Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Cześć mała - Chąc pogłaskać Nuti po głowie, Wojownik skakał, jednak nie mógł jej dosięgnąć, westchnął. I zaczął ją głaskać po łapie, i rzekł - Heh... trochę przyduża jesteś - powiedział wesoło wojownik, i zaczął głaskać drugą ręką, inne zwierzęcie które było takiego wzrostu, że akurat pasowało do wzrostu wojownika, dlatego, luźno opuścił drugą rękę, i zaczął głaskać. Po chwili witania się ze wszystkimi, usiadł, i westchnął ze spokojem.

Wojownik żegnając się ze wszystkimi zwierzętami, wychodzi z uśmiechem na twarzy. - Do jutra - rzekł z uśmiechem na twarzy.

Zza zarośli wypadła na niego jakaś ciemnowłosa dziewczyna. Właściwie nie wyglądała na przestraszoną obeconością gryfopodobnych, ale zdziwiona obcym przybyszem. Milczała przez chwilę przypatrując się Sivan'owi (jeśli źle odmieniłam, prosze o poprawienie) do czasu, gdzy po prawej rozległ się głośny orli krzyk. Dzieci Ekeny wylazły na polowanie w Puszczy, niedobrze, bo oni znajdowali się na ich drodze.
- Witaj Towarzyszu. - Powiedziała odwracając wzrok, próbując dostrzec, w którą stronę udadzą się gryfy i półgryfy. - Złą dorgę wybrałeś, aktualnie. - Dodała, bez słowa wyjaśnienia skąd ona się tu wzięła i co właściwie robi. Gwizdnęła jedynie. Głośno i przeciągle. Wątpiła by dzieciaki zareagowały na obcy głos, ale istniała możliwość, że Ekena zorientuje się kto woła i odwoła bestyjki.

Na dłuższą chwilę przestała zwracać uwagę na przybysza... Chociaż może to ona była tu przybyszem? A z resztą, jakie miało to teraz znaczenie. Starała się przewidzieć, co zadecyduje Nuti, przewodniczka stadka gryfopodobnych. Nuti, półgryfka, na którą trzeba było najbardziej uważać. Gwizdnęła raz jeszcze, bo w lesie nagle zapanowała niesamowita wręcz cisza, czyżby jednak bestyjki oddaliły się?
- Dobra. - Zaczęła cicho. - Nie mogę decydować co masz zrobić, ale radziłabym udać się ścieżką prosto, znaleźć tam Ekenę i poprosić, żeby zapanowała nad swoimi podopiecznymi. Przynajmniej jeśli nie chcesz skończyć jako ich zabawka. - Uśmiechnęła się lekko. Cóż, dzieciaki Ekeny z nią raz już sie bawiły. Czy raczej 'nią już się bawiły'. - To Ty jesteś tu obcy. - Dodała jeszcze raz, jednak bez cienia złośliwości. Prawdą było, że gryfopodobne z nią były już zaznajomione, a na nowych reagowały różnie. Potem odwróciła się nagle i odeszła kawałek szybkim krokiem. Zatrzymała się jednak w pół kroku, jakby nagle sobie o czymś przypomniała. Odwróciła się i machnęła ręką. - Ireth jestem! - Uśmiechneła się równocześnie znikając w cieniu drzew. Miała jedynie nadzieję, że nie trafi na jednego półgryfa, jednego, który jakoś strasznie za nią przepadał.
Cóż, nadzieja matką głupich...

Ostatnio edytowany przez Ireth (2009-01-10 11:57:17)

Ireth miała pecha. Niewyobrażalnego pecha. Co prawda nie trafiła na Lunatiego, ale "przypadkiem" spotkały ją dwa największe półgryfy, które miały raczej niewiele wspólnego z biologicznymi dziećmi Ekeny. Jeden zaczaił sie na polimorfkę i skoczył, dokładnie w chwili, gdy drugi zapikował, chwytając szponami ramiona dziewczyny i unosząc "zdobycz". Naturalnie jego "braciszek" ruszył w pogoń. Obie bestie zdecydowały się powrócić do legowiska z całkiem sporą ofiarą. W powietrzu krzyczały głośno i podszczypywały się wzajemnie dziobami.
Sivan miał więcej szczęścia. Żaden półgryf nie myślał nawet o polowaniu w pobliżu legowiska. Większość mieszkańców Puszczy aż za dobrze wiedziała, co może stać się z każdym, kto zabłąkałby się w pobliże pokaźnej jaskini. Na polanie przed pieczarą było niezwykle wręcz cicho. Wszystko wydawało się całkiem normalne... Z jakiś krzaków wyszła nagle albinoska i usiadła przy niewielkim źródełku, po czym zabrała się za wyczesywanie gałązek z włosów. W pewnej chwili pochyliła się i wyjęła z krzaków czaszkę jelenia.
- Przeklęta Lilith! Ona chyba nigdy nie nauczy się, co należy robić z kośćmi... - Szepnęła do siebie, po czym rozejrzała się czujnie po niebie. Słyszała krzyki przypominające nieco orle, a wcześniej jakieś gwizdy. Nie mogła jednak znaleźć ich źródła i zaczynała obawiać się, że mieszkające w legowisku bestie wyprzedził ją. Na błękicie nieba pojawiła się jakaś plamka, zataczająca koła. Nagle obiekt poszybował z ogromną prędkością w kierunku, z którego dobiegały hałasy półgryfów. Dziewczyna opuściła głowę, spoglądając na polanę.
- Witam! - Powiedziała, widząc przybysza. - Masz szczęście... Gdybyś przyszedł tu chwilę wcześniej, zapewne nie doszedłbyś aż tu... Niektóre półgryfy i jedyny gryf czystej krwi pobiegły polować właśnie w tamtym kierunku. Jestem Eke...
Słowa ugrzęzły albinosce w gardle, gdy dostrzegła trzy lądujące na polanie półgryfy.  Dwa był wyraźnie większe i kłóciły się o niesioną przez jednego z nich dziewczynę, która leżała teraz między nimi. Poruszała się, więc żyłą i zapewne byłą przytomna. Trzeci, Lunati, rzucił sie z pazurami na dwa pozostałe samce, krzycząc wściekle. Jednak wrzaski bestii zagłuszył na chwilkę wysoki, drażniący uszy gwizd.
- Dosyć! - Albinoska pędem znalazła sie przy półgryfach i, mimo iż były zdecydowanie od niej potężniejsze, uderzyła dwa większe w zady. - Co ja mówiłam?! Co to ma znaczyć?! Kto pozwolił polować na ludzi?! Kto pozwolił, pytam! I zabieraj pazury! Lunati! Bierz Ireth i na bok z nią. - Po tych słowach najmniejszy półgryf odciągnął ostrożnie leżącą na ziemi dziewczynę, zaś Ekena dalej wrzeszczała na pozostałe bestie, uderzając je co jakiś czas w dzioby, albo chwytając za łapy, gdy te próbowały niemrawo uderzyć ją szponami. Szybko jednak pochyliły łby i wycofały się nieco. W międzyczasie na polanę pikowało coraz więcej gryfopodobnych bestii. Niektóre trzymały w szponach martwego jelenia, lub zająca. Wszystkie zaś bez wyjątku były w większym, lub mniejszym stopniu zachlapane krwią. Na ciele dwóch bestii można było dostrzec niewielkie ranki, zaś grzbiet najmniejszego i jedynego prawdziwego gryfa przecinały cztery podłużne linie. Zapewne ślady Dumnie stojącej obok samicy.
- Witamy w legowisku. - Rozległ się cichy głos albinoski, która patrzyła na zebrane w nierównym kole bestie. Włącznie z Lunatim, który leżał przy Ireth i pomagał jej wstać obok źródła była ich trzynaście. - Nuti! Ci dwaj nie wiedzą, na co należy polować w Puszczy. Naucz ich. - Ekena szepnęła do samicy obok gryfa, wskazując dwa samce, które przyniosły Ireth. Nuti zareagowała natychmiastowo, rzucając się z dwoma braćmi na nieposłuszną parę. Karane półgryfy były jednak bardziej straszone, niż rzeczywiście atakowane.
- Idźcie jeść... - Albinoska machnęła dłonią na resztę i skinęła na przybysza, którego powitała wcześniej, po czym podeszła do Ireth. - Wszystko w porządku? - Zapytała, gładząc kark Lunatiego.
Pozostałe bestie zabrały sie do konsumowania przyniesionych zdobyczy. Co jakiś czas rzucały sie na siebie nawzajem i, chociaż wyglądało to dość groźnie i brutalnie, jedyna krew, jaką można było dojrzeć pochodziła z ciał zabitych zwierząt. Pojedyncze półgryfy, jak na przykład Nuti, podchodziły powoli do nieznajomego i obwąchiwały go z bezpiecznej odległości. Szybko można było zauważyć, że cztery zwierzęta były podobne wzrostem i wyglądem do Nuti oraz Lunatiego. Pozostała szóstka była zdecydowanie większa i miała inne ubarwienie. Najbardziej wyróżniała się maleńka, w porównaniu z resztą, Lilith

Dziewczyna bez słowa podniosła się z ziemi, otrzepała się ze śniegu i drobnych gałązek. Skrzywiła się nieco, gdy dotknęła miejsc, gdzie półgryf ją złapał. Cóż, bywało gorzej. Znacznie gorzej.
- Widzę, że trafiłeś. - Powiedziała beztrosko w stronę poznanego przed paronastoma minutami anioła. Potem jednak zrobiła coś dziwnego dla nowego, który nie miał jeszcze przyjemności zaznajomić się z jej zdolnościami. Mianowicie, wyszczarzyła na jedzące półgryfy zęby. A nie były to ząbki jakie mogła mieć zwykła dziewczyna rodem ze zwykłego ludzkiego rodu. Taka zwykła dziewczyna napewno nie miałaby takich pięknych kłów. I raczej nie warczałaby jak jakiś zwierzak rodem z Puszczy.
Cóż, ale Ireth nie była taką tam zwykłą dziewczynką. Później, tak jakby nic dziwnego się nie stało, znów uśmiechnęła się normalnie. Spojrzała na drugą polimorfkę. Ekena raczej nie lubiła, gdy Ireth groziła jej dzieciom, ale zwyczajnie nie mogła sobie pozwolić na takie... pomiatanie! Żeby załagodzić trochę atmosferę postanowiła zrobić, coś niekonwencjonalnego. Przyłożyła prawą dłoń do czoła i schyliła się lekko, w czymś na kształt koślawego ukłonu. - Sai Ekeno, przybyła Twoja gwardia! - Powiedziała poważnie, jednak cały czas z tym uśmiechem igrającym na twarzy. - I to w jakim stylu! - Potem szepnęła coś do półgryfa stojącego obok. Poklepała go po szerokiej szyi.

Nieco zdziwiony uniósł brwi widząc szczerzącą się i warczącą Ireth.
- Tylko nie wilkołaczka...- pomyślał złodziej, ale szybko odegnał od siebie tą myśl - A może... poli.. polimorf, czy jak oni się tam zwą?
Spojrzał na półgryfy i gryfa. Niektóre podchodziły i patrzyły zainteresowane.
- Dzięki za propozycję, ale na razie nie skorzystam - uśmiechnął się pod nosem - Przynajmniej będę wiedział gdzie mogę znaleźc szybkie, latające wierzchowce.
- Co... Co? Dzieci!? - spytał i omiótł wzrokiem Ekenę, pod żadnym względem nie przypominającą swoich "maleństw".

Ostatnio edytowany przez Sivan (2009-01-12 18:03:00)