisnął na piersi, delikatnie ją masując. A druga zaś z wykorzystaniem kciuka, bawiła się sutkiem w oczekiwaniu na spodziewaną reakcje. Młodzieniec najwidoczniej nie był najwyraźniej jednym z tych, którzy nad sam akt, przedkładają grę wstępną. Albo też po prostu polubił zabawę ciałem Nikol w tym samym stopniu, co jej umysłem...

Dotyk Amazonki przyprawiał go o dreszcze przyjemności, rosnące wciąż i wciąż pożądanie, które zmieniało się  w chciwy głód erotyzmu. Dawała mu też spora dawkę ekscytacji wraz z odrobiną czystej ekstazy. Gdy Nikol na chwilę odwróciła się, by pozbyć się zbędnej garderoby, Shiro wykorzystał tę chwilę i podniósł się z wolna na rękach. Tak więc Dziewczyna chcąc powrócić do wcześniejszej chwili, dosłownie wpadła w jego ramiona. Wojownik przytulił ją czule i delikatnie objął  usta Asasynki własnymi. Przez chwilę trwał tak, wpatrując się w oczy Nikoletty, szukając w głębi czegokolwiek na kształt potwierdzenia. Dość szybko jednak ogień palący go od wewnątrz, nakazał mu wreszcie zaspokoić swoje pragnienia i nie walczyć z tym więcej. A młodzieniec idąc ślepo za tym nakazem, z pewną fascynacją zaczął całować Amazonkę, przekrzywiając głowę nieco w bok, dla większej wygody...
Gdy ich usta ponownie się rozłączyły, Daray zniżył swą twarz i zaczął pieścić wargami szyję i dekolt Dziewczyny. Jego język wodził po gładkiej skórze Nikol, ciesząc się jej słodyczą. Powoli i metodycznie schodził też niżej i niżej...

Chłopak nie doznawszy odrzucenia i odepchnięcia przez Nikol, stał się o wiele bardziej pewny w swoich czynach. A czasami nawet troszkę zaborczy. Język wojownika wciąż wędrował po delikatnej skórze Dziewczyny, znacząc na niej co raz to nowe szlaki. Jednak bardzo często wracał w okolice piersi. Był w końcu zdrowym, młodym mężczyzną, więc nic dziwnego że tak bardzo fascynował go i podniecał ten fragment ciała Amazonki. Nawet i to nie było wystarczające... Nikoletta nadal pozostawała na jego udach i wijąc się w ramionach Wojownika w ten przesycony erotyzmem sposób. Rodziło to pożądanie, którego nie mogły zgasić ani pocałunki, ani nawet pieszczoty.Ciągle chciał więcej i więcej. Nie śpieszył się, chcąc nacieszyć się każdym aspektem tej chwili zapomnienia, ale zapewne nie umiał by poprzestać w tym momencie... Już nie. Zapewne też zabił by każdego, kto ośmielił by się przeszkodzić mu... Im w tej chwili. Być może to właśnie te myśli przesączone żarem, sprawiły iż Daray postanowił podjąć działania pozwalające mu w późniejszym, na całkowitą kontrole. Na wszystko...
Objął Asasynkę w talii i powolutku zaczął opuszczać ją w tył na plecy. Tę chwilę niedogodności próbował zaś wynagrodzić jej pocałunkami. Jedne z nich były figlarne i ulotne, drugie zaś o wiele bardziej osobiste i intymne...

Młodzieniec mógł wreszcie zobaczyć Nikolettę w pełnej krasie. Przez chwilę znów zatrzymał się w "miejscu i czasie" i  jedynie wpatrywał się, lustrując każdy cal ciała Dziewczyny i wszystko dokładnie rejestrując w swojej pamięci. Na twarzy Wojownika wykwitł jeden z tych potwornie złośliwych uśmieszków, co w połączeniu z cieniem zasłaniającym większość oblicza dawało iście złowrogi efekt. Oto bowiem słynna Amazonka oddała mu w posiadanie całą swą istotę i mimo że po pierwszym spotkaniu nie tak to sobie wyobrażał, to jednak był zadowolony. A nawet bardziej niż zadowolony...
Jego wzrok padł jednak na ranę niedawno zadaną przez niego samego. To na pewno był spory dyskomfort dla Asasynki i przez to Daray poczuł się winien. Winny na tyle, by aż tak gwałtownie nie przechodzić do ostatniego aktu. Tylko czy żar pożądania może czekać? Szybko wyszło na jaw ze nie, a Wojownik pochylił nad Nikol i obsypał ją kolejnymi pocałunkami. Następnie zaś zaczął pieścić jej piersi, później brzuch... Jeszcze później zszedł jeszcze niżej, aż w końcu zatrzymał po wewnętrznej stronie uda, znacząc na nim ślad swoich ust...
Ponownie spojrzał w górę, jakby prosząc o przyzwolenie, jednak dogasający płomień w palenisku nie pozwalał już na kontakt wzrokowy... Choć być może to i lepiej... Drażnienie Amazonki i pozostawienie jej w stanie niepewności tak długo, mogło mieć dość... Interesujące skutki. Shiro zastanawiał się czy to nie właśnie o to chodziło mu od początku...

Motykarz dobrze zrozumiał ten nikły znak. I choć podobało mu się drażnienie Amazonki nawet w tym aspekcie, to jednak ciało Chłopaka domagało się spełnienia. Z resztą od dawna było już gotowe na to co za chwilkę miało nastąpić. Dlatego też Daray podparł się mocnej na rękach i podciągnął się wyżej. Kolanem rozwarł nogi Asasynki, uświadczając ją o swej gotowości. To była chyba ostatnia chwila na zmianę decyzji obojga, jednak Shiro nie namierzał nic zmieniać, a tym bardziej dać jeszcze więcej czasu do namysłu Nikol. Delikatnie oparł tors na jej piersiach a usta obojga połączyły się w ognistym pocałunku. Młodzieniec w tej chwili ponownie stracił możliwość rozważania nad czymkolwiek. Jedyne co mógł, to wsłuchiwanie się w własne, szamoczące się w piersi serce i głuche dudnienie w uszach... W końcu stało się to, co stać się tej nocy musiało, a jednak nie było jej zwieńczeniem. Darayawus zagłębił się w zakazaną intymność Nikoletty, czując przyjemny dreszcz przechodzący przez całe ciało. Już dawno skończył się czas logiki. Pozostało jedynie oddać się spełnianiu swoich instynktów i zatopieniu się w jednej, z największych przyjemności tego świata...