Zakon Światła Ostoja Fantazji

Wchodzisz do biblioteki szukając jakiejś ciekawej lektury do poduszki, kiedy zauważasz małą książeczkę o tytule „Dzieci ziemi” przypominasz sobie że jest to książka którą Black_Wizard znalazł w Odciętym Klasztorze, jej autorem jest sam Jarel, odkrywca mirhitu... Otwierasz pożółkłe strony na rozdziale pierwszym...

„Kamienie szlachetne”

powoli zagłębiasz się w lekturę...

Gagat

Gagat (Jet, Dżet) - bitumiczna odmiana węgla brunatnego o zbitej, jednorodnej budowie.
Nazwa pochodzi od ludzkiej nazwy miasta i rzeki Gagas w starożytnej Satri w (dzisiejszym Asgardzie); gdzie po raz pierwszy znaleziono gagat.

Właściwości

- Barwa – czarny, brunatny
- Rysa – czarno brunatna
- Połysk – matowy; szklisty po oszlifowaniu
- Przełam – muszlowy

Często zawiera domieszki takie jak: żelazo, siarka, chlor, glin, miedź, nikiel, potas, sód.
Jest substancją miękką, strugalną, kruchą, nieprzezroczystą o głębokiej czarnej barwie, lekką. Czasami wykazuje wyraźną podzielność, zgodną z pierwotną orientacja słojów drewna. Gagat jest łatwopalny , przy spalaniu wydziela charakterystyczny zapach. Podobnie jak bursztyn wykazuje właściwości elektrostatyczne, dlatego często nazywa się go „czarnym bursztynem”.

Występowanie

Miejsca występowania: Występuje w całym Asgardzie, Dominium Nekromantów- tytko na północnych terenach i na terenie Trawiastego Wybrzeża- na kontynencie Rin.

Zastosowanie

Ma znaczenie kolekcjonerskie, od dawna stosowany do wyrobu biżuterii żałobnej. Ozdoby takie często nazywa się dżetami. Daje się łatwo polerować, obrabia się ręcznie.

Agat

Agat to minerał, wstęgowa odmiana chalcedonu. Agaty powstają w geodach. Zbudowane są z wielu różnokolorowych, naprzemianległych, (najczęściej bladych) warstw. Zróżnicowana jest też barwa agatów. Przeważają szare, różowawe i brunatne, rzadko żywsze barwy: czerwone, zielone, czarne. Stąd stosowane bardzo często sztuczne barwienie.

Odmiany agatu
- agat forteczny – wstęgi agatu o poszarpanych krawędziach, przypominających bastiony dawnych fortec,
- agat mszysty – ponieważ nie jest pasiasty, nazwa agat mu nie przysługuje,
- agat dendrytowy – bezbarwna lub białawo szara, przeświecająca odmiana chalcedonu o "rysunkach" przypominających drzewa lub paprocie, zwanych dendrytami,
- agat pejzażowy – agat dendrytowy, który ze względu na brązowe lub czerwonawe odcienie oraz wrośnięte dendryty tworzy coś w rodzaju pejzażu. Ponieważ nie jest pasiasty , nazwa agat nie jest usprawiedliwiona,
- muszkowiec = agat muszkowy; a. dendrytowy, w którym dendryty tworzą niezwiązane ze sobą, kłębiaste zrosty, przypominające grupy siedzących much,
- agat oczkowy – rysunek w kształcie pierścienia o punkcie centralnym przypominającym oko. Typ agatu kolistego,
- agat ognisty – nieprzezroczysty, zawierający limonit, chalcedon warstwowy o zbliżonej do opala grze barw, która powstaje wskutek ugięcia i załamania światła na wrostkach,
- agat sagenitowy,
- enhydros – migdał agatu lub jednobarwna buła chalcedonu, niekiedy wypełniona wodą, przeświecającą przez ścianki. Po wyjęciu ze skały macierzystej ciecz zwykle wkrótce wysycha,
- karneolonyks,
- mikrikit,
- onyks – kamień warstwowy, biało-czarny (cenna odmiana agatu). Jest to też nazwa jednobarwnego chalcedonu np. czarny onyks,
- sard – agat o koncentrycznych strefach zewnętrznych i pakiecie równoległych wstęg,
- sardonyks = sardonik – kamień warstwowy biało-czerwony (odmiana agatu).

Występowanie
Miejsca występowania: występuje bardzo rzadko na terenie całego świata.

Zastosowanie
Wykonuje się z niego amulety i pieczęcie. Stosowany jest również w jubilerstwie.
Najczęściej:  pieczęcie, sygnety, kamee i gemmy, miniatury, ozdabiano nimi ołtarze, naczynia, brosze, wisiory. Agaty ukochałali szlachcice – puzderka, tabakierki, amulety, sygnety, drobne przedmioty, nawet meble np. sekretarzyk króla Tetrisa Tygrysiego wysadzany agatami. Dziś są chętnie stosowane w jubilerstwie i rzeźbiarstwie artystycznym. Doskonale opanowana sztuka barwienia agatów nadaje tym kamieniom niepowtarzalny urok.

Ciekawostki
Agat są używany do połowu pereł. Gdy chce się znaleźć perłę, spuszcza się przywiązany na sznurze agat do morza. Wierzy się, że perła przyciąga agat, i wtedy wystarczyło już tylko płynąć za liną, by znaleźć miejsce ukrycia perły.


Diament

Diament to minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Nazwa pochodzi od wczesnoelfickiego adamas = "niepokonany, niezniszczalny" i nawiązuje do wyjątkowej twardości tego minerału. Jest najtwardszym (oprócz mirhitu) z minerałów spotykanych w przyrodzie.

Właściwości

- Łupliwość – doskonała według ścian ośmiościanu
- Rysa - biała
- Przełam - muszlowy
- Barwa - bezbarwny lub różne barwy obce
- Połysk - diamentowy
- Inkluzja - wrostki różnych minerałów.

Tworzy zazwyczaj niewielkie kryształy przyjmujące postać ośmiościanu, rzadziej sześcianu. Duża część kryształów ma zaokrąglone kształty oraz wykazuje zbliźniaczenia. Jest kruchy (rozpryskuje się pod wpływem uderzenia), przezroczysty. Minerał bardzo rzadki.
Ze względu na cechy zewnętrzne wyróżnia się kilka typów diamentów:
- bort - występuje w postaci nieregularnych zrostów ziarnistych, drobnokrystalicznych skupień.
- ballas - promieniste skupienia kryształów diamentu.
- Karbonado - zwany też czarnym diamentem, występuje w postaci drobnoziarnistych, porowatych skupień zabarwionych na czarno, szaro lub ciemno zielono o różnej wielkości aż do wielkości jaja, przypominające z wyglądu kokos - spotykane przede wszystkim w Fareunie.
Występowanie
Występują na terenie całego świata, są bardzo rzadkie.
Zastosowanie
- Wykorzystuje się je jako elementy w aparaturze naukowej i medycznej, 
- do wyrobu drogocennej biżuterii
- w jubilerstwie - odpowiednio oszlifowane diamenty noszą nazwę brylantu.
- Diamenty są uważane za najcenniejszy minerał, cechy kamieni jubilerskich ma zaledwie 10–20% wszystkich wydobywanych diamentów.
- diamenty znajdowane są też w spadających gwiazdach.

Bursztyn

Bursztyn (Jantar, Amber, Elektrum), nazwa pochodzi od krasnoludzkiego bernstein (kamień, który się pali).
To kopalna żywica drzew iglastych, a w rzadszych przypadkach żywicujących liściastych drzew z grupy bobowców. Znanych jest około 60 odmian (gatunków).

Właściwości

- Barwa: jasnożółta do brunatnej ("bursztynowa"), bywa też mlecznobiały, niebieski, zielonkawy, bezbarwny i czarny
- Połysk: tłusty
- Przełam: muszlowy, schodkowy
- Przezroczystość: przezroczysty, prześwięcający, do nieprzezroczystego
- Rysa: biała 

Tworzy nieregularne bryłki. Największa znaleziona bryła bursztynu elfickiego waży 20 funtów. Najczęściej spotykany jest bursztyn żółty, rzadsze są odmiany bezbarwne, czerwone, zielonkawe, a ich przejrzystość zależy od zawartości drobnych pęcherzyków powietrza. Bryłki bursztynu zawierają niekiedy szczątki zwierząt lub roślin, tzw. inkluzje. owady, rzadziej pajęczaki, drobne płazy i gady, rośliny i ich szczątki.
Odmiany (znanych jest około 60 odmian gatunków).
- birmit
- bursztyn elficki- występuje tylko w Raanie i jej okolicach, najcenniejszy gatunek bursztynu.
- aikait – odmiana bursztynu znajdowana na Pustyni Miraży w Dominium Nekromantów; bursztyn aberyjski – odmiana bursztynu znajdowana w Asgardzie i Dominium; bursztyn pueblański – odmiana bursztynu znajdowana w poblurzu Raany; bursztyn mesyński – odmiana bursztynu znajdowana w Nowym Artanie, krainie zamorskiej; bursztyn tajmyrski; cyberyt; keflachit; keuperyt; rumenit – odmiany spotykane dość powszechnie na całym świcie, najmniej kosztowne; symetyt, bardzo rzadki, służy do wyrobu artefaktów, nie posiada określonego miejsca występowania.

Występowanie
Bursztyn jako kamień występuje na całym świcie, jednak poszczególne jego odmiany  znajdują się w różnych regionach
Zastosowanie
Najbardziej ceniony w jubilerstwie bursztyn elficki, znany od pradziejów. Największe bryły osiągają wagę kilku a wyjątkowo kilkudziesięciu funtów. W ezoteryce elektryczne właściwości bursztynu przyciągają do człowieka większe ilości siły życiowej i równoważy ciało eteryczne. Ma wpływać pozytywnie na rozwój zdolności paranormalnych. W medycynie ludowej dym bursztynowych kadzidełek zabija złe duchy, a noszone na szyi korale zapobiegają bólom gardła i głowy oraz wzmacniają tarczycę. Ogrzane grudki bursztynu stosuje się do wyciągania z oczu ciał obcych (muszek, pyłków). Utłuczony proszek zażywa się jak tabakę, co ma oczyścić zatoki i pozbyć się kataru.

Nefryt

Nefryt (nefrytyt, żad nefrytowy, aktynolityt). Czasami wraz z jadeitem nazywany jest żadem. Nazwa pochodzi od (elfickiego. nerka) aluzja do przypisywanych nefrytowi właściwości leczniczych.

Właściwości
- Barwa - zielona, inne barwy w odcieniach zieleni. Występuje niemal we wszystkich barwach, bywa również pasiasty lub plamisty, często z żółtawym odcieniem. Najbardziej pożądana jest zieleń.
- Rysa - biała 
- Kryształy - jednoskośne, spilśnione, drobno włókniste skupienia
- Połysk - szklisty do wilgotno-tłustego, niekiedy matowy

Nefryt jest skała zbitą, nieprzezroczystą wyjątkowo spójną – rozbicie sporej bryły nefrytu młotem jakim posługują się krasnoludy jest zadaniem niewykonalnym. Do zgniecenia nefrytu potrzeba nacisku większego niż siła buhaja. Struktura nefrytu przypomina pilśń, dzięki czemu odznacza się on wyjątkową odpornością na uderzenie. Odmiany bogate w żelazo są ciemnozielone, natomiast domieszki magnezu powodują zabarwienie kremowe.

Występowanie
Największe zgromadzenia nefrytu związane są z granitem.

Miejsca występowania:
- Dominium – Góry Skaliste, wschodni Cypel Pustynny (jedno z największych na świecie złóż nefrytu barwy szarozielonej, jasnozielonej i białej}, Lormit (nefryt jasnozielony). Jest tu szczególnie ceniony i wykorzystywany jako kamień ozdobny od przeszło 2000 lat.
- Karita-Dam- duże bloki ciemnozielone i czarne.

Zastosowanie
W czasach prehistorycznych używany do wyrobu narzędzi (toporki) oraz ozdób. Między innymi maczugi krasnoludów tzw. meres były wykonane z nefrytu.
Dzisiaj wykorzystywany jest w jubilerstwie - powszechna jest obróbka w formie paciorków lub płytek. Wysoko cenione są kamienie wykazujące optyczny efekt kociego oka, pochodzące głównie z Karita-Dam . Jest niezwykle cennym materiałem rzeźbiarskim i dekoracyjnym w architekturze wnętrz.

Ametyst

Ametyst - minerał, fioletowa, przezroczysta odmiana krystalicznej, kwarcowej krzemionki Najbardziej ceniona i najładniejsza odmiana kwarcu.
Nazwa pochodzi z elfickiego méthystos - pijany, a - przeczenie czyli "trzeźwy". Według elfickich wierzeń, picie wina z czar ametystowych zabezpieczało pijącego przed upiciem się.

Właściwości

- Rysa - biała
- Przełam - muszlowy
- Barwa - fioletowa
- Połysk - szklisty

Jest to odmiana kwarcu o zabarwieniu fioletowym, purpurowym lub purpurowo fioletowym. Swoją barwę zawdzięcza obecności żelaza i bliskości kamienia przemian. Intensywność barwy można podwyższyć przez krótkotrwałe ogrzewanie. Długotrwałe ogrzewanie niszczy naturalne zabarwienie nieodwracalnie.
Najczęściej występuje w formie szczotek krystalicznych w pustkach skalnych (geodach, szczelinach). Wykształca skupienia zbite i ziarniste. Często wykazuje charakterystyczne wstęgowanie/ smugowanie - naprzemienne ułożenie warstewek o różnym natężeniu barwy. Czasami tworzy formy o wykształceniu berłowym.

Występowanie
Występuje głównie w próżniach pogazowych skał bazaltowych, w tak zwanych geodach lub migdałach. Geody pochodzące z Dominium osiągają czasem wielkość ponad jednego metra sześciennego.

Miejsca występowania: Dominium Nekromantów, Asgard, Puszcza Pahwatów, Ziemie Chaosu.

Zastosowanie:
- ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie
- jest stosowany w jubilerstwie jako kamień ozdobny.

Ciekawostki
Legenda
Jedna z najpiękniejszych nimf leśnych nosiła imię Amethis. Rozkochany w niej bóg Bachus prześladował ją swoimi względami, ale Amethis stroniła od lubieżnego i pijackiego boga. Diana, wzruszona prośbami nieszczęsnej nimfy zamieniła ją w cudowny klejnot, zaś Bachus, ujęty jej dziewiczą skromnością, czarowny ów klejnot obdarzył własnością ujarzmiania i pokonywania pijaństwa.
Ametystowi przypisuje się działanie wzmacniające i lecznicze na umysł i ciało. Pomaga w medytacji, wzmacnia i ochrania psychikę ludzką. Wierzy się, że fioletowa barwa kamienia rozwinie się intuicję i zdolności paranormalne. Ametyst otwiera najbardziej nawet zatwardziałe serca, budzi miłość i współczucie, niesie duchową harmonię. Ma też moc godzenia zwaśnionych par. Pobudza u partnerów pożądanie seksualne. Nosząc ametysty przy sobie czuje się bezpieczeństwo i spokój. Lęki, troski, niepokoje czy wzburzenia oddalą się, zwłaszcza jeżeli potrze się ametystem skronie lub wewnętrzne nadgarstki rąk. Kamień ten łagodzi uporczywe bóle głowy i męczące migreny.

Kryształ Górski

Nazwa pochodzi od elfickiego słowa krystallos, pierwotnie znaczącego lód. Grecy uważali, że jest on kryształem lodu nadnaturalnie zamrożonym i przez bogów zesłanym na ziemię. Określenie kryształ stosowano przez stulecia tylko w odniesieniu do kryształu górskiego.
Znane są kryształy górskie o masie wielu ton, lecz kamienie warte oszlifowania zdarzają się dość rzadko.

Właściwości
- Barwa: bezbarwna
- Rysa: biała 
- Przełam: muszlowy; bardzo kruchy
- Przezroczystość: przezroczysty

Nieskazitelna czystość, silny połysk sprawiły, że był on często utożsamiany z diamentem; stąd wiele nazw nieprawidłowych jak: diament krasnoludzki.


Występowanie
Jedna z najpospolitszych odmian kwarcu.
Miejsca występowania: W większości masywów górskich


Zastosowanie
Dzięki specjalnej obróbce uzyskiwano w kamieniach doskonałe efekty optyczne i świetlne. Wykonywano rzeźby, wazy, ozdoby, przedmioty kultu religijnego. Obecnie wykorzystuje się do wyrobu taniej biżuterii. Stanowi poszukiwany kamień kolekcjonerski, bywa stosowany do wyrobu ozdób i artystycznej biżuterii.

Krwawnik lub Hematyt
Nazwa pochodzi od anielskiego. haema (haima) = krew oraz haimatites = krwisty; nawiązując do czerwonej barwy tego minerału po jego sproszkowaniu. Jest minerałem bardzo pospolitym.

Właściwości
- Rysa: wiśniowo czerwona, brunatno czerwona
- Barwa: stalowoszary, czarna (błyszcz żelaza); czerwonawa do krwistoczerwonej (krwawnik)
- Przełam: nierówny, drzazgowy
- Połysk: metaliczny, matowy

Występuje w skupieniach
- zbitych i skrytokrystalicznych (żelaziak czerwony),
- grubokrystalicznych (błyszcz żelaza – Dominium),
- drobnoziarnistych , cienkotabliczkowych (mika żelazna),
- skorupowych i naciekowych (krwawnik),
- groniastych, kulistych i nerkowatych (szklane głowy – Azerot do 15 kg),
- rozetowych (róża hematytowa – Imperium kupców)
- proszkowych, ziemistych i pylastych (śmietana hematytowa).

Występowanie
Jest rozpowszechniony we wszystkich głównych typach skał, w których tworzy większe nagromadzenia lub jako minerał poboczny barwi je na różowo lub czerwono.

Zastosowanie:
Główna ruda żelaza– nie jest najbardziej bogatą, ale jest bardzo powszechną rudą żelaza. Bywa używany jako naturalny pigment do wyrobu czerwonej farby (czerwona ochra). Ma duże znaczenie kolekcjonerskie. Wykorzystywany jako kamień ozdobny i jubilerski. Używany do wyrobu drobnej galanterii artystycznej i żałobnej.


Rubin

Właściwości

- Rysa – biała
- Przełam – muszlowy lub zadziorowy; kruchy
- Barwa – czerwona o różnych odcieniach i różnym stopniu nasycenia; niekiedy wielobarwny
- Połysk – szklisty, diamentowy 

Występowanie
Tylko w okolicach Gwiezdnej Wieży i Dominium Nekromantów.

Zastosowanie
Jeden z najcenniejszych kamieni szlachetnych – stosowany w jubilerstwie. Szczególnie poszukiwane są kamienie wykazujące asteryzm, powodowany igiełkowatymi wrostkami rutylu, które są niesłychanie rzadkie.

Szmaragd

Nazwa pochodzi od elfickiego smaragdos = zielony, nawiązując do charakterystycznej, wywołanej domieszkami chromu i rzadziej wanadu, barwy tego minerału.
Intensywnie zielona (szmaragdowozielona, niebieskozielona), przezroczysta lub przeświecająca cenna odmiana berylu. Jeden z najcenniejszych drogich kamieni.

Właściwości

- Rysa – biała
- Przełam – nierówny
- Barwa – zielony
- Połysk – szklisty

Szczególnie cenną, niezmiernie rzadką odmianą jest szmaragd trapiche.

Występowanie


Zastosowanie
Bardzo poszukiwany, wyjątkowo cenny kamień kolekcjonerski, i jubilerski. Jest stosowany w jubilerstwie od czasów starożytnych.

Szafir

Właściwości

- Rysa – biała
- Przełam – muszlowy lub nierówny
- Barwa – niebieska w odcieniach
- Połysk – szklisty, diamentowy

Na ścianach kryształów często wykazuje poprzeczne zbrużdżenia. Jest kruchy, przezroczysty, często wykazuje podzielność wykorzystującą płaszczyzny zbliźniaczeń.
Spotykane są też szafiry o innych barwach: biały, bezbarwny (leukoszafir), jasno różowy, czerwonawy, pomarańczowoczerwony (paparadża tzw. hiacynt), purpurowy, fioletowy (ametyst wschodni), fioletowo niebieski (szafir kaszmirski), zielony (szmaragd wschodni), jasnoniebieski (akwamaryn wschodni), szary, brunatny, czarny.
Znane są też odmiany dwubarwne (szafir arbuzowy) oraz wykazujące asteryzm – szafir gwiaździsty.

Występowanie
Jest spotykany w skałach magmowych, najczęściej w bazaltach.
Miejsca występowania: Kushit, Smocze Góry, Ur.

Zastosowanie
- bardzo poszukiwany, wysoko ceniony, wyjątkowo atrakcyjny kamień kolekcjonerski.
- kamień szlachetny stosowany w jubilerstwie – wykorzystywany do wyrobu drogiej biżuterii.

Perły

Perły to wytwory małżów, rzadko ślimaków. Zbudowane są z tej samej substancji co wewnętrzna strona muszli.Perły powstają najczęściej w wyniku reakcji organizmu na ciało obce, które przedostało się do muszli.
Znaczenie nazwy „perła” nie jest pewne, być może zostało zapożyczone od gatunku małża (elf. „perna”) lub kulistego kształtu.

Właściwości

- Rysa: biała.
- Barwa: biała, różowa, srebrna, kremowa, złota, zielona, niebieska, czarna.
- Przełam: nierówny.
- Wielkość pereł waha się od główki od szpilki do gołębiego jaja.
- Barwy pereł są różne i zależą od gatunku małża i rodzaju wody.
- Przy nierównomiernym rozmieszeniu konchioliny perła zyskuje plamistość.

Rodzaje pereł:
1. Ze względu na barwę wyróżnia się:
- perły białe – o barwie podstawowej białej lub zbliżonej do białej i bardzo słabym „oriencie” lub „overtonie”
- perły czarne (nazwa tradycyjna) – o barwie czarnej, prawie czarnej lub szarej: także brunatnej, ciemnoniebieskiej, niebieskozielonej lub zielonej i grafitowym połysku.
- perły brązowe – odmiana pereł czarnych o barwie brunatnej i charakterystycznym intensywnym połysku.
- perły niebieskie - odmiana pereł czarnych o barwie ciemnoniebieskiej do szaroniebieskiej,
- perły kremowe – o barwie podstawowej kremowej, modyfikowanej słabym „orientem” lub „overtonem”
- perły kremoworóżowe - o barwie podstawowej kremowej i różowym „oriencie”
- perły różowe - o barwie podstawowej różowej lub innej i intensywnym różowym „oriencie”.
- perły „fancy” - o barwie podstawowej białej lub kremowej i różowym „oriencie” oraz nakładającym się na nie niebieskozielonym, fioletowym, purpurowym, niebieskim a niekiedy zielonym „overtonem”
- perły kremoworóżowe „fancy” – perły kremowe o intensywnym różowym „oriencie” z poświatą „overtonu”
Barwa podstawowa – Perły zbudowane tylko z masy perłowej są białe.
„Orient” – terminem tym określa się delikatną, zwykle punktową grę barw, o różnych odcieniach barwy różowej.
„Overton” – terminem tym określa się zjawisko występowania dodatkowych barw, zwykle niebieskozielonej, fioletowe, purpurowej, niebieskiej lub zielonej, modyfikujących barwę różową.
2. Ze względu na pochodzenie rozróżniamy:
- Perły naturalne – powstałe w przyrodzie bez udziału człowieka zarówno w morzach jak i w wodach słodkich. Określa się je mianem pereł prawdziwych.
- perły słonowodne
- perły słodkowodne
- Perły hodowlane - Rosnący popyt doprowadził do tego, że zaczęto masowo hodować perłopławy. Mimo, że perły powstały przy współudziale człowieka są produktem naturalnym, nie imitacją.
- perły hodowlane słonowodne
- perły hodowlane słodkowodne
3. Ze względu na kształt wyróżnia się:
- perły okrągłe – okazy o typowym regularnym kształcie kuli lub lekko spłaszczone.
- perły barokowe – okazy o bardzo nieregularnych kształtach.
- perły w kształcie kropli – okazy o kształcie zbliżonym do kropli lub gruszki.
- perły w kształcie guzika – okazy słabo wypukłe, jednostronnie płaskie.
- perły w kształcie ziarna – drobne okazy, o b. małej masie i asymetrycznym kształcie.
- perły połówkowe – pół wypukłe perły, jednostronnie płaskie.
- perły ćwiartkowe – okazy w trzech czwartych owalne, w jednej czwartej płaskie.
- perły inne: słodkowodne lub kolorowe. 

Występowanie
Perły tworzą się w małżach słonowodnych, niektórych małżach słodkowodnych, sporadycznie również w ślimakach. Najczęściej stanowią reakcję na ciało obce, które wniknęło między muszlę małża a jego płaszcz lub do wnętrza płaszcza. Ludzie w swym pędzie do bogactwa odkryli że można hodować perły umieszczając w skorupie ciało obce, od tamtej pory co wytrawniejsi zoologowie i cwaniacy hodują je na wielka skale.

Zastosowanie
Perły należą do najwartościowszych kamieni szlachetnych. Służą człowiekowi do ozdoby już od 6000 lat, zaś elfy same już nie pamiętają od jak dawna znają perły. Egzemplarze kuliste o pięknym połysku są bardzo cenione w jubilerstwie.

Ciekawostki
W legendach opowiada się, że pierwsze perły były łzami aniołów. Ostatnio mówi się, iż perłopławy, we wnętrzu których znajduje się cenne twory, były zapładniane przez tęczę dotykającą wód oceanu.
Perłom przypisuje się ogromną moc leczniczą. Powszechnie uważa się, że sproszkowane perły leczą wiele dolegliwości, np. serca i układu krążenia. Perła rozpuszczona w soku z cytryny lub z mlekiem uchodzi za skuteczny środek przeciwko zaburzeniom psychicznym. Są wykorzystywane do robienia lekarstw oraz magicznych napojów. Powszechnie wiadomo, że są one wytworem do różnych magicznych eliksirów, używanych przez czarodziejów.

Granat

Granaty bardzo często tworzą między sobą kryształy mieszane, stąd tak duże ich zróżnicowanie. Są przezroczyste, przeświecające. Niektóre kryształy wykazują specjalne efekty optyczne: asteryzm, efekt kociego oka. Część zmienia barwę w zależności od rodzaju oświetlenia. Są kruche, ale stosunkowo twarde.

Odmiany
Ze względu na skład chemiczny dzielą się na:
- glinowe: - pirop, grossular, hessonit, spessartyn, almandyn, rodolit.
- żelazowe – andradyt, demantoid, majoryt, calderyt.
- chromowe - uwarowit, knorringit
- wanadowe - goldmanit, yamatoit
- cyrkonowe - kimzeyit
- Rzadkie odmiany granatu to: - goldmanit, henritermieryt, hydrogrossular, kimzeyit, knorringit, majoryt

Występowanie
Miejsca występowania: cały świat.

Zastosowanie:
- znajdują zastosowanie jako materiał ścierny,
- mają znaczenie naukowe
- należą do wysoko cenionych kamieni kolekcjonerskich
- ładne i czyste kamienie bywają stosowane do wyrobu biżuterii i ozdób