Zakon Światła Ostoja Fantazji

- A no tak... Ale to jest ZZZZAPastyczne - Powiedział powodując kolejny piorun. Tym razem uderzył on w poprzek nieba i dość daleko od nich - Prawda? Prawda!
Odpowiedział gestykulując ręką jakby chciał kogoś udusić... Może i chciał, ale nie w taki sposób. W końcu przeniósł wzrok na kotołaka.
- A Ty co? Nie boisz się takich piorunów? No to może chcesz jednego... Znaczy w sumie to jednym dostać? Ciekawa perspektywa sprawdzenia tego czy masz 9 żyć!

Popatrzyła szeroko otwartymi oczyma na Destroya. Albo był rzeczywiście niesamowicie zręcznym mordercą, albo całkowitym idiotą. Na jej twarzy stopniowo pojawiał się lekki uśmiech, który stopniowo przerodził się w głośny śmiech.
- Kotek! Uspokój się! - warknęła po chwili i przeniosła wzrok na Argheza. - Ty też, Panie Czyste Zło! - dodała i westchnęła ciężko. - Nie mam zamiaru Was od siebie rozdzielać ani żadnego ratować... - powiedziała i uniosła twarz wpatrując się w korony drzew, by po chwili znów przenosić wzrok z Argheza na Destroya. - Idioci... - mruknęła cicho sama do siebie. Ciekawa była jednak skąd mężczyźni się znali. Ale o to później zapyta albo Upadłego, albo kotołaka.

Nawet nie drgnął. Zerknął na to coś co się wbiło kolo niego. Zastanowił się czy to wziąć ale po 5 sekundowym namyśle uznał że nie. Wstał, otrzepał się i zerknął do góry na harpię która wciąż tam przybywała(tak mi się zdaje 0_0 ) . Stał chwile, nie wyrażając żadnych emocji. Machał lekko ogonem. Potem zerknął na kobietę i znów na mężczyznę. Zrobił żałosną minę patrząc na niego, oklapnięte uszy sprawiały że byl jeszcze bardziej marny..
-Powiedz jak coś do mnie masz. A jeśli to może porozmawiamy?

- Nie wiem, czy nie odczuwasz strachu, nie zauważyłeś Faga - To mówiąc strzała rozpłynęła się w powietrzu - Lub po prostu jesteś skończonym idiotą - Upadł uśmiechnął się podle - Szczerze obstawiam to trzecie, ale mam nadzieję że się mylę...
Arghez zmienił wyraz twarzy na bardziej "przyjazny" i spojrzał na Aleerę.
- Chciałem tylko to sprawdzić. Chyba nie myślałaś że będę chciał go zabić? Tutaj nie mam Listu Żelaznego...
Ten który wciąż tytułował się "Nekromantą" zbliżył się do kotołaka
- Chciałbyś mieć szpony ze szkło-stali? Z tego co usłyszałem można się po Tobie spodziewać czegoś na pokrój skrytobójstw, zgadza się?

Warknęła coś nieprzyjaźnie do Argheza i westchnęła ciężko. Pokręciła głową kilka razy i poszukała wzrokiem coś, na czym mogłaby usiąść i ochłonąć. Usiadła na szczątku muru porośniętego mchem i oparła głowę na dłoniach, spuszczając głowę w dół tak, że włosy spłynęły krwistą kaskadą i ukryły jej twarz. Westchnęła jeszcze raz, tym razem lżej i zdawała się nie zauważać mężczyzn.
   Zastanawiała się jednak nad tym, czy Destroy rzeczywiście może być skrytobójcą. Tutaj uniosła oczy i zlustrowała go kilka razy od góry do dołu, by przenieść wzrok na Argheza i spojrzeć na niego nieprzytomnym wzrokiem. Zdała sobie sprawę, że jest zmęczona, co potwierdziło nieskrywane i nieeleganckie ziewnięcie.

Zerknął na smoczycę w ludzkiej postaci. Zastanowił się czy ta się na niego obraziła, uznał jednak że nie ma to znaczenia. Odwrócił się do nich plecami, stojąc wyprostowany z rękoma w kieszeniach patrzył jakby obojętnym wzrokiem przed siebie. Z jego twarzy, oczu, postawy można było wywnioskować jasno że mocno nad czymś myśli, jednak odgadnięcie o czym było niemożliwe. Wyciągnął sztylet i obejrzał w nim odbicie swoich oczu. Po chwili schował go i zerknął na Argheza.
-Tak.

- Spokojnie, mnie nie ufasz? W sumie to chyba masz rację ale... - Powiedział niby to żartując niby ostrzegając.
Upadły odwrócił się na chwilę  rzucając do Destroy'a "Idiota", po czym ponownie skupił się na Aleerze...
- Sancturea! - Wyszeptał Nekromanta - To stare zaklęcie... Daje efekt "Sanktuarium"... Jesteś nie do zabicia... Lecz możesz też zdobyć ranę, która stanie się śmiertelną po minięciu tego efektu... Jednak to jest jego zastosowanie bojowe, a teraz... Nie odczuwasz zmęczenia ani bólu, - Wokół Aleery zaczęły zbierać się małe światełka - Curavi! - Światełka uderzyły w ciało Aleery. Ta czuła jak jej siły wracają, nie odczuwała żadnego zmęczenia. Wręcz przeciwnie, wszystkie siniaki czy inne przeszkody tego typu zniknęły...

Kotołak stojący kilka metrów od Upadłego i Smoczycy przysłuchiwał się im jednym uchem, kątem oka zerkał co jakiś czas. Drugim uchem wsłuchiwał się w otoczenie, gdy nie zerkał na tamtych błądził wzrokiem to tu tam. Jego ogon samodzielnie latał sobie leniwym ruchem, to w prawo to w lewo. Nagle chłopak zauważył jakiś fajny-nie duży, lśniący i czarny-kamyczek. Zrobił kilka kroków, nie zwracając uwagi na to że zbliżył się do mężczyzny i kobiety podniósł kamyk. Był gładki, trochę śliski. Destroy powąchał go ale powstrzymał się od sprawdzenia jak smakuje. Bawił się podrzucając kamień jak najwyżej i łapiąc go jedną ręką.