Zakon Światła Ostoja Fantazji

Wśród strzępów ksiąg zjedzonych przez szczury szczurzego chłopaka znajdujesz kilka kartek które są ledwo nadjedzone. Już na pierwszy rzut oka widać, ze to cześć większego traktatu...

Duchy ofensywne, dżinami zwane

Jest to rodzaj duchów które zostały stworzone przez magów w celu zrównoważenia potęgi mieczy wojowników. Ten rodzaj ducha posiada samoświadomość, jednak jest związany z medium, przedmiotem (najczęściej butelką, kufrem, rzadziej talizmanami, etc.) i musi być posłuszny jego właścicielowi. Dżin pod żadnym pozorem nie może zbytnio oddalić się od swego medium, jeśli to zrobi zmieni się w wolną duszę.
Dżiny są zazwyczaj humanoidalnymi postaciami o wielkich gabarytach i równie wielkich mięśniach, od pasa w dół ich ciało zmienia się w smugę dymu która łączy go z medium. Tors i ręce ma ludzkie, jednak umięśnione jak niedźwiedzie, na każdym palcu ma złote i srebrne pierścienie. Na piersi zawsze ma zawieszony wielki łańcuch z kamieniem gwiezdnym z którego czerpie siły do walki i podtrzymywania materialnego ciała, zaś na czole, między oczami znajduje się mały rubin. Uderzenie w rubin obezwładnia go na trzy godziny i zmusza do wycofania się w głąb medium by zregenerować siły.
Duchy te walczą tylko w ręcz i są powszechnie używane jako broń nie tylko w bitwach, ale i walkach morskich (tak zwane Wielkie Dżiny) gdzie uderzeniami swych wielkich pięści łamią potęgi całych flot.


Duchy defensywne

Jak magia stworzyła dżiny, tak duchy same zadecydowały o potrzebie ochrony śmiertelników. Bratus, potężny duch ognia, jeszcze w czasie Imperium Elfów i Kohorty Krasnoludzkiej przekazał dwójce zakochanych, człowiekowi i krasnoludce, sekret połączenia ich ciał z nim samym. Dzięki temu Bartus mógł chronić swych podopiecznych niczym tarcza.
Dziś wielu magów zna sekret Tarczy Bratusa, jak nazwano ten typ ochrony. Po odprawieniu odpowiednich rytuałów można powiązać ducha z cielesną powłoką każdej istoty bądź grupy istot. Każdy fizyczny i większość magicznych ataków są wtedy blokowane przez tarcze utworzoną z Elementu jakim posługuje się duch opiekuńczy. Tarcza zawsze tworzy się równo trzy stopy od ciała które chroni i znika, gdy atak zostanie zarzucony. Co ciekawe, tarcza tworzy się tylko, gdy atakowany widzi atak, innymi słowy jest bezużyteczna w skrytobójczych atakach czy ataku łuczniczym.


Drzewol

Gdy duch opęta śmiertelnika, staje się demonem, gdy zaś opęta drzewo powstaje drzewol. Wieczne Drzewa, jak mawiają anielscy starcy, są bardzo skomplikowanymi tworami, by zrozumieć zasady umożliwiające im istnienie należy zacząć od początku, od opętania.
Duch który opęta drzewo nie musi się specjalnie wysilać. Tylko umierające drzewa, takie z których uleciał już ich naturalny duch, mogą zostać opętane. Jeśli dusza je zajmująca jest odpowiednio silna, sprawi iż drzewo odżyje. Przez siedem lat nic nie zdradza stanu w jakim znajduje się opętana roślina. W tym czasie duch rośnie i potężnieje, łącząc swą duchową tkankę z tkankami rośliny i jej miejscem w naturze.
Dopiero z ostatnim dniem siódmego roku opętania, dusza jest wystarczająco silna i duża by rozpocząć proces przemiany. Odwrotnie jak u zwierząt i istot rozumnych, przemiana jest natychmiastowa. Część tkanek drzewa mutuje w swego rodzaju mięśnie, dzięki którym konary są zdolne do skoordynowanych ruchów, zaś na korze od strony południa, mniej więcej pięć stóp nad ziemią, wykształca się sękata twarz starca.
Drzewol nie jest w stanie oderwać się od podłoża na którym jego ciało zapuściło korzenie, może jednak świadomie, z wielką siłą i szybkością poruszać konarami i górną częścią pnia. Jego potęgę dodatkowo zwiększają zdolności psioniczne, dzięki którym jest w stanie kontrolować do trzech golemów nawet na odległość pięciu mili.
Inżynierowie często korzystają z usług drzewoli. Wykopane, za własnym pozwoleniem, i umieszczone w odpowiednich donicach na kołach pracują jako dźwigi i katapulty, a popychają je golemy posłuszne ich myślom.


Zjawy

Stwory te są zmorą troskliwych matek. Zjawy to ucieleśnione cienie, snujące się po świecie bez większego celu. Jako, że są to Duchy które zebrały zbyt mało materii astralnej na utworzenie swojego ciała, są przenikalne, nawet wbrew sobie.
Materia z której się składają jest tak rozrzedzona, że tylko ogromnym wysiłkiem umysłu, na kilka chwil może się skupić i być „materialna”. Właśnie w ten sposób zjawy zabijają dzieci. Wypływają ze swej cienistej kryjówki, gdzie niezauważone mogą przebywać nawet kilka tygodni, i otulają kołyskę swym nieidealnym ciałem. Potem, nagłym skupieniem własnej materi, duszą ofiarę. Dlaczego to robią?
Wszystkie odmiany ludzkości, wraz z Duchami, zastanawiały się nad tym od wieków, lecz dopiero niedawno kilku uczonych krasnoludów znalazło odpowiedź. Zjawa nie planuje morderstwa. Ataki są próbą opętania dziecka, zmuszenia jego ducha do ucieczki z duszonego ciała. Czasem im się to udaje i wtedy następuje opętanie, w czasie którego zjawa „gubi” swoją pamięć i dalej żyje już zwykłym życiem istoty która zajęła. Jednak duchy dzieci są waleczne, rzadko kiedy oddają swe ciała nim te się uduszą, stąd duża ilość śmierci. Na szczęście, zjaw na świecie jest dość mało i oby tak zostało.


Olbrzymy

Gigantyczne humanoidalne Duchy, wielkie jak smoki i potężne jak dawni Imperatorzy. Moc tych duchów rodzi się w magicznych przedmiotach których strzegą. Długa ekspozycja ciała astralnego na duże dawki many sprawia iż zwiększa ono swoją objętość i masę. W końcu osiąga maksimum, które z reguły wynosi trzystukrotnośc początkowej masy i objętości, i zatrzymuje się na zawsze.
Olbrzymy mają bardzo powolny metabolizm, dzięki niemu są w stanie w ogóle przetrwać, przez co potrafią spać całymi latami, znane są wszak przypadki porośnięcia śpiącego Olbrzyma lasem.
Nagłe zrywy metabolizmu aktywowane są zazwyczaj przez artefakt który dał im życie. Duża, nagła dawka many lub jej powolne ale potężne skupienie może wybudzić Olbrzyma i dać mu energię na kilka dni „szybszego” żywota.
Najbardziej znanym Olbrzymem jest Gurtar, zielony gigant śpiący na dnie zatoki portowej Raany. Gdy miasto jest atakowane od strony morza burmistrz może swoim insygnium, pierścieniem miejskim, pobudzić artefakt zatopiony wieki temu w morzu by ten z kolei obudził Gurtara. Ten system wielokrotnie już obronił mieszkańców Wolnego Miasta przed atakiem piratów, korsarzy czy innych najeźdźców.


Drzewo pracujące

W rzeczywistości nie są to duchy w dosłownym tego słowa znaczeniu. To częci ciała Drzewola, ale należy zacząć od początku.
Gdy inżynierowie p;otrzebują materiałuplastycznego, wytrzymałego i... ruszającego się, muszą oni odnaleźć jakieś Wieczne Drzewo. Jeśli Drzewol wyrazi zgodę, należy sprowadzić do niego szamana by ten, w rytuale Przeniesienia, wydobył trzon duszy drzewola na świat i nadał mu ciało astralne.
Potem wystarczy już tylko ściąć pozbawione duszy drzewo i nadac mu odpowiednie kształty. Podczas pracy myśli inżyniera spłyną na drewno i wypełnią je, pozwoli to mu na wykonywanie pracy zadanej przez niego. Przykładowo, gdy inżynier, z kawałka ciałą Drzewola, stworzy świder z myślą o tym iz będzie się on obracał, świder samoczynnie zacznie si obracać z odpowiednią prędkością po zamontowaniu w mechaniźmie.
Drzewo pracujące jest zdolne do trzech rodzajów ruchu rotacji, zginania się na boki jak i do ruchu cyklicznego, w którym będzie wykonywał jakąś funkcję co określony czas.


Teraz już wiesz co wpadło w twoje ręce. Pytanie tylko, czy to koniec traktatu, czy też plączą się tu jeszcze jakieś jego stronice?