Zakon Światła Ostoja Fantazji

Do sali wszedł postawny nauczyciel. Uprzednio zapełniła się ona uczniami.
Nauczyciel zaszedł za katedrę i wypełnił dokumenty. Wyjął pęk kluczy i podszedł do drzwi.
-Witam was na pierwszej z dwóch lekcji pływania. Postaram się was nauczyć tutaj jak najwięcej... Dokładniej mówiąc chodzi mi o całkowite podstawy.
Po tej przemowie nauczyciel uśmiechbnął się przyjaźnie i wyciągnął skręta z laurytu i podpalił. Zaciągnął się i machnął ręką by iść za nim.
Otworzył jakieś drzwi i oto znaleźliście się w skromnie urządzonym basenie.
-Tu będziemy odbywali zajęcia. nie jest głęboki więc się nie potopicie... chyba- powiedział patrząc na niziołka.
Dał znak by wejś ć do wody.

I gdy odwrócił się okazało się że mógł zawiesić. Do sali weszłą pół naga nimfa i przysiadła na rogu basenu.
Nauczyciel wpatrywał się w przybyłą z otwartymi ustami i błogim wyrazem twarzy. Skręt wypadł mu z ust.
-Eee... To profesor Kessi. Jest praktykantką.
nimfa uśmiechnęła się uroczo. Rozpięła włosy które przysłoniły nagie piersi.
Uczniowie jęknęli przeciągle gdy włosy przysłoniły tak piękny widok.
-A więc macie opanować oddech i rozluźnić się do granic możliwości. To nic trudnego.
Nimfa wstała i podeszła do nauczyciela. Szepnęła mu coś na ucho a ten pokiwał głową.

Co prawda nie można powiedzieć że motykarz osiągnął jakiś niesamowity wynik... ale zdawało mu się że lewa noga powoli zaczęła unosić się ku górze.
Nimfa chodziła wzdłuż basenu. Czyżby był to sposób na przyciągnięcie większej ilości uczniów? A może chodziło o rozkojarzenie.
Nie wiadomo. Pewne jest że Shiro nie mógł posiąść się ze szczęścia gdy noga się uniosła sama.
-Musicie się rozluźnić. Najwyżej pójdziecie na dno. Nie utoniecie...
Powiedziała półnaga i uśmiechnęła się do uczniów przyjaźnie. Nauczyciel zaś siedział i wypełniał jakieś dokumenty.
Kilkoro uczniów można powiedzieć że swobodnie unosiło się na wodzie... Co jakiś czas szli na dno jednak zaraz się wynurzali.

I to okazało się strzałem w dziesiątkę.
Pobranie powietrza do płuc powodowało stan lekkości, jednak ile można było je wstrzymywać?
Zaraz gdy motykarz wypuścił powietrze zakręciło mu się w głowie. Pojawiły się mroczki... Niby nic poważnego, ale stwierdził że taktyka wymaga poprawek. Może wciągnięte powietrze było jakimś wyjściem, jednak nie samo w sobie.
Dodatkowo sprawę utrudniał fakt że nimfa uśmiechała się uroczo do uczniów mrugając zalotnie powiekami.
Kontem oka Darayawus dostrzegł idącego pod wodę anioła. Zaraz też nimfa wskoczyła za nim i wyciągnęła na brzeg.
Po stanie jego bielizny można było oszacować że ratunek mu się podobał. Zaraz też wrócił do ćwiczeń.

I chyba to okazało się wyjściem z sytuacji.
Poruszanie się z początku chaotycznie, sprawiało że członki zaczynały drętwieć a ciało męczyć się.
Jednak zharmonizowanie ich i odpowiednia praca, pozwalała utrzymać się na powierzchni wody. Co prawda z wielkim wysiłkiem i niewygodą, jednak motykarz był pewien że o to chodzi.
Nimfa uśmiechnęła się do Shiro na co ten zdezorientowany lunął pod wodę.
Natychmiast też wynurzył się i odzyskał panowanie na sobą.
Jednego motykarz mógł być pewien. Znalazł swój początkowy, wyjściowy styl. On to wiedział i nimfa to wiedziała. Nie pozostawało nic innego jak starać się bardziej.
W końcu dyplom podstawówki to nie byle co.

Spędziliście w wodzie jeszcze pół godziny gdy usłyszeliście perlisty śmiech nimfy.
Motykarzowi utrzymywanie się płynnie na wodzie szło całkiem nieźle, jednak poruszanie się powodowało spięcie mięśni powodujące lądowanie na dnie basenu.
-Koniec na dzisiaj. I tak dobrze wam idzie.
Usłyszeliście nimfi głos. Stała na skraju basenu i uśmiechała się wesoło.
Nauczyciel który dotychczas siedział w rogu sali, wypełnił ostatnie papierki i zapalił kolejnego skręta z Laurytu.
-Słyszeliście. Możecie wychodzić. Ręczniki są przy ścianie.
Powiedział i opuścił salę wraz z nimfą. Widocznie był to koniec wykładu.