Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Nie moja wina, że nie sprzątasz. - Albinoska rzuciła przez ramię, patrząc na błyskotkę, którą trzymałą między palcem wskazującym a kciukiem. W typowo kobiecy sposób bawiła się przez chwilę, przymierzając sygnet na każdy z palców. Po chwili jednak z wyraźnym stuknięciem odłożyła go na parapet. Zbyt bała się reakcji Mistrza, by zabierać go tak jawnie. Zamierzała jeszcze chwilę porozmawiać, pokręcić się i dopiero wtedy go schować, a zaraz potem wyjść. - Powinieneś nieco wzmocnić ochronę gabinetu. Jakiś złodziej mógłby się tu dostać.
Przy tych słowach zdjęła z włosów perukę i położyła obok sygnetu, po czym sama usiadła na parapecie.
- Mam nadzieję, że nie przeszkadzam?

- Czemu przyszłam? Słonko, jestem cholernie ciekawskim skrytobójcą bez klientów ale za to z peruką i komicznym strojem oraz butami nienadającymi się do biegania. Sprawdzenie, czy dam radę się tu dostać było silniejsze ode mnie. A jak tu już byłam, postanowiłam przeszperać biurko. Wiesz, jakiś głupi drobiazg, którego z całą pewnością byś mi nie dał, a który z całą pewnością byłby Twój, byłby niezłym dowodem, że umiałam włamać się nawet tu. A krążą o Tobie ciekawe plotki, natychmiast wróciłabym do pracy. - Ekena miała doskonałą świadomość, że dalsze brnięcie w temat sprawi, że w końcu potknie się na jakimś kłamstwie. Chociaż z drugiej strony było w tym sporo prawdy. - No i... skąd pewność, że pocę się i moje serce pracuje nieregularnie bo nie chcę tu być?
Ostatnie słowa albinoska wypowiedziała nieco ciszej, mając doskonałą świadomość, że aż prosi się o kłopoty, ale paplała wcześniej za szybko, aby mieć pewność, że nie strzeliła jakiejś gafy i wolała choćby spróbować odwrócić uwagę Angelusa od wcześniejszej wypowiedzi. Spojrzała na wampira zza zasłony włosów, uśmiechając się lekko i skubiąc brzeg sukienki.

- No dobra, idę zaszokować strażników, że tak szybko wracam. Żeby potem nie było, jeśli postanowią mnie "sprawdzić" jak to chcieli uczynić gdy szłam w tą stronę, wykastruję ich. Żebyś się potem nie dziwił, co ich napadło. - Ekena ostrzegła, zakładając znów perukę i zgarniając przy okazji pierścień. Miała ogromną nadzieję, że puls nie przyspieszy jej, gdy skierowała się do drzwi swobodnym krokiem. W myślach obiecywała sobie, że nigdy już nie przyjmie zlecenia po alkoholu.

Albinoska zważyła w dłoni pierścień, uśmiechając sie gorzko, gdy usłyszała słowa Angelusa.
- A czym, Ty się do cholery przejmujesz? Zagryzłby cię, jak tylko by zgłodniał i dałabyś najmniejszy pretekst. - Mruknęła do siebie i wsunęła pierścień w usta, rozbierając się pospiesznie. Teraz już nie obchodziło jej, czy zostanie powiązana z kradzieżą, główny zainteresowany i tak wiedział. Zamierzała po prostu zmienić się w wielkiego kota, pierścień unieruchamiając na kle i w taki sposób dostać się do swoich rzeczy a potem wyjścia z Wieży. W sumie zdarzało jej się już pędzić korytarzami w takiej postaci więc nie spodziewała się kłopotów. A nawet jeśli, pazury były pewniejsze od sztyletów.

- No to jestem. - Oznajmiła, przysiadając się do kontaktu. - Przypomnij mi, jaka była stawka?
Ekena zapytała, jakby od niechcenia, pawiąc się rzemykiem sakiewki z lewej strony, choć pierścień ukryła z prawej. Postanowiła zwrócić uwagę na niewłaściwy woreczek na wypadek, gdyby zleceniodawca postanowił ją okpić i okraść podczas rozmowy.

Ekena aż zamrugała z wrażenia. Pięć tysięcy dukatów? Spodziewała się propozycji nie przekraczającej pięciuset. Ale to oznaczało, że błyskotka przedstawiała sobą znacznie większą wartość. Pozwoliła sobie nawet gwizdnąć przez zęby.
- Fiu, fiu... nieźle. Wiesz, co Ci powiem? Ta kwota podoba mi się na tyle, że nawet jak wytrzeźwiałam, byłąbym skłonna spróbować to zdobyć. I chyba pójdę to zrobić! Tylko jeszcze raz, jak ten pierścień wyglądał? - Zapytała, wstając już i zbierając się do wyjścia. Wszystko wszystkim, ale ta kwota była wręcz podejrzana. Dlatego skłamała bez mrugnięcia okiem, nie chcąc sprowokować rozmówcy do ataku. Podejrzewała, że albo nie dostałaby złamanego dukata, albo pierścień był zbyt cenny by sprzedawać go nawet za taką cenę. Wolała zachować go na później. A nuż się przyda? Choćby do udobruchania pewnego wściekłego wampira, gdyby zaszła taka konieczność. Zamierzała wysłuchać opisu pierścienia i wyjść z karczmy po to, by udać się do Puszczy.

- Ukradnę. Jeszcze tam nie byłam. Pijana bym sie tam w życiu nie dostała. A jak wytrzeźwiałam, chciałam się upewnić, czy warto. - Oznajmiła tonem, wyrażającycm oczywistą oczywistość. - To jak to cholerstwo wygląda? Sygnet, tak? Ze skrzydełkami? Dobrze pamiętam?
Tym razem Ekena wstała, podkreślając swoją postawą, że zamierza wyjść i nie przeciagać dalej rozmowy. Tak małych przedmiotów o tak dużej wartosci nie należało się pozbywać w ogóle, dopóki nie dowiedziało sie o nic troszkę więcej.