Zakon Światła Ostoja Fantazji

  • Pamiętniki
  • Galeria

Reklama

  • Rudik - portfolioKroniki Fallathanu - Najlepszy MMORPG Tekstowy

Gazeta

  • Przesuń w dół scrollem by przeczytać resztę!
    Czytaj więcej...
Facebook ZakonnyRSS

Ogłoszenie

Sprawdź fazę księżyców! Posłuchaj herolda! Pokaż list gończy! Sprawdź warunki pogodowe! Zbieraj zioła!
Posłuchaj adepta świątynnego! Sprawdź tablice projektową! Czytaj nagłówek gazety!

Całe forum Zakonu Światła podlega ochronie praw autorskich! Wszystkie prawa zastrzeżone! / All rights reserved!
przerwynikprzerwynik


Optymalne przeglądanie forum umożliwia przeglądarka Opera!

Jesteś nowy/a/e? ABC Zakonu! - kliknij a wiele zrozumiesz!


Aktualnie odbywa się EVENT! Początek w TYM MIEJSCU! Każdy chętny jest proszony o napisanie tam posta który informuje o przybyciu postaci.
przerwynikprzerwynik

Zarząd przypomina o powszechnym obowiązku wypełnienia zakładki "Komunikatory" w profilu. Nie wywiązanie się może wiązać się z przykrymi konsekwencjami, oraz utrudnieniami w grze.
przerwynikprzerwynik

przerwynikprzerwynik


#1 2007-12-26 22:18:35

 Nikoletta

http://tnij.org/gg6fhttp://tnij.org/gg6iAmazonka

Skąd: Werrizania
Zarejestrowany: 2006-08-28
Posty: 2540
Punktów :   
Rasa: Człowiek
Profesja: Asasynka
Praca: Zwiadowca Zakonny
Totem: Konik iha-ha!

Księga Bronii

Jest nieodłącznym atrybutem współczesnych nam czasów. Ikoną walk, symbolem zwycięstwa, prawicą każdego wojownika. Niektórzy się jej bali, niektórzy kochali; jedni szanowali, inni pogardzali. Dla wielu stanowiła narzędzie barbarzyństwa i braku ogłady, lecz większości dawała poczucie bezpieczeństwa, siły i własnej wartości. Niejednokrotnie świadczyła nie tylko o umiejętnościach właściciela, ale i o jego pozycji. Im kosztowniejsza i bardziej zdobiona, tym wyżej stał ów posiadacz. Broń biała...

Definicja broni białej jest prosta. Wszystko, co nadaje się do walki wręcz i posiada jakiekolwiek ostrze, możemy nazwać bronią białą. Oczywiście sa pewnie granice, bo - choć i tym również można zawalczyć i to z dość wiarygodnym skutkiem - kosa czy sierp nie zaliczają się do tej grupy, a ostrze posiadają.

Ta księga zatem pozostanie poświęcona przedstawicielom broni białej.

Miecz - broń o szerokim ostrzu i prostej rękojeści, jedno- lub obosieczna, najczęściej jednoręczna. Ważnym elementem jest masa miecza, którą uznaje się jako kompromis pomiędzy wytrzymałością, lekkością, mobilnością i siłą do zadania ciosu. Nie może on wpadać w drgania po bocznym uderzeniu i nie może się wyginać się przy pchnięciu, a z tego wynika, że powinien być gruby i ciężki, by był odporny na uderzenia, by łatwiej nim zadać ciężki cios. Jednocześnie powinien być lekki, aby łatwo nim można było manewrować. Musi być też cienki - aby był ostry i lepiej pokonywał opór pancerza. Oczywiście takiego ostrza nie da się zrobić. Ostatecznie wagę miecza szacuję się na 1-1,5 kg. Jest on więc wystarczająco lekki, sztywny i cienki. Oczywiście, tak przedstawiał się najzwyklejszy jednoręczny miecz. Tak naprawdę waga zależy od jego długości i przeznaczenia. I tak tzw. miecz półtoraręczny, który pozwalał na chwyt dwoma dłońmi, mając dłuższe ostrze oraz rękojeść, siłą rzeczy musiał być znacznie cięższy od koncerza.
Koncerz - krótki miecz, o ostrym, cienkim ostrzu, służący do przebijania zbroi przeciwnika, raniący dotkliwie.

Budowa:
Klinga - brzeszczot, głownia, element sieczny broni, wykonany ze stali, niekiedy zdobiony, grawerowany
Sztych - szpic, ostry koniec miecza (ogólnie broni białej)
Jelec - poprzeczna część mocowana na trzpieniu i wspierająca się na zastawie; jelec stanowił granicę między klingą a rękojeścią; służył jako oparcie dla dłoni i chronił przed ześliźnięciem się dłoni wzdłuż ostrza; kształt środkowej części jelca musi być dopasowany do kształtu szyjki i pochwy, dzięki czemu miecz i pochwa doskonale do siebie pasowały i zabezpieczały miecz przed przymarznięciem bądź korozją; często przedstawiał jakieś formy (na przykład skrzydła anioła) zwany również gardą
Trzpień - przedłużenie ostrza przechodzące w rękojeść
Rękojeść - uchwyt miecza, często ornamentowany
Głowica - obciążenie rękojeści miecza, służące do wyważenia broni; często ornamentowana, kuta w określony wzór, zdobiona szlachetnymi kamieniami
Zastawa - górny odcinek klingi, który był tępy, znajdowała sie tuż nad jelcem; często walczący wspiera palec wskazujący przed jelcem, dzięki czemu może zmieniać pozycję miecza zwiększając jego skuteczność, więc zastawa służyła niejako za oparcie

http://img157.imageshack.us/img157/4059/121ts1.jpg

A-rękojeść
B-głownia(klinga)
C-zastawa
D-sztych
E-głowica
F-trzon
G-jelec
H-nasada
I-zbrocze
J-ostrza
K-płaz

Podstawowe rodzaje:
Półtorak – zwany inaczej bastardem; miecz, którym można posługiwać się jedną, jak i dwoma rękoma (najczęściej jedna dłoń na rękojeści, a druga w jej połowie), broń skuteczna i precyzyjna tylko wówczas kiedy używa jej doświadczony wojownik
Krótki miecz – posiada dwusieczne ostrze mierzące zwykle 50-70 cm; jest używany głównie do pchnięć ze względu na swój niewielki zasięg
Długi miecz (sejmitar) – jednoręczny, długość ostrza waha się w granicach 90-140 cm, a co za tym idzie broń ma duży zasięg; wyćwiczony wojownik może traktować taki miecz jak przedłużenie swojego ramienia; najbardziej rozpowszechniony rodzaj miecza
Miecz oburęczny – długość ostrza jest imponująca, wynosi 170-200cm, a więc zasięg ogromny, niestety wielką wadą tej broni jest jej ciężar(średnio 3,5kg) i nieporęczność
Miecz myśliwski (łowiecki) – służy do polowań oraz do oprawiania upolowanej zwierzyny; można również posługiwać się nim w walce równocześnie z mieczem jednoręcznym
Katana – stosunkowo lekki, jednosieczny i jednoręczny miecz o subtelnie zakrzywionym ostrzu

Rapier – broń biała o długiej, wąskiej, obusiecznej klindze i finezyjnie wykonanym jelcu tzw. koszu. Składa się z dwóch części: głowni i oprawy

Głownia rapiera jest prosta, wąska i najczęściej obosieczna. Dzieli się ją na dwie części:
·forte – znajdująca się bliżej rękojeści, bardziej masywna, przeznaczona do obrony i zbić
·foible – cieńsza i delikatniejsza, służy do ataku
Długość klingi rapiera wynosi 90-130cm.

Na oprawę składają się kosz, rękojeść i głowica.
·ośla podkowa– dwa wygięte pręty, obejmujące podkrzyże, część ta ma za zadanie chronić palce
·podkrzyże – tępa część głowni na której spoczywa palec wskazujący
·obłęki – ośla podkowa, jelce i kabłąk są najczęściej połączone skomplikowanym systemem obłęków, mających za zadanie chronić dłoń

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/Rapiere-Morges-2.jpg/598px-Rapiere-Morges-2.jpg

Ostatnio edytowany przez Nikoletta (2009-06-04 21:14:29)


Karta Postaci
aKP

Fortune Favours The Bold
Born to be Wild

...wódka naturalnie przywraca pion...

Offline

 

#2 2008-02-23 21:09:02

Etherius

Mieszkaniec stolicy

10591791
Skąd: Kraków
Zarejestrowany: 2007-12-29
Posty: 65
Punktów :   
Rasa: Kotołak
Profesja: Zabójca
Praca: 113
Totem: S=5; W=4; Sz=5; I=6; M=5; U=0
Zwierze: 30%

Re: Księga Bronii

Czym byłby wojownik bez broni? Jak wyglądałyby wielkie wojny z przeszłości, gdyby to jedynie siła człowieka a nie jego zdolności do wytwarzania oręża decydowały? Nie wiem tego i nie bardzo mnie to obchodzi. Ta księga została stworzona, aby dać ci tą przewagę. Abyś rozpoznał czym może ci zagrozić nieprzyjaciel i jakie zabójcze narzędzie trzymasz w dłoni. Dowiesz się też jak magia wspomaga różdżki, magiczne berła, oraz ostrza, które bliskie są potęga artefaktom. Zainteresowany?


Miecze
Biała broń sieczna, zwykle z zaostrzonym brzeszczotem, charakteryzująca się prostą głowiną i otwartą rękojeścią. Zwykle obusieczna. W zależności od rodzaju, długości klingi i rękojeści rozróżnia się :
- jednoręczne (długie) - o jednoręcznej rękojeści i klindze o długości około 45 cali.
- dwuręczne (wielkie) - o oburęcznej rękojeści i klindze o długości nawet - choć bardzo rzadko - 80 cali.
- półtora ręczne (bękarty) - skrzyżowanie miecza jedno i dwuręcznego o klindze nieco tylko dłuższej od miecza długiego. Ma długa rękojeść i jest dostatecznie lekki aby wlczyć nim zarówno jedną ręką jak i dwoma.


Katana

Oręż, który posiada swoje pradawne korzenie. Ma zakrzywioną, jednosieczną głowinę i rozchodzący się na boki sztych. Obciąża to ostrze i powoduje, że ten kto nią włada, zadaje większe i skuteczniejsze obrażenia. Katana zazwyczaj nie posiada okładziny. Najczęściej jest długa na trzy stopy. Używają jej najczęściej ludzie ze wschodnich krain, rzadziej elfy. Jest to broń wyjątkowo cenna i trudna w produkcji, z której ludy ją produkujące czynią niemal rytuał trwający zwykle latami, podczas których nakłada się kolejne warstwy metalu co czyni katany wyjątkowo twardymi ostrzami.

Rapier

Jest bronią sieczną o długiej, prostej i obusiecznej klindze. Ostrze nie jest przeznaczone do cięć. Jest stworzone do wykonywania wszelakiego rodzaju pchnięć i walk szermierskich. Bardzo często ma zamkniętą rękojeść, która chroni dłoń i zapobiega wypadnięciu oręża z ręki. Wbrew pozorom jest ciężka i powolna. Mogą się nią posługiwać wojownicy o dobrej budowie fizycznej i szybkim, precyzyjnym oku. Stosowana najczęściej przez elfy, żywe wampiry oraz kawalerzystów już po szarży.

Mizerykordia

Cios tą bronią koił cierpienia. Prościej mówiąc, służył do dobijania przeciwników. W początkach stosowana była jako element ozdobny wystawnej zbroi. Z czasem zaczęto jej normalnie używać w walce. Klinga była cienka co dawało możliwość wbijania jej między poszczególne części pancerza. Jeszcze zdarza się, aby bogaty szlachcic wszedł w posiadanie tej niezwykłej broni. Używana przez bogatsze warstwy społeczne..

Sejmitar (Scimitar)

Miecz o jednosiecznej zakrzywionej głowni. Charakteryzuje się otwartą rękojeścią i swoją zaskakującą lekkością. Są Topione z jednego kawałka stali bądź żelaza. Sprawia to, że są bardzo wytrzymałe i doskonale nadają się do walki. Najczęściej używa się dwóch naraz. Rzadko stosuje się do walki z nimi tarczę. Jest zbyt ciężka, co mogłoby wywołać odciążenie jednej strony i zachwianie równowagi. Używana najczęściej przez ludzi z pustynnych krajów na południe od Raany i elfy leśne.

Pióro ze skrzydła Archanioła Śmierci

Legenda głosi, że na wioskę ludzi zszedł archanioł. W jego oczach było widać rządzę krwi i szaleństwo. Zaczął wszystko niszczyć i plądrować królestwa. Nikt nie mógł go pokonać. Całe armie stawały z nim do walki, ale wszyscy ginęli. Z pomocą przybyły boskie moce Aarona. Zaledwie gestem ręki zdołał pokonać Archanioła. Zostało po nim tylko pióro. Przekształciło się w miecz o niewyobrażalnej mocy. Tylko najsilniejszy będzie w stanie nim władać i tylko
najmądrzejszy z niego dobrze korzystać. Nie wiadomo gdzie znajduje się ten jedyny egzemplarz ale na pewno ten kto go posiądzie zyska niebywałą chwałę i potęgę.

Ostrze Notap

Ostrze to zostało wykonane przez Hertasich w około 600 r.p.n.e. w krypcie. Przeniesiono je do Cichej Karczmy ponieważ poszukiwacze przygód mogliby znaleźć bezcenny artefakt. Nasycony mocą archaniołów błyszczy się na zielono. Ten kto posiądzie ten przedmiot będzie miał niebywałą siłę. Niewiadomo czemu to ostrze zwiększa tkankę mięśniową.
(Zaczerpnięte z Księgi Artefaktów)

Krótki Miecz

Pospolite ostrze używane przez wielu gladiatorów o łotrzyków o długości około trzech stóp, powstałe prawdopodobnie z przedłużenia sztyletu. Krawędzie są często poszarpane, aby przy zadawaniu ciosu, dodatkowo zdzierać naskórek. Głowina jest lekka i czasem lisciowto zaokrąglona, co powoduje, ze walka jest mniej męcząca a rany dotkliwsze. Zwylke używany z tarczą. Wykuwany ze stali, jednak bogatsi mogą sobie pozwolić na żelazne ostrze. Łatwiej się je poleruje i staje się wytrzymalsze. Jego tępy sztych nie pozwala na wykonywanie pchnięć. Głowina jest przystosowana do precyzyjnych cięć. Może też służyć jako narzędzie treningowe.

Miecz Szeroki

Kuzyn miecza krótkiego o podobnej długości lecz dużo szerszej, cięższej klindze dochodzącej nawet do 8 celi szerokości. Ma masywny sztych aby "kosząc" głowy, jeździec nie upuścił go na wskutek uderzenia. Brzeszczot praktycznie nie istnieje i jest śmiesznie tępy. Wykorzystywany przez kawalerzystów, bardzo rzadko przez krasnoludów.

Szpada

Broń o zamkniętej i jednoręcznej rękojeści. Używana raczej do szermierki turniejowej. Głowina jest miękka i giętka. Co dziwne jest wykonana ze specjalnego stopu metalu, który się nie łamie, choć jest bardzo rozciągliwy. Najczęściej bogato zdobiona wisi na ścianie jako ozdoba, lub symbol bogactwa i pychy. Nie posiada okładziny, gdyż była by ona zbyt ciężka. Szpady są dobrze wyważone i każdy dobry szermierz mógłby się nią poszczycić.





Topory

To najstarsza broń obuchowo-sieczna. Rozwinięcie pomysłu kija z obciążonym końcem. Broń bardzo skuteczna ale zarazem uniemożliwiająca sprawne i szybkie poruszanie się ponieważ była ciężka i gdy wbiła się w ziemię trzeba wiele siły aby ją wyciągnąć. Topory zazwyczaj posiadają jedno ostrze lecz zdarzają się takie, które mają i drugie. Takie nazywa się obusiecznymi. Broń najczęściej używana przez krasnoludy, które doprowadziły j do wielofunkcyjnego skrzyżowania topora, szpadla i kilofa.

Halabarda

Dwuręczna broń, która w swym pierwotnym zastosowaniu miała służyć do zrzucania kawalerzystów z koni. Jej długi drzewc dawał przewagę nad pikinierami i miecznikami. Jej stosunkowo niski koszt przyczynił się do rozpowszechnienia jej w świecie. Ostrza rozchodzą się na trzy części. Dwie odstają z obu stron niczym obusieczny topór i jedno w górę- hak. Pozwala on na wbijanie ostrza w ciało. Gdyż jest długi, spotkanie z nim oznaczało nagłą śmierć.

Berdysz

Broń o długim drzewcu zakończonym zakrzywionym, jednosiecznym ostrzem. Ta broń jest w stanie zmiażdżyć zbroję i nie tylko. Łamie i gruchota kości. Nie jest ona zbyt powszechna, gdyż jest nieporęczna i ciężka. Zdarza się jeszcze, aby jakiś smokobójca, kolos, olbrzym lub krasnolud z nią polował.

Topór obusieczny (jednoręczny)

Ten rodzaj topora posiada dwa ostrza, umieszczone z obu stron drzewca. Wykonany ze stosunkowo lekkiego metalu, jakowo jest jednoręczny. Są dopasowywane do ręki właściciela, często robione na zamówienie, aby lepiej i łatwiej się nimi walczyło. Do tego rodzaju broni rzadko używa się tarczy, ewentualnie małej i zaokrąglonej. Najlepsze są robione przez krasnoludzkich kowali, bogato zdobione runami i rzeźbami. Ich rzemiosło nie ma sobie równych.

Topór obusieczny (dwuręczny)

Dwuręczna broń z dwoma ostrzami. Jest o wiele większy i cięższy, niż swój jednoręczny odpowiednik. Nawet sposób trzymania tegoż oręża został dokładnie opracowany. Słabsza ręka musi chwycić dolną krawędź drzewca, po czym trzeba odmierzyć jeden łokieć i przyłożyć drugą rękę. Perfekcyjne wykonanie powoduje, że ostrza nigdy się nie tępią i wizyta u kowala jest zbędna.

Siekiera

Narzędzie pracy każdego drwala. Jako broń rzadko się jej używa. Jest bardzo ciężka, poza tym oburęczna i wolna. Nadaje się do cięcia drewna a nie do walki z potworami.



Bronie obuchowe

To najstarszy rodzaj broni. Dawniej były to po prostu kawałki drewna lub konary którymi ubrani w skóry dzikich drapieżników troglodyci polowali na obiad.
Maczuga

Najczęściej powstaje z drążonego i wybijanego kawałka litej skały. Druga forma to drewniana bela, w którą są powbijane kolce cierniowe lub ćwieki. Bardzo ciężki oręż, który choć powolny, wywołuje zabójcze obrażenia. Używają ich plemiona barbarzyńskie o bardzo niskim stopniu rozwoju. Szał bojowy z maczugą w rękach kończy się śmiercią wielu śmiałków i rycerzy. Nawet pełna, płytowa zbroja nie jest w stanie przeciwstawić się miażdżącej sile tej broni.

Młot

Broń obuchowo- miażdżąca wykorzystywana przez krasnoludy. Można rozróżnić te najprymitywniejsze, jednoręczne i dwuręczne z metalowymi wykończeniami. Nie należy do najlżejszych broni. Jego obciążony trzon miażdżył wszystko co napotkał na swojej drodze. Jest to rozwinięcie pomysłu zwykłego narzędzia do wbijania pali, albo gwoździ. Często, aby podkreślić status wojownika, oddaje się go do obróbki. Między innymi trzon utwardza się metalem i zwiększa dębowy uchwyt.



Bronie miotające

Jest ot typ broni, w którym nie chodzi o siłę mięśni, lecz o celność i dokładność. Do strzelania używa się amunicji (kamienie, strzały, bełty). Wystrzelona z ogromną prędkością potrafi przebić ciało na wylot. Rozróżnia się przede wszystkim proce, łuki, kusze.

Łuk

Bardzo stara broń wykorzystywana przez prymitywne plemiona do polowania. Wykonuje się je z drewna jesionowego, albo dębowego. Składają się z ramienia i cięciwy. Cięciwa to cienka lina naciągnięta wzdłuż ramienia. To ona napręża strzałę i jest odpowiedzialna za siłę, z którą strzała zostanie wystrzelona. Ramię to drewniana część łuku, która jest „rusztowaniem” łuku. To na niej wszystko się opiera. Są łuki z wydrążonymi rowkami, zwiększającymi celność i dokładność. Używany jest przez większość ras. Jedna z najpopularniejszych broni miotających.

Kusza

Broń wykorzystująca siłę sprężystości. Do strzelania używa się bełtów, które naciąga się za pomocą lewarów, lub ręcznie. Zasadnicza różnica pomiędzy kuszą a łukiem polega na tym, że z kuszy wystrzela się dopiero po naciśnięciu spustu. Od czasu naciągnięcia bełtu do wystrzelenia może minąć długa ilość czasu. Została ona uznana za broń niegodną wojownika. Jednak jest wykorzystywana na wojnach i bitwach, ze względu na siłę z jaka leci amunicja. Częściej jest stosowana na polowaniach, lub turniejach.

Proca

Składa się z rzemienia i miseczki. Wykorzystuje energię odśrodkową. Amunicją są zazwyczaj ostre kamienie. Nie jest ona ani precyzyjna ani skuteczna. Dzieci lubią robić procę z patyków i gumki. Służy im jako zabawka. Krzywdy nie da się nią nikomu wyrządzić.






Machiny oblężnicze

Katapulta

Machina miotająca wielkie kamienne głazy. Stosowana podczas zamkowych oblężeń do niszczenia murów. Wykonana jest z twardego i wytrzymałego drewna. Aby ułatwić jej przesunięcie została umieszczona na kołach.

Trebusz

Bardzo celna machina wykorzystująca zasadę dźwigni. Zasięg miotanych kamieni to kilkaset metrów. Wykorzystywana podczas oblężeń zamkowych. Jej produkcja nie jest tania, ale opłacalna. Z taką maszyną można się pokusić o wiele podbojów.

Balista

Wystrzeliwuje pociski po torze płaskim. Również używana do zamieniania murów i fortyfikacji obronnych w drobny pył. Amunicja to wielkie drewniane pociski przypominające ogromne strzały.






Oręż magiczny

Laska Smargona

Długa, drewniana laska zakończona zdobnymi kamieniami. Miedzy innymi rubinami i szmaragdami. Jej nazwa pochodzi od Czarnego Gryfa- Smargona. Nawiedzał królestwa i przestrzegał władców. Nie miał litości. Zmuszał ludzi, aby prawili mu pokłony, aby sławili jego imię. Jego sława miała nigdy nie przeminąć. Ta laska należała do niego. Jednak pewien głupi złodziejaszek ośmielił się wykraść bezcenną broń. Gdy Czarny Gryf spał, złodziej zaczął grac niebiańska melodię na lutni. Odurzony Smargon stracił czujność i swój skarb. Błąka się jeszcze po świecie i szuka jej.  Tkwi w niej część jego niesamowitej mocy. Wydaje się nic nie ważyć, ale drzemie w niej nieskończona siła. Wykorzystuje energię runy południa- Sopel. Aby zawładnąć nad tą laską, trzeba umieć się skupić i skoncentrować. Im większa potęga umysłu, tym bardziej udaje się zapanować nad laską. Wyczucie choćby najdrobniejszego skupienia mocy może zaowocować chwilowym przypływem many. Może również służyć jako włócznia. Na dolnej krawędzi umieszczona jest metalowa i ostra nasadka. Rzucona z odpowiednią siłą i wspomagana przez magię, stanowi zabójcze narzędzie. Ułatwia rzucanie zaklęć z zakresu niebieskiej magii.

Laska tytanów

Krótki niepozornie wyglądający kij z jakby mogło się wydawać kamieniem na czubku. Ten kamień jednak to oko cyklopa. Zostało ono wykradzione podczas walki tytanów z bogami. Oko otwiera się tylko przy ataku. Emanuje czerwonym strumieniem światła, które przepala najtwardszą stal. Ten kto nią włada, jest w stanie przyzwać duchy prawdziwych cyklopów, aby te pomogły mu w walce. Istnieje kilka egzemplarzy tej wspaniałej broni. Są one jednak strzeżone w twierdzach, albo przechowywane w jaskiniach, w których stwory nie zdają sobie sprawy jak niebezpieczna może być laska. W niedobrych rękach może uśmiercić nie tylko grupę przeciwników. Także właściciela…




Inne

Łańcuch dystansowy

Krótki łańcuch, którego ogniwa są dobrze ze sobą scalone a przy tym bardzo lekkie. W sprawnych rękach jest niebezpieczną bronią, ale bardziej rozpowszechniony jest do łapania zwierzyny na polowaniach, aby spętać nogi ofierze, gdy ta ucieka. Występują również takie, które mają ostre haki, wbijające się podczas zacisku. Powoduje to głęboko krwawiącą ranę. Bardzo tani w produkcji, a co za tym idzie, niezbyt trwały. Oczywiście wszystko zależy od metalu, ale ten problem pozostawiony został kowalom, którzy zostali zmuszeni jakos się z nim uporać.

Stalówki

Stalówki to nakładki na pazury wykonywane z twardych metali takich jak żelazo i stal. Powszechnie stosowana przez kotołaki. Mają wykrzywione końce, aby skutecznie szarpać skórę podczas ataku. Są doskonale dopasowane, aby nie ześlizgiwały się w trakcie wykonywania ciosu, albo jakiegokolwiek innego środka brutalnej perswazji.

(Powstałe przy współpracy Aravial'a Nalambar'a)

Praca została uznana, ale wszystkie unikalne i magiczne oręża należy przenieść do wątku o artefaktach. Wykasuj je z tego i postuj jeszcze raz w osobnej pracy. - Zefir

Ostatnio edytowany przez Etherius (2008-02-24 14:01:04)


θάνατος     αυτή  μεταλλείο    ανάθεση

Offline

 

#3 2009-03-29 00:43:35

 Cog

Mieszkaniec stolicy

status cog@aqq.eu
5369533
Call me!
Skąd: Wrocław
Zarejestrowany: 2009-03-16
Posty: 51
Punktów :   
Rasa: Upadły Anioł
Profesja: Kupiec
Totem: Wąż

Re: Księga Bronii

Po wielu godzinach spedzonych przy ksiazkach moge smialo powiedziec - SKONCZYLAM.


Moje dziewicze dzielo , jako inzyniera broni , dobieglo konca.

Chcialabym przedstawic wam "Wilcze szpony"

http://img4.imageshack.us/img4/1552/cogrkphotoedit.jpg

1 : Cztery ostrza glowne , stworzone glownie do walki. Posiadaja odpowiednie kanaly przez ktore przeplywa trucizna. W razie ostatecznosci mozna je "wystrzelic" jednak , jednorazowo - kolejne razy dopiero po wymianie ostrzy.

2 : Ostrze boczne , ktore sluzy glownie do "wystrzelenia". Jest ono stosunkowo krotkie do swoich czterech braci.

3 : "wlewy" trucizny.


Teraz troche jak wyglada sam mechanizm w srodku

http://img6.imageshack.us/img6/5954/mechcogrkfinalii.jpg

Odpowiednio kolorami :

Zielony - Kanaly , ktorymi plynie trucizna od jej wlewow.

Czerwony - Cieciwy trzymajace 4 glowne ostrza , oraz jedna , ktora przytrzymuje ostrze "kciuka"  , ktore zarazem ograniczaja wysuniecie sie ich , aby czasem nie wypadaly same z siebie.

Brazowy - Walki. Na najnizszy z nich nawiniete sa cieciwy. Srodkowy sluzy od ich zrywania (po wprowadzenie do niego zywiolaka powietrzna) , aby wystrzelic ostrza w ostatecznosci - do tego sa tez potrzebne te sprezyny widoczne na rysunku dookola cieciw. Walek umiejscowiony na "kciuku" spelnia taka sama funkcje jak poprzedni opisany przeze mnie - zrywanie cieciwy.


Materialy potrzebne do wykonania :

Ostrza - quipstal lub mirhit.
Obudowa mechanizmu - troche dobrego drewna.
Cieciwy -
Sprezyny - jakis twardy i elastyczny material.
Rekawica - skora arabaal'a
Oraz Cwieki i zatrzaski.


Skrocony opis mechanizmu :

W miejscu zgiec palcow , poza kciukiem , usadowione sa 4 dzwignie powodujace natychmiastowe wysuniecie sie ostrzy. Niestety ale samemu trzeba pozniej "nakrecac" walek , na ktorym cieciwy czterech glownych ostrzy maja zakonczenia.

W momencie wlozenia fiolki z zywiolakiem powietrza w odpowiednie walki , czyli tzw. "walki zrywajace" , nastepuje po pewnej chwili zerwanie cieciw poprzez dosc szybkie obracanie sie "zrywakow". Sprezyny zostaja uwolnione i nastepuje .... Strzal.


Wady broni :
- Musi byc robiona na wymiar. Zarowno rekawice jak i mechanizmy.
- Brak mozliwosci wlozenia spowrotem ostrzy po ich wystrzeleniu. Jedynie inzynier broni jest w stanie to zrobic.

Ostatnio edytowany przez Cog (2009-03-29 11:26:21)

Offline

 

#4 2009-04-19 23:52:25

 Cog

Mieszkaniec stolicy

status cog@aqq.eu
5369533
Call me!
Skąd: Wrocław
Zarejestrowany: 2009-03-16
Posty: 51
Punktów :   
Rasa: Upadły Anioł
Profesja: Kupiec
Totem: Wąż

Re: Księga Bronii

  Acies   Ingenii 


http://img133.imageshack.us/img133/2141/shiba.jpg




Acies Ingenii , to miecz dwuostrzowy. Końce - miejsca w których miecz zaczyna się zwężać - posiadają wgłębienia , które są najniebezpieczniejszą częścią tego miecza.

Metal z którego zalecane jest robienie  "Acies Ingenii" : stal

Miecz ten powinien być robiony na wymiar , najlepszy dla wojowników , którzy cenią sobie zabójcze , dwuręczne bronie.

Offline

 

#5 2009-10-04 18:51:31

 Dark Verreuil

Mieszkaniec stolicy

status verreuil@aqq.eu
6990996
Zarejestrowany: 2009-06-14
Posty: 715
Punktów :   
Rasa: Anioł
Profesja: Kapłan
Praca: Arcykapłan Kompl. Świątynnego
Totem: Gryf
Zwierze: Czarny Kocur, Jajo Smoka Energ

Re: Księga Bronii

Młot Dziewięciu Dzwonów


...Powiadali tedy że miał ów mąż młot srebrzysty. Że Zakon dziewięć takich posiadło, co to mogły ów artefakty przeklęte nekromanckie trupy zniszczyć jednym celnym uderzeniem. I ja to widziałem własnymi oczyma. Kiedy to Silis uderzał w klejnot, trup padał bez życia. Klejnot zaś rozpadał się w drobny mak uwalniając duszę nieszczęśnika...


Kroniki Iretty
Kolvis, giermek Zakonu Dziewięciu Dzwonów



Powyższy tekst mówi dosłownie i dokładnie o niesamowitej broni, mogącej niszczyć jakiekolwiek przejawy nekromancji.
Wiadomym faktem jest że broń ta jest młotem. A właściwie młotkiem. Po opisie wnioskujemy że jest barwy srebra. I uwierzcie mi... Jest srebrny.
Ale co z przeszłością? Przeszłość jest następująca.
Zakon Dziewięciu Dzwonów powstał w Iretcie na wieść o falach działań nekromantów. Coraz więcej tworzyło się liczy. Istot czystej magii. Zakon wyszedł im na przeciw. Jednak Zakonników była równa setka. Nekromantów... dziesięć razy tyle. Zakon przegrywał. Już miano podjąć decyzję o kapitulacji, gdy w rękach dziewięciu z aniołów, spoczęły srebrne młotki. Dotychczas by zniszczyć relikwiarz licza, potrzeba było niebywale długich rytuałów. Młot zaś... Młot niszczył relikwiarz w pył celnym uderzeniem. Nekromanci i licze zaczęli kryć się i uciekać.
Dziewięciu Zakonników siało falę zniszczenia wśród kultystów mrocznych sztuk. Dopiero gdy Kapituła wydała rozkaz na ich powrót zaprzestali działań wojennych. Jednak nie pojawili się w Komandorii Zakonu. Przysłali jedynie osiem z dziewięciu młotów. Co stało się z ów Aniołami i dziewiątym młotem? Nie wiadomo. Jedni mówili że napadnięto ich i porwano młot. Inni że mimo zakazu Aniołowie dokonywali zemsty na nieumarłych... Co stało się naprawdę? To wiedzą tylko ów aniołowie.
Pozostałe zaś młoty, po rozpadzie Zakonu trafiły w różne miejsca świata. Wiadomym jest faktem że na Ziemiach Zakonu są trzy. Kto je posiada lub gdzie są nie wiemy. Pozostałe trafiły w ręce kupców i na dobre opuściły strefy wpływów. Miejmy nadzieje że nikt nie użyje ich w przeciwko nam...

Działanie:
W młocie zawarta jest moc niszczenia relikwiarzy liczów. By tego dokonać wyposażona w młot postać musi spełniać następujące warunki. Musi posiadać Manę na poziomie co najmniej 7. Być wyznawcą dobrego boga. Nie może też być wampirem czy nieumarłym. Oczywiście powyższe wymagania dotyczą rzecz jasna tylko i wyłącznie użycia młota w celu destrukcji relikwiarza. Młota jednak można urzyć w różnoraki sposób... W jaki... Tajemnica.

Opracował
Dark Veereuil, Kapłan Gemriego, Archont


http://www.zakonopedia.boo.pl/karta.php?id=27

Offline

 

#6 2010-02-27 11:56:29

 Torrar

Mieszkaniec stolicy

Zarejestrowany: 2010-02-20
Posty: 19
Punktów :   
Rasa: Smoki
Profesja: Alb-tern
Praca: Brak
Totem: Ptak Ti
Zwierze: S=5 W=4 Sz=5 M=5 I=6 U=0

Re: Księga Bronii

Pilum
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/Pilum_heavy.jpg/80px-Pilum_heavy.jpg
Długość pilum wynosi ok. 2,1 m, z czego ok. 70 cm przypadało na żeleźce, a reszta na drzewce. Niewielkie ostrze osadzone na długiej szyjce powinno mieć kształt stożka lub piramidki, a czasem haka. Długa szyjka żeleźca umożliwia po przebiciu tarczy wbicie się ostrza w korpus przeciwnika. Wyjątkowość pilum tkwi w sposobie łączenia części metalowej i drewnianej. Żeleźce umocowano za pomocą tulei lub wbijanego sztyftu, który podczas uderzenia pęka, uniemożliwiając powtórne użycie pilum przez wroga. Ponadto po trafieniu w cel (np. w tarczę), długa szyjka oszczepu łatwo się wygina lub łamie, krępując ruchy lub zmuszając wroga do odrzucenia tarczy. Ostrze w kształcie piramidki, czasem z zadziorami, utrudniao oderwanie pilum po trafieniu. Skuteczny zasięg rzutu pilum wynosi ok. 20-30 m, dzięki dodatkowemu balastowi z ołowiu lub lanego brązu, który znacznie zwiększa zasięg i głębokość penetracji.

Cep Bojowy
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7a/Cep_bojowy_0211.jpg/180px-Cep_bojowy_0211.jpg
Cep bojowy jest podobny do zwykłego cepa, ale zakończony żelazną sztabą lub kolcami, połączonymi z rękojeścią łańcuchem. Ma on dzierżak o średnicy 5 cm i długości 180 cm. Bijak długości 70 cm jest zestrugany na kształt ośmiokątny i wzdłuż całej długości okuty czterema stalowymi sztabkami. Każda z nich jest przytwierdzona do bijaka dwunastoma ćwiekami. Duże łby tych ćwieków zwiększają siłę rażenia cepa. Dzierżak jest podobnie okuty na górnej połowie swej długości.

Sarissa
http://www.awesomestories.com/images/user/ff7d89b0f7.jpg
Jest to długa włócznia przeznaczona dla piechoty, przystosowana do tworzenia falangi. Jej długość posiada 6 metrów.  Ostrze sarissy o długości ok. 50 cm wykonuje się z lanego żelaza. Na drugim końcu drzewca znajduje się ostra stopka służąca do wbijania tej włóczni w ziemię. Stopka może też pełnić funkcję ostrza zastępczego w przypadku złamania drzewca. Ciężar sarissy wynosi około 8-10 kg, musi być więc noszona w obu rękach. Najlepszą strategią jest podczas walki wysunięcie sarissy przez pierwsze 4 lub 5 szeregów falangi ku przodowi, tworząc tym samym zaporę z ostrzy. Pozostałe szeregi trzymały by je wtedy pod kątem 45 do 90 stopni. Sarissa jest bronią stworzoną specjalnie do walki w szyku zwartym, falangici nie nadają się do walki w luźnym szyku, więc zalecane jest posiadanie broni zastępczej.

Nadziak
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f9/Polish_Horseman's_picks_from_XVII_century.PNG/166px-Polish_Horseman's_picks_from_XVII_century.PNG
To broń obuchowo-sieczna przypominająca z wyglądu młotek o drewnianym lub stalowym stylisku i stalowej głowicy z jednej strony stępionej, z drugiej zaopatrzonej w ostry, zakrzywiony kolec o nazwie dziób. Broń ta służy do rozbijania lub przebijania (w zależności, która stroną głowicy uderzano) zbroi i hełmu przeciwnika. Moim zdaniem powinien zostać wprowadzony zakaz używania tejże broni przez cywilów.

Kiścień
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2a/Rincak.jpg/180px-Rincak.jpg
Kiścień to rodzaj broni obuchowej składającej się z drewnianego trzonka, do którego łańcuchem przymocowano bijak, służący do zadawania ciosów przeciwnikowi.Długość trzonka kiścienia wynosi ok. 30–40 cm. Bijak ma postać stalowej kuli najeżonej kolcami, choć nie jest to zasadą- mogą być gładkie oraz wykonane z innych materiałów: rogu, kości, brązu. Mogą występować kiścienie o 2 lub nawet 3 bijakach, każdym zawieszonym na własnym łańcuchu. Kiścienie używane mogą być zarówno przez jazdę jak i piechotę, choć sposób walki tą bronią, wymagający szerokich zamachów, wyklucza użycie kiścienia przez piechotę walczącą w szyku zwartym.

Flamberg
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1a/Dresden-Zwinger-Armoury-Sword.04.JPG/200px-Dresden-Zwinger-Armoury-Sword.04.JPG
Flamberg to rodzaj miecza dwuręcznego o długości 1,5 do 1,8 metra z głownią płomienistą. przystosowany dla piechurów do walki głównie ze słabo opancerzoną piechotą (wtedy jako broń sieczno-kłująca) oraz opancerzoną piechotą (wtedy głównie jako broń kłująca). Broń ma możliwość ujęcia jej za tak zwane podkrzyże, czyli tępy odcinek głowni tuż za jelcem. Wbrew stereotypowi o ciężkich mieczach dwuręcznych nie są ciężkie - najdłuższe egzemplarze ważą około 3,5 kg, a ciężar ten jest świetnie rozłożony, choć oczywiście waga zależy nie tylko od długości, ale i od jakości wykonania broni. Płomienista głownia miecza, poza walorami ozdobnymi, ma też stanowić o jego zwiększonej odporności. Kształt głowni zwiększa także przebijalność ciała i pancerza (na zasadzie piły). Kształt głowni ma też wpływ na zmniejszenie wagi miecza w porównaniu do miecza o głowni prostej. Nie jest to broń dla "słabeuszy", gdyż osoba używająca tego miecza może mieć duże problemy z wyciągnięciem go ze zbroi przeciwnika. "Ząbki" zahaczają się o płyty zbroi, przez co blokują miecz. Potrzeba dość dużej siły, by wyciągnąć tak wbitą broń.

Ostatnio edytowany przez Torrar (2010-03-01 16:48:35)


Karta Postaci

Chaos zawsze pokonuje porządek, gdyż jest lepiej zorganizowany. -Mój idol T. Pratchet

Ludzie, którzy nie potrzebują innych ludzi, potrzebują innych ludzi, by im okazywać, że są ludźmi, którzy nie potrzebują innych ludzi. -Mój idol T. Pratchet

Offline

 

#7 2010-04-11 05:37:17

 Mangel

http://tnij.org/gbnehttp://tnij.org/gb0f

status mangel@aqq.eu
7659312
Call me!
Skąd: Wrocław
Zarejestrowany: 2006-08-26
Posty: 1762
Punktów :   
Rasa: Anioł
Profesja: Dowódca gwardii Avarone
Praca: Mistrz Zakonu
Totem: Gryf
Zwierze: Żywiołak many
WWW

Re: Księga Bronii

Nazywam się Markus, wiem pospolite imię, i jestem Alb-tern.
Choć moje dni są policzone, a ręce odmawiają posłuszeństwa, postanowiłem że w ostatnich godzinach życia, z pomocą mojego syna, Fausta, przekazać wam, drodzy potomni, moją wiedzę na temat budowy machin. Będę dyktował tak długo, jak długo żyć pozwoli Mio gangrena, zaczynajmy więc…


Pistolet strzałkowy

Materiały potrzebne do budowy:
- trzy funty suchego, najlepiej wierzbowego, drewna,
- dwa rzemienie o długości minimum trzech stóp,
- fiolka,
- dziewięć sprężyn,
- żywiołak powietrza,
- dwa zawiasy i zatrzask,

Opis zewnętrzny:
Długa jak przedramię właściciela, wąska skrzynka, przypinana do ręki trzema skórzanymi pasami, umiejscowionymi w równych odstępach. Tylnia ścianka jest w rzeczywistości drzwiczkami, zabezpieczonymi zatrzaskiem, po otwarciu których można wymienić magazynek z igłami.
Przedniej krótszej, bocznej ścianki nie ma, z tylniej wychodzą dwa rzemienie, jeden dłuższy, drugi krótszy, o długości około jednej trzeciej stopy.  Dłuższy, przez specjalną dziurkę w koszuli, prowadzi się rękawem tak, by kończył się przy biodrze i wystawał lekko spod ubrania, drugi na stałe wystaje „na zewnątrz”.

Mechanizm działania:
Oba rzemienie są spustami, po pociągnięciu za nie, pistolet wystrzeliwuje igły, jedną za drugą, w odstępie półtorej sekundy, aż do wyczerpania magazynka.
Pociągnięcie za którykolwiek z rzemieni, i tak w mechanizmie są ze sobą splecione, powoduje podniesienie korka blokującego działanie żywiołaka powietrza w fiolce, umieszczonej w mechanizmie. Po otwarciu klapki, potężny podmuch powietrza wysyła igłę, aktualnie znajdującą się najbliżej wylotu naczynia (miejsce to nazywa się „lufą”), prosto przed siebie. System sprężyn sprawia, że nowe igły są ciągle „dociskane” do lufy. Dzięki sprężynie zamontowanej przy fiolce, klapka opadała gdy zabraknie siły ciągnącej za rzemień.


Tarcza linowa

Materiały potrzebne do budowy:
- trzy funty świeżego, cedrowego, drewna,
- jeden rzemień o długości stopy,
- fiolka,
- żywiołak powietrza,
- lina długości minimum trzech stóp,

Opis zewnętrzny:
Długa jak przedramię właściciela, wąska skrzynka, przypinana do ręki trzema skurzanymi pasami, umiejscowionymi w równych odstępach. Nie otwiera się w żadnym miejscu.
Na jej wierzchniej stronie znajduje się uchwyt przez który należy przewlec linę, a następnie zawiązać ja na uchwycie na supeł i podobnie postąpić z jej końcami.
Rzemień wystający z tylnej ścianki, podobnie jak w pistolecie strzałkowym, jest spustem. Po jego pociągnięciu uchwyt zaczyna wirować, a wraz z nim lina. Jej prędkość i elastyczność jest tak duża, że swobodnie paruje ciosy mieczy, noży i strzały wroga.

Mechanizm działania:
Inaczej niż w pistolecie strzałkowym, pociągnięcie za spust nie otwiera fiolki z żywiołkiem. Miast tego, odciąga bolec blokujący jej obracanie się. Wraz z fiolką w ruch obrotowy wprowadzone zostaje też pierwsze z kilku kół zębatych, wystruganych z tego samego drewna co reszta tarczy. To bardzo ważne by powstały z tego samego surowca, bowiem w przypadku zamoczenia mechanizmu będzie on „puchnąć” w równym tempie nie wypaczy się.
Efektem końcowym ruchu obrotowego zębatek jest ruch uchwytu, a z nim liny.


Wybaczcie, Tata nie żyje. Prosił by przekazać ten dokument najbliższej bibliotece, co też uczynię z samego rana.

Faust Gitravion


http://tnij.org/hdnq

Pamiętaj Guest, anioły widzą wszystko.

Offline

 

Pokaż kalendarz! Pokaż listę medyczną! Pokaż tablice ogłoszeń!


przerwynik przerwynik

Zakon rozwija się dzięki pracy Pawła Neściora aka Rudik (skrypter php i CSS), Pauliny Kwidzińskiej aka Reira (grafik i ilustrator), Andre Norton (autorka fantasy, której prace są wykorzystywane do uzupełniania świata), Hajime Kanzakiego (autora anime "Slayers", z którego również czerpiemy część rozwiązań i nazewnictwa) i wielu innych, graczach i zwykłych przyjaciołach, poświęcających swój czas i talent dla rozwoju forum i świata Zakonu.

Wszystkim serdecznie dziękujemy.

Stopka

Reklama Toplisty Wspieramy Zakon w pigułce
Rudik - portfolio TOP50 Gry Nakarm głodne dziecko - wejdź na stronę www.Pajacyk.pl Napisz do nas
Gra naruto
Mesjasz
narutoogra.pun.pl
Night Moon - Twoja ścieżka fantasy

Wszystko o grze Call of Duty 2
Wszystko o grze warcraft3!
Miecz Prawdy
Najlepsze strony poświęcone RPG, cRPG i Fantasy
Toplista stron o tematyce fantasy rpg itp.
10 Najlepszych Polskich Stron Fantasy
pun.pl - załóż darmowe forum dyskusyjne PunBB


Racjonalista.pl - sprawdź sam
Wielka Rada


Mistrz: Mangel(Urlop):
7659312
stanmangel@aqq.eu


Mistrzyni: Skimrra(Urlop):
6114003
stanadorosa@aqq.eu


Zastępca Mistrza: Erufaile:
929152
stanerufaile@aqq.eu


Spec. ds. nietypowych: Darayawus Shiro:
4050011
standaray@aqq.eu


Dziekan: Sulam:
7506594
stansulam@aqq.eu


Bibliotekarka: Erufaile:
929152
stanerufaile@aqq.eu


Wykładowca Psioniki: Skimrra(Urlop):
6114003
stan adorosa@aqq.eu


Pancermistrz: Gaspar Grzmot:
8660942
stangrom79@aqq.eu


Instruktor walk: Gaspar Grzmot:
8660942
stangrom79@aqq.eu


Łucznik: Gaspar Grzmot:
8660942
stangrom79@aqq.eu


Rada Mniejsza

Opiekunka Doliny Blasku: Skimrra(Urlop):
6114003
stanadorosa@aqq.eu


Myśliwy: Elian:
828625
stankrystek2165@aqq.eu


Ogrodnik: Elian:
828625
stankrystek2165@aqq.eu


Projektant: POSZUKIWANY!:

stan


Arcykapłan: Dark Verreuil:
6990996
stanverreuil@aqq.eu


Dowódca Srebrzystych: Angelus:
4880466
stanrkofan@aqq.eu


Sędzia: Kraght'nar:
849959
Statystyki


Stat24:

Googlebot był ostatnio:

Pagerank:


Nagrody:

Katalog stron

Legenda

Oznaczenia postów Maniera pisania postów Grupy
- stary
- zamknięty
- przyklejony
- przekierowanie
- nowy
- zamknięty nowy
- nowy przyklejony
WIELKIE LITERY - krzyk

Kursywa - teksty pisane (poza biblioteką)

Administratorzy

Moderatorzy

Glejt Ducha

Stolica

Raana

Łańcuch

Podróż

Zwykły tekst - opisy czynności i dialogi Pogrubienie - NPC sterowane przez graczy (krwawniki, etc.)

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
zakonswiatla.pun.pl