Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Czego!? - odpowiedział mu równie jaszczurzy głos. Rozległ się hałas, jakby ktoś coś potłukł coś ze szkła. Po chwili wyszedł planista z żywiołakiem ziemi na ramieniu u rzucił mu zdziwione spojrzenie - Lukas? Co ty tu robisz?

Aravial zapatrzył się w niego w milczeniu jak to zwykł ostatnimi czasy czynić. Wreszcie jak by ociąganiem zaczął.
-Znalezienie kogoś pośród sfer, nie ingeruje tu w prawdziwość twoich słów bo różne rzeczy widziałem, to wielka trudność. Z góry zapewniam że może przekraczać moje zdolności. Niewiele z tego zrozumiesz ale trza będzie odprawić antyrytuał. Rzecz to skomplikowana i niebezpieczna. Potrzebne mi będzie coś z czym nierozerwalnie była związana. Przepraszam... - skonstatował się gdy zobaczył jego minę - Coś z czym jest związana. Przybądź z tym tu a ja przygotuję miejsce pod rytuał. Na wypadek gdybym nie zachował świadomość musisz być w pobliżu aby zobaczyć co i jak. Potem czeka cie droga. Długa i trudna. Możliwe ze samotna, nie mam zamiaru ruszać w śmierć. Sfery to miejsca tak inne od tych, które znasz że sam ich widok może cię unicestwić. Widzę jednak żeś i na to gotów. Niech tedy przeznaczenie czy w co tam wierzysz z tobą. - zakończył i milczał. Dosyć krótko. Uśmiechnął się - Dupa w troki i przynieś co potrzebne. Tu trzeba praktycyzmu nie gadania. Przygotuj się trzeba będzie szybko wyruszyć.

Patrzył długo, przeciągle.
- Starczy. Chodź za mną - przeszedł zaplecze.
Na kamiennej posadzce tego małego, zagraconego pomieszczenia rozrysowano oktogram. Na rogach ośmioramiennej gwiazdy położono szlachetne, półszlachetne i inne kamienie. Szmaragd, szafir, diament, rubin, jaspis, nefryt, perła obsydianowa i kryształ soli. Planista położył zawiniątka we wnętrzu symbolu. Następnie wziął drewnianą obręcz z zawszoną na złotych łańcuchach malowaną i posrebrzaną źrenicą - symbol boga Podróży von Dichala i położył obok.
- Jesteś gotów?

Aravial rozpoczął inwokację. Początkowo jedynie mruczał pod nosem z przymrużonymi oczami, a jego postać zaczęła owijać delikatna jak pajęczy kokon, lśniąca aura. Gdy przestała drgać i migotać podniósł głowę i rzekł głośnym, głębokim i wyraźnie zmienionym przez magię głosem:
- Perma Frellis, Mekil, Diffa iko Ogion! Untas Jespys, Nefear, Obys iko Goruil! Niechaj wiedza, która jest największą z potęg spłynie na mnie nie bacząc na baty poganiaczy! - kamienie rozjarzyły się różnokolorowo i jasno, powietrze wewnątrz oktogramu drgało niczym w garncarskim piecu - Converto ap Dichael! - krzyknął widząc efekt planista a święty symbol uniósł się nad malunki na posadzce - Niech symbol Pana w niebyt się obróci i nie niewoli więcej Mocy by ta była wolną i swobodną - nastąpił błysk, krótkotrwały lecz tak mocny że Lukasa zapiekł oczy i przez dłuższą chwilę widział jedynie mroczki. Kolejne słowa docierały do jego uszu - Ballen gosl! Caelus arbiterii zegun ak'ain! Mocy wskaż mi tą, której szukam, niechaj sfera, w której przebywa ukarze się iluzją wokół nas... - wyszeptał jedynie kilka słów, już niedosłyszalnie po czym zbladł i nieprzytomny upadł na kolana i reszcie na ziemię. Wokół nich roztoczyła się wizja. Gabinet powoli rozmył się ustępując ponuremu widokowi pokrytej pyłem i okropnie powykręcanymi kikutami drzew równinie. w oddali widać było wzgórze, niesamowicie samotne pośród płaskości i nijakości otoczenia. Nad wzniesieniem lśniło coś zaś u jego postaw leżało ledwie dostrzegalne z tej odległości ciało... Czyje? Tego Lukas dostrzec nie umiał. Widział jednak doskonale zbliżających się ku niemu mutantów wraz z jakimś równie co oni obrzydliwym, wielkim stworzeniem pociągowym przypominającym skrajnie szpetnego i upośledzonego nosorożca z zamorskich krain... Wszystko rozwiało się. Znowu stał w gabinecie obok nieprzytomnego bezdusznego. Podłoga wewnątrz oktogramu była rozgrzana do czerwoności zaś wszystko w jego wnętrzu zniknęło. Poza kamieniami.

Aravial podniósł się otoczony przez obsługę i odgonił ich z trudem wstają lekceważącym ruchem. Podszedł do swojego biurka i groźnym spojrzeniem wypłoszył hałastrę.
- Żeby ci się udało Szczurze... Żeby udało... - rzekł z trudem.

Planista uniósł brwi i długo patrzył ciemnymi oczy na upadłego - to nie ulegało kwestii, jego aura była zbyt wyraźna - anioła. W końcu, po dłuższym milczeniu rzekł:
- Może nie tyle jest to dziwne co raczej ciekawe. Pierwszy raz słyszę podobną deklaracje. I co za tym idzie pierwszy raz odpowiadam. Twierdząco. Spotkaliśmy się w ogniu bitwy jednak i tak wydałeś mi się od razu interesujący. Kim tak naprawdę jesteś? Czemu chcesz zostać badaczem sfer? Wiesz z jakim to się wiąże ryzykiem? - swoim zwyczajem bezduszny zasypał rozmówcę gradem pytań. Ciągle przyglądał mu się z zainteresowaniem.

Planista słuchał tego wszystkiego w skupieniu, jakby w lekkim zaniepokojeniu.
- Zdaje mi się że mylisz dwa dość pokrewne sobie pojęcia. Mianowice planistykę i bezduszność. Ale w zasadzie wychodzi na jedno, do obu mogę cię doprowadzić. - rzekł spokojnym tonem znów po jakby nieco dłuższej chwili milczenia. - Wyczuwam u ciebie pewną aurę, korzystasz już z mocy... Możliwe że już zbytnio się wyspecjalizowałeś aby zmienić tak gwałtownie front. Na pierwszą lekcję spotkajmy się w Puszczy. Wiesz gdzie znaleźć Opuszczony Klasztor?